ဇရာေထာင္းလာေသာ ေၿမကမ ၻာ

အာရွစီးပြားေရး အက်ပ္အတည္း ကိုႀကံဳေတြ႕ခဲ့ၾကရသည္။ လြန္ေျမာက္ ေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ယခု အေမရိကန္မွ စတင္ သည့္ စီး ပြားေရးအက်ပ္အတည္းကို ရင္ဆုိင္ ႀကံဳေတြ႔ၾက ရျပန္ သည္။ ဤအက်ပ္ အတည္းသည္လည္း ေျပလည္စျပဳ လာၿပီျဖစ္သည္။ စီးပြားေရးအက်ပ္ အတည္းကဲ့သို႔ပင္ အေရးႀကီးေသာ၊ စီးပြားေရး အက်ပ္အတည္း ထက္ ႀကီးမားေသာ၊ စီးပြားေရးအက်ပ္ အတည္း ထက္ ေျဖရွင္းရခက္ေသာ သို႔ေသာ္ လူအမ်ား သတိ မမူ ၾက ေသးေသာ ျပႆနာတစ္ရပ္ရွိေနပါ သည္။ ကမၻာသူ ကမၻာသား မ်ားသည္ ပို၍အိုမင္းလာေနျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ နည္းျပင္ဆင္၍ေျပာ ပါက ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ား အသက္ပို၍ရွည္လာ ျခင္းျဖစ္သည္။


        အသက္ပိုရွည္လာျခင္းသည္ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္သတင္းစကားျဖစ္ပါ သည္။ သက္ရွိအားလံုးပင္ အသက္ ရွည္စြာ ေနထုိင္လုိၾကေပသည္။ အသက္ရွည္ျခင္းကို လူအမ်ားပင္ အလိုရွိၾကေပသည္။ သို႔ေသာ္ လူအ မ်ား အသက္ရွည္လာၾကျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ျပႆနာမ်ားစြာရွိ ေနပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္အေနျဖင့္ အၿငိမ္းစားလစာမ်ားထုတ္ေပးရသည္။ က်န္းမာေရးျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ေပးရ သည္။ မိသားစုအေနျဖင့္လည္း အေဖ၊ အေမ၊ အဘိုး၊ အဘြားတို႔ကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၾကရသည္။ အၿငိမ္း စားလစာျဖင့္ လူမႈအသံုးစရိတ္ မမွ်တ သူမ်ားကို ေထာက္ပ့ံကူညီၾကရေပ သည္။ 


        အသက္ရွည္သူမ်ားလာသည္ ႏွင့္အမွ် အလုပ္လုပ္ႏိုင္သူဦးေရ နည္း လာသည္။ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္သူ၊ အၿငိမ္းစားသူဦးေရ တိုးပြားလာသည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၂ဝ၂ဝတြင္ ျပႆနာသည္ ပို၍ထင္သာျမင္သာရွိလာမည္ျဖစ္သည္။ ႐ႈၾကည့္ရာရာတြင္ ကေလးမ်ားထက္ သက္ႀကီးဘိုးဘြားမ်ားကို ပိုမိုျမင္ေတြ႔ လာရမည္ျဖစ္သည္။
        ကမၻာ့လူဦးေရသည္တစိုက္ မတ္မတ္ တိုးတက္မ်ားျပားလာမည္ ဟု ထင္မွတ္ခဲ့သည္။ ကမၻာ့လူဦး ေရသည္ ၁၉၇ဝခုႏွစ္တြင္ အမ်ားဆံုး ႏႈန္းျဖစ္ေသာ ၂.ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖင့္ တိုးပြားခဲ့ရာမွ ယခု ၁.၃ ရာခိုင္ႏႈန္း သာတိုးပြားေတာ့သည္။ လူဦးေရတိုး ႏႈန္းသည္ ဆက္လက္ေလ်ာ့က်လ်က္ ခရစ္ႏွစ္ ၂ဝ၄ဝတြင္ ဝ.၆၄ ရာခိုင္ ႏႈန္းသာတိုးပြားမည္ဟု ကုလသမဂၢက ေမွ်ာ္မွန္းထားသည္။ ကမၻာ့လူဦးေရ သည္ အျမင့္ဆံုး တစ္ဆယ္ ဘီလီယံ အထိေရာက္ရွိၿပီး ေလ်ာ့နည္းလာ မည္ဟု တြက္ဆထားသည္။ ကမၻာ့ တိုင္းျပည္ ငါးဆယ္ေက်ာ္တြင္ လူဦး ေရသည္ ေလ်ာ့ပါး၍ပင္လာမည္ ျဖစ္ သည္။ လူဦးေရသည္ တစိုက္မတ္ မတ္တိုးမ်ားလာသည္ဟူေသာ ယူဆ ခ်က္ကို စြန္႔လႊတ္ရေတာ့မည္ ျဖစ္ သည္။
