၀ိဇၨာသိပၸလူ႔ကိစၥ ( ေမာင္သာခ်ိဳ )

၀ိဇၨာသိပၸလူ႔ကိစၥ

…ထိုေန႔က စကား၀ိုင္းတြင္ကား ဆရာေမာင္ၾကည္သစ္က သူ႕ဘ၀ကိုယ္ေတြ႔အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အေျခခံကာ ပညာေရးအေၾကာင္းကို ေတာ္ေတာ္ကေလးေျပာပါသည္။ သူက ဒႆနိကေဗဒ ပါေမာကၡဘ၀ျဖင့္ အၿငိမ္းစားယူခဲ့သူျဖစ္ရာ သူဆယ္တန္းေအာင္စဥ္က
ဒႆနိကေဗဒ ဘာသာရပ္ ေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ပံုအေၾကာင္း ကေလးကို ေသာရင္းေမာရင္း ျပန္ေျပာျပပါသည္။
သူတို႔ ဆယ္တန္းေအာင္စက ေလာ္ဂ်ီ (Logy)တို႔၊ ေဆာ္ဖီ(Sophy)တို႔ႏွင့္
ဆံုးေသာ ဘာသာရပ္ေတြကို ဘာမွန္းမသိဘဲ အထင္ႀကီးေနမိၾကပါေလသတဲ့။ ဥပမာ သတၱေဗဒ (Zoology)၊ ဘူမိေဗဒ (Geology)၊ စိတ္ပညာ (Psychology)၊ ဒႆနိကေဗဒ (Philosophy)၊ ေရွးေဟာင္းသုေတသန (archaeology)၊ မႏုႆေဗဒ (Anthropology)
စသည့္ဘာသာရပ္မ်ား၊ English, Chemistry, Maths, Physics စသည့္တို႔သည္ ဆယ္တန္းတြင္ သင္ယူခဲ့ဖူးၿပီးေသာ ဘာသာရပ္မ်ားျဖစ္ရာ အဆင့္နိ္မ့္ၿပီး ေလာ္ဂ်ီ၊ ေဆာ္ဖီပါေသာ ဘာသာရပ္မ်ားသည္ နာမည္ႀကီးေတြကအစ ထူးဆန္းေနသျဖင့္
အဆင့္ျမင့္ပံုရေပရာ လူငယ္တို႔ ဘာသာဘာ၀ အထင္ႀကီးမိကာ မိမိအေနႏွင့္ ဖီေလာ္ေဆာ္ဖီ (Philosophy) ဆိုသည္ႀကီးကို ယူလိုက္မိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေၿပာပါသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မွ ဆရာေမာင္ၾကည္သစ္က ေနာက္ပိုင္းတြင္ကား သင္ရင္းသင္ရင္းႏွင့္ ထိုဘာသာရပ္ကို ခ်စ္သြားမိေၾကာင္း အေမာျဖင့္ ၀န္ခံပါသည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေအာက္ေမ့ရပါတယ္။

                ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမွဳ၀န္းက်င္၌ သည္လိုျပႆနာမ်ဳိးကေလးေတြက အင္အားေကာင္းပါသည္။ ကို္ယ့္စိတ္ႏွင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ စဥ္းစားေတြးေခၚကာ ပညာရွာသူေတြက လူနည္းစုျဖစ္ပါသည္။ သူမ်ားက ေဆးတကၠသိုလ္မို႔ ကိုယ္က ေဆးတကၠသိုလ္ လိုက္ရသူ၊ သူမ်ားက ေရေၾကာင္းတကၠသိုလ္မို႔ ကိုယ္က ေရေၾကာင္းတကၠသိုလ္ လိုက္ရသူ၊ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းက ရူပေဗဒမို႔
ကို္ယ္ကရူပေဗဒ၊ ကိုယ့္မိဘဆရာသမားက LCCI စမ္းပါဆို၍ စိတ္မပါဘဲ LCCI လိုက္ရသူ၊ ရွိသမွ်ဘာသာေတြ တန္းစီေရးခ်ၿပီး က်လာ ရလာတဲ့ ဘာသာတက္ လိုက္တာေပါ့ဟု ဆိုသူ အမ်ဳိးမ်ဳိးပဲျဖစ္ပါသည္။ ဥပေဒဘာသာရပ္မွေန၍ သမိုင္းဘာသာရပ္သို႔ ေျပာင္းလာေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရစဥ္ သူဘာ့ေၾကာင့္ ေျပာင္းလာရသလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ေမးၾကည့္ မိပါသည္။
သူ႔ခ်စ္သူက သမိုင္းမယူလွ်င္ လမ္းခြဲေတာ့မည္ဟု ရာဇသံေပး၍ ဆိုပါ့လား။ ရယ္လိုက္ရေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ မေပ်ာ္ရႊင္ပါ။
…ထိုေန႔က ဆရာေမာင္ၾကည္သစ္ေျပာေသာ စကားထဲမွာ ပို၍ သတိျပဳသင့္ေသာစကားက ၀ိဇၨာႏွင့္သိပၸံကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ ၀ိဇၨာက နိမ့္တာ သိပၸံက ျမင့္တာ စေသာ အယူအစြဲေတြက ေခတ္ေနာက္ျပန္လြန္းလွပါသည္။ “စနစ္တက် ေလ့လာ သင္ယူျခင္းသည္ပင္
သိပၸံ၏အနက္” ျဖစ္ရာ ဘာသာစကားကိုပဲ သင္သင္၊ သမိုင္းကိုပဲ သင္သင္၊ ပထ၀ီကိုပဲ သင္သင္ သိပၸံပဲ ျဖစ္ပါသည္။



…တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြက သခ်ၤာကို ၀ိဇၨာဘြဲ႕(B.A) ေပးပါသည္။ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြက ပထ၀ီကို သိပၸံဘြဲ႕ (B.Sc) ေပးပါသည္။ ဘာက နိမ့္လို႔ ဘာက ျမင့္ေနေလသလဲ။ နာမည္ဆိုတာက ပညတ္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀ိဇၨာဟုေခၚေနေသာ ဘာသာရပ္မ်ားကို Arts ဟု မေခၚ။ Humanities ဟူမနတီတဲ့။ လူမႈေရးသိပၸံဘာသာရပ္မ်ားဟူေသာ အနက္။

“ သိပၸံက ႏွစ္မ်ဳိးရွိတာ ေဟ့လူရဲ႕။ Natural Science နဲ ့Social Science ။ လူမပါတဲ့ အပင္ေတြ၊ အေကာင္ေတြ၊ ဓာတ္ေငြ႔ေတြ၊ အရာ၀တၳဳေတြ ေလ့လာတာ သဘာ၀သိပၸံ (Natural Science)ေပါ့။ သမိုင္းေတြ၊ ၀တၳဳေတြ၊ ကဗ်ာေတြ၊ စိတ္ေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးေတြက်ေတာ့ လူပါလာတာမို႔ လူမွဳေရးသိပၸံ (Social Science) ေပါ့ဗ်ာ။ မွန္ပါသည္။      ဆရာေမာင္ၾကည္သစ္၏ စကားက အခုေခတ္လူငယ္ေတြ ႏွလံုးသြင္းသင့္ေသာ စကားျဖစ္ပါသည္။ အၿပိဳင္ဖြံ႔ၿဖိဳးသင့္သည့္ ဘာသာရပ္ေတြကို ဘာ့ေၾကာင့္အနိမ့္အျမင့္ ခြဲေနၾကရေလသလဲ။ မိမိအာရံုက်ရာ ဘာသာရပ္ကို ေပါက္ေျမာက္ေအာင္သင္၊ ၀ိဇၨာဘြဲ႔ရသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက အလကားလူ ျဖစ္မသြား။ သမိုင္းကို သင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက လူညံ့မဟုတ္။
ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ အေတြးအေခၚ ဘာသာရပ္ကို ယူခဲ့၍ ဟင္နရီကစ္ဆင္းဂ်ားက ေပါခ်ာခ်ာျဖစ္မသြား။ ပန္းခ်ီပညာရပ္ကို လုိက္စားမိ၍ ပီကာဆိုတို႔ ေပၚဦးသက္တို႔ သံုးမရ၊ စားမရ မျဖစ္။ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္း ဂီတပညာကို လိုက္စားတာ မမွား။   ဂ်ဴး ဆရာ၀န္ မလုပ္ဘဲ စာေရးတာလည္း မမွား။ ကို္ယ္ရပ္တည္ထားသည့္ ဘာသာရပ္နယ္ပယ္ကို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္လုပ္ကာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ေပးဆပ္ၾကျခင္းသည္သာ အေရးအပါဆံုး မဟုတ္ပါလား။

ေမာင္သာခ်ဳိ …
ေျပာသူ- ေမာင္ၾကည္သစ္
ေျပာေသာေနရာ-အင္းလ်ားကန္
ေျပာခ်ိန္-၃၁.၉.၂၀၁၀

 

New World Fan Page