ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးႏွင့္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံသား လူ၀င္စားတစ္ဦး၏ ဘ၀ၿဖစ္ရပ္မွန္

          ေသခါနီးေရာက္ေနသည့္ သတၱ၀ါသည္ မိမိ ၿပဳထားေသာ ေကာင္းမႈကံ၊ မေကာင္းမႈကံ တစ္ခုခုကို ၿဖစ္ေစ၊ ထုိကံကိုၿပဳစဥ္က ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရေသာ 
အာရံုကို ၿဖစ္ေစ၊ ၿဖစ္ရမည့္ ေနာင္ဘ၀က 
အေၿခအေနကိုၿဖစ္ေစ ထင္ၿမင္စြဲလမ္းလ်က္ရိွေန၏။ ထိုအာရံုကို အလုိ မရိွေသာ္လည္း ထုိအခါမ်ိဳးမွာ
 ပယ္ေဖ်ာက္၍မရ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေသခါနီး၌ 
မိန္းေမာေတြေ၀ေနေသာ သူတို႔တြင္ တစ္ခ်ိဳ႕မွာ 
တစ္စံုတစ္ခုကုိ ၿပဳလုပ္ေန သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ တစ္ခ်ိဳ႔မွာ ၀မ္းသာစရာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ား ေတြ႔ေနသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ တစ္ခ်ိဳ႔မွာ ေၾကာက္လန္႔ စရာ
 ေဘးရန္ မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ေန သကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း ထူးထူးၿခားၿခားၿဖစ္ေနသည္ကို အနီးအပါးရိွလူမ်ားက
 အထင္ရွားေတြ႔ ရေလသည္။

တစ္ခ်ိဳ႕မွာ မိန္းေမာေတြေ၀ရာက ၿပန္လည္သတိရလာေသာအခါ “ဘယ္လုိလူက ေခၚသြားသည္ 
ဘယ္လုိေနရာေရာက္သြားသည္” စသၿဖင့္ လည္း ၿပန္လည္၍လည္း ေၿပာတတ္ၾက၏။ 
ဤသို႔ေသာ အာရံု နိမိတ္ တစ္ခုခုကို စြဲလမ္းရင္းပင္ ေနာက္ဆံုးစုတိစိတ္ကေလး ခ်ဳပ္ပ်က္လ်က္
 ေသ သြား၏။ ေသ ဆုိသည္မွာလည္း ယခုၾကံသိလုိက္ေသာ စိတ္ကေလးတစ္ခု ကုန္ဆံုးသြားၿခင္း
မ်ိဳးပင္ၿဖစ္၏။  ယခုၾကံသိေနေသာ ေရွးေရွး စိတ္ မ်ား ကုန္ဆံုးသြားတိုင္း ထိုစိတ္မ်ား၏ အဟုန္ေၾကာင့္
 ေနာက္ေနာက္စိတ္မ်ား မၿပတ္ဆက္စပ္ကာ ၿဖစ္ေနသကဲ့သို႔ စုတိစိတ္ကေလး ၿပတ္စဲ သြားသည္ႏွင့္
တၿပိဳင္နက္ ေသခါနီးက စြဲလမ္းခဲ့သည့္ အာရံုကိုပင္ ဆက္လက္ ထင္ၿမင္ လ်က္ ဘ၀သစ္ဌာန၌ 
စိတ္အသစ္စ၍ ၿဖစ္ေပၚလာ၏။  ( ၁၉၇၇ - ဒီဇင္ဘာလထုတ္၊ မဟာစည္ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး၏ 
ဘ၀ၿပႆနာ စာ - ၂၆ )

                ေသတဲ့အခါ စိတ္စြဲထင္ရာ ဘ၀သစ္ၿဖစ္ေပၚရေၾကာင္း ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ 
ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက ရွင္းလင္းေဖာ္ၿပခဲ့တာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေသခင္ ေနစဥ္ကတည္းက 
စြဲစိတ္ေတြကို သတိနဲ ႔ၿဖတ္ခ်ႏိုင္တဲ့ အက်င့္ေကာင္းကေလးေတြ က်င့္တက္ၾကေစဖို႔ ၀ိပႆနာ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက အၿမဲတမ္း လမ္းညႊန္ သတိေပးေနပါတယ္ . အေနတတ္ရမယ္၊ အထူးသၿဖင့္ အေသတတ္ရမယ္လုိ႔ ၾသ၀ါဒေပးေန တာဟာ ေသခါနီးမွာၿဖစ္ေပၚလာတဲ့ စြဲစိတ္ေတြရဲ႕ အႏ ၱရာယ္ကုိ ၾကိဳတင္ကာကြယ္ေစခ်င္လုိ႔ 
ၿဖစ္ပါတယ္။  အေလာင္းေတာ္ၾကီး မ်ားေသာ္ မွ ႏုစဥ္ဘ၀မ်ားမွာ အာရံုမွားၿပီး တိရစ ၧာန္ဘ၀မ်ားသို႔ 
လားေရာက္ရေသးတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ေက်ာင္းေဆာက္ၿပီး လွဴတဲ့ ေက်ာင္းဒကာၾကီး ေက်ာင္းကို စြဲၿပီး
 ေသသြားတဲ့ အခါ ေက်ာင္းေစာင့္ ၿပိတၱာၿဖစ္ရရွာပံု၊ ဘုရားဒကာၾကီးလည္း ဘုရားေစတီကို စြဲၿပီး
 ေသသြားတဲ့အခါ ဘုရားေစာင့္ၿပိတၱာ ၿဖစ္ရ ရွာ ပံုေတြကို မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကလည္း သာဓကေဆာင္ ေဟာၾကားခဲ့ဖူး ပါတယ္။

        လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာနီးပါး ၿမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၇၈ ခုႏွစ္က အမွတ္ထင္ထင္ၿဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့
 ၿဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ဟာလည္း ကုသို္လ္ရွင္ၾကီးတစ္ဦးရဲ႕ စြဲစိတ္ေၾကာင့္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ 
ဒုကၡသုကၡေတြကို ထူးထူး ၿခားၿခား ေဖၚၿပေနသလုိရိွပါေတာ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကုသိုလ္ ရွင္ၾကီး 
တစ္ဦးဟာ ေရႊတိဂံုေစတီၾကီးရဲ႕ စေနေထာင့္ အေနာက္ေတာင္ယြန္းယြန္းမွာ တန္ေဆာင္းၾကီး
တစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္း ခဲ့ပါ တယ္ ။ တန္ေဆာင္းၾကီးအတြင္းမွာလည္း အမ်ားၿပည္သူတို႔
 ၾကည္ညိဳဖုိ႔ ရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးတစ္ဆူ ပင့္ေဆာင္ ကိုးကြယ္ ခဲ့ပါတယ္။  ကုသို္လ္ရွင္ၾကီးဟာ မိမိရဲ႕
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကို အားကိုးၿပီးေတာ့ ကုသိုလ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြ ကိုသာ ၾကိဳးစား
လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူေသရင္ နတ္ၿပည္ေတာ့ မလြဲဘူးလုိ႔  အားလံုးက
 ေထာပနာၿပဳၾကေလ့ ရိွသတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔မွာ ကုသိုလ္ရွင္ၾကီး ရိွရာ ေရႊတိဂံု ဘုရား ရင္ၿပင္ေတာ္ဆီ ကာလအတန္ၾကာကြဲကြာေနတဲ့ မိတ္ေဆြေတြေရာက္လာၾကပါတယ္။ ေရာက္မဆိုက္ဆိုသလုိ
 မိတ္ေဆြေတြက -