        ယေန႔ ကမၻာသူကမၻာသားမ်ား ၏ ပ်မ္းမွ်အသက္သည္ ၂၉ႏွစ္ျဖစ္ သည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၂ဝ၅ဝတြင္ ပွ်မ္းမွ် ၃၈ႏွစ္ျဖစ္လာမည္ဟု ကမၻာ့ကုလ သမဂၢက ခန္႔မွန္းထားသည္။ ယေန႔ ကမၻာတြင္ အသက္၆ဝေက်ာ္သူသည္ ကမၻာ့လူဦးေရ၏ ၁၁ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ဦးေရ ၆.၉ဘီလီယံရွိသည္။ ၂ဝ၅ဝတြင္ ၂၂ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ဦးေရကိုးဘီလီယံေက်ာ္ ရွိလာမည္ဟု ခန္႔မွန္းထားသည္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံမ်ားတြင္မူ ၃၃ရာခိုင္ႏႈန္း အထိရွိလာၿပီး လူသံုးေယာက္တြင္ တစ္ေယာက္သည္ အသက္၆ဝေက်ာ္ သူျဖစ္ေနေပမည္။
        ဤျပႆနာသည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ႀကီးထြားလာေနသည္။ တစံု တရာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္း မျပဳ လုပ္ ႏုိင္ ပါက အခ်ိန္ၾကာသည္ႏွင့္ အမွ် ပို၍ႀကီးမားလာမည္ျဖစ္သည္။ စီဲးပြား ေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ႐ိုက္ခတ္ခ်က္ မ်ား ျဖစ္ေပၚလာမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ ေသာ္ ႏိုင္ငံအနည္းငယ္သာ ဤျပႆ နာ၏ နက္႐ိႈင္းမႈကို သတိမူမိၾကေသး သည္။ ႏိုင္ငံအမ်ားသည္ သတိမမူမိ ၾကေသးေပ။ ကုန္ထုတ္လုပ္မည့္လုပ္ သားဦးေရက နည္းပါးလာသည္။ စားသံုးမည့္ ဦးေရက တုိးမ်ားလာ သည္။ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးႀကီးလာၿပီး ထမ္းေဆာင္သူက နည္းလာေပသည္။
        ယေန႔သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ား ျပားလာရျခင္းတြင္ ေရရွည္အေၾကာင္း ႏွစ္ရပ္ရွိသည္။ အခိုက္အတန္႔ ႐ိုက္ ခတ္ခ်က္တစ္ခ်က္ရွိသည္။ပထမအခ်က္မွာ စက္မႈထြန္း ကားလာသည့္ ကာလေနာက္ပိုင္းတြင္ လူတို႔၏ ေမွ်ာ္မွန္းႏုိင္သက္တမ္း ပို ၍ရွည္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၉ဝဝျပည့္ ႏွစ္အခါက လူတို႔၏ ေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ သက္တမ္း သည္ ၃ဝႏွစ္သာရွိသည္။ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ၅ဝႏွစ္သာရွိသည္။ ယေန႔တြင္မူ လူ သားထုတစ္ရပ္လံုး၏ ေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ သက္တမ္းမွာ ၆၇ ႏွစ္အထိ တိုးတက္ လာၿပီး ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာႏိုင္ငံတို႔ တြင္ ၇၈ႏွစ္အထိ တိုးတက္လာ သည္။ ကံေကာင္းသည္ဟုဆိုႏိုင္သည့္ တစ္ခ်က္မွာ သက္ႀကီးဘုိးဘြားတို႔ သည္ က်န္းမာလ်က္ရွိၿပီး အသက္ အေတာ္အတန္ႀကီးသည္အထိ က်န္း မာစြာ ရွင္သန္ေနထုိင္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္ သည္။

