2 3 4 5 6 7 8 9 10

Thursday, May 12, 2016

သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ေက်းဇူးရွင္

သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ေက်းဇူးရွင္မွန္း မသိသား ဆုိး၀ါး အုိလူသားတုိ႔ 
စာေရးသူေနထုိင္ရာ ေနျပည္ေတာ္ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕၊ ေရႊခ်ီရပ္ အေရွ႕မစုိးရိမ္ ဥဳတံၱတားလမ္းေဘး ဓမၼာစရိယစာသင္တုိက္ (ေရွး အေခၚ သစ္က်ိတ္ေက်ာင္း) ေဘးရွိ လမ္းပခုံးေခၚကတၱရာလမ္းေဘးတြင္ ေပါက္ေနေသာ စိမ္းစိမ္းစုိစုိ ေျမစာႏွင့္ မုံညင္းေရာ ရာ ျမက္ခင္း ကေလးမ်ားကို မည္သည့္ ပညာရွင္မ်ားက ေပါင္းသတ္ေဆးဖ်န္းထားသည္မသိပါ၊ ညိဳးႏြမ္းေနသည္။ အခ်ဳိ႕က မီးပင္႐ႈိ႕ ထားေသး သည္။
လမ္းပခုံး (Road Shoulder) ေခၚေသာ ယာဥ္ႏွင့္ လူသြား ကတၱရာလမ္းေဘး (မာက်င္) ေျမမ်ားေပၚတြင္ သင့္တင့္ သေလာက္ ေပါက္ေနေသာ ျမက္ခင္းကေလး မ်ားသည္ စိမ္းစိုရႊန္းျမ၍ ပူျပင္း ေသာ ဝန္းက်င္တြင္ ေအးျမေသာ ျမင္ကြင္းကို ရေစ သည္။ စိတ္ ၾကည္ႏူးမႈရသည္။ ထုိျမက္ခင္း ကေလးမ်ားရွိေနျခင္းျဖင့္ မုိးျပင္း မုိးသည္းရြာ၍ လမ္းေပၚမွ ေရမ်ား လမ္းေဘးေျမာင္း တြင္း စီးဆင္းရာတြင္ လမ္းေပၚကပါလာေသာ ဖုန္၊ သဲ၊ ေက်ာက္စရစ္ခဲငယ္မ်ားကို ဖမ္းယူတားဆီးထားသျဖင့္ လမ္း ေဘးေရႏုတ္ေျမာင္း မ်ား သဲႏုန္းပို႔ ပိတ္ဆုိ႔ျခင္းလည္း မျဖစ္ေတာ့ေပ။
ထုိထုိေသာ လမ္းေဘးလမ္း ပခုံး (Road Shoulder or Road Margin) ေပၚရွိ  ျမက္မ်ားကုိ အ လုပ္မရွိ အလုပ္ရွာၿပီး စည္ပင္ ဝန္ထမ္းတို႔က ေပါက္တူးျဖင့္ ေပါက္ထုတ္ရွင္းလင္းပစ္ေနေသာ ေၾကာင့္ လမ္းပခုံးေတြမုိ႔ ေရတုိက္ စားၿပီး ေရႏုတ္ေျမာင္းေတြ သဲႏုန္း ပို႔ကာ ပိတ္ဆုိ႔မႈျဖစ္ရပါသည္။ ဤ အေျခအေနကို အမွန္မသိ၍ေလာ၊ အလုပ္သမားကို အလုပ္ခ်ေပးရန္ သာ အဓိက တာဝန္ဟု ယူဆ၍ ေလာ။ ထုိထုိေသာ လမ္းေဘး လမ္း ပခုံး (Road Shoulder or Road Margin) မ်ားေပၚရွိ ေပါင္းျမက္ မ်ားကို ၿမိဳ႕ျပတြင္သာမက ၿမိဳ႕ျပင္၊ ဌာနဆုိင္ရာ ႐ုံးမ်ားေဘးရွိ အေဝး ေျပးလမ္းေဘးမ်ား၊ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔၊ ရဲစခန္းမ်ား၏ ေဘးနားေတြမွာ လည္း ျမင္ခဲ့ရဖူးပါသည္။အျမင္မ ဆုိးလွပဲ အႏၲရာယ္လည္း မျဖစ္ ေလာက္ေသာ လမ္းပခုံးျမက္ခင္း မ်ားကို မရွင္းသင့္ပါ။
သုေတသီတုိ႔သည္ ႏွစ္လၾကာ ျမင့္စြာမွသည္ ယခုတုိင္ သစ္ပင္၊ သီးႏွံ၊ ျမက္ခင္းစေသာ သစ္ပင္မ်ဳိး စုံတုိ႔၏ ပတ္ဝန္းက်င္ (လူသားႏွင့္ သက္ရွိေလာကဝန္းက်င္) အက်ဳိး ျပဳေနပုံကို စနစ္တက်ေလ့လာထား ခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္သည္။
သစ္ပင္ (ႀကီးငယ္ မေရြး) အ စိမ္းေရာင္႐ုိးတံႏွင့္ အရြက္ရွိ အ ပင္မ်ားသည္ ေလထုထဲမွ ကာဗြန္ ဒုိင္ေအာက္ဆုိဒ္ကို စုပ္ယူၿပီး အ ပင္အာဟာရ (အစားအစာ)အျဖစ္ ကစီကို ခ်က္လုပ္ၾကရသည္။ ထုိသို႔ခ်က္လုပ္ရာတြင္ စိမ္းလန္းစုိေျပစြာ တက္ၾကြ စြာ ေပါက္ေရာက္ ရွင္သန္ေနေသာ ျမက္အမ်ဳိးအစား အ ပါအဝင္ သီးႏွံပင္စုိက္ခင္း ဧရိယာ တစ္ဟက္တာ (၂.၄၇ ဧက) ရွိ ေသာေျမကြက္မွ အပင္မ်ားသည္ ကာဗြန္ဒုိင္ေအာက္ဆုိဒ္ဓာတ္ (Carbondioxide) ခုနစ္ တန္မွ ရွစ္တန္ကို ဝန္းက်င္ေလထုမွ စုပ္ ယူ အသုံးျပဳရသည္၊

