ဘာသာစကား စစ္ေျမျပင္မွာ ေနာက္ဆုတ္ေပးခဲ့ရသည့္ နယ္ေျမတခ်ဳိ႕ (ေမာင္သာခ်ဳိ)

  

“ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၏ ဥပဓိရုပ္(Identity) သို႔မဟုတ္ ထင္ရွားသည့္ အမွတ္အသားမ်ားကို ေဖာ္ျပေျပာဆိုရာ၌ ထိုသူတို႔ မည္သို႔စား၊ မည္သို႔၀တ္၊ မည္သို႔ေနထိုင္၊ မည္သို႔သြားလာ၊ မည္သို႔ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္၊ မည္သို႔ ကခုန္တီးမႈတ္၊ မည္သို႔ ေရးသားဖတ္႐ႈ စသည္ျဖင့္ ထိုအေျခခံမ်ားေပၚ၌ မူတည္ကာ ယင္းလူမ်ဳိး၏ ဥပဓိရုပ္(Identity)ကို ဖမ္းယူရပါသည္။ ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ၀တ္မႈ၊ စားမႈ၊ ေနမႈ၊ ထိုင္မႈ၊ ကခုန္တီးမႈတ္မႈမ်ားကအစ ဥပဓိရုပ္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီဆိုတာ အေျမာ္အျမင္ႀကီးသူတို႔ ရိပ္စားမိိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ”

ၿမန္မာကို ၿမန္မာသိေစဖုိ႔ ( လူထုစိန္၀င္း )

 မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးတဲ့ ေက်းလက္ေဒသက်န္းမာေရးဆုိင္ရာ အေၿခခံ လုပ္ငန္းေတြ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနသူ တပည့္ေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္က သတင္းေကာင္း တစ္ခု ေပးလာပါတယ္။
 သူတုိ႔အဖြဲ႔က ေတာင္ၾကီးေဒသရံုးစိုက္ ရွမ္းၿပည္ေတာင္ပိုင္း က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ စီမံခ်က္အတြက္ ဆရာ၀န္ ၃ ဦး လုိအပ္ေနတယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း သတင္းေကာင္း ၿဖစ္ပါတယ္။

  
“ဆရာ့တပည့္ေတြထဲက ေလွ်ာက္ခ်င္သူရိွရင္ ေၿပာလုိက္ပါရွင့္” တဲ့။ ေက်ာင္းဆရာဆုိတာ တစ္ခါတေလ အလုပ္အကိုင္ရွာေဖြေရး ေအဂ်င္စီ အလုပ္လည္း လုပ္ရပါေသးတယ္။ တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း အတုိင္ပင္ခံ အၾကံေပး ၿဖစ္လုိက္၊ ကေလးထိန္း ၿဖစ္လုိက္၊ လူငယ္ထိန္းသိမ္းေရးမွဴး ၿဖစ္လုိက္ ကိုယ္ပြားမိဘ ( Surrogate parents ) ၿဖစ္လိုက္နဲ႔ ဇာတ္ထဲက ေသတၱာေမွာက္လုိ ၿဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
    အလုပ္လုိခ်င္တဲ့ ဆရာ၀န္ေလးေတြလည္း ေက်ာင္းမွာ အေတာ္မ်ားမ်ားရိွေနလုိ႔ အားလံုးကို အသိေပးလိုက္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္မွ အလုပ္ရဖုိ႔ဆုိတာထား။ ေလွ်ာက္လႊာေတာင္ မတင္လုိက္ရပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆုိေတာ့ အလုပ္ရွင္ရဲ ႔ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ကိုက္ညီသူ တစ္ေယာက္မွ မရိွလုိ႔ပါ။