        သက္ႀကီးဘိုးဘြားမ်ား တိုးမ်ား လာရသည့္ ဒုတိယအခ်က္မွာ ေဒသ အသီးသီးမွ မိသားစုမ်ား၏ ရင္ေသြး ယူမႈနည္းပါးလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဤ ဒုတိယအခ်က္သည္ ပထမျပႆနာ ၏ ေနာက္ပိုင္းတြင္ျဖစ္ေပၚလာၿပီး တျဖည္းျဖည္းပို၍ပို၍ ႀကီးမားလာ ေနေပသည္။ ၁၉၇ဝခုႏွစ္က အမ်ိဳး သမီးတစ္ဦးတြင္ ပ်မ္းမွ်ရင္ေသြး ၄.၃ ဦး ရွိခဲ့သည္။ ယေန႔တြင္မူ တစ္ကမၻာ လံုး ပ်မ္းမွ်မွာ ၂.၆ဦးသာရွိၿပီး၊ ခ်မ္း သာေသာႏိုင္ငံတို႔တြင္မူ ၁.၆ဦးသာ ရွိၾကသည္။ ၂ဝ၅ဝတြင္မူ တစ္ကမၻာ လံုး ပ်မ္းမွ်ႏွစ္ဦးသာ ရွိေတာ့မည္ဟု ကမၻာ့ကုလသမဂၢက ခန္႔မွန္းထား သည္။ ခ်မ္းသာေသာ ႏိုင္ငံတို႔တြင္ မူ ဤႏႈန္းသည္ ေလ်ာ့က်လာလွ်က္ ရွိေပသည္။ ဤျဖစ္စဥ္သည္ ကမၻာႀကီးကို ပံုစံသစ္ တစ္ခုသို႔ ေျပာငး္ လဲသြားေစမည္ဟု ပညာရွင္အခ်ိဳ႕က တြက္ဆေနၾကသည္။
        ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီးတြင္ အခ်ိန္ကာလအနည္းငယ္စီကြာျခား လွ်က္ ကမၻာ့အဝန္းတြင္ပင္ ကေလး ေမြးဖြား မႈေပါက္ကြဲျခင္း (ဝါ) ကေလး မ်ားျပားစြာေမြးဖြားျခင္း- Baby Boom ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ မိသားစုတို႔သည္ ရင္ေသြး အမ်ားအျပားေမြးဖြားခဲ့ၾက သည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ အမ်ား ဆံုးျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီး ၁၉၄၅ခုႏွစ္မွစတင္ ကာ ႏွစ္၂ဝခန္႔ ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ ဤ ျဖစ္ရပ္သည္ သက္ႀကီးဘုိးဘြားတိုး မ်ားလာမႈကို အခိုက္အတန္႔ အားျဖင့္ ေျပၿငိမ္းေစခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထို အခ်ိန္အစပုိင္းက ေမြးဖြားခဲ့သူတို႔ သည္ ယခုအခါ အၿငိမ္းစားယူၾက ၿပီျဖစ္သည္။
        လာမည့္ႏွစ္ ၂ဝတြင္ ၎တို႔ အားလံုးသည္ အၿငိမ္းစားယူၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းကာလ၏ေနာက္ပိုင္း တြင္ အလုပ္လုပ္သူအင္အားသည္ သိသာစြာေလ်ာ့နည္းလာမည္ျဖစ္သည္။
        ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးသည္ ဤ ျပႆနာကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲျပားစြာ ရင္ဆုိင္ေနၾကရသည္။ ခ်မ္းသာေသာ ႏိုင္ငံ တို႔သည္ ဤျပႆနာကို ပို၍ သိသာစြာ ရင္ဆိုင္ၾကရသည္။ အာရွ တြင္ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ ကိုရီးယားႏွင့္ တ႐ုတ္တိုင္ေပတို႔သည္ နင့္နင့္နဲနဲ ခံ စားေနရသည္။ သက္ႀကီးဘိုးဘြားဦး ေရသည္ သိသာစြာ မ်ားျပား လာေန သည္။ ဥေရာပတြင္မူ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြ႔ျမင္ေနရသည္။ ဂ်ာမနီ၊ အီတလီ ႏွင့္ စပိန္တို႔သည္ မိသားစု ဦးေရ နည္းပါးလွရာ သက္ႀကီးဘိုးဘြားဦး ေရ လ်င္ျမန္စြာ တိုးမ်ားလာေနသည္။ ျပင္သစ္၊ အဂၤလန္ႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္း ေနာ္ေဝေဒသ တုိင္းျပည္တို႔သည္ ရင္ ေသြးပိုမိုမ်ားျပားစြာေမြးျမဴခဲ့ၾကသျဖင့္ ပို၍ ပ်ိဳရြယ္ႏုငယ္ေန ၾကသည္။ အေမ ရိကန္ျပည္ေထာင္စုသည္ ဤအက်ပ္ အတည္းကို ပို၍ ခံနိုင္ရည္ ရွိေသာ ေမြးဖြားႏႈန္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ျပည္ပ ႏိုင္ငံသားမ်ားကုိ ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ျပဳျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း ေျပေလ်ာ့ ေစခဲ့သည္။
        ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားသည္ ေမြးဖြား ႏႈန္းမ်ားက်ဆင္းလာျခင္း၊ HIV/AIDS ေရာဂါတို႔ေၾကာင့္ ေသဆံုးမႈမ်ားျပား ျခင္းတို႔ကို ရင္ဆုိင္ေနၾကရေသာ္လည္း ပ်ိဳရြယ္ႏုငယ္သူမ်ားျပားေနဆဲ ျဖစ္၍ ဆယ္စုႏွစ္ခန္႔အထိ သက္ႀကီးဘိုးဘြား မ်ားျပားမႈ ျပႆနာကို ေတြ႔ႀကံဳရဦး မည္မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ ေရရွည္တြင္ မူ ဤျပႆနာကို ရင္ဆုိင္ႀကံဳေတြ႔ ရမည္သာျဖစ္သည္။ လူအမ်ားစုသည္ ငယ္ရြယ္ေနၾကသည့္တိုင္ ဤႏိုင္ငံ တို႔တြင္ အသက္၆ဝေက်ာ္ဘိုးဘြား ဦးေရသည္ သန္း ၄၉ဝေက်ာ္ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၂ဝ၅ဝ တြင္ သံုးဆခန္႔အထိတိုးမ်ားလာမည္ျဖစ္ သည္။ ဤႏိုင္ငံမ်ားတြင္ လူမႈဖူလံုေရး အသံုးစရိတ္ေငြမွာ နည္းပါးလွေပရာ ဤသို႔မ်ားျပားလာေသာ သက္ႀကီးတို႔ အား ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရးမွာ ခက္ခဲ ပင္ပန္းၾကမည္ျဖစ္သည္။
        ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံတို႔တြင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ သည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္၃ဝခန္႔ကစ၍ တင္းၾကပ္စြာလူဦးေရထိန္းခ်ဳပ္ကန္႔ သတ္ခဲ့မႈေၾကာင့္ လ်င္ျမန္စြာပင္ အို မင္းလာလ်က္ရွိသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ လူဦးေရသည္ ၂ဝဝ၈ ခန္႔မွန္းေျခအရ ၁၃၃ဝသန္းရွိသည္။ ေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္သက္ တမ္းသည္ ၇၃.၂ႏွစ္ျဖစ္သည္။ ၂ဝ၃ဝခုႏွစ္တြင္ အျမင့္ဆံုးအျဖစ္ ၁.၄၆ဘီလီယံ အထိတိုးမ်ားလာၿပီး ၄င္းေနာက္တြင္မူ တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ ပါးလာမည္ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ စဲီးပြားေရးသည္ အံ့မခန္းတိုးတက္ခဲ့ ေသာ္လည္း ခ်မ္းသာေသာႏိုင္ငံျဖစ္လာ ရန္မွာမူ မ်ားစြာႀကိဳးပမ္းရဦးမည္ ျဖစ္သည္။ တိုးမ်ားလာေသာ သက္ ႀကီးဘိုးဘြားမ်ားအား ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ ရန္တာဝန္မွာ ခက္ခဲပင္ပန္းေနဦးမည္ ျဖစ္သည္။