သို႔အားျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေလထုညစ္ညမ္း ေစေသာ ကာဘြန္ဒိုင္ေအာက္ဆုိဒ္ ဓာတ္မ်ားကို ေလ်ာ့နည္း သြားေစ သည္။ ထုိသုိ႔ ကာဘြန္ဒုိင္ေအာက္ ဆုိဒ္ကို စုပ္ယူအသုံးခ်ေနစဥ္မွာပဲ ထုိ (၂.၄၇ ဧက) အရြယ္ရွိ သစ္ ပင္မ်ား၊ သီးႏွံခင္းမွ Oxygen ေအာက္ ဆီဂ်င္ ဓာတ္ ငါးတန္မွ ခုနစ္တန္ကို ထုတ္ေပးလုိက္သည္။ ထုိမွ်ေသာ Oxygen ပမာဏသည္ လူ ၁၂ ဦး တစ္ႏွစ္စာ အသက္႐ွဴ သုံးႏုိင္သည္ဟု ဆုိပါသည္။ စိမ္း စိမ္းစုိစုိ ႐ုိးတံရြက္အုပ္ရွိေသာ အ ပင္မ်ားသည္ အစာအာဟာရ အလုိ႔ငွာ သြက္သြက္လက္လက္ အလင္းျဖင့္ အစာဖြဲ႔ေနစဥ္ ေျမ တြင္းမွ စုပ္ယူရရွိၿပီး ကစီဖြဲ႔၍ပို ေသာေရမ်ားကို ေရေငြ႔အျဖစ္ ထုတ္ေပးေသာ (Transpire) လုပ္ ေပးရ သည္။ ထုိ Transpiration water vapour မ်ားသည္ သီးႏွံခင္း ၏ ေလထုထဲသို႔ ေရမ်ားအျဖစ္ ေရာက္သြားရာ၊ ထုိေရေငြ႔ေတြ ေရ ျဖစ္သြားေသာအခါ စုစုေပါင္းေရ ပမာဏသည္ စုိက္ခင္းတစ္ဟက္ တာ (၂.၄၇ ဧက) ရွိ စုိက္ကြက္အ တြက္ မုိးေရခ်ိန္ (Rainfall) ႏွင့္ တြက္လွ်င္ ၂ဝ မွ ၄ဝ စင္တီမီတာ (၈ လက္မမွ ၁၆ လက္မ) ႏွင့္ ညီ မွ်သည္ဟု ဆုိပါသည္။
သို႔ျဖစ္လွ်င္ လူသားတုိ႔၏ ေနထုိင္ရာ ရပ္ကြက္၊ လမ္းေဘး အိမ္ၿခံေျမမ်ားရွိ ျမက္ခင္း၊ သစ္ပင္၊ ၿခံဳႏြယ္ စုိစုိစိမ္းစိမ္းတုိ႔သည္ ကတၱရာ ခင္း၊ ကြန္ကရစ္ခင္းထား ျခင္းထက္ လူသားႏွင့္ သက္ရွိဝန္းက်င္အတြက္ ကာဘြန္ဒိုင္ေအာက္ဆုိဒ္ဖယ္ ရွားေပးျခင္း၊ ေအာက္ဆီ ဂ်င္ ဓာတ္ (ေလေကာင္းေလသန္႔) ပံ့ပုိးေပးျခင္း၊ ေလထုႏွင့္ ေျမသားအ တြက္ စိုစြတ္မႈ ေရေငြ႔ေရ စက္ ျဖည့္ စြက္ေပးျခင္းဟူေသာ အက်ဳိးေက်း ဇူးမ်ားကို သေဘာေပါက္လွ်င္ မသိသားဆုိးရြားေသာ အထင္အ ျမင္မ်ားျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မျပဳ ျပင္ၾကေစလုိပါ။
သက္ရွိ လူသားတုိ႔ေနထုိင္ရာ ၾသကာသေလာကႀကီး ထာဝစဥ္ ရွင္သန္ေစေရးအတြက္ တင္ျပ အပ္ပါသည္။