မင္းတစ္ေယာက္တည္း

* ႏွလံုးသားတစ္ေနရာမွာ
မျပည့္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ကြက္လပ္တစ္ခုနဲ႔ ...
ေျခသံေတြၾကားေပမဲ့လည္း
အေ၀းဆံုးကိုသာတိုးတိုးသြားေတာ့ ... ။
* အရင္ကလွပခဲ့တဲ့ေနရာေတြ ...
ျမတ္ႏိုးခဲ့ဖူးတဲ့အၿပံဳးေတြ ...
အတူေလွ်ာက္ေနက်လမ္းေတြ ...
အရိပ္တစ္ခုလို
နာက်င္မႈေတြနဲ႔ၿငိပါေနဆဲ ... ။
အခုထိမင္းတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲခ်စ္တယ္ ... ။
* ပတ္သက္ဖူးသမွ်ေတြသာေမ့ပစ္လိုက္ရရင္
ငါ့အတြက္ ...
အနာဂတ္ဆိုတာေတာင္ရိွမယ္မထင္ေတာ့ဘူး ... ။
ဒီလိုရင့္က်က္မလာတဲ့အလြမ္းေတြနဲ႔
အသက္ဆက္ေနရတဲ့ဘ၀မွာ
အသည္းကဲြသီခ်င္းေတြနဲ႔ မုတ္သံုရာသီကိုမုန္းတယ္ ... ။
* အပ်င္းေျပအခ်စ္ခံရတဲ့ႏွလံုးသားကေတာ့
ဒဏ္ရာဗလပြနဲ႔ပက္ၾကားအက္လို႔ ... ။

ေကာင္မေလး 13

Posted by kaungmalay13 

 

 

လြမ္းသူ

ေငြလေရာင္မုိး ရြာသြန္းၿဖဳိးစဥ္ 
ရြက္လြင္႔စိတ္ကူး ႏွင္းရည္လူးသည္ 
သခင္သုိ႔ရည္ လြမ္းေတးသီကာ 
သာေစမာေစ ေတာင္းဆုေျခြသည္ 
သာသည္႔ေျမသုိ႔ အျပဳံးတုိ႔ပါ 
လုိက္ပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေတာင္း၏ 
လက္ပဂုဏ္ရည္ ေရႊရည္မ်ားၾကား 
အတိတ္ကုိေမ႔ ဘ၀ေမ႔လုိ႔ 
လြမ္းသူကုိပါ ေမ႔ပစ္မွာကုိ 
ေတြးယူပူကာ စုိးရြ႔ံပါ၏ 
သခင္သိပါ လြမ္းသူမွာလည္း 
ေသြးႏွင္႔သားႏွင္႔ ႏွလုံးျဖင္႔ပါ 
ေႏြဦးေလျပည္ လြမ္းေငြ႔ေ၀ 
ေဆြးေနေငးေန ေမမုိးေတြေအာက္ 
ေဆာင္းညမ်ားထဲ မွန္းဆသည္း၏ 
ေႏြေရာမုိးရယ္ ေဆာင္းလရယ္ပါ 
သခင္႔အရိပ္ သခင္႔စိတ္မုိး 
တစ္ေန၀င္ေသာ္ တမ္းတေမွ်ာ္သည္ 
သခင္ေရာက္ႏုိး တိတ္တခုိးႏွင္႔ 
ထမ္းရြက္တာ၀န္ ေက်ျပြန္လွ်င္ျဖင္႔ 
ေမြးရပ္ဌာေန အမိေျမသုိ႔ 
စိတ္ေရာကုိယ္ပါ သြက္လက္စြာ 
သခင္အျမန္ ျပန္ခဲ႔ပါ

သခင္အျမန္ျပန္ခဲ႔ပါ။

Posted by ဘုန္းျမင္႔ၿငိမ္း

တိမ္ေတြရဲ႕ ေၿပးလမ္း

ေရေပါက္ကေလးရယ္
အၿမင့္ေရာက္ခ်င္တာလား
ငါတားပါရေစ ။
တက္လမ္းေတြကို
ပိတ္ပင္တယ္လို႕မေၿပာပါနဲ႕ ။
လက္မခံရင္လဲ
မတားေတာ့ပါဘူး ။
ပူေလာင္မွဳနဲ႕ပဲ
အေငြ႕ပ်ံလိုက္ပါေတာ့ ။

