ဘိုးေတာ္မင္းတရားႀကီး၏ ငယ္ကၽြန္အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးအေနနဲ႔ သူတစ္ပါး ဒုကၡေရာက္လွ်င္ တတ္စြမ္းသေလာက္ ေစာင့္ေရွာက္ကူညီတယ္။ ဘုရင္ကိုလည္း မခိုးမခန္႔ ေလွ်ာက္လားေလွ်ာက္ရဲ႕၊ ရယ္စရာျဖစ္ေအာင္ လုပ္လားလုပ္ရဲ႕၊ အဲဒါေတာင္မွ မင္းတရားႀကီးက ေခြးမသား ေခၚလိုေခၚ အရူးလို႔ ေငါက္လိုေငါက္နဲ႔ အေရးေပးေတာ္မူတယ္။ …ဦးေပၚဦးရဲ႕ အိမ္ကို ၾကည့္အံုးမလား။
…ထြက္၀င္ ခစားသူေတြ တရုန္းရုန္း၊ လက္ေဆာင္ပဏၰာေတြ လာေရာက္ ဆက္သသူေတြ ကလည္း တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ မနည္းဘူး။
မနာလို မရွဳစိမ့္သူတို႔အတြက္ မ်က္စိစပါးေမြးစူးစရာ ျမင္ကြင္း ျမင္ခြင္ပါပဲ။ ဒီအခါမွာ မနာလိုစိတ္ေတြ ထၾကြရေတာ့တာေပါ့။…အဲဒီလို ဦးေပၚဦးကို မင္းမိဖုရားအစ ၀န္စုမွဴးစုအလယ္ ဆင္းရဲသား ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးမ်ားအဆံုး ခ်စ္ခင္ၾကတာကို မနာလိုသူေတြ ရွိေနတယ္။ မနာလိုသူတို႔ရဲ႕ထိပ္ေခါင္ကေတာ့ မင္းႀကီးမဟာေက်ာ္ထင္ဘြဲ႕ရ အသည္၀န္ႀကီးေပါ့။ …ဒါေၾကာင့္ ဦးေပၚဦး မင္းတရားႀကီးရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္မွာ မရွိတဲ့အခါနဲ႔ ႀကံဳရင္ အသည္၀န္ႀကီးက ကုန္းတိုက္ေခ်ာပစ္ စကား ေလွ်ာက္ထားတယ္။
“ ဦးေပၚဦးကို သတိထားေတာ္မူပါဘုရား။ ေန႔ညမစဲ သူ႔အိမ္မွာ လူသူ တရုန္းရုန္းနဲ႔
အရွင့္ကို မေကာင္းႀကံေနတယ္လို႔ သိုးသိုးသန္႔သန္႔ ၾကားရပါတယ္ဘုရား”
…ဦးေပၚဦးကို မၾကည္မသာျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရြးၿပီးတင္တာျဖစ္ေပမယ့္ မင္းတရားႀကီး ယံုေတာ္မမူဘူး။
ဒါေပမဲ့ ေပၚလ ဇနကနဲ႔ အရိ႒ဇနက ညီအစ္ကိုအရင္းႀကီးေတာင္ ကုန္းေခ်ာစကားေၾကာင့္ စစ္ျဖစ္ၾကေသးတာပဲ။
အခုဟာက ကၽြန္နဲ႔ အရွင္ပဲဟာကို။ …အသည္၀န္ႀကီး တင္သလို တစ္ျခားအမတ္ တစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္ စ လည္း အခြင့္သင့္ရင္ သင့္သလို တင္ၾက၊ အသည္ ၀န္ႀကီးကလည္း မေလ်ာ့ေသာဇဲြနဲ႔ အခ်ိန္အခါအလိုုက္ တြန္းထိုးတယ္။ အခ်ိန္လည္းၾကာ၊ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာလည္း ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ မင္းတရားႀကီး သံသယ ၀င္လာၿပီေလ။
“ အင္း…ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ ေထာက္ၾကည့္အံုးမွပဲ”