        သက္ႀကီးဘိုးဘြားတို႔ တိုးမ်ား လာသည္ႏွင့္အမွ် အလုပ္လုပ္ႏိုင္သူ ေလ်ာ့နည္းလာမည္ျဖစ္ရာ ကုန္ ထုတ္ႏႈန္းကို လ်င္ျမန္စြာ မတုိးျမႇင့့္ ႏိုင္ပါက ကုန္ထုတ္မႈပမာဏသည္ ေလ်ာ့နည္းလာမည္ျဖစ္သည္။ ယခု ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္သူႏွင့္ အၿငိမ္းစားအသက္ ေရာက္ရွိေနသူ အခ်ိဳးသည္ ယုတ္ေလ်ာ့ လာမည္ျဖစ္ သည္။ ယခုဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္ လုပ္သူႏွင့္ အၿငိမ္းစား ဘိုးဘြားတို႔ အခ်ိဳးသည္ သံုးအခ်ိဳးတစ္ရွိသည္။ ကမၻာတြင္ အနိမ့္ဆံုးအခ်ိဳး ပင္ျဖစ္ သည္။ ၂ဝ၅ဝခုႏွစ္တြင္မူ ဤအခ်ိဳး သည္ ထက္ဝက္ေလ်ာ့က်သြားမည္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကေလးမ်ားကုိ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရသည္မွာ သက္ႀကီး ဘုိးဘြားတုိ႔ကုိ ေကြၽးေမြးေစာင့္ေရွာက္ ရသည္ထက္ ကုန္က်မႈ သက္သာေပ မည္။ စီးပြားေရးပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ မႈႏွင့္ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးအဖြဲ႔ OECD က သက္ ႀကီး ဘုိးဘြားဦးေရ တုိးပြားလာမႈ ေၾကာင့္ လုပ္သားအင္အားေလ်ာ့နည္း လာမႈသည္ အဖြဲ႕ဝင္ႏုိင္ငံမ်ား၏ စီးပြား ေရးဖြံ႕ၿဖဳိးမႈကုိ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၃ဝ က အေျခအေနထက္ ၃ဝ ရာခုိင္ ႏႈန္းေလ်ာ့နည္းသြားေစႏုိင္မည္ဟု ခန္႔ မွန္းထားသည္။
        စီးပြားေရးပါရဂူ ဂ်ိမ္းစ္ ပုိတာဘ James Poterba က အေမရိကန္တြင္ အၿငိမ္းစားလူတန္းစားသုံးမ်ဳိးရွိသည္ ဟုဆုိသည္။ ပထမအတန္းအစား သည္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းရွိသည္။ သူတုိ႔ သည္လူမႈေရး ေထာက္ပံ့ေငြမ်ား၊ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ ခံစားခြင့္ မ်ားျဖင့္ မူလအေျခအေနအတုိင္း ရပ္တည္ေနႏုိင္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ဒုတိယ အတန္းအစားမွာ မိမိ၏ပုိင္ဆုိင္မႈ မ်ားျဖင့္ မေၾကာင့္မက်ေနႏုိ္င္သူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သည္ ၁ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း မွ ၁၅ ရာခုိင္ႏႈန္းရွိသည္။ က်န္ အတန္းအစားမွာ မိမိ၏နည္းပါးလွ ေသာ စုေဆာင္းေငြႏွင့္ မလုံမေလာက္ အၿငိမ္းစားလစာအေပၚ ရပ္တည္ေနရ သူမ်ားျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သည္ အၿငိမ္း စားတုိ႔၏ ထက္ဝက္ေက်ာ္ အမ်ားစုတုိ႔ ျဖစ္သည္။