ငါက
ဖမ္းဆုပ္ဖို႕ေတာင္ခက္တဲ့
ရိုးရုိး...ေလ...ရယ္ပါ ။
ခုေတာ့...ေလပူ...ေပါ့
ငါ... ေအး...ခ်င္ပါတယ္
ဒါေပမဲ့
မင္းအတြက္ ငါ... ပူ...တယ္ ။
ပူမွပဲ မင္းအေနာက္ကို
ငါလိုက္ခြင့္ရမယ္ ။
ငါ...ေလး...ခ်င္ပါတယ္
ဒါေပမဲ့
မင္းအတြက္ ငါ...ေပါ့...တယ္ ။
ေပါ့မွပဲ အၿမင့္ကတိမ္ေတြကို
ငါေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ရမယ္ ။

" ပူေသာေလသည္ ေပါ့၍ အထက္သို႕တက္၏ "
စာသင္ခန္းထဲက
သင္ခန္းစာတစ္ခု ။

တို့ေဖေဖ ေၿပာၿပတက္ေသာ ပံုၿပင္ေလးမ်ား

........." Familiarity breeds contempt ".....
          ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္မႈ့မွ အားမနာမႈ့ အၿမင္ေသးမႈ့ေပါက္ဖြားသည္။
အေရာ၀င္လွ်င္ အရိုေသတန္သည္၊ လူရင္းဆိုရင္ အထင္မၾကီး၊ နီးလြန္းလွ်င္မၿမင္ စသည္ၿဖင့္ ကၽြန္မတို့ ေၿပာေလ့ရွိၾကပါတယ္...။ ...ဒီအေၾကာင္းနဲ့ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္မအေဖက ပံုၿပင္တစ္ပုဒ္ကို ႏွစ္ပိုင္းခြဲေၿပာၿပဖူးတယ္။ တစ္ပိုင္းက ေၿမေခြးနဲ့ ၿခေသ့ၤ အေၾကာင္း... ၿခေသ့ၤဆိုတာကို တစ္ခါမွ မေတြ့ဖူးတဲ့ ေၿမေခြးတစ္ေကာင္က အမွတ္မထင္ တစ္ေနရာမွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ၿခေသ့ၤနဲ့ၾကံဳေတာ့ အေၾကာက္လြန္ၿပီး ေသမတက္ေတာင္ၿဖစ္သြားတာတဲ့...ဒုတိယအၾကီမ္ဆံုေတာ့ ေၾကာက္ေတာ့ ေၾကာက္ေသးတယ္ ဒါေပမဲ့ သူေၾကာက္တယ္ဆိုတာကို ဟန္မပ်က္ေနႏိုင္ခဲ့တယ္တဲ့...တတိယအၾကိမ္ေတြ့တဲ့အခါမွာေတာ့ ၿခေသ့ၤနားသြားၿပီး ေနေကာင္းလား ဘာ ညာ နဲ့ေတာင္ ႏႈတ္ဆက္စကားေၿ႔ပာခဲ့တယ္ဆိုပဲ။ ....ဒီလိုပဲ သစ္ကုလားအုတ္ကို ပထမစၿမင္ဖူးတဲ့လူတစ္ေယာက္က ဘာေကာင္ၾကီးမွန္းမသိဘူးဆိုၿပီး လန့္ထြက္ေၿပးတယ္တဲ့...ဒုတိယအၾကိမ္က်ေတာ့ အနားတိုးရဲသြားၿပီ။ ..အဲ..တတိယအၾကိမ္လဲ ေရာက္ေရာ လည္ပင္းကို ၾကိဳးကြင္းစြပ္ၿပီး ဖမ္းဖို့ေတာင္ ၾကိဳး စားလာတယ္တဲ့......