“ဘုရားဒကာ တန္ေဆာင္းဒကာၾကီးရဲ႕သတင္းေတြကေတာ့ဗ်ာ၊ ဘိလပ္အထိေအာင္ ေမႊးပါေပတယ္” 
လုိ႔ ခ်ီးက်ဴးၾကပါတယ္။ `ေဩာ္.. သူတို႔က ဘိလပ္ၿပန္ ေတြကိုး။ သူတို႔ အဂၤလန္သြားေနတာလည္း 
ကုသိုလ္ရွင္ၾကီး အခုမွ သတိရတယ္။ ဘိလပ္ၿပန္ မိတ္ေဆြမ်ားက.. “ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ 
ဒီေလာက္လုပ္ေနတာ ေသရင္ နတ္ၿပည္ေတာ့ မလြဲဘူးလုိ႔ ေၿပာေနၾကပါလား မိတ္ေဆြၾကီးရဲ႕.. 
ဒါနဲ႔ နတ္ၿပည္ ေၿခာက္ထပ္ဆိုတာ ဘယ္မွာရိွပါလိမ့္ မိတ္ေဆြၾကီး..”  လုိ႔ လိႈက္လွဲ၀မ္းသာ ေမးၾကပါတယ္။ ကုသိုလ္ရွင္ၾကီးက မုိးေမာ့ၾကည့္ၿပီး “ နတ္ၿပည္ဆုိတာ မိုးေပၚမွာေပ့ါဗ်ာ” လုိ႔ ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ ေၿဖလိုက္တယ္။ ဘိလပ္ၿပန္မိတ္ေဆြၾကီးတစ္ေယာက္က- “ မုိးေပၚမွာ နတ္ၿပည္ဆုိတာ မေသခ်ာပါဘူးဗ်ာ .. 
ဒီမွာေက်ာင္းဒကာၾကီး၊ ေဟာဒီ ေၿမၿပင္ေပၚမွာတင္ နတ္ၿပည္ ဆိုတာ ရိွေနတယ္ဗ်” လုိ႔ 
ခႏိုးခနဲ႔ေၿပာလိုက္ပါတယ္။

ကုသိုလ္ရွင္ၾကီး ေယာင္နန ၿဖစ္သြားစဥ္မွာပဲ အၿခားေသာ ဘိလပ္ၿပန္မိတ္ေဆြၾကီးႏွစ္ဦးက 
“ ဟုတ္တယ္ဗ်၊ က်ဳပ္တို႔ေရာက္ခဲ့တဲ့ ဘိလပ္ဆိုတဲ့ အဂၤလန္ကြ်န္းဟာ တကယ့္နတ္ၿပည္ပဲ၊
 ေၿမၿပင္ေပၚက နတ္ၿပည္ပဲ။ ဘိလပ္သူ ဘိလပ္သားေတြဆိုတာလည္း နတ္သမီး နတ္သားေတြ 
က်လို႔ဗ်ာ..ဘိလပ္မွာ ဆင္းရဲတယ္ဆိုတာ ဘာမွန္း မသိေအာင္ အခ်ိန္ၿပည့္ ဇိမ္ခံေနၾကတယ္၊ 
ဘံုနန္းေဆာင္ၾကီးေတြ ယာဥ္ ရထားေတြ ပန္းဥယ်ာဥ္ၾကီးေတြ ဆိုတာလည္း နတ္ၿပည္မွာေတာင္ 
ရိွမယ္မထင္ပါဘူးဗ်ာ” စသၿဖင့္ ဘိလပ္ခ်ီးမြမ္းခန္း ကို  အဆန္းတၾကယ္ေၿပာ လိုက္ၾကတာ 
ကုသိုလ္ရွင္ၾကီးပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ေငးေမာနားေထာင္ယူရတယ္။ ဘိလပ္ၿပန္မိတ္ေဆြေတြ 
ၿပန္သြားသည့္တုိင္ သူ႔နားထဲမွာ “ဘိလပ္ဆုိတာ နတ္ၿပည္” ဆုိတဲ့ စကားသံၾကြားသံေတြ ပဲ့တင္
က်န္ေနရစ္ပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ ကုသိုလ္ရွင္ၾကီးဟာ ေရႊတိဂံုကုန္းေတာ္ကေန ဘိလပ္တစ္ေခါက္ေလာက္ 
သြားရေကာင္းေလမလား.. စဥ္းစားခန္း၀င္မိတဲ့ အထိပဲ တဲ့ ။ ေၾသာ္..ငါ့အသက္လည္းၾကီးပါၿပီ၊ 
ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္တာေကာင္းပါတယ္ ဆိုၿပီး ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီးေပၚမွာပဲ ဒါနသီလ အလုပ္ေတြ
 ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ေနပါသတဲ့။ အရြယ္ေရာက္စ သား လူပ်ိဳေပါက္ကို ဘုရားေခၚလာခဲ့ၿပီး 
လက္ကတံုးေတာင္းေ၀ွးလုပ္ရေသးတယ္။ သားကိုခိုင္းစရာရိွတာခုိင္း၊ သင္စရာရိွတာသင္နဲ႔ 
အေလ့ေကာင္း၊ အက်င့္ေကာင္း၊ အေမြေကာင္း ဆက္ခံလုပ္ကိုင္ေစပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ကုသိုလ္ရွင္ၾကီးရဲ႕ဘ၀ဆည္းဆာခ်ိန္ ေရာက္လာတဲ့အခါ သူ႕အာရံုမွာ ဘိလပ္၊ အဂၤလန္ဆိုတဲ့ 
ပံုရိပ္ေတြသာ ကပ္ၿငိလုိ႔ ပံုေပၚလာပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ရုတ္တရက္ ေသဆံုးေလရာ 
( နတ္ၿပည္သို႔ေရာက္ထိုက္ပါလ်က္ ) အစြဲအၿငိနဲ႔ အာရံုမွား၀င္ဖ်က္လုိ႔ ဘိလပ္မွာ ၀င္စား၊ 
အဂၤလိပ္အမ်ိဳးသား လူမ်ိဳးၿခားအၿဖစ္ တဖန္ေမြးဖြား ၿပီး လူၿပန္ၿဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အဂၤလိပ္ဘ၀ 
သူ႔နာမည္ ‘ဟြန္းစႏိုး’ ဟု ေခၚတြင္ သတဲ့။ ၿမန္မာၿပည္သား ကုသိုလ္ရွင္ၾကီး ဘ၀က ၿပဳခဲ့တဲ့
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြေၾကာင့္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနရပါတယ္။  