သုတေက်ာ္

Monday, May 9, 2016

ကာသိမင္း ႏွင့္ ေကာသလမင္း ( ရာဘင္ၿဒာနတ္တဂိုး )


ေကာသလမင္းသည္ သူဆင္းရဲမ်ားႏွင့္ ခုိကုိးရာမဲ့မ်ားကို အေဆြခင္ပြန္းသဖြယ္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္သူအၿဖစ္ ေ၀းနီးအႏွံ႔ ထင္ရွား ေက်ာ္ေစာေလသည္။
ဤသတင္းကို ၾကားရေသာအခါ ကာသိမင္းသည္ လြန္မင္းစြာ မနာလို၀န္တိုၿခင္း ၿဖစ္မိ၏။
            “ငါ၏ ၿပည္သူတို႔သည္ ေကာသလမင္းက ငါ့ထက္ တန္ခုိးၾကီးၿမင့္သည္ ဟူ၍ မွတ္ထင္ေနၾကသည္၊ ေကာသလမင္းသည္ အလွဴဒါန ၿပဳဟန္ေဆာင္လ်က္ ၿပည္သူတို႔ကို သူ႔ဘက္ပါေလေအာင္ ၾကံေဆာင္ဘိ၏ ၊ ရွက္ဖြယ္အၿပဳအမူသာတကား၊ အို စစ္သည္တို႔.. စစ္ၿပဳရန္ ၿပင္ၾကေလာ့၊ မည္သူက ပို၍ တန္ခုိးၾကီးၿမင့္ေၾကာင္းကို ဓားလွံလက္နက္ၿဖင့္ စစ္ေဆးၿပပါအံ့”..။
            ဤသို႔ သူသည္ ၾကံဳး၀ါးၿပီးလွ်င္ ေကာသမင္းကို စစ္ၿပဳေလသည္။ မၾကာမီ စစ္ပြဲသည္ ၿပီးဆံုးသြားေလသည္၊ ေကာသလမင္းသည္ စစ္ရံႈးသၿဖင့္ ေတာတြင္းသို႔ ေၿပး၀င္ ပုန္းေအာင္ေနရေလသည္။ ဤတြင္ ကာသိမင္းက “အလွဴဒါနသည္ မေအာင္ၿမင္ႏိုင္၊ လက္နက္အင္အား ခုိင္မာေတာင့္တင္းၿပီးသ ူသာလွ်င္ ေအာင္ႏိုင္ေလၿပီတကား” ဟူ၍ က်ဴးရင့္ေလသည္။