...............အေတြ့အၿမင္မ်ားတဲ့အခါ အေၾကာက္အရြံနည္းပါးလာၿပီး အားမနာ ပါးမနာ ၿဖစ္တက္သလိုပဲ ကိုယ္နဲ့မရင္းႏွီးမယဥ္းပါးတဲ့သူမ်ားက်ေတာ့ အထင္ၾကီးတက္ၾကတဲ့သေဘာကို အေဖက ေနာက္ပံုၿပင္တစ္ပုိုင္းနဲ့ ထပ္ေၿ႔ပာၿပတယ္။ တစ္ခါက ကမ္းေၿခမွာ ကင္းေစာင့္တာ၀န္ယူၾကေတာ့ ကမ္းေၿခ ေမွ်ာ္စင္ကေနၿပီး ပင္လယ္ၿပင္ထဲေစာင့္ၾကည့္ရတဲ့လူတစ္ေယာက္က
ဟိုးအေ၀းေရၿပင္ၾကားက တေရြ့ေရြ့လာတဲ့ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ အရာကို ၿမင္ေတာ့ ရုတ္တရက္ "ရြက္တိုင္ၿမင္တယ္၊ စစ္သေဘာၤတစ္စင္းလာေနတယ္"လို့ ထေအာ္တယ္။ ေနာက္ထပ္ မိနစ္ အနည္း ငယ္ေစာင့္ၾကည့္ေတာ" ့စစ္သေဘာၤေတာ့ မဟုတ္ဘူး..ကမ္ရိုးတန္းသြားသေဘာၤငယ္တစ္စင္းၿဖစ္မယ္" လို့ေၿပာတယ္။ အဲဒီထက္ နီးလာေတာ့ "တစ္တက္ေလွာ္ေလွငယ္ထင္တယ္" လို့ေၿပာတယ္။ တကယ္လည္း အနီးကပ္ေရာက္ လာတဲ့အခါ က်ေတာ့မွ ထင္းစည္းတစ္စီးေမ်ာလာတာ ၿဖစ္ေနသတဲ့ေလ.....
................နီးနီးစပ္စပ္လူ၊ ကိုယ္နဲ့ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္သူဆိုရင္ အထင္မၾကီးတက္ေပမယ့္ အေ၀းက လူတစိမ္း က်ေတာ့ ထင္းစည္းကို စစ္သေဘာၤထင္သလို မတန္တဆ ရမ္းသမ္းအထင္ၾကီးတက္ၾကေၾကာင္းကို ဆိုလို ခ်င္တာပါ...နီးလြန္တဲ့အခါ မၿမင္ၿဖစ္တက္ၿပီး ေတြ့ဖန္မ်ားလာတဲ့အခါ တန္ဖိုးမရွိၿဖစ္တက္ပါတယ္။ ဒီသေဘာကို လူအမ်ားလည္း သိၾကတာပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ သိတာသိတာ လက္ေတြ့ေတာ့ မက်င့္ၾကံႏိုင္ၾက ဘူးေလ။ အမႈ့မဲ့အမွတ္မဲ့ပဲၿဖစ္ေနတက္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ထားပါ...ဒါေတြကလည္း သိသင့္တယ္ ထင္လို့ ေရးၿပလိုက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေပါ့ေနာ္။
...............တခါတရံမွာ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ေၿပာဆိုဒဏ္ေၾကာက္လို့ဆိုၿပီး ဆင္ၿခင္လိုက္လို့ အဆင္ေၿပသြား တက္ ၾကေပမယ့္ တခါတရံက်ေတာ့လည္း ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ထုိးႏွက္မႈ့မွ ဆင္ၿခင္ရင္း အဆင္မေၿပတာေတြ လညိး အမ်ားၾကီး၇ွိတာပဲေလ။ ကိစၥ တစ္ခုရဲ့ ရိုးရွင္းမႈ့ ဒါမွ မဟုတ္ ရႈပ္ေထြ့းမႈ့ေပၚမွာ မူတည္မလားေတာ့ မသိဘူး။

