တစ္ေန ့ေသာအိမ္ၿပန္ခ်ိန္..

အိမ္ကိုလူတိုင္းကခင္တြယ္တတ္ၾကပါတယ္..

အိမ္နဲ ့ခြဲေနရင္လြမ္းတတ္ၾကပါတယ္..အိမ္နဲ ့အေ၀းၾကီးမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္အနီးေလးမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့

ကိုယ့္အိမ္မဟုတ္ရင္ကိုေႏြးေထြးမႈကမတူေတာ့ပါဘူး..

အိမ္နဲ ့ခြဲေနရတာကိုၾကိဳက္တယ္ဆိုတဲ့လူမေတြ ့ဖူးပါ.ရွိမယ္လဲမထင္ပါ..

အေၿခအေနအရသာခြဲေနၾကရတာ..လူတိုင္းကအခ်ိန္တန္ရင္အိမ္ၿပန္ခ်င္ၾကတာပါပဲ..

ခရီးသြား၀ါသနာပါတဲ ့သူေတြေတာ့ရွိပါတယ္..ခရီးထြက္ေနရရင္ေပ်ာ္ေနတတ္သူေတြေပါ့.

သူတို ့ေတြကလည္းအခ်ိန္တန္ရင္အိမ္ၿပန္ခ်ိန္ကိုသတိရၾကတာပါပဲ..

ခရီးထြက္တဲ ့သူေတြအတြက္အိမ္လြမ္းရတဲ ့အလြမ္းကအေတာ္ေပါ့ပါးပါတယ္.

သူတို ့ကသြားေနရရင္ကိုေပ်ာ္ေနတတ္တာကိုး..ၿပီးေတာ့သူတို ့ၿပန္ခ်င္တဲ ့အခ်ိန္ၿပန္လို ့ရတဲ ့
အေၿခအေန..

သူတို ့ရဲ ့စိတ္ထဲမွာၿပန္ရမယ္ဆိုတာေသခ်ာၿပီးသားပါ..

အေၿခအေနအရခြဲေနရသူေတြအတြက္ေတာ့ဒီလိုမဟုတ္ပါ..

အေၿခအေနအရဆိုတာအမ်ိဳးမ်ိဳးၿဖစ္နိဳင္ပါတယ္..ပညာေရးအတြက္၊စီပြားေရးအတြက္.အၿခားေသာ
အေၿခအေနေတြအတြက္..

ဒီေန ့ေခတ္မွာအိမ္နဲ ့ခြဲေနရတဲ ့လူေတြဟာေတာ္ေတာ္မ်ားလာပါတယ္..

အမ်ားစုကေတာ့စီးပြားေရးအေၿခအေနအရအေ၀းမွာအလုပ္လုပ္ေနၾကရတဲ ့သူေတြမ်ားပါတယ္.

ပညာေရးအတြက္ခြဲေနရသူေတြလည္းရွိပါရဲ ့..အမ်ားစုကနယ္ကေနရန္ကုန္ေလာက္ပါပဲ..

နီးေသးတယ္ေပါ့ေလ..ကိုယ္ ့ေၿမကိုယ္ ့ေရမွာပဲရွိေနတာဆိုေတာ့ေတာ္ပါေသးတယ္.
နိဳင္ငံၿခားထိပညာသင္နိဳင္တဲ ့သူေတြေတာ့လူနည္းစုေလာက္ပါပဲ..

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ဒါကလည္းအိမ္နဲ ့ခြဲေနရၿခင္းတစ္မ်ိဳးေပါ့ေလ..

ဒီေန ့မွာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကစီးပြားေရးအတြက္အေ၀းမွာအလုပ္လုပ္ၾကရတဲ ့သူေတြမ်ားလာပါတယ္..

နိဳင္ငံၿခားထြက္အလုပ္လုပ္ၾကတဲ ့လူငယ္ေတြမ်ားလာပါတယ္..

လူငယ္ေတြရဲ ့စိတ္ထဲမွာေက်ာင္းၿပီးရင္သင္တန္းမ်ိဳးစံုတက္ရမယ္.နိဳင္ငံၿခားထြက္ရမယ္ဆိုတဲ ့စိတ္က

အလိုလိုေနရာယူထားၿပီးသားၿဖစ္ေနပါတယ္..ဘာလို ့လဲ???