            သို႔ေသာ္ ၿပည္သူတို႔က မခ်မ္းေၿမ့ၾက။
            “တရားကို နတ္မေစာင့္ေတာ့ၿပီ အမွန္တရားသည္ ဆိတ္သုဥ္းေနၿပီ၊ မၾကာမီ ဤကမ ၻာသည္ ပ်က္စီးၿခင္း သို႔ ေရာက္ရေပေတာ့မည္” ဟူ၍ သူတို႔သည္ ဆိုၿမည္ၾကေလသည္။
            ထိုအခါ ကာသိမင္းသည္ ၿပင္းစြာ အမ်က္ထြက္ၿပန္ေလသည္။
            “အဘယ္ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ရန္သူ႔အတြက္ စိတ္မခ်မ္းေၿမ့ၿခင္း ၿဖစ္ေနရပါသနည္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ကို အခ်ည္းႏွီးတည္းဟု ယူမွတ္ေနၾကပါသနည္း၊ ရန္သူ၏ ၾကံစည္မႈပင္ ၿဖစ္တန္ရာ၏ ၊ ရန္သူသည္ အေရးႏွိမ့္လ်က္မွပင္ ငါ့အား ေအာင္ႏိုင္ရန္ၾကံဘိ၏ ၊ အုိ .. ေစတမန္တို႔ .. ေကာသလမင္း၏ ဦးေခါင္းကိုၿဖတ္လ်က္ ငါ့ထံယူေဆာင္လာႏိုင္သူအား ဆုေတာ္ ေရႊစင္တစ္ရာ ေပးသနားမည့္အေၾကာင္း ၿပည္လံုးအႏံွ႔ ေၾကညာေခ်ေလာ့..”
            ဘုရင့္အမိန္႔ကို နာခံလ်က္ ေစတမန္တို႔သည္ ၿပည္လံုးအႏွံ႔ လိုက္လံေၾကညာၾကေလသည္။ ၿပည္သူတို႔ကား နားတို႔ကို ဆို႔ပိတ္လ်က္ ေစတမာန္တို႔ႏွင့္ ေ၀းရာသို႔ ေရွာင္ရွားသြားၾကေလသည္။
ေကာသလမင္းသည္ ေတာတြင္း၌ သူေတာ္စင္တရားကို က်င့္လ်က္ တစ္ကိုယ္တည္း လွည့္လည္ေနထိုင္ေနရေလသည္။
            တစ္ေန႔တြင္ ခရီးသည္တစ္ဦးသည္ ေကာသလမင္းကိုေတြ ့ရိွသည္တြင္ မင္း ဟူ၍မသိပဲ သူေတာ္စင္အမွတ္ၿဖင့္ပင္ ဤသို႔ေမးၿမန္းေလသည္။
            “အို..သူၿမတ္၊ ေကာသလႏိုင္ငံသို႔သြားရာ ခရီးလမ္းကို ကြ်ႏ္ုပ္အား ညႊန္ပါေလာ့”
“ခရီးသည္၊ အဘယ္ကိစၥအလို႔ငွာ ေကာသလႏိုင္ငံကို သြာလိုပါသနည္း”
“သူၿမတ္..ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ကုန္သည္တစ္ဦး ၿဖစ္ပါသည္၊ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ကုန္သေဘၤာမွာ မုန္တိုင္းဒဏ္ကို ခံရပါသၿဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ပစၥည္းဥစၥာဟူသမွ် ဆံုးရံႈးခဲ့ပါသည္၊ ေကာသလမင္းသည္ ခိုကိုးရာမဲ့တို႔ကို ကူညီသူ ၿဖစ္ပါသည္၊ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ဒုကၡကို ၾကားသိရပါက မုခ်ကူညီမည္သာ” ဟု ဆိုေလသည္။