................တစ္ခါက သူ့အသံကိုလူေတြမၾကိဳက္လို့သည္၇ြာက ေၿ႔ပာင္းမယ္ဆိုၿပီး ထြက္လာတဲ့ဇီးကြက္ကို ငံုးငွက္က အၾကံေပးတယ္ “ စဥ္းစားစမ္းပါဦး၊ ဒီအသံလူေတြ မၾကိဳက္လို့ဆိုၿပီးေၿပာင္းပါၿပီတဲ့ ၊ ေနာက္တစ္ရြာေရာက္ေတာ့ေရာ လူေတြက ခင္ဗ်ားအသံကိုၾကိဳက္ၾကမွာလား၊ သူတို့မၾကိဳက္ဘူး ဆိုတိုင္း ေၿပာင္းေနလို့ကေတာ့ ခင္ဗ်ားေၿပာင္းလို့ဆံုးမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ရြာေၿပာင္းမဲ့အစား ခင္ဗ်ား အသံ ကို လူအမ်ားနားခံသာေအာင္ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲဖို့ ၾကိဳးစားၾကည့္ရင္ မေကာင္းဘူးလားတဲ့ “
...ဟုတ္ပါတယ္။ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေၿဖရွင္းရန္နည္းလမ္း တစ္မ်ိဳးထက္မက ရွိပါတယ္။ အဲဒီ နည္းလမ္းေတြထဲကမွ အေကာင္းဆံုး၊ အဆင္ေၿပဆံုးနည္းလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ရတာပါ။ ကိုယ္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ မွာက ငံုးငွက္လို အၾကံေကာင္း၊ ဥာဏ္ေကာင္းေပးႏိုင္တဲ့ သူရွိရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ေလာကမွာ ၾကံဳရတဲ့ကိစၥ၊ ေနရ ေတြ့ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္သေဘာ အလုိက်အရ ဆင္ၿခင္ေနထိုင္ၿပန္ေတာ့လည္း ေတာ္ေတာ္ဂြက်တဲ့ ပံုစံကို ၿမည္းတစ္ေကာင္နဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ပံုၿပင္အရသိႏိုင္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ရင္ႏွီးၿပီးသားပံုၿပင္ပါ။
​သားအဖႏွစ္ေယာက္..
ၿမည္းတစ္ေကာင္ေရာင္းဖို့ ေစ်းပြဲေတာ္ေမာင္သြားၾကတယ္။ ႏွစ္ဦးလံုးၿမည္းနဲ့ အတူတူ လမ္းေလွ်ာက္လာၾကတာေပါ့။ လမ္းမွာ မိန္ကေလးတစ္သို္က္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ စကားေတြေၿပာၿပီးလာရာက သူတု့ိကိုေတြ့ေတာ့ “ဟယ္..အရူးေတြေတာ့...ၿမည္းၾကီးတစ္ေကာင္လံုးပါလာတာကို မစီးဘူး၊ ေၿခေညာင္းခံလမ္းေလွ်ာက္လာၾကတယ္“ လို့ မၾကားတၾကားနဲ့ အားမနာ ပါးမနာေၿပာသတဲ့။
ဒါနဲ့ ဖေအလုပ္သူက သားေလးကို ၿမည္းေပၚတက္ခိုင္းၿပီး သူက ေဘးက ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္။ တစ္ေနရာေရာက္လို့ လူၾကီးတစ္သိုက္နဲ့ေတြ့ေတာ့