        ဂ်ာမနီႏုိ္င္ငံသည္ ကေလးမ်ား ကုိခ်စ္သည္။ ကေလးမ်ားကုိ ေကာင္း စြာ ဂ႐ုမစုိက္သည့္ မိဘတုိ႔အား ကဲ့ ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်အျပစ္တင္ေလ့ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ အသက္ ၄ဝ ေက်ာ္သူ ဂ်ာမန္ အမ်ဳိးသမီးတုိ႔၏ ေလးပုံတစ္ပုံတြင္ ရင္ေသြးမရွိၾကေပ။ ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီး တုိိ႔သည္ အလုပ္ႏွင့္ရင္ေသြးရွိေသာ ဘဝကုိ ေပါင္းစပ္ရန္ ခက္ခဲလွေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီး အခ်ဳိ႕သည္ ရင္ေသြးယူရန္အတြက္ အလုပ္ကုိ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကသကဲ့သုိ႔ အခ်ဳိ႕သည္ အလုပ္အတြက္ ရင္ေသြး ယူေရးကုိ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကရေပသည္။ ဂ်ာမနီဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အင္ဂ်ယ္လာ မာကယ္လ္ Angela Merkel သည္ ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီးမ်ားကုိ ရင္ေသြးပုိ ၍ ယူၾကရန္တုိက္တြန္းလ်က္ရွိသည္မွာ ကေလးခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ ႏုိင္ငံအတြက္ လူငယ္မ်ားပုိ၍ လုိအပ္ သာေၾကာင္ျ့ဖစ္ ေပသည္။
        ယေန႔ေခတ္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား သည္ စြမ္းေဆာင္ရည္ျမင့္မားလာ သကဲ့သုိ႔ အေတြးအေခၚလည္း ေျပာင္း လဲလာၾကသည္။ ကမၻာတစ္လႊားတြင္ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ အမ်ဳိးသားႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္း၍ စြမ္းစြမ္းတမံ ထမ္း ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔အတူပင္ မိမိတုိ႔၏ ပ်ဳိရြယ္လတ္ဆတ္ေသာ ဘဝ ကုိ မိသားစု တံတုိင္းအတြင္း မကုန္ ဆုံးေစဘဲ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ စြမ္းရည္ မ်ားျပသ၍လည္းေကာင္း၊ ဘဝ အရ သာကုိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခံစား၍လည္း ေကာင္း ေနထုိင္လုိလာ က ေပသည္။ သူတုိ႔သည္ ရင္ေသြးေမြးျမဴလ်က္ မိသားစုဘဝတြင္ ေနထုိင္ ေန႐ုံမွ်ျဖင့္ မေက်နပ္ႏုိင္ၾကေပ။
        ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏုိင္ငံအမ်ားစုမွ မိသားစု တုိ႔မွာ ယခင္ကဲ့သုိ႔ ဖခင္တစ္ဦးတည္း ၏ ဝင္ေငြျဖင့္ မိသားစု ရပ္တည္ရန္ မစြမ္းႏုိင္ၾကသျဖင့္ မိခင္မ်ားလည္း ဝင္ေငြ ရွာေဖြရန္ လုပ္ငန္းခြင္သုိ႔ ဝင္ ေရာက္ၾကရသည္။ ေမာင္ႏွံစုံ အမ်ား စုတုိ႔သည္ လက္မထပ္မီကပင္ အလုပ္ကုိယ္စီရွိေနၾကသည္။ သူတုိ႔မိ သားစုသည္ အေျခအေန အမ်ဳိးမ်ဳိး ေၾကာင့္ပင္ က်စ္လ်စ္လာရေပသည္။ ရင္ေသြးယူရန္ တုံ႔ဆုိင္းလာရေပ သည္။ ရင္ေသြးနည္းပါးလာရေပ သည္။ မိမိဝင္ေငြသည္ျပည့္စုံလုံ ေလာက္မႈ မရွိေသးသျဖင့္ အိမ္ေထာင္ မျပဳႏုိင္ေသးေသာ ခ်စ္သူစုံတြဲမ်ား လည္းရွိၾကေပသည္။ ဤလိုတုိင္းျပည္ မ်ဳိးတြင္ သက္ႀကီးဘုိးဘြားမ်ား တုိး ပြားလာၾကမည္ျဖစ္သည္။