သူတို ့ေတြကနိဳင္ငံၿခားမွအထင္ၾကီးၾကတာလား?

နိဳင္ငံၿခားသြားမွလူအထင္ၾကီးမွာမို ့လို ့သြားခ်င္ၾကတာလား..

ကိုယ္ ့နိဳင္ငံ၊ကိုယ္ ့လူမ်ိဳး၊ကိုယ္ ့ယဥ္ေက်းမႈကိုတန္ဖိုးမထားလို ့လား..

ကြ်န္မေတာ့ဒီလိုမထင္မိပါ..ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ကလည္းအေၿခအေနအရအၿပင္ ထြက္အလုပ္လုပ္ေနရတာေလ..လူတိုင္းကကိုယ္ ့အိမ္၊ကိုယ္ ့ေၿမ၊ကိုယ္ ့ရနံ ့ကိုခ်စ္ၿမတ္နိဳးၾကမွာပါ..

ဒါဆိုဘာလို ့နိဳင္ငံၿခားထြက္ဖို ့သာအာရံုထဲမွာရွိေနၾကရတာလဲ.ဒါကလည္းရွင္းပါတယ္..
အေၿခအေနေၾကာင္ ့ပါ..

လူတိုင္းကကိုယ္ ့အနာဂတ္အတြက္ေသခ်ာတဲ ့အေၿခအေနတစ္ခုကိုလိုခ်င္ၾကမွာပဲေလ..

ဒီေနရာမွာလဲအၿငင္းပြားစရာရွိပါတယ္..ကိုယ့္နိဳင္ငံထဲမွာပဲေနရင္အနာဂတ္ဟာမေသခ်ာေတာ့ဘူးလား..

စုတ္ၿပတ္သတ္ေနေတာ့မွာလား..ဒီနိဳင္ငံမွာေနၿပီးခ်မ္းသာေနတဲ ့လူေတြတစ္ပံုၾကီးလို ့ေၿပာစရာရွိပါတယ္..

ဒါေပမဲ ့ေသခ်ာတြက္စစ္ၾကည့္ရင္ဒီနိဳင္ငံမွာခ်မ္းသာေနတဲ ့လူဦးေရကလူနည္းစုပဲရွိပါတယ္..

သူတို ့ေတြကိုေလ ့လာၾကည္ ့ရင္လည္းသူတို ့ရဲ ့ေနာက္ခံအေၿခအေနကေတာင္ ့တင္းၿပီးသား၊

ဘိုးဘြားမိဘေတြကလမ္းခင္းေပးၿပီးသားေတြမ်ားပါတယ္။

ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခြ်န္ၾကီးပြားလာၾကတဲ ့လူေတြဆိုတာေရတြက္လို ့ရပါတယ္..

ဒီေတာ့အဲဒီနည္းပါးလွတဲ ့လူဦးေရထဲမွာကိုယ္ပါ၀င္နိဳင္ဖို ့ဆိုတာမလြယ္လွတဲ ့ကိစၥၿဖစ္ေနပါတယ္..

ဒါေၾကာင္ ့လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကနိဳင္ငံၿခားထြက္အလုပ္လုပ္ဖို ့ပဲၾကိဳးစားလာၾကပါတယ္..
ခ်မ္းသာၾကြ၀ဖို့မေသခ်ာေပမဲ ့ဒါကထြက္ေပါက္တစ္ခုေတာ့ၿဖစ္နိဳင္ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးေပါ့ေလ.

ကြ်န္မတို ့ေတြမမွားဘူးလို ့ထင္ပါတယ္..ဘာလို လဲဆိုေတာ့့အနာဂတ္အတြက္ဆိုေပမဲ ့

ေလာေလာဆယ္ကိုယ္ ့မိသားစုအတြက္ကိုယ့္ေၿမကိုယ့္ေဒသကိုစြန္ ့ခြာၿပီးအလုပ္လုပ္ဖို ့ၾကိဳးစားၾကတာပါ..

မစဥ္းစားပဲေနမလား..ဘာသာမတူ၊လူမ်ိဳးမတူ၊အယူအဆေတြမတူၾကတဲ ့လူေတြၾကားထဲမွာေနရမဲ ့ဒုကၡကို.