“ ၾကည့္စမ္း...ကာလသားသမီးေတြ လူၾကီးမိဘကို အရိုအသေပးရေကာင္းမွန္းမသိဘူး၊ လူငယ္က လမ္းမေလွ်ာက္ပဲ ဖေအက လမ္းေလွ်ာက္ေနရတယ္” ဆိုေတာ့ ဖေအလုပ္သူက သားကိုဆင္းခိုင္းၿပီး သူကတစ္လွည့္ စီးၿပန္တယ္။ သိပ္မ်ားမ်ားေတာင္ မသြားရေသးဘူး မိန္းမ ေလးငါးေယာက္နဲ့ေတြ့ေတာ့ “ ဟိုမွာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လိုက္တဲ့လူၾကီး၊ ကိုယ္ကေတာ့ ၿမည္းေပၚမွာ အခန့္သားထိုင္လို့ ကေလးခမ်ာ အေမာတေကာေနာက္က လိုက္ေနရရွာတယ္” ဆိုၾကၿပန္ေတာ့ သူတို့ေက်နပ္ေအာင္ ဖေအက ေရွ့နည္းနည္းတိုးေပးၿပီး သားေလးကိုေနာက္နားက ကပ္ထိုင္ခိုင္းတယ္။ ဒီလိုနဲ့သြားလာတာ ေစ်းနဲ့ သိပ္မေ၀းတဲ့ေနရာလည္းေရာက္ေရာ လူၾကီးတစ္ေယာက္က “ ဒါ ခင္ဗ်ားၿမည္းလားဗ်” တဲ့ အဲဒီလူကေမးတယ္ “ ဟုတ္ပါတယ္ ” ဆိုေတာ့
“ စီးလာပံု ၾကည့္ရတာ ကိုယ့္ၿမည္းမဟုတ္သလိုပဲဗ်ာ၊ ၿမည္းခမ်ာသနားစရာ၊ တကယ္ဆို ခင္ဗ်ားတို့ သားအဖက သန္သန္ မာမာၾကီးပဲ၊ သူ့ကိုေတာင္ တလွည့္ထမ္းပိုးသြားဖို့ေကာင္းတယ္” ဆုိၿပီး အတည္ေပါက္နဲ့အၾကံေပးေတာ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္လည္း ၿမည္းေၿခေထာက္ေတြစုၿပီး ၾကိဳးနဲ့ခ်ည္၊ တုတ္္ၾကီးၾကီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ့ လ်ိဳၿပီး ၿမည္းကို ထမ္းလာၾကတယ္။ ေစ်းအ၀င္က ေခ်ာင္ကူး တံတားလည္းေရာက္ေရာ သားအဖႏွစ္ေယာက္ကလည္း မႏိုင္မနင္း ကိုးယို့ကားယား ၿဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္၊ ေဘးကလူေတြကလည္း လက္ညွိဳးထိုး ေလွာင္ၾက ေၿပာင္ၾကနဲ့ဆိုေတာ့ ေစာေစာက အေနရ အထိုင္ရ ခက္ေနတဲ့ ၿမည္း အလန့္တၾကား၊ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ လုပ္ရာက ၾကိဳးေတြေၿပ၊ ေအာက္က ေရထဲ ထိုးက်ကုန္သတဲ့။ က်န္မတို့ က်င္လည္ေနၾကတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွ ရွိတဲ့လူေတြ ထဲမွာလည္း တန္ဖိုးရွိတဲ့ အၾကံေပးခ်က္ေတြ ေပးႏိုင္တဲ့သူေတြ ရွိတက္ၾကသလ၊ို လမ္းၾကံဳလူတို့ရဲ့ အၾကံေပး တိုက္တြန္းခ်က္ေတြက တစ္ခါတစ္ရံ ေခ်ာက္တြန္းသလိုၿဖစ္ေနတက္ပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုမစိုက္လို့ မရဘူးဆိုရင္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုစိုက္လို့ ၿမည္းတစ္ေကာင္နဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ပံုၿပင္ထဲကလို အၿဖစ္အပ်က္က်ေတာ့ေရာ....