…ဒါေၾကာင့္ ညညီလာခံအစဲမွာ ဦးေပၚဦးေနခဲ့ဖို႔ အမိန္႔ေတာ္ရွိတယ္။ ကၽြန္အရွင္ ႏွစ္ေဖာ္ က်န္ခဲ့ေတာ့ မွ ေတာထြက္ၿပီး ရဟန္း၀တ္လိုေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူတယ္။
ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶ၀ါဒီတို႔ အတြက္ နိကၡမေစာၿပီး ေတာထြက္တဲ့ ရဟန္းအလုပ္ဟာ အႀကီးအျမတ္ဆံုး ပဲေလ ၊ ဦးေပၚဦးလည္း သေဘာရိုးနဲ႔ ေကာင္းလွေၾကာင္းပါ ဘုရားေပါ့။
ဒါကိုလည္း တင္လိုက္ေရာ မင္းတရားႀကီးအေနနဲ႔
မ်က္ႏွာႀကီး ညိဳမဲၿပီး သုတ္ခနဲ ထသြားေတာ္မူေတာ့တယ္။
ဒီအခါက်ေတာ့မွ သူ႔အေၾကာင္း မေကာင္းစကား တင္ေလွ်ာက္သံေတြကို ဦးေပၚဦး ၾကားေယာင္လာတယ္။ ဒီလို ၾကားေယာင္ေတာ့မွ ဟာ…ငါမွားၿပီလို႔ သိတယ္။ အဆိမ့္ဆံုး အရသာကိစၥတုန္းက လေပါင္း အေတာ္ၾကာမွ သူခ်ည္းလား ေမးတာကို ဆားနဲ႔ပါဘုရား ေလွ်ာက္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ အခုပြဲမွာေတာ့ ဦးေပၚဦး သတိလစ္သြားတယ္။ …သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္ အထင္လြဲသြားၿပီ၊ ေသေဘးဟာ အခ်ိန္မေရြး ေရာက္လာႏိုင္တယ္။
ဦးေပၚဦး ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာေတာ့လည္း စားဖို႔ အိပ္ဖို႔သတိမရေတာ့ဘူး။ “ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့…ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့…” ႏုႆတိကိုပဲ စီးဖ်န္းေနမိေတာ့တယ္။
တစ္ညလံုး အႀကံထုတ္လိုက္တာ အာရုဏ္တက္ေတာ့မွပဲအႀကံရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေဆာင္ကိုင္ တစ္ေယာက္ကို ေခၚၿပီး ေခါင္းတံုးတံုးတယ္။ အဲဒီေနာက္ ပိတ္ျဖဴ၀တ္ၿပီး ဖိုးသူေတာ္ လုပ္တယ္။
…ဖိုးသူေတာ္ ဦးေပၚဦးအေနနဲ႔ ေပထုပ္တစ္ထုပ္ကို ထမ္းၿပီး ပုတီးတစ္ကံုး၊ေတာင္ေ၀ွး တစ္ေခ်ာင္း၊ ေၾကးစည္ တစ္လံုးဆြဲလို႔ နန္းေတာ္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။
အေရွ႕စမုဒ္မွာ မ်က္ႏွာသစ္ေတာ္ေရ ဆက္သတဲ့ အမွဳေတာ္ထမ္းေတြ အသင့္ရွိေနၾကၿပီ၊ ဦးေပၚဦးလည္း အဲဒီနားမွာ ေၾကးစည္ တေနာင္ေနာင္နဲ႔ေပါ့။
ေဟာ…ေလးခ်က္တီးၿပီ။
မင္းတရားႀကီး မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ ထြက္စံေတာ္မူလာတယ္။
ေၾကးစည္သံ တလြင္လြင္နဲ႔ ဖိုးသူေတာ္ကို ျမင္တယ္။ ဟာ…ဦးေပၚဦးပါကလား။
“ ဟဲ႔…ဦးေပၚဦး၊ ပိတ္ျဖဴစည္းၿပီး ေၾကးစည္သံ
တေနာင္ေနာင္နဲ႔ ဘာျပဳလို႔ အခါမဲ့ ခစားလာရသလဲ ေမာင္မင္း”
