အလွထူးပါဘိ
ျမဖူးျပာအငံုႏွင့္
လႊာရုံမွာ ညႇာစံုက်င္းေရာ့ထင္
ျဖဴ၀င္း ေငြမႈန္လႊာတို႔
ေလယူရာ ရနံ႔ညင္း
သင္းပ်ံ႕ခဲ သူ႔ျခံမွာ။
ငါ့ျခံ ၾကည့့္ျပန္ေတာ့
မခ်ိ ပူေပြျဖာခဲ့
ေျမျပာမွာ ေနစာမတင့္ႏိုင္ဘု
ၾကည္စရာ နီ၀ါေတြလည္း မပြင့္ေလေတာ့
စိမ္းရင့္ေရာင္ ႏြယ္ခ်ံဳပုတ္ေတြက
ရွဳပ္ေထြးကာ လိမ္ေခြယွက္
အားပ်က္စရာ။
သူ႔စခန္း
သာဆန္း ရဂုံသြင္မို႔
ငါလွမ္းကာ ခုိ၀င္လို႔
ျပာေငြစင္ ၾကိဳင္ပ်ံ႕ရွားပါတဲ့
ပြင့္ငံုဆင္ ပင္ေတြၾကားမွာလ
ေလွ်ာက္သြားကာ ေပ်ာ္လိုလွပါဘိ
ျမေရာင္စို သည္ျမက္ခင္း ရယ္နဲ႔
ညင္းေလခို သစ္ညိဳရိပ္မွာျဖင့္
ေလ်ာင္းအိပ္လို႔ တစ္ကိုယ္သာ
ရႊင္ပါခ်င့္စိတ္ထဲ။
သို႔လည္းေလ
မသင့္ေလ်ာ္ေပဘု
ငါ့ျခံေျမ ဥယ်ာဥ္နန္းဟာလည္း
လွေလသည္ သာစခန္းေပေပါ့
စိတ္ပန္းကို သည္လိုေျဖလို႔
က်က္သေရ တက္ေန၀င့္ေအာင္ေလ
င့ါျခံေျမ အေျချမႇင့္ခ်င္ငဲ့
သူ႔ေျမမွာ ျဖဴျပာပြင့္ရင္ျဖင့္
ငါ့ေျမမွာ နီ၀ါတင့္ရမေပါ့
အခြင့္အခါ ေမွ်ာ္လို႔
ဥယ်ာဥ္ေတာ္ သာယာေရးကိုလ
ရွဳျမင္ေမွ်ာ္ ခါခါေတြးပါလို႔
မေႏွးပင္ အားအင္ထုတ္လို႔ရယ္
ေပါင္းႏုတ္ဖို႔ခဲ။
(ေငြတာရီ)
Posted by Kyikyihan
No comments:
Post a Comment