ေငြဥေဒါင္း၊ဗုဒၶစာပန္းခ်ီ -ဒုတိယတြဲ၊ယက္ကန္းမယ္
ကမာၻႀကီးေပၚမွာလူသားတစ္ဦးရယ္လုိ႔မွျဖစ္လာခဲ႔ရင္ကုိယ္႔ကမာၻမွာ၊ကုိယ္႔ႏုိင္ငံမွာ၊ကုိယ္႔ၿမဳိ႔မွာ၊ ကုိယ္႔နာမည္ တစ္လုံး ထင္က်န္ရစ္ေအာင္ မေသခင္ျပဳလုပ္ခဲ႔ခ်င္တဲ ႔ စိတ္ထားေလးလူတိုင္းကုိယ္စီမွာ ရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ ကုိယ္႔နာမည္ေကာင္းတစ္လုံးပတ္၀န္းက်င္မွာထင္က်န္ရစ္ဖုိ႔အတြက္ ကုိယ္႔ရဲ႔အာ႐ုံေတြကုိ ပစၥဳပၸန္မွာ ထားသင္႔ပါတယ္။ အတိတ္ကစိတ္ညစ္ဖြယ္အ ျဖစ္အပ်က္ေတြကုိေတြးၿပီးေနာင္တ ရေနမယ္႔အစား လက္ရွိ ကုိယ္႔ရဲ႔စိတ္ကုိျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေအာင္ထားၿပီးအမ်ားအတြက္၊ ကုိယ္႔အတြက္ အက်ဳိးရွိမယ္႔ အလုပ္တစ္ခုကုိ လုပ္ပါ။ အနာဂတ္ကလည္း မေသခ်ာတဲ႔ အရာတစ္ခုပါ။ အနာဂတ္ကုိေတြးၿပီး စုိးရိမ္ေသာကေရာက္မေန ပါနဲ႔။
ပစၥဳပၸန္တုိင္းကုိအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ႀကဳိးစားၿပီးဖန္တီးေနသူတစ္ေယာက္အတြက္အနာဂတ္ ဟာေတြးၿပီး ပူပင္စရာ မလုိေလာက္ေအာင္ပါပဲ။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာလက္ရွိလုပ္ရမယ္႔အလုပ္၊ေျဖရွင္းရမယ္႔ျပႆနာေတြကုိျဖစ္ႏုိင္ရင္ေရွာင္ပုန္း ခ်င္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိေရွာင္ပုန္းလုိ႔ေရာအလုပ္ေတြ၊ျပႆနာေတြကၿပီးျပတ္သြားသလား ဆုိေတာ႔မၿပီးျပတ္ ပါဘူး။ ပုိၿပီး႐ႈပ္ေထြးတဲ႔အလုပ္ေတြ၊ျပႆနာေတြကုိရင္ဆုိင္ၾကရတာပါပဲ။ စာေရးဆရာမင္းခုိက္စုိးစန္(Dr.ေက်ာ္စုိး)ေရးတဲ႔ ကေလးအေတြး အက္ေဆးထဲကလုိေပါ႔။ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ မုိးရြာထဲမွာ ထီးမပါဘဲ ရပ္ေနပါတယ္။ တစ္ကုိယ္လုံးလည္းမုိးရႊဲလုိ႔ေပါ႔။ ဒါကုိလူႀကီးတစ္ေယာက္ကျမင္ေတာ ႔ “သားဘာျဖစ္လုိ ႔ မုိးရြာထဲမွာရပ္ေန
ရတာလဲ”လုိ႔ေမးတဲ႔အခါကေလးက “သားအေမကေရခ်ဳိးေပးမွာေၾကာက္လုိ႔ပုန္းေနတာ”ပါတဲ႔။
အဲဒီလုိပါပဲ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ပစၥဳပၸန္မွာ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ႔ ျပႆနာေတြကုိေရွာင္ပုန္း မိရာက ပုိၿပီးႀကီးမားတဲ႔ ျပႆနာေတြကုိ လက္ေတြ႔ရင္ဆုိင္ရေတာ႔တာပါပဲ။
