အားလုံးဟာသံသရာ ခရီးသည္ေတြဆုိတာ
သမီးနားလည္ပါတယ္
ဒါေပမယ့္ေမေမရယ္ .......
သမီးကုိထားၿပီးမသြားပါႏွင့္လား
မနက္မနက္အေမႏႈိးရင္
ေစာင္ေခါင္းၿမီးၿခဳံေပကတ္အိပ္တဲ့
အက်င့္ကုိလည္းျပင္ပါ့မယ္...။
ညနက္သန္းေခါင္မအိပ္ပဲ
စာအုပ္ေတြဖတ္ ကဗ်ာခုိးေရး
ေတြးေဆြးေနတာေတြလည္းျပင္ပါ့မယ္....။
လုိခ်င္တာမ်ားမရခဲ့ရင္
ရွိတာမရွိတာ အေရးမပါ
ဒုန္းဒုိင္းေျခေဆာင့္
စိတ္ေကာက္တတ္တာေလးလည္းျပင္ပါ့မယ္ေနာ္...။
ဂ်စ္ကန္ကန္ေပကတ္ကတ္ျပန္ေျပာၿပီး
လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တဲ့
ေမ့သမီးအတြက္
ပူပန္ေသာကမ်ားစြာႏွင့္
အေမေနမေကာင္းျဖစ္မွာ
တကယ္စုိးရိမ္မိပါတယ္
အသက္ၾကီးလာတာႏွင့္အမွ်
အေမဟာ သမီးဘ၀အတြက္
အရာအားလုံးထက္ပုိလုိအပ္မွန္း
သေဘာေပါက္ေတြးေၾကာက္တတ္ခဲ့ၿပီ....။
မ်က္လုံးမိွတ္လုိက္တုိင္း
ျမင္ေနရတဲ့ မ်က္ခြံပမာ
အနီးဆုံးအရာကုိ မျမင္သလုိပါ..
တရက္ကူညီဖူးသူ
သူငယ္ခ်င္းေတြကုိဘဲ ေက်းဇူးတင္လုိ႕မဆုံး
တစ္ဘ၀လုံးအနစ္နာခံ
ေပးဆပ္ရရွာတဲ့ေမေမ့ကုိေတာ့
ေက်းဇူးဆပ္ဖုိ႕ေမ့ေနခဲ့တာမုိ႕
သမီးမုိက္ကုိ ခြင့္လြတ္ပါေနာ္.....။
လိမၼာပါ့မယ္ ေမေမရယ္..
ဒါေပမယ့္
အရာရာကုိ စိတ္ခ်လုိ႕
ေလာကအလယ္အေျပာၾကြယ္သူေတြၾကား
တေယာက္တည္းထားမသြားပါနဲ ့ေနာ္….။
Posted by ေႏြးေႏြး၀ုိင္
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္တုန္းက အပ်ဳိစင္ မဂၢဇင္းမွ ကဗ်ာေလးပါ..