 
ၿမန္မာၿပည္သားဘ၀က ေစာင့္ထိန္းခဲ့တဲ့ သီလကုသုိလ္၊ ၿပဳက်င့္ခဲ့တဲ့ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ တို႔ရဲ႕
 ေက်းဇူးေၾကာင့္ လူငယ္စာသင္သားဘ၀မွာ ပညာထူးခြ်န္သူ ၿဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ သူ အထူး
စိတ္၀င္စားတာက ဘာသာေရးနဲ ႔ အေတြး အေခၚ ပညာရပ္ေတြ ၿဖစ္လာပါတယ္။

ယခုအခါ သူကိုယ္တိုင္ဟာ ဘာသာၿခားလူမ်ိဳးၿခား ၿဖစ္လာရေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင့္
တေစ့တေစာင္းမွ် ဖတ္မွတ္ေလ့လာရံုမွ်နဲ႔ သူ႔စိတ္ဟာ အၾကီးအက်ယ္ လႈပ္ရွားရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
 ဒီလုိနဲ႔သူဟာ ဗုဒၶ၀ါဒ သုေတသန သမားၾကီး ၿဖစ္မွန္းမသိၿဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ သုေတသန
လုပ္ငန္းေတြအတြက္ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေမးၿမန္းစူးစမ္းတာေတြ လုပ္လာရပါတယ္။ 
အဲဒီမွာ ၿမန္္မာၿပည္က အဂၤလန္ကို ပညာေတာ္သင္ လာေရာက္သူမ်ားနဲ႔ ဆံုဆည္းမိရာက 
သူ႕ဘ၀ရဲ႕ အလွည့္အေၿပာင္းၾကီး တစ္ခု ဘြားခနဲေပၚေပါက္လာရ ပါေတာ့တယ္။ 
ၿမန္မာမိတ္ေဆြတစ္ဦးက အလြန္ၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုရယ္ ၊
 ေရႊေတာင္ၾကီးေပါက္ေနသကဲ့သို႔ အံ့ဖြယ္သပၸါယ္ လွတဲ့ ၿမတ္ဘုရားေရႊတိဂံုပံုေတာ္ 
တစ္ပံု လက္ေဆာင္ေပး ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ပညာတတ္ ဟြန္းစႏိုးဟာ ေရႊတိဂံုဘုရားပံုေတာ္ၾကည့္ၿပီး 
ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္၊ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာပါတယ္။ ေရႊတိဂံုဘုရားပံုေတာ္ကို
 မမွိတ္မသံု စိုက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ခမ္းနားတဲ့ တန္ေဆာင္းၾကီး တစ္ခုကို သူၿမင္လုိက္ရပါတယ္။
 ( တကယ္ေတာ့ သူၾကည့္သည့္ ေရႊတိဂံုပံုေတာ္ဓာတ္ပံုတြင္ တန္ေဆာင္းကို ထည့္သြင္း 
ရိုက္ကူး ထားၿခင္းမဟုတ္သည့္အတြက္ တန္ေဆာင္း မပါ၀င္ပါ )။ ဟြန္းစႏိုးဟာ ေရႊတိဂံုဘုရား
ပံုေတာ္ကို မ်က္စိခြာလုိ႔မရ၊ ၾကည့္ေနရင္းမွာပဲ တန္ေဆာင္းၾကီးတစ္ခု ဖ်ပ္ကနဲ ဖ်ပ္ကနဲ
 ေပၚလာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တန္ေဆာင္းအတြင္း အတင့္အတယ္ စမၸါယ္ေနတဲ့ ၿမန္မာလူမ်ိဳးဘ၀က 
သူလွဴခဲ့တဲ့ ဗုဒၶရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ၾကီးကိုလည္း ဖူးေတြ႔လိုက္ရၿပန္ပါတယ္။

            ၿမန္မာပညာေတာ္သင္မိတ္ေဆြကို အလြန္အမင္းေက်းဇူးတင္ၿခင္းၿဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး 
အိမ္ၿပန္ေရာက္တာနဲ႔ သူဟာ ေရႊတိဂံုဘုရားပံုေတာ္ကို ထုတ္ၾကည့္၊ ခြာၾကည့္ ကပ္ၾကည့္ၿပီး 
တစိမ့္စိမ့္ေငးၾကည့္ ၾကည္ညိဳလုိ႔သာ ေနေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူဟာ ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီးကို 
ကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ ဖူးေၿမာ္ ခ်င္ ေၾကာင္း၊ သူ႔မိဘေတြဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းရာမွာေတာ့ 
ဗုဒၶဘာသာ သုေတသနလုိ႔ အေၾကာင္းၿပ ခြင့္ေတာင္းရ ရွာတယ္။ မိဘေတြကလည္း ပညာေရး
ကိစၥၿဖစ္လုိ႔ ၾကည္ၾကည္ၿဖဴၿဖဴ ခြင့္ၿပဳလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔သူဟာ ၀ါသနာတူရာ အေဖာ္
တစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီးရိွရာ ၿမန္မာၿပည္သို႔ ေရေၾကာင္းခရီးအားၿဖင့္ သေဘၤာစီး 
ထြက္ခြာ လာခဲ့ပါ ေတာ့တယ္။ သေဘၤာေပၚမွာ ဆံုဆည္းမိတဲ့ ၿမန္မာမိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း 
ဗုဒၶဘာသာ အေၾကာင္း ေရႊတိဂံု ဘုရားၾကီး အေၾကာင္း ေမးၿမန္းစံုစမ္းလုိ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးရင္း 
လုိက္ပါလာခဲ့ပါတယ္။