လူေတြရဲ႔ ေကာင္းျခင္း၊ဆုိးျခင္းေတြကုိဖန္တီးေပးေနတာကေတာ႔ပစၥဳပၸန္မွာျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ စိတ္အာ႐ုံပါပဲ။ စိတ္ဟာထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔ရေပမယ္႔ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ရာအင္မတန္ခက္ခဲလွပါတယ္။ အဲဒီလုိထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ ခက္တဲ႔စိတ္ကုိ သတိတရားလက္ကုိင္ထားၿပီးထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။“စိတ္တစ္ခုကုိႏုိင္လွ်င္ ကိေလသာအကုန္ေသတယ္” ဆုိၿပီး ဗုဒၶေဟာၾကားထားတဲ႔ အတုိင္း စိတ္ကုိႏုိင္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ ပဲ႔ကုိင္ႏုိင္ရင္ေလာကီေရာ ၊ေလာကုတၱရာပါ အက်ဳိးမ်ားပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အလုပ္ေတြကမ်ားၿပီး စိတ္ပင္ပန္းတဲ႔အခါ ဘ၀ကုိၿငီးေငြ႔လာတဲ႔အခါ ထင္ရာစုိင္းလုပ္မိၿပီး မွားတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိအခါမ်ဳိးမွာ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ စည္းေဘာင္ေတြကုိ
ေမ႔ေဖ်ာက္ၿပီး စိတ္ကုိ အပန္းေျဖေပးပါ။
ကမာၻေလာကႀကီးကေတာ႔ သဘာ၀အတုိင္း လည္ပတ္ေနဦးမွာပါပဲ။ လူတစ္ေယာက္ေမြးဖြားလာတယ္ ။ အသက္ရွင္ေနထုိင္တယ္။ေသဆုံးသြားတယ္။ ဒါဟာသဘာ၀ပါပဲ။ သဘာ၀ေလာကႀကီးကုိ အံတုဖုိ႔ မႀကဳိးစားပါနဲ႔။ တန္ဖုိးရွိတဲ႔အခ်ိန္ေတြကုန္ဆုံးသြားလိမ္႔မယ္။ကုိယ္အသက္ရွင္ေနထုိင္ရစဥ္ ပစၥဳပၸန္ကာလ အတြင္းမွာ လုပ္သင္႔တာကုိ လုပ္ၿပီး ဘ၀ကုိ အဓိပၸယ္ရွိစြာေနထုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ႀကဳိးစားပါ။
မေန့က မွားခဲ႔တာမုိက္ခဲ႔တာေတြကုိ ေမ႔ေဖ်ာက္ၿပီး ဒီေန႔မမွားမိေအာင္ မမုိက္မိေအာင္ကုိယ္႔ရဲ႔ စိတ္အာ႐ုံေတြ ကုိထိန္းခ်ဳပ္ပါ။ကုိယ္အသက္ရွင္ေနထုိင္ခဲ႔တဲ႔ ကာလတစ္ခုလုံးကုိ ျခဳံၾကည္႔လုိက္တဲ႔အခါအနည္းငယ္မွားခဲ႔ မိ တာ မုိက္ခဲ႔မိတာေတြကုိေတာ႔ ျခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ လူတုိင္း ခြင္႔လႊတ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။
“မမွားေသာေရွ႔ေန၊မေသေသာေဆးသမားမရွိ”ဆုိတဲ႔ ဆုိ႐ုိးအတုိင္းေပါ႔။ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေလာက္ မွားခဲ႔မိ တာနဲ႔ တစ္ဘ၀လုံး မမွားႏုိင္ပါဘူး။ဘ၀ကုိေနာက္ျပန္ၾကည္႔တဲ႔အခါေနာင္တမရွိေစဖုိ႔ လက္ရွိပစၥဳပၸန္အခ်ိန္တုိင္းကုိ တန္ဖုိးရွိရွိ အသုံးခ်ပါ။
Posted by ဘုန္းျမင္႔ၿငိမ္း on December 29, 2009 at 11:01pm