“ အရွင့္ ေရႊဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ ဘုရာ့ကၽြန္၀န္ငေပၚဦးဟာ အရွင္မင္းႀကီး ေတာ္ထြက္ေတာ္မူရာမွာ သိဒၶတၱကုမာရ အေနာ္မာေသာင္သို႔ ေတာအထြက္၌ ဖြားဖက္ေတာ္ ငဆန္သည္ ေနာက္ေတာ္မွ ထက္ၾကပ္လိုက္ပါ သကဲ့သို႔ ပါရမီေတာ္ကို ကူညီ ျဖည့္စြမ္းၿပီး ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ျပဳစုရန္အတြက္ လာေရာက္ ေစာင့္ဆိုင္းေနတာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ ဘုရား…”
ဒီအခ်က္ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ပဲ ဘိုးေတာ္မင္းတရားႀကီးအေနနဲ႔ဦးေပၚဦးကို အထင္လြဲတာ ပ်က္ျပယ္သြားတယ္။
“ ၾကည့္စမ္း ေပၚဦးဟာ အသည္၀န္ႀကီးနဲ႔ အမတ္အခ်ဳိ႕ ကုန္းေခ်ာသလို မဟုတ္ပါကလား။ ငါ့ကို ေပၚဦးဟာ တစ္ကယ္ခ်စ္တဲ့အတြက္ သူပါလိုက္ၿပီး ေတာထြက္မယ္ဆိုၿပီးလုပ္လာတာပါကလား” လို႔ ေတြးေတာ္မူတဲ့ အတြက္ ျဖစ္ေပေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္းတရားႀကီးကႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ၿပံဳးေတာ္မူတယ္။
“ ငါက ေတာထြက္ဖို႔ ႀကံရံုပဲ ရွိေသးတာပါဟဲ႔ ေပၚဦးရဲ႕၊ ကဲ…အခုေတာ့ အိမ္ကို ျပန္ေပဦး၊ ကိုယ္ေတာ္ရွင္ျမတ္ တစ္ကယ္ ေတာထြက္မွ ေခၚေတာ္မူမယ္”
…ဒီအခါက်မွ ေပၚဦးခမ်ာ ဟင္းခ်ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ေသွ်ာင္တစ္လံုး ဆံုးခဲ့ရၿပီေကာ…။
ရပါတယ္ ရပါတယ္…
…တစ္ခုေသာ နံနက္မွာ အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ေျပာင္လက္ရွင္းသန္႔ေနတဲ့ အိမ္၀င္းထဲကို
လူတစ္ေယာက္ ၀င္လာတယ္။ သူက မင္းလုလင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။
…နန္းၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ရိုးအတြင္း ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးနဲ႔ မနီးမေ၀းမွာ တည္ရွိတဲ့ ဦးေပၚဦးရဲ႕အိမ္အေနနဲ႔ အၿမဲသန္႔ရွင္းေနတယ္။ အိမ္ေရွ႕မွာလည္း ဦးေပၚဦးကိုယ္တိုင္ နံနက္တိုင္း
တံျမက္လွည္းထားေလေတာ့ အမွဳိက္တစ္ပင္ မရွိဘူး။ ရွင္းသန္႔ ေျပာင္လက္ေနတယ္။
…အဲဒီေနရာကို ေရာက္လာတ့ဲ မင္းလုလင္ဟာ ဘာမေျပာ
ညာမေျပာ အခင္းႀကီး သြားမယ့္ပံုနဲ႔
ထိုင္ခ်လိုက္တဲ့အတြက္…
“ ဟဲ့…ဟဲ့…..အဲဒါက ဘာလုပ္မလို႔လဲေဟ…”
…ဦးေပၚဦး ျပဴးျပဴးျပာျပာ ေျပးသြားၿပီး ေမးတယ္။
ထိုင္ခ်လိုက္တဲ့လူလည္း ထရပ္ရတယ္ေလ။
“ မစင္စြန္႔မလို႔ပါ အမတ္ႀကီး”
“ တယ္…က်ဴးက်ဴးေက်ာ္ေက်ာ္ ေစာ္ေစာ္ကားကား…”
“ မင္းတရားႀကီး ကိုယ္ေတာ္တိုင္က ေပၚဦးအိမ္ေရွ႕