“ကမ ၻာမွာ မရိွဘူး” “ အဂၤလန္မွာလည္း မရိွဘူး” … သူဟာ ေရႊတိဂံုဘုရားပံုေတာ္ထုတ္ၾကည့္ၿပီး 
အဲဒီလုိ အာေမဍိတ္ အသံနဲ႔ ေၿပာ လုိက္တယ္ဆိုရင္ ၿမန္မာမိတ္ေဆြ ေတြက 
သေဘာက်ေနသေလာက္ အတူပါလာတဲ့ သူ႔မိတ္ေဆြ အဂၤလိပ္ၾကီးကေတာ့ 
ပုခံုးတြန္႔လိုက္မိပါေရာ တဲ့ ။ ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔သေဘၤာ ၿမန္မာ့ပင္လယ္ၿပင္ ဆိပ္ကမ္းနားသုိ႔ 
ကပ္မိတယ္ဆုိရင္ပဲ -

“ဟိုမွာ.. ဘုရား..ဘုရား… ေရႊတိဂံု…ေရႊတိဂံု..” ၿမန္မာမိတ္ေဆြေတြက ညႊန္ၿပၾကတယ္။ 
သူ သေဘၤာေပၚက လွမ္းၾကည့္ လုိက္ေတာ့ ေရႊေတာင္ၾကီးေပါက္ေနသည့္ ပမာ ေရႊေရာင္၀င္း၀ါေနတဲ့
 ေစတီေတာ္ၿမတ္ၾကီးကို လွမ္းၿမင္လိုက္တာနဲ႔ ရင္တလိႈက္လိႈက္ခုန္ၿပီး ၿမန္မာ မိတ္ေဆြေတြလုိပဲ 
သူ႔ရင္ညႊန္႔မွာ လက္အုပ္ကေလး ခ်ီလ်က္သား..။ သူ႔ ပါးၿပင္ေပၚမွာေတာ့ ဘယ္ကဘယ္လုိ 
က်လာမွန္းမသိတဲ့ မ်က္ရည္ စီးေၾကာင္း..၊ ဘ၀ေဟာင္းက ပံုရိပ္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ရုိက္ခတ္၊ 
ရုတ္တရတ္ ဟိုမွာဘက္က ဘ၀နဲ႔ သည္ဘ၀ ဆက္စပ္သြားသလုိ ရင္၌လိုက္ဖို ရိႈက္ငုိၿခင္းမရိွပဲ 
မ်က္ရည္ေတြက သြင္သြင္စီးက်..။ အနီးအပါးက ၿမန္မာမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ သူ႔အေဖာ္ အဂၤလိပ္
မိတ္ေဆြကေတာ့ နားမလည္ႏိုင္ေသာ အံ့ၾသၿခင္းမ်ားၿဖင့္ သူ႕ကိုၾကည့္လို႕..။

            သေဘၤာကမ္းကပ္တာနဲ႔ သူဟာ ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီးဆီ တန္းသြားလိုက္ခ်င္ေပမယ့္
 ပါလာတဲ့ အေဖၚ၊ကို ငဲ့ညွာရ၊ ပစၥည္း ပစၥယေတြလည္း သယ္ရၿပဳရ ေသးတာေၾကာင့္ 
ထုိတစ္ညကို အၾကာၾကီးလို႔ သည္းခံ လုိက္ရတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ မုိးေသာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ 
သူဟာ အေဖၚႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ေရႊတိဂံုဘုရား ရင္ၿပင္ေတာ္ေပၚ ေရာက္ေနခဲ့ပါၿပီ။ 
အေဖၚႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က သူ႔ သူငယ္ခ်င္း အဂၤလိပ္၊ ေနာက္ တစ္ေယာက္က
 ၿမန္မာစကားၿပန္ပါ။ ၿမန္မာစကားေတြကို နားလည္သလုိလုိလည္း သူခံစားလုိက္ရၿပန္ပါတယ္။ 
ဒီေလာက္ေစာေစာစီးစီး ၀ီရိယၾကီးလုိက္ပါတဲ့ ၿမန္မာေတြ.. ဘုရားရင္ၿပင္အႏွံ႔ ကုသိုလ္
အလုပ္ေတြ ၿဖန္႕က်က္ႏိုင္ လြန္းတဲ့ ၿမန္မာေတြကိုၾကည့္ၿပီး သူ႔အမူအယာဟာ ထူးထူးၿခားၿခား 
ရႊင္လန္းလာပါတယ္။ ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီးကို အားမရႏိုင္ေသာ ဖူးေၿမာ္ၿခင္းနဲ႔ ဖူးေၿမာ္ၿပီး…
 “ ကမ ၻာမွာ မရိွဘူး ..ကမ ၻာ မွာ မရိွဘူး” လုိ႔ သူ႔ႏႈတ္က ၿမည္တမ္းေနပါေတာ့တယ္။ 
ဒီလိုနဲ႔ စေနေထာင့္ကို ေရာက္လာတဲ့အခါ သူ႔အၾကည့္ေတြ၊ သူ႕ေၿခလွမ္းေတြ 
တစ္ေနရာတည္းမွာ ရပ္တန္႔သြားတယ္။ ခမ္းနားဆန္းၿပားတဲ့ တန္ေဆာင္းၾကီး
တစ္ခုဆီေရာက္တဲ့အခါေပ့ါ။ တန္ေဆာင္းအတြင္းမွာေတာ့ ဟိုဖက္ ရင္ၿပင္ေပၚမွာေလာက္ 
လူမမ်ားလွ၊ ပုတီးစိပ္သူ သံုးေယာက္၊ တရား ထိုင္ေနသူ ေလးေယာက္ ခန္႔သာရိွေနပါတယ္။
 သူ တန္ေဆာင္းအတြင္း ၀င္မိခ်ိန္မွာေတာ့ ငါးေပေလာက္ ၿမင့္တဲ့ ေၾကးဆင္းတုဘုရား
ရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးကို ဖူးေတြ႔လုိက္ရတယ္။ 

ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးက ေရာင္ၿခည္ေတာ္ေတြ ၿပိဳးၿပက္လွ်ံထြက္ေနသလုိ 
သူၿမင္ေတြ႔ခံစားလိုက္ရတယ္။ ရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးေရွ႕မွာေတာ့ ရဟန္းတစ္ပါးနဲ႔ 
လူဒကာတစ္ေယာက္၊ ဘုရားကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးကို ပန္း ဆီမီးေရခ်မ္းေတြနဲ႔
 ၾကည္ညိဳပူေဇာ္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရၿပန္တယ္။ ရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးေရွ႕ တေရြ႕ေရြ႕ 
နီးကပ္ လာစဥ္ မွာပဲ သူ႔ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္ ဖုိလိႈက္လာတယ္။ 
သူဟာ အသက္ရွဴဖုိ႔ေတာင္ ေမ့ေနတဲ့အလား ဘုရား ရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးကို
 ေငးၾကည့္ ၾကည္ညိဳေနမိတယ္။ သူ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာၿပီး ရုတ္တရက္… “ ဘုရား..ဘုရား” လုိ႔ ေအာ္လိုက္မိပါတယ္။