            သူေတာ္စင္သည္ မ်က္ရည္တို႔ကို ဖံုးကြယ္လိုသၿဖင့္ ၿပံဳးရယ္လိုက္ေလသည္။ သူသည္ ေခတၱစဥ္းစားၿပီးေနာက္ သက္ၿပင္းခ်လ်က္ ဤသို႔ ဆိုလိုက္ေလသည္။
            “ခရီးသည္.. ငါ့ေနာက္သုိ႔လိုက္ခဲ့ပါေလာ့၊ သင္၏ ဆႏၵကို ၿဖည့္စြမ္းႏိုင္သူအထံသို႔ ယခု သင့္ကို ငါ ေခၚေဆာင္သြားပါအံ့”
            သူေတာ္စင္သည္ နန္းေတာ္သို႔၀င္ၿပီးလွ်င္ ကာသိမင္းကို ဦးညႊတ္လ်က္ ဤသို႔ဆို၏။
            “အို.. ကာသိမင္း၊ ကြ်ႏ္ုပ္ကား ေကာသလမင္းေပတည္း၊ သင္သည္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ဖမ္းဆီးဆက္သႏိုင္သူကို ဆုေတာ္ေရႊစင္တစ္ရာ ေပးသနားမည္ ဟူ၍ ေၾကညာခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ၊ ယခု ကြႏ္ုပ္သည္ သင့္လက္သို႔ေရာက္ၿပီ၊ ကတိအတိုင္း ဆုေတာ္ကို ကြ်ႏ္ုပ္၏ အေဖာ္အားေပးပါေလာ့”
            မႈးမတ္တို႔သည္ အံ့အားသင့္လ်က္ ၿငိမ္သက္ေနၾကသည္။ စစ္သည္ေတာ္တို႔သည္ သူတို႔၏ လႈပ္ရွားလ်က္ရိွေသာ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားၾကသည္။
            ဘုရင္သည္ သူေတာ္စင္ကို အတန္ၾကာမွ် စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထုိေနာက္ သူသည္ ေနရာမွထလ်က္ ရယ္ေမာ လိုက္ေလသည္။
            “အို.. ေကာသလမင္း၊ သင္သည္ ေသၿခင္းတရားကို ရင္ဆိုင္လ်က္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေအာင္ႏိုင္ရန္ ၾကံေဆာင္သည္ မဟုတ္ပါေလာ၊ သင္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႔ကို ကြ်ႏ္ုပ္ေခ်ဖ်က္ပါအံ့၊ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ယေန႔ေအာင္ႏိုင္သူ ၿဖစ္ေလၿပီ၊ ယခုပင္ ေကာသလႏိုင္ငံကို အသင္ ၿပန္လည္သိမ္းပိုက္ပါေခ်ေလာ့”
            ဤသို႔ဆိုၿပီးလွ်င္ သူသည္ သူေတာ္စင္အား လက္ကိုဆြဲလ်က္ ရာဇပလႅင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာ တို႔ၿဖင့္ အတိၿပီးေသာ သရဖူကို ၿမဴမႈန္အလိမ္းလိမ္းကပ္ေနေသာ သူေတာ္စင္၏ ဦးေခါင္းထက္သို႔ တင္ေဆာင္ေပးလိုက္ေလ၏။
ရာဘင္ၿဒာနတ္တဂိုး


Recent Posts

လစဥ္အလုိက္ တင္ခဲ့ေသာ ပိုစ့္မ်ား

Popular Posts

ျမန္မာ့ေျမ

erer-outer'>