2 3 4 5 6 7 8 9 10

Tuesday, May 19, 2015

ေရသံသရာ


မိုးသံေလသံၾကားေတာ့ စိတ္က အိမ္ကိုေရာက္သြားမိတယ္။
အိမ္မွာ ေရွးေရဒီယို အေဟာင္းၾကီးတစ္လံုးရိွတယ္။
အသံလိႈင္းမိၿပီး ၿငိမ္ေနၿပီဆုိရင္ အနားနားကို လူကိုယ္တုိင္ ထုိင္ေၿပာေနသလား ထင္ရတယ္။
 ႏွစ္ေပါင္းၾကေတာ့ ၀ါယာေတြပ်က္တာပ်က္၊ ခလုတ္ေတြေခ်ာင္နဲ႔ ခုေတာ့ မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ 
ကေလးဘ၀တုန္းကေတာ့ နားေထာင္စရာ ဒါပဲရိွတာဆုိေတာ့ ဟိုလွည့္သည္လွည့္နဲ႔ ဖြင့္နားေထာင္ခဲ့ဖူးတယ္။
ေတးလက္ေဆာင္က႑တုိ႔ စတာေတြလာရင္ ခုလုိ မုိးဦးက်၊ မုိးတြင္းေတြဆုိ တိမ္တမန္ သီခ်င္းလာတတ္တယ္။
 အေဖက အညာသားမုိ႔လားမသိ။ မုိးရြာတာၿမင္ရင္ စိတ္ေပ်ာ္တယ္ထင္တယ္။ 
“ရြာပါေစ ဒါမွ လယ္သမားေတြ စိတ္ခ်မ္းသာၾကမွာ.. ဆန္ေရစပါးေပါမ်ားမွာ..” လုိ႔ ေၿပာတတ္တယ္။ 
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နယ္ဘက္က လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး ၿဖစ္ထြန္းေတာ့ အမ်ားစုက စိုက္ပ်ိဳးေရးအတြက္ မုိးကိုေမွ်ာ္ရတယ္။
စာဖြဲ႔ၾကတာေတာ့ အသူရာနဲ႔သိၾကားစစ္ခင္းတယ္တဲ့။ ဂ်ိဳးတဂ်ိမ့္ဂ်ိမ့္ အသံၾကားရင္ မုိးသက္ေလရနံ႔က 
လူကို လန္းဆန္းေစတာေတာ့ အမွန္ပါ။ ဘုရားရွင္တုိ႔
အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ရြာတဲ့ စိုစြတ္ေစလုိသူကို စုိေစၿပီး၊ မစိုစြတ္လုိသူေတြကို မုိးေရမစိုတဲ့
ေပါကၡရ၀ႆ မုိးဆုိတာလည္း ၾကားဖူးေသးတယ္။ ဒီဘ၀ေတာ့ ၾကံဳရမွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
မုိးမိလုိက္တာနဲ႔ ၾကြက္စုတ္ၿဖစ္တာခ်ည္းပါပဲ။သဘာ၀နဲ႔ေလာကသရုပ္ကို ၿမင္ၿမင္ထင္ထင္ 
အေတြ႔အရအမ်ားဆံုးဟာ မုိးအခါပဲ။ ရာသီသဘာ၀ကိုက မုိးရြာၿပီဆုိရင္ အသံပါတယ္၊
 ေအးတဲ့အထိအေတြ႔ပါတယ္၊ ေလမွာ မုိးန႔ံ ေရခုိးေရနံ႔လည္းပါတယ္၊ အသံဗလံကေတာ့ အစံုပဲ။
ၿပီးေတာ့ ဆက္စပ္ၿပီး ပန္းေတြပြင့္ေတာ့မယ္ အပင္ေတြ အညႊန္႔အဖူးေတြ
လိႈင္ေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ စိတ္အသိကလည္း ပါတယ္။ ညက်ရင္လည္း ဖားေတြ ေအာ္ပါလိမ့္မယ္။