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ ေဘးလူေတြရဲ့ ေၿပာစကားက်ေတာ့ေရာ အခါခပ္သိမ္း ဂရုမစိုက္ပဲေနႏိုင္မလား.??? ထားဦး။ အဲဒီပံုၿပင္ထဲမွာဆိုရင္ေရာ သားအဖႏွစ္ေယာက္အတြက္ ခရီးလမ္းမွာ အဆင္ေၿပေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖို့ဆို ဘယ္လိုအေၿခအေနက အမွန္ဆံုးၿဖစ္ႏိုင္မလဲ.???
...............ေတာ္ေတာ္ေတာ့ စဥ္းစားရခက္တယ္ေနာ္။ “အာာ မခက္ပါဘူး။ အသင့္အတင့္ၾကည့္လုပ္ေပါ့၊ တရားေသ မထားနဲ့၊ သူမ်ားေၿပာတိုင္းခ်ည္းလည္းလိုက္မလုပ္နဲ့။ ဘယ္သူေၿပာေၿပာဆိုတဲ့ သေဘာလည္း မထားနဲ့၊ တစ္ခါတစ္ေလ သူတို့ သေဘာနဲ့လုပ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္သေဘာနဲ့ကိုယ္လုပ္၊ ေၿမြမေသ၊ တုတ္မက်ိဳးေပါ့ဗ်ာ ” ဆိုရင္ ဟုတ္ပါၿပီ၊ လက္ခံသင့္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ မယုတ္မလြန္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ မတိက်တဲ့ကိစၥ၊ ေၿပာတဲ့သူလြယ္သေလာက္ တကယ္လုပ္ရတဲ့သူအတြက္က ခက္ခဲမယ္ထင္တယ္။ အဲဒီ မယုတ္မလြန္ဆိုတာကေရာ ဘယ္အတိုင္းအတာကို မယုတ္မလြန္လို့ ဆိုလိုခ်င္တာလဲ.??? လက္ေတြ့မွာ လူေတြက တိတိက်က် သိခ်င္တက္ၾကတဲ့သေဘာရွိေတာ့ ဒီလိုလား.??? ဟိုလိုလား.??? ႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုေၿပာပါ ဆိုတဲ့ လူေတြကမ်ားတာ။ အဲဒါဆိုရင္ အဲဒီ မယုတ္မလြန္ဆိုတဲ့သူေတြ၊ ေၿမြမေသ တုတ္မက်ိဳးဆိုတဲ့သူေတြက ဘယ္လိုမ်ား တိတိက်က် ေၿဖေပးႏိုင္မလဲ။ အဲ..ဖတ္တဲ့သူေတြေတာ့ မသိဘူး၊ ေရးတဲ့သူကေတာ့ ေရးရင္ စဥ္းစားရင္းနဲ့ကို တိုင္ပတ္ေနၿပီ။ ကဲထားေတာ့ ..ဒီၿပႆ     နာ ဒီမွာမွ မရပ္ရင္ တစ္ေနကုန္လို့ေတာင္ ၿပီးသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေရးရင္ ေရးရင္းနဲ့ စာေတြလည္း ဦးတည္ခ်က္ေတြက ဘယ္ေရာက္ကုန္လဲ မသိေတာ့ဘူး။
...ေနာက္ဆံုးေတာ့ လိုက္နာ သင့္တာ လိုက္နာ၊ ဆင္ၿခင္သင့္တာ ဆင္ၿခင္ၿပီး ေဆြးေႏြးသင့္တာေလးကိုလည္း ကြန္မကို ေဆြးေႏြးေပးခဲ့ပါဦးလို့ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းရင္းနဲ့ပဲ
ကမာၻသစ္ကေမာင္ႏွမအားလံုး က်န္းမာ ခ်မ္းသာ ၾကပါေစ
ခင္မင္လ်က္
ၾကည္မ်ိဳးခိုင္ (မေကြး)