          ဘတ္ဂ်က္ေရးဆြဲသူတု႔ိ အတြက္မူ သက္ႀကီးဘုိးဘြားတုိးမ်ားလာမႈ သည္ ျပႆနာပင္ျဖစ္သည္။ အၿငိမ္း စားလစာေငြအေပၚ အဓိက အားျပဳ ရသည့္ႏုိင္ငံတုိ႔တြင္ အၿငိမ္းစား လစာ ေငြသည္ ဘတ္ဂ်က္၏ အေတာ္မ်ား မ်ားကို ႏုတ္ယူသြားမည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔မဟုတ္ပါကလည္း အၿငိမ္းစား လစာေငြကုိ မရက္ေရာႏုိင္ဘဲ တုိင္း တုိင္းတာတာသာ ထုတ္ေပးႏုိင္ေပ မည္။ အၿငိမ္းစားတုိ႔သည္ ခက္ခက္ ခဲခဲ ႐ုန္းကန္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး ျပႆနာမ်ား တုိးပြားလာမည္ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံ့တာဝန္ကုိ အသက္ ထက္ဆုံး ထမ္းေဆာင္ ခဲ့သူတုိ႔သည္ လူ႔အဆင့္အတန္းမီစြာမူ ရပ္တည္ေနထုိင္ ႏိုင္သင့္ေပသည္။
        က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈကုိ ႏုိင္ငံေတာ္က တာဝန္ယူထားသည့္ ႏုိင္ငံတုိ႔တြင္ သက္ႀကီးရြယ္အုိ ဘုိးဘြား တုိးမ်ားလာသည္ႏွင့္အမွ် က်န္း မာေရးဘတ္ဂ်က္သည္ လ်င္ျမန္စြာ ပုိမုိ လုိအပ္လာမည္ျဖစ္သည္။ အသက္ ၈ဝ ေက်ာ္သူတုိ႔ တုိးမ်ား လာသည္ႏွင့္အမွ် ပုိမုိ၍ ရင့္ေရာ္ ဆုတ္ယုတ္လာၾကမည္ျဖစ္ရာ အသက္အရြယ္ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ ေရရွည္ ၾကည့္႐ႈ ေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား လုိအပ္ လာမည္ျဖစ္သည္။ ေငြေၾကး ႏွင့္ ေတြးေခၚ ႀကံစည္ေဆာင္ရြက္မႈ မ်ား ပုိမုိလုိအပ္လာမည္ျဖစ္သည္။ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေသာ ႏုိင္ငံမ်ားသည္ အၿငိမ္းစားလစာေဖာေဖာသီသီ ထုတ္ ေပးေနမႈကုိ ခ်င့္ခ်ိန္ၾကရမည္ျဖစ္ သည္။ လြန္ကဲေသာ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ားကိုလည္း ေလွ်ာ့ခ် ရမည္ျဖစ္သည္။
        သက္ႀကီးဘုိးဘြားတုိ႔သည္ အသက္ရွည္လာၾကသကဲ့သုိ႔ က်န္းမာေရးလည္း ေကာင္းမြန္ေနၾကေပရာ မိမိ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ သည္မ်ားကို စြမ္းေဆာင္လ်က္ ဝင္ေငြရွာေဖြသင့္ေၾကာင္း ၫႊန္ျပတုိက္တြန္းသင့္ၾကေပသည္။ သင့္ေလ်ာ္သည့္ အလုပ္အကုိင္ မ်ားကုိလည္း စီစဥ္ေပးရမည္။ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းမွ ႐ုန္းထြက္ရန္ ႀကဳိးစားရာတြင္ မိမိကုမၸဏီ ဆက္လက္ရွင္သန္ ႏုိင္ေရးအတြက္ လုပ္သားမ်ားက သည္းခံလ်က္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားသည္ သက္ႀကီး ဘုိးဘြားမ်ား တုိးပြားလာမႈ ျပႆနာ ေျဖ ရွင္းေရးအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ ႏုိင္စရာရွိေပသည္။
