အေလာင္းစည္သူမင္း၏ ေနာင္တ

ညီသစ္ဆင္း
မင္းကရိုက်ိဳး ခပ္တိုးတိုးပင္
ဘုိး ေဘး ႏွစ္ပါး၊ ဦးထိပ္ထားလ်က္
ဘုရား တည္ေၾကာင္း၊ ေကာင္းမႈ ပြင့္ဖူး
ထူးၿခားသည္ကို၊ သိလုိသေလာ
မင္းေၿပာ ေၿပာ၏
မေၿပာခ်င္သလို၊ ေၿပာခ်င္သလိုႏွင့္
မခ်ိဳ မခ်ဥ္၊ ၿပံဳးရိပ္ဆင္သည္
ေၿပာခ်င္မွေၿပာ မင့္သေဘာ။
စိတ္တိုရန္ေကာ၊ အစ္ကိုေခ်ာငဲ့
ေယာနိေသာ စ၊ ကာယမနသိ
တရားရိွက
လၿပည့္ ေဖြးေဖြး၊ စိတ္ၾကည္ေအး၏
ညီေထြး စိတ္ကူး၊ ညီမွာ ထူးလည္း
မထူး သူ ့မွာ၊ ၿဖစ္တတ္ရာ၏
သို ့ပါေသာေၾကာင့္၊ အေႏွာင့္ အသြား
လြတ္မလားဟု၊ စဥ္းစားေတြေ၀
ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့
ဧရာ ကမ္းပါး၊ တည္ေဆာက္ထားသား
ဘုရားဂူေမာ့
အေၾကာ့အယဥ္၊ ကန္ေတာ့ပလႅင္ကို
၀န္းက်င္ ရပ္သား၊ အၿမတ္ထား၍
စကားဆိုၾက၊ ၾကားသမွ်ကို
ညီလွ မၿခြင္း ေၿပာလိုရင္း။
ကန္ေတာ့ပလႅင္၊ မတည္ခင္က
ၾကည္လင္ ဧရာ၊ ၿမစ္ကမ္းသာ၌
ဟာလာ ဟင္းလင္း၊ ခပ္ရွင္းရွင္း တည့္
ေလညင္း ရႊင္ရႊင္၊ ေနအ၀င္ကို
နတ္ရွင္ ဘုန္းလူ၊ ေလာင္းစည္သူသည္
တူရူ ရႈေမွ်ာ္၊ ေနာင္တ ေပၚခဲ့


ေဘးေတာ္ ေနာ္ရထာ၊ ဘိုးမွာ က်န္စစ္သား
မင္းႏွစ္ပါးကို၊ ၿပစ္မွားခဲ့မိ
ထိုသတိေၾကာင့္
မခ်ိညိႈးႏြမ္း၊ စိတ္လက္ပန္းသည္
နန္းၿပတင္းမွ ေမွ်ာ္ရင္းပါ့ ။
ထိုသတိကား၊ အၿခားမဟုတ္
သမုဒ္ ေရၿခား၊ လွည့္လည္သြား၍
မ်ားလွ ကြ်န္းစု၊ မာလာယုတြင္
ရႈဖြယ္ ဆန္းၿပား၊ ရႈခင္းမ်ားကို
မ်က္၀ါးထင္ထင္၊ ၿမင္ခဲ့ၿပီးေနာက္
ေနၿပည္ေရာက္ေသာ္၊ စိတ္ေၿမာက္ လူေၿမာက္
ဘံုဖ်ား ေရာက္၍၊ မေလာက္ မေလး
ငါ့ေဘး ငါ့ဘိုး၊ ဘုန္းတန္ခိုးသည္
မိုးေလာက္ ၿမင္းမိုရ္၊ ၿမင့္သည္ ဆိုလည္း
ငါ့ကို ၿပိဳင္လာ၊ မယွဥ္သာ ဟု
ႏႈတ္ အာ ၿပစ္မွား၊ စိတ္ ၿပစ္မွားခဲ့
ၿပစ္မွား ေခ်ခ်င္၊ သတိ၀င္၍
သခင္ ႏွစ္ပါး၊ မင္းႏွစ္ပါးကို
ေရႊသား ေရႊရုပ္၊ ပံုသြန္းလုပ္၍
လက္အုပ္ ခ်ီကာ၊ ပလႅင္ၾကာ၌
တင္ကာ ကန္ေတာ့၊ သူ မာန္ေလွ်ာ့သည္
ကုန္းေမာ့ ကမ္းပါး ဧရာနား။

ေဘးေတာ္ ဘိုးေတာ္၊ ေရႊရုပ္ေတာ္ကို
ေနာင္ေသာ္ အၿပီး၊ ေရႊဂူၾကီး၌
သိမ္းဆည္းသိုထား ကမၺည္းသား။
ေနာင္လာ ေနာက္သား သတိတရား။