တခ်ိဳ ့ဆိုရင္ဟိုမွာဘာလုပ္ရမလဲေတာင္မသိပဲနဲ ့ထြက္သြားရတဲ ့လူေတြ..

သူတို ့ရင္ဆိုင္ရမဲ ့ဒုကၡေတြကိုစဥ္းစားသာၾကည့္ပါေတာ့..

ဒါေပမဲ ့သူတို ့ေတြရင္ဆိုင္္ေနၾကတယ္..ငါ ့မိသားစုအတြက္၊ငါ ့အေဖ၊ငါ့အေမအတြက္..

ေက်ာင္းမၿပီးေသးတဲ ့ညီ၊ညီမေတြအတြက္ဆိုၿပီးေတာ့အားတင္းေနၾကတယ္..

ကိုယ္ရဲ ့အလုပ္မွာအဆင္ေၿပေအာင္ၾကိဳးစားရင္းမိဘေတြကိုလည္းႏွစ္သိမ္ ့ဖို ၾကိဳးစားၾကရတယ္..
ကိုယ္ဘယ္လိုပဲဒုကၡေရာက္ေနေနအဆင္ေၿပပါတယ္အေဖ.အဆင္ေၿပပါတယ္အေမ
..ေတာ္ေတာ္ေလးကိုအဆင္ေၿပတာဆိုတာကိုတြင္တြင္ေၿပာရင္းဘ၀ကိုရင္ဆိုင္ေနၾကတဲ  ့
သူေတြဘယ္ေလာက္မ်ားေနၿပီလဲ..တခ်ိဳ ့လဲမခံစားနိဳင္လို ့ၿပန္ခ်င္ေပမဲ ့သူတို ့ရဲ ့လက္ရွိ
အေၿခအေနကၿပန္ဖို ့မၿဖစ္နိဳင္ေသးဘူး..တခ်ိဳ ့ဆိုစိတ္ပင္ပန္းလူပင္ပန္းတဲ ့ဒဏ္ေတြနဲ ့ခ်ံဳးခ်ံုးက်လို ့.

စိတ္ဓာတ္က်တဲ ့သူကက်..စိတ္ဓာတ္ပ်က္စီးတဲ ့သူကပ်က္စီးနဲ ့..

တခ်ိဳ ့မိန္းကေလးေတြဆိုဘ၀ေတာင္ပ်က္ရတဲ ့အထိ..ကိုယ္ ့ေၿမနဲ ့အေ၀းမွာၿဖစ္ပ်က္ေနတာေတြ..

ၾကားရရံုနဲ ့ေတာင္ေတာ္ေတာ္ရင္နာဖို ့ေကာင္းပါတယ္..

တခ်ိဳ ့ဆိုလဲၿပန္လာခ်င္တာေတာင္မိဘေတြကတစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ေနပါဦး.
အငယ္ေကာင္ေက်ာင္းၿပီးတဲ ့အထိ..ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ေလာက္ေတာ့ဖြင္ ့နိဳင္တဲ ့အထိ
စုပါဦးဆိုတာမ်ိဳးေတြ..

ကဲ..ကိုယ္ ့သားသမီးက ကိုယ္ ့အရိပ္ကိုၿပန္ခ်င္တာကို ၿပန္မလာပါနဲ ့လို ့

တားရတဲ ့မိဘေတြရဲ ့ရင္ထဲမွာေရာ..ဘယ္လိုေနမလဲ ?နာက်င္ေနမွာေသခ်ာပါတယ္..

မိဘေတြကလည္းမိသားစုစံုညီတဲ ့ထမင္း၀ိုင္းကိုၿမင္ခ်င္ၾကသလို.အေ၀းေရာက္
သားသမီးေတြကလည္းအေမ ့အိမ္ကထမင္းဟင္းကိုေန ့စဥ္နဲ ့အမွ်တမ္းတမိၾကမွာပါ..

ကြ်န္မကိုယ္တိုင္လဲဒီလိုပါပဲ..ၿဖစ္နိဳင္ရင္အိမ္မွာပဲေနၿပီးမိသားစုနဲ ့အတူသာအားလံုးကို
ရင္ဆိုင္ခ်င္ပါတယ္..ဒါေပမဲ ့.ဒါကစိတ္ထဲကၿဖစ္ခ်င္တဲ ့ဆႏၵပဲၿဖစ္ပါတယ္.

