ရက္ကြက္ထဲမွာ ကစားစရာေနရာမရွိတဲ့ ကေလးေတြကေတာ့ အိမ္ေရွ႕ေတြမွာ အားလံုးစု… လမ္မေပၚမွာစု…။ ကေလးတို႔သဘာ၀ နည္းမိ်ဳးစုံနဲ႔ ကစားေနၾကတာမို႔… ေပ်ာ္စရာေတာ့ေကာင္းသား.. .ကၽြန္မေတာင္..ငယ္မူျပန္ခ်င္သြားသလိုပဲ………။
အရင္က(ခပ္ငယ္ငယ္) တုန္းကဆို ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ…မနက္စာစားၿပီးကတည္းက လမ္းေပၚေရာက္ေနတာ… အိမ္ကအတင္းေခၚေတာ့မွ ျပန္ၾကတာ…။ ကၽြန္မတို႔ ငယ္ငယ္က ပိုၿပီးလြတ္လပ္ တယ္လို႔ ခံစားမိတယ္ေလ… ခုေခတ္ကေတာ့ က်ဴရွင္၊ေက်ာင္း၊ အိမ္ ဒါနဲ႔ပဲ ကေလးေတြက လည္ပတ္ေနရ တာ ။ တိုးတက္လာတဲ့ေခတ္ေၾကာင့္လဲ ကေလးေတြက ပိုၿပီးတက္သိလာတယ္လို႔ ခံစားမိျပန္ေရာ……။
ဟိုေနရာစုစု..ဒီေနရာစုစု နဲ႔ ကစားေနၾကတာမ်ား… အားက်ဖို႔ေတာင္ေကာင္းေသး… .မိဘေတြကလည္း ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေလးမို႔သာ.. ခုလိုခြင့္ျပဳထားတာပါ…...။
“ကဲ..က်ဲမယ္ေနာ္…..ဒီဘက္ကိုလာၾက..လာၾက..”
ရုတ္တရက္ၾကားလို္က္ရတဲ့ စကားေၾကာင့္..ကေလးေတြက အဲဒိစကားသံရွိရာကို အေျပးအလႊား..သြားစုၾကပါတယ္…. ။
ကေလးတစ္ေယာက္က…သူ႔လက္ထဲက ကစားစရာ ပံုရုပ္ကေလးေတြကို ခံုေပၚတက္ၿပီး ေျမေပၚက်ဲ မယ့္ပံုနဲ႔ဆိုေတာ့… .ကၽြန္မေတာင္ အံ့ၾသသြားတယ္ေလ……
တစ္.. ႏွစ္..သံုး..
ေဟး………………
အားရပါးရ ေအာ္သံအဆံုးမွာေတာ့ ကေလးေတြက အလုအယက္ ၀ိုင္းေကာက္ၾကေတာ့တာပဲေလ……။
ေအာ္..ဒါက.. ဘယ္လိုပါလိမ့္.. အတူတူကစားေနရာကေန..ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္သြားပါလိမ့္ေပါ့…. စိတ္မ်ားဆိုးသြားလို႔လား…. .ရန္မ်ားျဖစ္သြားလို႔လားနဲ႔ …ကၽြန္မလဲ…သိပ္ေတာ့နားမလည္ပါဘူး……ေပ်ာ္ရႊင္သြားတဲ့ တျခားကေလးေတြနဲ႔အတူ ပံုက်ဲတဲ့ကေလးပါ သူ႔တို႔ဘာသာ ဆက္ၿပီးကစားေနၾကေလရဲ႕….ေအာ္… ထူးဆန္းေပစြ…။
ကၽြန္မကေတာ့..ကိုယ့္အိမ္ဘက္ကိုသာ ေလွ်ာက္လာမိပါေတာ့တယ္….။
ေနာက္နားဆီမွာေတာ့..ကေလးေတြရဲ႕ ေအာ္သံ၊ ဆူညံသံေတြနဲ႔..။
-------
..“သမီး..ေစာပါလား..ဒီေန႔…”
“ဟုတ္တယ္အေမ…. ဒီေန႔စာသင္ဖို႔ ေစာေစာခ်ိန္းထားလိ႔ု..ကေလးေတြေက်ာင္းပိတ္တယ္ေလ….”
အေမ႔ကိုစကားျပန္ေျပာလိုက္ရင္း…အ၀တ္အစားလဲၿပီး ခဏတာနားေနလိုက္ပါတယ္…. လမ္းထဲက ကေလးေတြရဲ႕ ကစားတဲ့ပံုစံကို ကၽြန္မ စဥ္းစားစရာမဟုတ္ပဲ.. ေခါင္းထဲကိုေရာက္ေနတာ…. ထူးဆန္းလိုက္တာ…..။
“အေမ……သမီးသြားေတာ့မယ္ေနာ္…”
“ေအး…ေအး”
ကၽြန္မ စာသင္တဲ့အိမ္ကလည္း ခုနက လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့.. လမ္းထဲပဲမို႔…. ကေလးေတြကို ထပ္ေတြ႕ရျပန္တယ္ေလ….
ေဟာ..ဒီတစ္ခါက..ေနာက္တစ္ေယာက္…ေစာနကလိုပဲ… ေနာက္တစ္ေယာက္က… လက္ထဲက အရုပ္ပံုေလးေတြကို… ကိုင္ေျမွာက္ၿပီး….. ေျမေပၚကိုထပ္က်ဲလိုက္ေတာ့.. ကေလးေတြလဲ..လာျပန္ေကာက္ၾကျပန္ေရာ…..