ဘယ္ကဘယ္လုိ ေပၚထြက္လာတဲ့အသံၾကီးပါလိမ့္..၊ သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ မယံုႏိုင္ေတာ့ပါဘူး…။ 
ဒီအဂၤလိပ္လူမ်ိဳးစစ္စစ္ၾကီး ပါးစပ္က ၿမန္မာလုိ “ဘုရား…ဘုရား”.. လုိ႔ ပီပီသသၾကီး
 ေအာ္လုိက္မိတာ ပုတီး စိပ္ေနသူ တစ္ေယာက္ပင္ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္၊ အို.. အားလံုးရဲ႕
အၾကည့္ေတြက သူ႔ဆီမွာ၊ သူ ဒူးတုပ္ထုိင္ခ်လိုက္ၿပီး ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ၿမတ္ၾကီးကို ရိွခိုးေနမိပါၿပီ..။

“ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစ ၧာမိ .. ဓမၼံ သရဏံ ဂစ ၧာမိ .. သံဃံ သရဏံ ဂစ ၧာမိ..” 
 ဘုရားေရွ႕မွာ ပန္းဆီမီးပူေဇာ္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္ဆီက သရဏဂံုေဆာက္တည္သံ
 ေပၚထြက္လာတယ္..။ သူ လုိက္ဆိုေနမိတယ္..၊ ၿပီးေတာ့ နေမာတႆ..၊ တကယ့္ကို ပီပီသသၾကီး 
သူလုိက္ဆို ရိွခုိးေနမိတယ္.။ အတူပါလာတဲ့ အဂၤလိပ္ မိတ္ေဆြ ေၿခ မကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ 
သူ႕ကိုေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္။ အားလံုးက သူ႔ကို တအံ့တဩ ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ 
သူဟာ ဘုရားရိွခုိးေနရာက မ်က္ႏွာေမာ့လာကာ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ၿပီး 
အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ တစ္စံုတစ္ရာ ေအာ္ဟစ္ေၿပာဆိုလိုက္တယ္။ ၿမန္မာစကားၿပန္မိတ္ေဆြက ..

“ အုိး..ေဂါ့ဒ္.. ဒီရုပ္ပြာေတာ္ၾကီးဟာ သူလွဴခဲ့တဲ့ဘုရားဆိုပါလား” လုိ႔ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ 
တအံ့တဩ ဘာသာၿပန္ေပးလိုက္တယ္။ အဂၤလိပ္မိတ္ေဆြ အေဖၚက “သူ ရူးသြားၿပီ” လုိ႔ 
ယူၾကံဳးမရ ေၿပာတယ္။ ဟြန္းစႏိုးက.. “ ႏိုး..ႏိုး.. သူ မရူးဘူး” 
ဒီဘုရားကို သူ ၿမန္မာ လူမ်ိဳး ဘ၀က လွဴခဲ့တာၿဖစ္ေၾကာင္း တပ္အပ္ေသခ်ာ အခုိင္အမာ
 ေၿပာဆိုတယ္။ သူတို႔ ၿငင္းခံုသံေတြေၾကာင့္ ပုတီးစိပ္သူ၊ တရားထိုင္သူ တစ္ခ်ိဳ႔ ထသြားၾကတယ္။ 
သူတို႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ အကဲခတ္ေနသူေတြကေတာ့ ဘုရားေရွ႕မွာ ရပ္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္နဲ႔ 
သူ႔ဒကာပါပဲ။ သူကိုယ္တုိင္လည္း ရဟန္းေတာ္နဲ႔ လူဒကာကို ေငးစိုက္ၾကည့္ေနရင္းက 
လူဒကာကို လက္ညိႈးထိုးၿပီး “ You are my son.. You are my son..”  လုိ႔ ေၾကကြဲဆို႔နစ္စြာ
 ေအာ္ေၿပာလိုက္ၿပန္တယ္။ လူဒကာ ကလည္း သူ႔ကို ရီရီေ၀ေ၀ ေငးၾကည့္ရင္း 
မွင္တက္ေနေလတယ္။ သူဟာ.. “ မင္းဟာ ငါ့သား” ဆုိတဲ့စကားနဲ႔ အဂၤလိပ္လုိ ေအာ္ေၿပာၿပီး 
အားမလုိအားမရၿဖစ္လ်က္ လူဒကာရဲ႕လက္ကိုဆြဲ၊ ကိုယ္ကိုေပြ႔ဖက္ကာ ရိႈက္ၾကီးတငင္ 
ငိုခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဂၤလိပ္လုိ ဆက္ေၿပာေနပါတယ္။ ၿမန္မာစကားၿပန္ကေတာ့
 ၾကိဳးစားၿပီး ဘာသာၿပန္ေပးေနပါတယ္။

“ၿပီးခဲ့တဲ့ဘ၀က သူဟာ ၿမန္မာလူမ်ိဳး ဘုရားတရားအလြန္ၾကည္ညိဳတဲ့ ကုသိုလ္ရွင္ၾကီး
တစ္ဦးၿဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဘုရားၾကည္ညိဳလြန္းလုိ႔ သည္ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီးေပၚမွာပဲ အေနမ်ားခဲ့တယ္၊
 သူဟာ ဘုရားေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ ကိုလည္း လုပ္တယ္၊ လွဴလည္းလွဴတယ္၊ သူ႔အလွဴေတြ 
အမ်ားၾကီးထဲက ေဟာဒီ တန္ေဆာင္းၾကီးနဲ႕ ေဟာဒီ ရုပ္ပြားဆင္းတု ဘုရားၾကီးဟာ 
အထင္ကရၿဖစ္ပါတယ္ ..” တဲ့…    ဘာသာၿပန္လုိ႔ မဆံုးေသးခင္မွာပဲ အေဖၚ ပါလာတဲ့ 
သူ႔အဂၤလိပ္မိတ္ေဆြက…

“မယံုဘူး..မယံုဘူး.. မဟုတ္ဘူး…အရင္ဘ၀ေတြ ေနာက္ဘ၀ေတြဆိုတာ မရိွဘူး.. 
ဘာမွ အဓိပၸါယ္မရိွဘူး..” လို႔ အၿပင္းအထန္ ၿငင္းဆို ၿပီး… “သူ ရူးသြားၿပီး.. ဆရာ၀န္နဲ႔
 ေဆးစစ္ရမယ္.. အဂၤလန္ကို ၿပန္ေခၚသြားရမယ္..” လုိ႔ ေလသံမာမာနဲ႔ ေၿပာပါေတာ့တယ္။