တကယ္ ့တကယ္မွာေတာ့ကြ်န္မအေ၀းၾကီးမွာေနတာကကြ်န္မမိသားစုအတြက္
ပိုအဆင္ေၿပတာေလ..အေတာ္ေလးၿမွင္ ့တက္လာတဲ့ အငယ္ေတြရဲ ့့ေက်ာင္းစရိတ္..

အခ်ိန္နဲ ့အမ်ွတက္လာေနတဲ ့ကုန္ေစ်းႏႈန္း.အသက္ၾကီးလာတာနဲ ့အမွ်ခ်ိဳ ့ယြင္းလာမယ့္
မိဘေတြရဲ ့က်န္းမာေရးအေၿခအေနေတြ.

ကြ်န္မဘယ္လိုအိမ္ၿပန္နိဳင္ပါ ့မလဲ..???

ဒီလိုေၿပာလို ့..ကြ်န္မကိုမေရာင္ ့ရဲနိဳင္သူလို ့ထင္နိုင္ပါတယ္..

တကယ္ေတာ့အၿပင္မွာလုပ္တဲ ့၀င္ေငြရဲ ့တ၀က္ေလာက္သာရနိဳင္မယ္ဆိုရင္ကြ်န္မ.
ကိုယ္ခ်စ္တဲ ့ၿမန္မာၿပည္မွာ ကြ်န္မခ်စ္တဲ ့မိသားစုနဲ ့သာေနၿပီး..ဒီတ၀က္ထဲေသာ
၀င္ေငြကိုေလာက္ေအာင္သံုးနိဳင္ပါတယ္..

အၿပင္မွာလုပ္တဲ ့အလုပ္ခ်ိန္အတိုင္းလုပ္ၿပီးေတာ့.ကိုယ္ ့မိသားစုကိုေစာင္ ့ေရွာက္နိဳင္မယ္ဆိုရင္

ကြ်န္မအၿပင္ကိုမထြက္ပါဘူး..ကိုယ္ ့ေၿမေပၚမွာပဲေနမွာေပါ့..

အၿပင္ကလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္းဒီလိုပဲၿဖစ္မွာပါ..လူတိုင္းကအေၿခအေနအရသာ
အိမ္နဲ ့ခြဲခြာၿပီးအေ၀းမွာေနၾကရတာပါ..

တကယ္ေတာ့..ကိုယ္ ့ေရကိုယ္ ့ေၿမကိုတမ္းတၾကတာပါပဲ.

ကိုယ့္ဘာသာသာသနာ၊ကိုယ္ ့ယဥ္ေက်းမႈအက်င္ ့စရိုက္ေတြနဲ ့သာေနသားတက်
ရွိေနခ်င္ၾကပါတယ္..

တကယ္လို ့မ်ား..

ကိုယ္ ့မိသားစုအတြက္လံုေလာက္တဲ ့ေစာင့္ေရွာက္မႈကိုေပးနိဳင္မယ့္

ကိုယ္ ့အနာဂတ္အတြက္ေရရာတဲ ့ေမ်ွာ္လင္ ့ခ်က္ေတြထားနိဳင္မယ့္

အေၿခအေန၊အေနအထားတစ္ခုသာၿမန္မာနိဳင္ငံရဲ ့ေကာင္းကင္ေအာက္မွာေပၚေပါက္လာမယ္ဆိုရင္..

ခ်စ္ေသာအမိေၿမေပၚမွ..အသိုက္အၿမံဳဆီကိုေပ်ာ္ရႊင္စြာၿပန္လည္ခို၀င္လာၾကမယ့္

အေ၀းေရာက္သားသမီးမ်ားနဲ ့မိဘေတြရဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္ပီတိအၿပံဳးေတြေၾကာင္ ့

ၿမန္မာၿပည္ရဲ ့ေကာင္းကင္မွာအေရာင္ေတြလင္းလက္ေတာက္ပသြားမယ္ထင္ပါတယ္..

ႏွင္းမႈန္ရည္