Posted by KyiMyoKhaing on January 26, 2011 at 10:30am

  ကမ ၻာသစ္ ၿမန္မာ Fan Page

လူငယ္ႏွင့္ ဘာသာေရး (ေဒါက္တာေက်ာ္စိန္)

ေလာကတြင္ ေအာင္ျမင္ေနသူတို႔သည္ ေလာကဓံ၏ အထုအေထာင္း အပုတ္အခတ္တို႔ကို အၿပံဳးမပ်က္ဘဲ ခံယူကာ ဘ၀တိုက္ပြဲကို ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲႏိုင္စြမ္းရွိသည့္ စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္ တည္ၿငိမ္သူမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ဘာသာေရးက ေလာကဓံတရားကို ရဲ၀ံ့စြာ ရင္ဆိုင္တတ္ရန္ သင္ၾကားေပးသည္။

ဘာသာေရးဟူသည္
 ဘာသာေရးဟူသည္ ရင့္က်က္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက အမွန္တရားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေတြးေခၚ စဥ္းစားျခင္း၊ လက္ေတြ႔ က်င့္ႀကံ အားထုတ္ျခင္း၊ အေတြ႔အႀကံဳႏွင့္ယွဥ္၍  ဆင္ျခင္စဥ္းစားျခင္း၊ ယုတၱိေဗဒ ဥပေဒသ မ်ားႏွင့္ အညီ ေကာက္ခ်က္ခ်ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ မိမိေတြ႔ရွိသည့္ တရား ဓမၼကို မိမိေနာက္လိုက္မ်ား အား သြန္သင္ဆံုးမ ေဟာေျပာရာမွ ဘာသာ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေပၚထြန္း လာျခင္းျဖစ္သည္။ ျဗဟၼာ ၊ ဗိႆႏိုးႏွင့္ သီ၀ဘုရား တို႔၏ ေဟာၾကားခ်က္မ်ားတြင္ အေျခခံေသာ ဟိႏၵဴဘာသာ၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္၏ ေဟာၾကားခ်က္ ဓမၼအေပၚ အေျခခံေသာ ဗုဒၶဘာသာ၊ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာၾကားခ်က္မ်ားအေပၚ အေျခခံေသာ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ ၊ အလႅာသခင္ႏွင့္ တမန္ေတာ္မိုဟာမက္တို႔ ေဟာၾကားခ်က္မ်ားအေပၚ အေျခခံေသာ အစၥလာမ္ ဘာသာတို႔သည္ ထင္ရွားေပသည္။

ခ်စ္သူသိေလ

( ၁ )

ပန္းပြင့္ရိွမွ ရနံရတာ မဟုတ္ပါဘူး
ဖူးသည့္၀တ္ငံု ထံုသည့္တစ္ပြင့္
နမ္းခြင့္တစ္ရိႈက္ ရသည့္ခုိက္မွာ
ထာ၀ရတည္ ကာလရွည္လ်ား
ႏွလံုးသားမွာ စြဲၿမဲစြာၿဖစ္
ထံုနံ႔ယစ္ေ၀ ပ်ံ႔ဆြတ္ေစ၏
ခ်စ္သူသိေလ..။

မ်က္ႏွာေတြ႔မွ ၿမင္ခြင့္ရတာ မဟုတ္ပါကြယ္
ဘယ္ကိုသြားသြား ဘယ္နားေရာက္ေရာက္
ဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း အေတြးမွာရိွ
အၾကည့္မွာၿမင္ သူပဲထင္တယ္
ေကာင္းကင္လုိပဲ ေမာ္ၾကည့္ဆဲမွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါ၏
ခ်စ္သူသိေလ..။



အသံၾကားမွ နားမွာဆတ္ဆတ္
ၾကားလာတတ္တာ မဟုတ္ပါေလ
စမ္းေရသံၾကား သူ႔စကားရိွ
ငွက္၏ ေတးမွာ သူ႔သံသာေတြ
ႏႈတ္ေၿခြစကား နားမွားတီးတုိး
ဟိုး အရင္လုိ ရႊင္ခ်ိဳၾကည္ၿမ
ၾကားေနရ၏ ခ်စ္သူသိေလ..။

ခ်စ္သူသိေလ
သတိရလွ်င္ ေဒသအကြာ
ေနရတာကြဲ ဘယ္လုိခြဲခြာ
ဘယ္ေလာက္ကြာမလဲ
ဘယ္မွာၿဖစ္ၿဖစ္ တြယ္တာရစ္ငင္
ထာ၀ရထင္ေသာ ရင္ထဲအရိပ္
စြဲလမ္းစိတ္ၿဖင့္
အိပ္မက္တုိင္းမွာ ရိွေနသူ…။

 ( ေမာင္စိန္၀င္း - ပုတီးကုန္း )

ကမ ၻာသစ္ group