ဖားဆုိလုိ႔ မုိးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဆရာေန၀င္းၿမင့္ ၀တၳဳထဲက တစ္ခုသတိရတယ္။ စကၠဴအရုပ္သည္ 
အဖုိးအုိတစ္ဦးက အိမ္ေ႔ရွ မုိးခုိတာကို ေရးမိတဲ့အေၾကာင္းေပ့ါ။ စကၠဴဖားေလးေတြဆုိေတာ့ 
မုိးတကယ္ရြာတဲ့အခါ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ေဆးေတြၿပယ္က်၊ ေရစိုေတာ့ ေပ်ာ့အိတြဲက်ကုန္ေတာ့ 
အရုပ္သည္ၾကီးက မုိးခုိရတယ္။သူ႔မွာ သားသမီးေတြ မရိွဘူးလား။ စဥ္းစားေ၀ဖန္ရင္း သားအမိႏွစ္ေယာက္
ေၿပာၿဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းပါ။ တကယ့္ဖားအစစ္ေတြက ေပ်ာ္တယ္တဲ့.. မုိးရြာရင္ တုိးထြက္လုိ႔ေတာင္ လာၾကတယ္၊
 သဘာ၀ဒဏ္ကို ခံႏိုင္တယ္။ မေၾကာက္ဘူး ။ လူေတြမွာဆုိ အရိွအတုိင္း ေနဖုိ႔ထက္ 
အတုအေယာင္ေတြလည္း မ်ားၾကတယ္ေပ့ါ။ အေပၚယံ အလွေတြနဲ႔ ဟန္လုပ္မႈေတြမ်ားတယ္။
 စိတ္အလွ အတြင္းသရုပ္ အစစ္အမွန္ မရိွတဲ့အခါ တကယ့္ေလာကဓံနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ မခံႏိုင္ပဲ အလူးအလဲ
ၿဖစ္တတ္ၾကတယ္ ဆုိတာေပ့ါ။
ေတာင္ငူစာေပေဟာေၿပာပြဲမွာ ပါတာထင္ပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုမွာ ဆရာမႏုႏုရည္(အင္း၀ ) က
 ေမးတယ္။ ဂ်ပန္မွာ တခ်ိဳ႔ကေလးငယ္ေလးေတြမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ စာနာစိတ္၊ ကရုဏာထားတတ္တဲ့ 
စိတ္ေလးေတြ ရိွၾကတယ္တဲ့၊
ဒီလုိစိတ္ေလးေတြကို ဘယ္ကရလဲ၊ ဘယ္လုိေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ရယူသလဲ
ဆုိတာကို ေမးၿမန္းတဲ့အခါ ဂ်ပန္က တစ္ေယာက္ ေၿဖတာက ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ဖူး
သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကရတယ္တဲ့။ ဆုိပါေတာ့..
“ေရအုိင္ၾကီးတစ္အုိင္
ဖားေလးတစ္ေကာင္ ခုန္ဆင္းသြား
ပလံုၿမည္သံၾကား” ဆုိတာမ်ိဳးေလးေတြေပ့ါ။ ဒီကဗ်ာေလးေတြဟာ ၾကည့္ေတာ့သာ ဘာမွမဟုတ္ဘူး ထင္ရတယ္။ 
ဒါေပမယ့္ သဘာ၀နဲ႔ အလွကို နားလည္ခံစားတတ္မႈ၊အသိစိတ္မွာ သည္အရာေတြကို တန္ဖုိးထားမႈ၊ ေမတၱာထားမႈ၊ 
စာနာစိတ္ရိွမႈ စတဲ့ အၿပဳသေဘာေဆာင္ စိတ္ဓာတ္ကေလးေတြက ကေလးေတြစိတ္မွာ စြဲၿမဲေစတယ္.. တဲ့။
ဒီလုိသေဘာပါပဲ။ ကဗ်ာဆုိတာ ႏွလံုးသားကို ႏူးညံ့ေစတယ္။ အားတတ္ေစတယ္။
စိတ္ဓာတ္ေကာင္း အခံလည္းရိွၿပီး အေလ့အက်က္မ်ားလာတဲ့အခါ သူဟာ လူပတ္၀န္းက်င္အတြက္ 
အက်ိဳးပ်က္ေစမယ့္အရာ ေတာ္ယံုမလုပ္လုိေတာ့ဘူးေပ့ါ။လူပီသစြာ အသက္ရွင္ေနထုိင္ရင္း ရွင္သန္ခြင့္ရတဲ့
ဘ၀ကို တန္ဖုိးထားတတ္ေစပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သင္ခဲ့ရတဲ့
“ေကာင္းကင္တခုိၿပိဳမလုိ
တိမ္ညိဳဘာေၾကာင့္မိႈင္းပါတယ္
မုိးရြာလုိလုိ႔ မိႈင္းပါတယ္..” ဆုိတဲ့ ေရသံသရာ.. ကဗ်ာေလးလုိ အေၾကာင္းအက်ိဳး နိယာမ တရားအတုိင္း 
လူေတြဟာလည္း ေမြးဖြားတစ္ခါ ေသဆံုးတစ္လွည့္နဲ႔ ဘ၀သံသရာထဲ ေၿပးလႊားက်င္လည္ေနၾကရတယ္။
 ေရခုိးေရေငြ႔ေတြက မုိးေရစက္ေတြ အၿဖစ္ေၿပာင္းလဲရြာခ်၊ ေၿမၿပင္ေပၚမွာ ၿမစ္ေခ်ာင္းအင္းအုိင္၊
 ေရတြင္းေရကန္ေတြအၿဖစ္ေနရာနဲ႔ေနရာ တည္မွီလုိ႔ ရိွေနၾကၿပန္တယ္။ တခ်ိဳ႔လည္း ပင္လယ္သမုဒၵရာထဲ စီးဆင္း၊
အေငြ႔ပ်ံ တိမ္အၿဖစ္ေၿပာင္းလဲ၊ တဖန္ၿပန္လည္ မုိးရြာနဲ႔ သံသရာလည္ေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြေရာ ခုအခ်ိန္မွာ ဒီလိုပဲ မဟုတ္လား။ အထင္ကရ ေရကန္ၾကီးလုိရိွေနသလား၊ 
မထင္မရွား ေရေငြ႔လုိ ရိွေနလား၊ ပင္လယ္ထဲမွာလား၊ ၿမစ္ေခ်ာင္း အင္းအုိင္ထဲမွာလား၊ တိမ္ေတြလုိ 
အၿမင့္မွာလား၊ ေသခ်ာတာကေတာ့ အခ်ိန္မေရြးေပ်ာက္ကြယ္မသြားခင္ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ မသိၾကပါဘူး။ 
ဆႏၵရိွတာကေတာ့ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္ရပ္ရြာ၊ ကိုယ္တည္ရိွေနတဲ့ေနရာမွာ
အားလံုးေရလုိ ေအးၿမၾကေစခ်င္ပါတယ္။
✍ နႏၵ

No comments:

Recent Posts

လစဥ္အလုိက္ တင္ခဲ့ေသာ ပိုစ့္မ်ား

Popular Posts

ျမန္မာ့ေျမ

erer-outer'>