သူ ့စိတ္ကိုပင္၊ သူၿပန္ၿမင္၍
နတ္ရွင္ ခံစား၊ သူ ့စိတ္ထား၌
ၾကိဳၾကား ေစ့င၊ သူ ့မာနကို
ေနာက္တ ကရွာ၊ ေတြ ့ခဲ့ပါသည္
ေနာင္ခါ ၀န္ခ် မာနက်။
ေဘးေတာ္ ဘိုးေတာ္၊ ေရႊရုပ္ေတာ္ကို
သားေတာ္ နရပတိ၊ ထည့္၍ ဌာပနာ
သဒၶါ ထပ္ပြား၊ တည္ေဆာက္ထားသား
ဘုရား မ်က္ၿမင္၊ ကန္ေတာ့ပလႅင္ ဟု
ဆိုလွ်င္ မမွား၊ ဆိုရၿငားလည္း
ၿပစ္မွား ၀န္ခ်
ေမြးဘခမည္း၊ စည္သူၾကီး၏
ဖန္တီးစီရင္၊ ေရႊရုပ္စင္သည္
လမ္း ၿမင္ေအာင္ပါ့ ထြက္ေပါက္ၿပ။
လမ္းေကာင္း ပဓာန အုတ္ၿမစ္ခ် ။   ။

ေဇာ္ဂ်ီ ( ေမ ၁၉၈၅ )

ကမ ၻာသစ္ ၿမန္မာ Fan Page 

ရင္ထဲမွာ တည္ေဆာက္ထားရတဲ့ တန္ဖိုးမ်ား

              
 ကၽြန္ေတာ္ ကခ်င္ျပည္နယ္ မိုးညႇင္းၿမိဳ႕သို႔ေရာက္စဥ္က  ကခ်င္တုိင္းရင္းသူကေလးတစ္ဦးႏွင့္
စကားစျမည္ေျပာဆိုခြင့္ရခဲ့ရာ ထုိတုိင္းရင္းသူကေလးမွာ ဂ်ပန္ အေတြ႕အႀကံဳ အနည္းငယ္ရွိေသာ 
တိုင္းရင္းသူ ကေလးျဖစ္ေၾကာင္း သိခြင့္ရလိုက္ပါသည္။ ထုိစဥ္က ဂ်ပန္-ျမန္မာ ရင္းႏွီးခ်စ္ၾကည္ေရး
အတြက္ ျမန္မာေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားကေလးမ်ားကုိ ဂ်ပန္သို႔ေခၚေဆာင္ကာ ဟုိအိမ္
သည္အိမ္မ်ားသို႔ တစ္အိမ္တစ္ေယာက္က် ပို႔ေဆာင္ေပးသည့္ အစီအစဥ္ျဖင့္ ထုိတုိင္းရင္းသူ
ကေလး ပါ၀င္သြားခဲ့ရာ ဂ်ပန္ မိသားစု မ်ားႏွင့္အတူ  ေရာေႏွာေန ထိုင္ရသျဖင့္ ခ်စ္ၾကည္မႈ
ရင္းႏွီးမႈမ်ားအျပင္ ဂ်ပန္ကို အနည္းငယ္ တီးမိေခါက္မိ ရွိေအာင္လုပ္ေဆာင္ေသာ အစီအစဥ္
ဟု နားလည္ရပါသည္။ ထုိအစီအစဥ္ကာလႏွင့္ခ်ီကာ အခ်ိန္ၾကာေသာ အစီအစဥ္လည္းျဖစ္ပါသည္။

ကိုယ္ရယ္ မင္းရယ္ ပန္းပိေတာက္ရယ္ ..

စံပယ္ၿဖဴအိပ္မက္ ( ထူးအိမ္သင္ )

လိႈင္းခတ္သံဂီတ
ခ်ိဳၿမမပီၿပင္၊ သည္ရင္မွာ
ၾကယ္ၿပာလၿပာ၊ ေကာင္းကင္ၿပာ
ေရာင္လႊာၿမဴးၿပက္၊ လွ်ပ္လက္သလို
အို..  လွလိုက္တာ..
သဲေသာင္ခံုလား၊ ေရစြယ္လားေလ
ေၿခသံဖြဖြ၊ ၾကားေနရေပါ့
ေမႊးၿမသန္႔စင္၊ အာရံုၿမင္ရနံ ့
သင္းပ်ံေနဆဲ ရင္ထဲမွာ..
စကားတိုးတိုး၊ ၿမဴခိုးေဝေဝ
စံပယ္ေရ စံပယ္ၿဖဴ
ဘယ္သူမ်ားလဲ၊ ေမးလိုက္ဆဲမွာ
သဲသဲလႈပ္လႈပ္၊ ငွက္တစ္အုပ္
ရုတ္ခ်ည္းပ်ံေၿပး၊ ဟိုအေဝးကို..။
သည္အိမ္မက္မွ၊ ေမာင္ႏိုးထလည္း
တမ္းတတပ္မက္၊ ရုန္းမထြက္ခ်င္
သက္ဦးၿမတ္မြန္၊ ရြာလြန္ရြက္တိုက္
ၿပံဳးလိုက္ရွာေဖြ
စံပယ္ေရ စံပယ္ၿဖဴ
ဘယ္သူမ်ားလဲ၊ ဘယ္မွာလဲကြယ္
ရင္ထဲေမးမိဆဲပါေမ.. ။

ထူးအိမ္သင္