ၿမန္မာစကားၿပန္ မိတ္ေဆြက… “ သည္းခံပါ လူၾကီးမင္း ခင္ဗ်ာ..  ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဗုဒၶဘာသာမွာ
 တစ္ဘ၀ၿပီး တစ္ဘ၀ က်င္လည္ရတဲ့ သံသရာဆိုတာရိွပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ လူ႔ဘ၀ကေန
 ေသလြန္ၿပီး တဖန္ လူၿပန္ၿဖစ္တဲ့ လူ၀င္စားဆုိတာလည္း ရိွပါတယ္၊ အတိတ္ဘ၀ေတြကို
 ၿပန္မွတ္မိတဲ့ ဇာတိႆရဥာဏ္ ဆိုတာရိွပါတယ္။ မိတ္ေဆြရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း မစၥတာ ဟြန္းစႏိုးဟာ
 ၿပီးခဲ့တဲ့ ဘ၀ေဟာင္းက အေၾကာင္းအရာေတြ ကို ၿပန္မွတ္မိသြားၿပီး ဒီလုိၿဖစ္သြားတာၿဖစ္တယ္လုိ႔ 
ကြ်န္ေတာ္ယူဆမိတယ္..” လုိ႔ ၾကား၀င္ ရွင္းၿပလိုက္ပါတယ္။ ဒီမွာပဲ အဂၤလိပ္ လူ၀င္စား 
မစၥတာဟြန္းက “ ဟုတ္တယ္..ဟုတ္တယ္” နဲ႔ ကသုတ္ကယက္ ၀န္ခံေၿပာဆိုၿပီး 
သူ႕ကိုေငးၾကည့္ေနတဲ့ လူဒကာကို အတင္း လက္ဆြဲ ေပြ႔ဖက္ ၿပီး ဟီးခနဲ ငိုခ် လုိက္ၿပန္တယ္။

“ဒါ..ငါ့သား..သူဟာ ငါ့သား” လုိ႔ ေအာ္ေၿပာလုိက္တာနဲ႔ အားလံုးထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ကုန္တယ္.။ 
အင္မတန္ ဣေၿႏၵေကာင္းလွတဲ့ ရဟန္းေတာ္လည္း ဟာခနဲ ၿဖစ္သြားတယ္။

“အဓိပၸါယ္မရိွဘူး.. မင္းက လူပ်ိဳပဲ..မင္းရူးေနၿပီ” လုိ႔ အေဖၚမိတ္ေဆြအဂၤလိပ္က
 ေငါက္ေငါက္ငမ္းငမ္း ေၿပာဆိုလုိက္ၿပန္တယ္။ အေၿခအေနက ေတာ္ေတာ္ရႈပ္ေထြး 
သြားပါတယ္။ မစၥတာဟြန္းစႏိုးက ..

“ဒါ ငါ့သား၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ဘ၀ ငါရဲ႕ၿမန္မာလူမ်ိဳးဘ၀က က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာသား
၊ ၾကည့္စမ္း ..သူ လူၾကီးၿဖစ္ေနၿပီ” လုိ႔ ရွင္းၿပရင္း၊ ၿမန္မာဒကာ ( သူ႔သား ဆုိသူ) ဘက္
လွည့္ၾကည့္ကာ  “မင္းအေမရိွေသးလား.. ေသၿပီထင္ပါတယ္” လုိ႔ ေမးလုိက္ၿပန္တယ္။ 
ၿမန္မာဒကာ ခမ်ာ ရုတ္တရက္ၿပန္မေၿဖႏိုင္ဘူး ..ဟြန္းစႏိုးကိုၾကည့္ၿပီး မခ်ိတင္ကဲ 
မ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနတယ္။ 
အေဖၚအဂၤလိပ္ကေတာ့ “အဓိပၸါယ္မရိွဘူး..လံုး၀အဓိပၸါယ္မရိွဘူး.. မယံုဘူး” လုိ႔ပဲ 
အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ ေအာ္ဟစ္ရင္းနဲ႔ေၿပာတယ္.. “သူငယ္ခ်င္း.. ဒီအရူး အမႈၾကီး 
အဆံုးသတ္ပါေတာ့..၊ ငါတုိ႔ၿပန္ၾကပါစို႔” လုိ႔ ေလသံမွန္နဲ႔ေၿပာရင္းနဲ႔ ဟြန္းစႏိုးကို ဆြဲေခၚတယ္၊
 ဟြန္းစႏိုးက ရုတ္တရက္ ရုန္းလိုက္ၿပီး..             “ငါေတာင္းပန္ပါတယ္..၊ 
ငါရွင္းၿပပါရေစ..၊ မင္း မယံုရင္ ငါလက္ေတြ႔ၿပမယ္၊ သက္ေသခိုင္လံုရင္ ငါေၿပာတာေတြ 
မင္း လက္ခံရလိမ့္မယ္” လုိ႔ ကတိေတာင္းတယ္.။ သူငယ္ခ်င္း အဂၤလိပ္က သူ႔ရဲ႕စိန္ေခၚမႈကို 
သေဘာတူလိုက္ၿပီး “ေကာင္းၿပီ.. မင္း ဘယ္လုိသက္ေသၿပမွာလဲ” လုိ႔ ေမးတယ္။

မစၥတာဟြန္းဟာ ဘုရားရုပ္ပြာေတာ္ၾကီးကို ရိွခိုးဦးခ်တယ္.။ ၿပီးေတာ့ ရဟန္းေတာ္ကို 
တစ္လွည့္ရိွခုိးတယ္။ ရဟန္းေတာ္နဲ႔အတူေတြ႔ရ တဲ့ လူဒကာ ( ဘ၀ေဟာင္းက သားၿဖစ္သူ ) ကို
 မ်က္ရည္စမ္းစမ္းနဲ႔ၾကည့္ရင္း.. “ ေက်းဇူးၿပဳၿပီး အကၤ်ီခြ်တ္လုိက္ပါ.. မင္းရဲ႕ ညာဘက္ 
လက္ေမာင္းထိပ္မွာ ေဒါင္းပံုနဲ႔ ေနတံဆိပ္၊ မင္းရဲ႕ဘယ္ဘက္ လက္ေမာင္းထိပ္မွာ ယုန္ပံုနဲ႔
လတံဆိပ္ေတြ ေဆးမင္ေၾကာင္ေရးထိုးထားတာ ရိွတယ္..၊ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ၾကီး ေနလုိလလုိ 
ထြန္းလင္းေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေစခ်င္တဲ့ သားေကာင္း ရတနာၿဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ အရင္ဘ၀က 
ငါကိုယ္တုိင္ ေရးထုိးခုိင္းခဲ့တယ္..၊ ၿပီးေတာ့ မင္းရဲ႕ ရင္ညႊန္႔မွာ မွဲ႔အနီကေလး 
သံုးလံုးၾတိဂံပံု ပါရိွတယ္..” လုိ႔ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေၿပာခ်လုိက္ပါတယ္။