ေျမတလင္းမွာ အခင္းႀကီးသြားေခ်၊ အမိန္႔ေတာ္ခ်မွတ္လိုက္လို႔ပါခင္ဗ်ာ၊ သည္းခံေတာ္မူပါ”
…သူတစ္ပါးကိုသာ ကသိကေအာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဦးေပၚဦး
အလြန္အခံခက္သြားတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း မင္းမိန္႔ကို သူ မတားဆီးႏိုင္။
“ မင္းတရားႀကီးရဲ႕ အမိန္႔ေတာ္က အခင္းႀကီးသြားေခ်လို႔ပါတယ္ေနာ္၊ ဟုတ္စ…”
“ မွန္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ”
“ ေအးေအး…မင္းမိန္႔ကိုကြယ့္၊ နာခံရမွာေပါ့၊
သို႔ေသာ္လဲ ခဏေနဦးကြယ္၊ ခဏေလး…ခဏေလး…”
…အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးအေနနဲ႔ အေဆာင္ကိုင္တစ္ေယာက္ ဓားေသြးေနတာလွမ္းေခၚၿပီး ဓားေတာင္းလိုက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္း မင္းလုလင္ရဲ႕ ေခါင္းေပၚမွာ မိုးထားလိုက္တယ္။
“ ကဲ…အမိန္႔ေတာ္ထဲမွာ အခင္းႀကီး သြားေစပါတဲ့အတြက္အခင္းႀကီးသြားေပေတာ့၊ သို႔ေသာ္ အခင္းေလးသြားေစ မပါတဲ့ အတြက္ က်င္ငယ္ မထြက္ရဘူး၊
က်င္ငယ္ တစ္စက္ထြက္ရင္ ဇက္အျပတ္ပဲ…” …မင္းလုလင္ ထရပ္လိုက္ရေတာ့တယ္။
…အခင္းႀကီးသြားတဲ့အခါ က်င္ငယ္ မထြက္ဘူးလို႔ဘယ္သူမွ အာမ မခံႏိုင္ဘူးေလ။
ဘုရင့္အမိန္႔ထဲမွာလည္း က်င္ႀကီးသာ စြန္႔ခိုင္းတာ၊ က်င္ငယ္မပါဘူး၊ ဦးေပၚဦးက အဲဒီဟာ အတြက္ကို
အမိအရ ဖမ္းကိုင္ၿပီး ဓားမိုးထားတာပါပဲ။
“ ဟဲ့ေကာင္…က်င္ႀကီး စြန္႔ေလ…”
“ ကၽြန္ေတာ္ က်င္ငယ္ မထြက္ေအာင္ မတတ္…..မတတ္ႏိုင္လို႔…”
…မင္းလုလင္သည္
ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ ျပန္ေျဖၿပၤိး အမတ္ႀကီးရဲ႕ အိမ္ေရွ႕တလင္းျပင္က ထြက္ခြာသြားေလရဲ႕။
…အဲဒီ မင္းလုလင္ဟာ အမွန္ပဲ အမိန္႔ေတာ္ႀကီးနဲ႔ လာသူျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ အက်ဳိးအေၾကာင္း ျပန္လည္သံေတာ္ဦး တင္ဖို႔ ဘုရင့္ေရွ႕ေတာ္ကို ၀င္ေရာက္ခစားရတယ္။
“ ေပၚဦးအိမ္ေရွ႕ ေျမတလင္းမွာ အခင္းႀကီး သြားခဲ့ၿပီးၿပီလား၊ေပၚဦးဆိုတဲ့ေကာင္က ဘာေျပာသတုန္းဟဲ့…”
“ မွန္လွပါ၊ အမိန္႔ေတာ္ထဲမွာ အခင္းႀကီးပဲပါတယ္၊
အခင္းေလးစြန္႔ေစ မပါတဲ့အတြက္ က်င္ငယ္တစ္စက္ ထြက္ရင္ ဇက္အျပတ္ပဲဆိုၿပီး ဓားမိုးထားတဲ့အတြက္ မေဆာင္ရြက္ခဲ့ရပါဘုရား…”
သံေတာ္ဦး တင္အဆံုးမွာ မင္းတရားႀကီးအေနနဲ႔ လွဳိက္လွဳိက္လွဲလွဲ ရယ္ေမာေတာ္မူသတဲ့…။ ။
-------------------------------
* Posted by ayeayemoe
No comments:
Post a Comment