ဟင္…….ဒါမ်ဳိး ငါတို႔ငယ္ငယ္ကလည္း မကစားဖူးပါဘူးေပါ့….ဒြိဟအေတြးကေတာ့ထပ္တိုးပါေလေရာ...။ စာသင္တဲ့အိမ္ေရာက္ေတာ့… ကေလးေတြကေရာက္ေနတာမို႔…. သင္ခန္းစာေတြကို..သင္လုိက္ၿပီး… .စိတ္ထဲက သိခ်င္ ေနတာကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့တာမို႔ 2တန္းကေလးမေလးကို ေမးလုိက္ရပါတယ္…
“သမီး..ခုနက ကစားေနတာေလ…ပံုေတြကိုက်ဲတာ..အဲ့ဒါဘာလုပ္တာလဲ…”
“ ဟာ..တီခ်ယ္ကလည္း ..ဒါေလးေတာင္……မသိဘူးလား… အဲ့ဒါ ….ႏိုင္တဲ့သူက ျပန္က်ဲတာေလ…. ”
“ဟင္..ႏိုင္တဲ့သူက အကုန္ယူသြားတာမဟုတ္ဘူးလား….ဘယ္သူူကက်ဲခိုင္းလို႔လဲ..”
“ ဘယ္သူမွ် မက်ဲခိုင္းပါဘူး တီခ်ယ္ကလဲ...ကိုယ့္ဘာသာက်ဲတာေပါ့… . သမီးတို႔ေတာ့. .အဲ့လုိပဲ..လုပ္တာပဲ…. အေစာနကေတာင္..သမီးလဲ အဲ့လိုက်ဲလိုက္တယ္..ႀကိဳက္တဲ့သူယူ….”
“ေအာ္…ေအာ္….အဲ့လိုလား…”
ကၽြန္မတပည့္ေလး…2 တန္းကေလးမေလးကေတာ့..သူသိသမွ်ကို အားရပါးရသာေျပာေနေတာ့တာ… ဘာမွမသိတဲ့ ဒီတီခ်ယ္ကို သူက ဆရာႀကီးပံုစံနဲ႔…. ေလသံနဲ႔……..ေအာ္..ကေလးဆိုေတာ့လည္း… ဘာေျပာေျပာ… ခ်စ္ဖို႔ေတာ့ေကာင္းသားေနာ္…။ ကၽြန္မတြက္ေတာ့ အမွတ္တမဲ့ကေန…အမွတ္တရ တစ္ခုပါပဲ…ရင္ထဲမွာေတာ့ ကေလးေတြကို က်ိတ္၍သာ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္….
ငယ္ရြယ္ႏုနယ္တဲ့ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲေတာင္ သူတို႔ရွိတာေလးေတြကို အခ်င္းခ်င္းဆီ ျပန္လည္မွ်ေ၀တဲ့စိတ္ကေလးေတြ ရွင္သန္ေနၿပီေလ……
ကၽြန္မတို႔လို လူႀကီးေတြက……ကေလးေတြေလာက္ သတၱိမရွိၾကတာေသခ်ာပါတယ္….။ ကၽြန္မဆုိရင္ေကာ..အဲ့လို..လုပ္ႏိုင္ပါ့မလား……..။ ငယ္ရြယ္တဲ့ကေလးေတြမွာေတာင္.. ျပန္လည္မွ်ေ၀တဲ့ စိတ္ကေလးေတြ ရွင္သန္ေနတာ.. ဒါဟာ ေလးစားစရာပဲလို႔..ကၽြန္မေတာ့ မွတ္ယူတယ္္ေလ…အခ်င္းခ်င္း သင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားေလးေတြနဲ႔ဆိုေတာ့… ဒါဟာ ေကာင္းတဲ့ဘက္ကို အားသန္လာတာပဲလို႔……။ ဒါသူတို႔လုပ္ေနၾကတဲ့ေလ….အဲ့လိုျပန္လည္ေ၀မွ်လိုက္လို႔သူတုိ႔ကေပ်ာ္ေနၾကတာ…..။ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္ကေတာ့…… သိပ္အဖိုးမႀကီးတဲ့ ၾသဇာေစ့ေလးေတြ၊ သားေရကြင္းေလးေတြကိုေတာင္ သူမ်ားကို ဘယ္ေတာ့မွ မေပးျဖစ္ ခဲ့….ကိုယ္အႏိုင္ရထားတဲ့ပစၥည္းေလးေတြဆို တရုိတေသနဲ႔ကို သိမ္းထားတတ္ၾကတာ…. ။ ကိုယ့္ပစၥည္းလဲ မေပးခဲ့သလို..သူမ်ားပစၥည္းလဲ…. မယူျဖစ္ခဲ့ဘူးေလ…။ ဒါဆို… ကၽြန္မတို႔ လူႀကီးေတြကေရာ …. ကေလးေတြေလာက္…ကိုယ္ရတဲ့အထဲက ျပန္လည္မွ်ေ၀ ႏိုင္တဲ့ စိတ္ေလးေတြ ကိုယ္စီ ထားႏိုင္ၾကမယ္ဆုိရင္ ..။
ေတြးၿမင္ခံစားၾကည့္ရံုမွ်သာပါ
ခ်မ္းေၿမ့ပါေစ..
သူဇာ
No comments:
Post a Comment