မစၥတာဟြန္းစႏိုး ခုိင္းေစတဲ့အတိုင္း ၿမန္မာဒကာဟာ အကၤ်ီခြ်တ္လုိက္တယ္ဆိုရင္ပဲ 
သူေၿပာတဲ့ အမွတ္အသားေတြ တစ္ခုမလြဲ ေပၚလာတာကို အားလံုးေတြ႔လုိက္ ၾကရပါေတာ့တယ္။ 
သံသယနဲ႔ ဘာသာေရးအစြဲၾကီးလွတဲ့ မိတ္ေဆြအဂၤလိပ္တစ္ေယာက္ “ အုိး မိုင္ေဂါ့ဒ္.. အုိး..မုိင္ေဂါ့ဒ္” နဲ႔… အဖန္ဖန္ေရရြတ္ရင္းနဲ႔ ..ဟြန္းစႏိုးလက္ေမာင္းကုိ ကိုင္လႈပ္ကာ “ဘယ္လုိထူးဆန္းမႈေတြလဲ.. 
မင္း ဘယ္လုိသိ တာလဲ..မင္းဘယ္လုိလုပ္ ေၿပာင္းသြားတာလဲ” လုိ႔ ဒလစပ္ေမးခြန္းေတြ
ထုတ္ေတာ့တယ္။ ရဟန္းေတာ္အပါအ၀င္ အားလံုးဟာ ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ၊ မ်က္လံုး
အ၀ိုင္းသားနဲ႔ ဟြန္းစႏိုးကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဘ၀ေဟာင္းက သားၿဖစ္တယ္လုိ႔ 
အေၿပာခံရတဲ့ ၿမန္မာဒကာမွာေတာ့ ဘ၀ေဟာင္းက သူ႕အေဖၿဖစ္ခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး မစၥတာ
ဟြန္းစႏိုးကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္မ်ား စီးက်စၿပဳေနပါၿပီ။ ဟြန္းစႏိုးက ဆက္ၿပီးေၿပာပါတယ္။

“အေရးၾကီးတဲ့ သက္ေသတစ္ခုက်န္ေသးတယ္.ေဟာဒီဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးရဲ႕
ပလႅင္ေအာက္ေၿခမွာ က်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ ဌာပနာခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေလးႏွစ္ခုရိွပါတယ္။ 
အဲဒီပစၥည္းႏွစ္ခုကေတာ့ အေလးခ်ိန္ တစ္ဆယ္က်ပ္သားစီရိွတဲ့ ေရႊဒဂၤါးနဲ႔ေငြဒဂၤါးႏွစ္ၿပားပါ ။
 ေရႊဒဂၤါးေပၚ မွာ ေဒါင္းရုပ္ေနတံဆိပ္ နဲ႔ ေငြဒဂၤါးေပၚမွာ ယုန္ရုပ္လတံဆိပ္တုိ႔ ခတ္ႏွိပ္ 
ထားပါတယ္၊ ငါတုိ႔မိသားစု ( ကုသိုလ္ရွင္မိသားစု) ရဲ႕နာမည္ေတြကို ဒဂၤါးၿပားရဲ႕ဟိုဖက္မ်က္ႏွာမွာ ေရးထားပါတယ္၊ ဒီသက္ေသၿပခ်က္အေပၚမွာ မင္း အၾကြင္းမရိွ ယံုၾကည္မယ္လုိ ထင္ပါတယ္” ဟု သူ႔မိတ္ေဆြ အဂၤလိပ္ကို ဦးတည္ေၿပာရင္း ရွင္းၿပေနပါတယ္။

တစ္ခ်ိန္လံုး ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္က… “ ဒီကိစၥကေတာ့ ေဂါပကအဖြဲ႔ကို 
အက်ိဳးအေၾကာင္းေၿပာၿပၿပီး ပလႅင္ကို ဖြင့္ၾကည့္ ရမယ္၊ ဒီကိစၥ ဦးဇင္းပဲ တာ၀န္ယူ ပါတယ္၊ 
ကဲ ဒီမွာ ခဏေနရစ္ၾက.”လုိ႔ အမိန္႔ရိွၿပီး တန္ေဆာင္းထဲက ထြက္သြားပါတယ္။ 
ဟြန္းစႏိုးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ အဂၤလိပ္ကေတာ့ အခုမွ အသက္၀င္လာသည့္ အလား 
ဓာတ္ပံုေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ရိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း ဟြန္းစႏိုး၊ ၿမန္မာဒကာ၊  ဘုရား
ရုပ္ပြားေတာ္ၾကီး၊ တန္ေဆာင္းၾကီးနဲ႔ ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီး စတဲ့ မ်က္စိတဲ့ေတြ႕သမွ် ၿမင္ကြင္းေတြကို 
အငမ္းမရ ရိုက္ယူ မွတ္တမ္းတင္ပါေတာ့တယ္။ 
ဒီတစ္ခါ သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားမွာ “ အံ့ဖြယ္ပဲ..တကယ့္ အံ့ဖြယ္ပါပဲ” ဆိုတဲ့စကားေတြပဲ ေရရြတ္ေနပါေတာ့တယ္။

ဟြန္းစႏိုးက.. “ငါ အဂၤလန္ မၿပန္ေတာ့ဘူး.. ငါ ၿမန္မာၿပည္မွာပဲ ေနေတာ့မယ္ ၿဖစ္ေၾကာင္း
ကုန္စင္ေၿပာၿပလုိက္ပါ၊ ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ သူငယ္ခ်င္း” လုိ႔ ေဆြးေဆြး ေၿမ့ေၿမ့ ေၿပာလုိက္တယ္။ 
သူ႕ သူငယ္ခ်င္းက..  “ ငါ နားလည္ပါၿပီ.. ဒါေပမယ့္ စဥ္းစားပါဦး” လုိ႔ ေတာင္းပန္ ပါတယ္ ။

          အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရဟန္းေတာ္ဟာ အၿခားးေသာ ရဟန္းေတာ္ သံုးပါး၊ ေဂါပက
လူဒကာမ်ားနဲ႔အတူ ၿပန္ေရာက္လာတယ္။ ဟြန္းစႏိုးညႊန္ၿပတဲ့ ပလႅင္ေအာက္ေၿခဘက္ ကို 
တူရြင္းနဲ႔တူးၿပီး ဖြင့္ၾကည့္ၾကတဲ့အခါ လက္ရာေသသပ္တဲ့ သံေသတၱာေလးတစ္လံုး
 ေပၚထြက္လာပါတယ္၊ ေသတၱာထဲမွာေတာ့ လက္တစ္၀ါး နီးပါး ရိွတဲ့ ေရႊဒဂၤါးနဲ႔ေငြဒဂၤါး၀ိုင္းၾကီး
 ႏွစ္ခုကို အေရာင္ၿပိဳးၿပက္ စြာ ေတြ႔ၾကရပါတယ္။ ေရႊဒဂၤါး ၿပားေပၚ မွာ ေဒါင္းတံဆိပ္ နဲ႔
 ေငြဒဂၤါးၿပားေပၚမွာ ယုန္တံဆိပ္ပါရိွၿပီး ဒဂၤါးၿပားရဲ႕အၿခား မ်က္ႏွာမွာ  ‘သကၠရာဇ္ ၁၂၇၅ ခုႏွစ္၊ 
တေပါင္း လၿပည့္ေန႔ ကုသိုလ္ရွင္ ဦးဘေကာင္း - ဇနီးေဒၚၿမညႊန္႔၊ သားေမာင္ေကာင္းညႊန္႔ 
မိသားစု ေကာင္းမႈ ၊ ေတာင္းဆုနိဗၺာန္ ၿပည့္ေစေသာ္၀္ ၊ ဤဘုရားဤတန္ေဆာင္းၿပိဳပ်က္လွ်င္ 
ဤေရႊဒဂၤါး ေငြဒဂၤါးမ်ားကိုေရာင္း၍ ၿပဳၿပင္ႏိုင္ၾကပါေစ’ ဟု ေရးထုိးထားေသာ စာတန္းကို
 ဖတ္ၾကရေလသည္။

ဟြန္းစႏိုးကိုယ္တုိင္ မိမိေကာင္းမႈသက္ေသကို ၿပန္ေတြ႔ၿပီၿဖစ္၍ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ 
သည္းထန္းစြာ ငိုေလေတာ့သည္။ ဘ၀ေဟာင္း က သားၿဖစ္ခဲ့သူ ၿမန္မာဒကာ 
ကုိေကာင္းညႊန္႔လည္း ငိုသည္။ ဘ၀ၿခား လူမ်ိဳးၿခားၿဖစ္ေနၾကေသာ သားအဖႏွစ္ေယာက္
ဖက္၍ ငိုၾကသည္။ အဂၤလိပ္မိတ္ေဆြက ဓာတ္ပံု ရိုက္ေန ပါေသာ္လည္း သူကိုယ္တိုင္ 
အံ့ၾသၿခင္းတ၀က္ၿဖင့္ မ်က္ရည္လည္လ်က္ရိွေန၏။

ရဟန္းေတာ္က.. “ဒကာၾကီး ကိုေကာင္းညႊန္႔.. ဒီ ဒဂၤါးၿပားေတြကို ဘယ္လုိလုပ္ခ်င္သလဲ၊ 
သူ႕ကုိေမးပါ” လုိ႔ မိန္႔ပါတယ္။

“ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီးကို လွဴပါတယ္၊ ေဂါပကအဖြဲ႔ကို အပ္ပါတယ္” ဟု ဟြန္းစႏိုးက ေၿဖတယ္.။ 
ၿပီးေတာ့ ရဟန္းေတာ္ရဲ႕သကၤန္းစကို ဆြဲၿပီး တစံုတခုေၿပာ လိုက္တယ္။ 
သူ အဂၤလိပ္လုိေၿပာတာကို ၿမန္မာစကားၿပန္က.. “ သူ႕ ကို ရဟန္းၿပဳေပးပါ၊
 ေနာင္သံသရာမွာ ဘယ္လုိဘ၀မ်ိဳးမွ မလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး.. ဘ၀ဒုကၡခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ 
နိဗၺာန္အလုိ႔ငွာ ရဟန္း ဘ၀နဲ႔က်င့္ၾကံပါေတာ့မယ္” လုိ႔ ဆုိပါတယ္..။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း..

“ငါ့ မိဘေတြကို အေၾကာင္းၾကားေပးပါ၊ ၿမန္မာၿပည္ကို အၿမန္လုိက္လာဖုိ႔ ေၿပာေပးပါ၊ 
ငါ ရဟန္း၀တ္ေတာ့မယ္၊ တပ္မက္စရာ အာရံုအစြဲ အၿငိေတြက လြတ္ရာမွာ ငါေနေတာ့မယ္၊ 
ငါၾကိဳးစားေတာ့မယ္” လုိ႔ ေၿပာဆိုမွာၾကားပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ အဂၤလိပ္မွာေတာ့
 အရာအားလံုး မ်က္၀ါးထင္ထင္ ကိုယ္ေတြ႕ ၾကံဳလုိက္ရၿပီးၿပီမုိ႔ ေခါင္းညိတ္ရံုကလြဲၿပီး 
ဘာမွမေၿပာႏိုင္ေတာ့ပါ။

ဆက္ၿပီး ဟြန္းစႏိုးက “ငါ ဘုရားမွာ ေနခဲ့ေတာ့မယ္ သူငယ္ခ်င္း၊ 
မင္း ေလွ်ာက္လည္ႏိုင္တယ္” လုိ႔ ေၿပာလုိက္ပါတယ္။

အားလံုးထြက္သြားၾကခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔အနားမွာ တစ္ေယာက္သာ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္၊ဘ၀ေဟာင္းက 
သူ႔သားၿဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကုိေကာင္းညႊန္႔ဆိုတဲ့ ၿမန္မာဒကာပါပဲ။အဂၤလိပ္လူ၀င္စား မစၥတာဟြန္းစႏိုးဟာ
 အရွင္အဂၢဥာဏ ဆိုတဲ့ ဘြဲ႔ေတာ္နဲ႔ ရဟန္းၿပဳေတာ္မူခဲ့ၿပီး မဟာသတိပ႒ာန္ 
တရားေတာ္ၿမတ္ၾကီးကို အသက္ထက္ဆံုး အားထုတ္သြားပါတယ္။

ေမာင္ေသြးခြ်န္

ကိုးကား - ၁၃၂၂ ခု၊ သီတင္းကြ်တ္လထုတ္၊ ေရဦးၿမိဳ႕ ခ်မ္းသာၾကီးဆရာေတာ္ၿပဳစုေသာ ဗုဒၶဂုဏပကာသနီက်မ္း

ကမ ၻာသစ္ ၿမန္မာ Fan Page