        ျပည္သူအမ်ား စီးပြားေရးက်ပ္ တည္းလာမႈအတြက္ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိး ရတြင္ တာဝန္ရွိသည္ဟုလည္း အခ်ဳိ႕ က ယူဆၾကေပသည္။ အေျခအေန တစ္ရပ္သည္ ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ လာေသာအခါ အေျပာင္းအလဲသည္ ျဖစ္ေပၚလာ ရမည္ျဖစ္သည္။ အုိဘားမား အိမ္ျဖဴေတာ္၏ အဆုိတစ္ရပ္ကား ေကာင္းေသာ အက်ပ္အတည္း တစ္ရပ္ကုိ အလဟႆမျဖစ္ပါေစ ႏွင့္ဟု ဆုိသည္။ အက်ပ္အတည္းမွ ေကာင္းေသာ အေျဖထုတ္ယူႏုိင္မည္ ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကေပသည္။
        သက္ႀကီးဘုိးဘြားမ်ား တုိးပြား လာမႈတြင္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံ ေရးႏွင့္ ဒႆနမ်ား ေရာယွက္ေနေပ သည္။ ပုဂၢလိက လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ ဆုံးျဖတ္ခြင့္မ်ားလည္းရွိေနေပသည္။ စီးပြားေရး ျပႆနာမ်ားကဲ့သုိ႔ မူ အစုိး ရအဖြဲ႕၊ စီးပြားေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား သက္သက္ျဖင့္ ေျဖရွင္း၍ ရႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ရင္ေသြးေမြးျမဴၾကရသည့္ မိခင္မ်ားကုိ ရင္ေသြးေမြးျမဴႏုိင္သည့္ အေျခအေနေကာင္းမ်ား ဖန္တီးေပး လ်က္ ရင္ေသြးေမြးျမဴလုိစိတ္၊ မိခင္ စိတ္မ်ား တုိးပြားလာေအာင္ ေဆာင္ ရြက္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။
        ႏုိင္ငံအစုိးရတုိ႔သည္ စီးပြားေရး ျပႆနာမ်ားကုိ စီးပြားေရး လုပ္ ငန္းရွင္မ်ား၏ လႊမ္းမုိးမႈ၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း ရွင္မ်ား၏ စြမ္းအားကုိ ရယူ လ်က္ ေျဖရွင္းခဲ့ၾကသည္။ ေျဖရွင္း ႏုိင္ခဲ့ၾကသည္။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း ရွင္မ်ားကလည္း ၄င္းတုိ႔၏ အက်ဳိးစီး ပြားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နည္းလမ္း ေပါင္းစုံျဖင့္ ပါဝင္ပူးေပါင္း ေဆာင္ ရြက္ခဲ့ၾကသည္။ ကမၻာႀကီး ပူျပင္း လာေနသည့္ ျပႆနာကိုမူ ၄င္းတုိ႔ အက်ဳိးစီးပြားကို ထိခုိက္မည္စုိး၍ မသိက်ဳိးကြၽန္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ စီးပြား ေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားကုိ အားျပဳၾကရ ေသာ အစုိးရတုိ႔သည္လည္း စီးပြား ေရးလုပ္ငန္းရွင္တုိ႔ကို ဆန္႔က်င္၍ မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့။ သုိ႔ျဖင့္ ကမၻာႀကီး သည္ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပူျပင္း၍ သာလာခဲ့ရသည္။ ယခု သက္ႀကီးဘုိး ဘြားမ်ား တုိးမ်ားလာမႈျပႆနာသည္ လည္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တုိ႔၏ အက်ဳိးစီးပြားကုိ မထိခုိက္မခ်င္း ေျပ လည္ လာႏုိင္ဖြယ္မရွိေပ။ ျပႆနာကုိ သိျမင္သူ၊ ကမၻာႀကီးကုိ သာယာဖြံ႕ ၿဖဳိးေစလုိေသာ စိတ္ေစတနာေကာင္း ရွိသူတုိ႔က ဦးေဆာင္ပါဝင္ေဆာင္ ရြက္ၾကမွသာ ေျပလည္ႏုိင္ဖြယ္ ရွိပါ ေၾကာင္းျဖင့္။
ဖုိးေဆြ(သစ္လုပ္ငန္း)