သည္မီးအိမ္
တုိ႔ရင္ထဲ၀ယ္
ဆြဲခ်ိတ္တည္ၿငိမ္၊
၀င္းလဲ့ထိန္ေသာ
မီးအိမ္ကေလးရိွပါသည္။
မုန္တုိင္းတုိက္တုိက္၊
မုိးမုိက္မုိက္လည္း
စိုက္စိုက္ေ႔ရွမွ၊
လမ္းကိုျပသည္
၀င္းပရႊန္းထိန္၊
သည္မီးအိမ္။
က်ားရဲလႈပ္လႈပ္၊
ေတာအုပ္အုပ္သည္၊
မဆုတ္အံတင္း၊
လမ္းျပထင္းသည့္
၀င္းလဲ့ရႊန္းထိန္၊
သည္မီးအိမ္။
ေရစီးသန္သန္၊
လိႈင္းထန္ထန္လည္း
မာန္တင္း၀ံ့ရဲ၊
လမ္းျပၿမဲတည့္
လင္းၿမဲလင္းထိန္၊
သည္မီးအိမ္။
သည္မီးအိမ္ေၾကာင့္
မေႏွာင့္ခရီး၊
ေ႔ရွသို႔နီးခဲ့
မုိးမည္းမုန္တုိင္း
လြန္ခဲ့သည္။
သည္မီးအိမ္ေၾကာင့္
မေထာင့္တုိ႔လမ္း၊
ေ႔ရွသုိ႔လွမ္းခဲ့
ဆူးျပြမ္းခလုတ္
ေက်ာ္ခဲ့သည္။
သည္မီးအိမ္ေၾကာင့္
မေၾကာင့္စိတ္ထဲ၊
၀ံ့၀ံ့ရဲခဲ့
က်ားရဲေတာအုပ္
လြန္ခဲ့သည္။
သည္မီးအိမ္ေၾကာင့္
မေထာင့္ခရီး၊
တဆစ္နီးခဲ့
လိႈင္းႀကီးေရဆန္
ေက်ာ္ခဲ့သည္။
ဒုကၡျပြမ္းတီး၊
တုိ႔ခရီး၀ယ္
မညည္းမစိုက္၊
စိုက္စိုက္ေ႔ရွမွ
လမ္းကိုျပယင္း၊
ေ႔ရွသို႔ခ်ဥ္းခဲ့
လင္းလုအရုဏ္၊
ေနျခည္မႈန္စ
အာရံုမင္သက္၊
ရုတ္တရက္လွ်င္
မ်က္ရည္စို႔၀ဲ၊
ရင္ထဲေျဗာင္းဆန္
သည္းအူလန္မွ်၊
မီးလွ်ံရဲရဲ
ရင္မွာစြဲၿပီး
ေၾကကြဲတသ၊
ေၾကာင္းမလွေလ
၀င္းပမီးအိမ္
ၿငိမ္းခဲ့ၿပီတကား။
ေၾသာ္..
မီးအိမ္ၿငိမ္းၿပီ၊ မွန္ပါသည္လည္း
ယံုၾကည္မရိွ၊
တုိ႔သာသိ၏
တုိ႔သိသည္လည္း၊
တုိ႔ရင္ထဲ၌
ဆြဲခ်ိတ္တည္ၿငိမ္၊
သည္မီးအိမ္
ရႊန္းထိန္၀င္းပ၊
ထာ၀ရ
လမ္းျပဦးေဆာင္ေနဆဲတကား…။
ေအာင္သန္႔
