လူမုိက္ပညာ၊ ရတံုပါလည္း၊ ဂုဏ္၀ါမထူး၊ ေက်းဇူးမနက္၊ ကုိယ္သာပ်က္၏၊ ခ်င္း့လက္စိန္ေရာက္ ၊
ေတာေမ်ာက္ အုန္းသီး၊ ရခ်ည္းႏွီးတည့္၊ က်ီးႏွင့္တူစြာ၊ သူယုတ္မာတုိ႔၊ ကာကာကီကီ၊ ပလီလ်ပ္၀ါး ၊
ႏႈတ္လွ်ာပါးႏွင့္၊ စကားအတင္း၊ တရားကင္းလ်က္၊ ခံုၿငင္းေလ့လာ၊ ၀ါသနာၿဖင့္၊ ရန္ရွာခုိက္ထိ၊
အဓိကရုဏ္း၊ ေရာက္တုိင္းအုန္း၏။ အႏႈန္းမသိ၊ ဆံုးမယွိဘဲ၊ ေၿပာမိေၿပာရာ၊ တဘြာဘြာႏွင့္၊
ပညာေခြးၿမီး၊ လူမုိက္ၾကီးလည္း၊ မၿပီးအက်ိဳး၊ လက္ရံုးမိုး၍ ကိုးရိုးကားရား၊ ေထာင္လႊားမာန၊
၀င့္တတ္စြတည့္၊ သုတပညာ၊ နည္းတံုပါလ်က္၊ ၀ါစာႏႈတ္ေကာင္း၊ တေထာင္းေထာင္းႏွင့္၊ ေဒါင္းမယွိက၊ က်ီးနက္လွသို႔၊ ဗာလလူ၀ါ၊ ဉာဏ္မဲ့ရာ၀ယ္၊ ငါသာပ႑ိ၊ ပညာယိွဟု၊ မုိးရိွစိတ္က၊ ၿမင့္တက္စြတည့္၊
ဗာလဟူေသာ၊ လူ႔ငွက္ေပ်ာကား၊ ႏႈတ္ေၿပာမွ်သာ၊ ႏွစ္မပါဘူး၊ ပညာမဲ့ကင္း၊ လူ႔အဖ်င္းတုိ႔၊ အဖ်င္းဖ်င္းသာ၊
ပညာယွိသူ၊ လူတုိ႔မူလည္း၊ လူပညာခ်င္း၊ ေပါင္းသင္းၾကစြာ၊ ဓာတ္တုိင္းသာရွင့္၊ ထင္ရာဖုန္ဖုန္၊
ဥဒါရုဏ္ႏွင့္၊ ေရႊယုန္ေရႊက်ား၊ ေရွးစကားကို၊ နည္းပါးဉာဏ္ခ်ိဳ႔၊ သူငယ္တုိ႔မွ်၊ မွတ္ယံုၾကသုိ႔၊ ဗာလခ်င္းသာ၊
ယံုၾကည္ရာ၏၊ ပညာယိွသူ၊ အဘယ္မူလိမ့္၊ မွတ္ယူမထုိက္၊ လွ်ာဒုစရိုက္ႏွင့္၊ သူမုိက္စကား၊
ရာေထာင္မ်ားလည္း၊ စီးပြားကင္းဘိ၊ က်ိဳးမရိွရွင့္၊ အသိပညာ၊ မဲ့တုိ႔မွာကား၊ ၿပည္ရြာမနီး၊
ၾကီးသည့္ၾကက္လုိ၊ ေန႔ညကိုလွ်င္၊ပဟုိရ္မသိ၊ တြန္မိတြန္ရာ၊ တြန္တတ္စြာသုိ႔၊ အခါအရာ၊
မလိမၼာတည့္၊ ဆရာမသင္၊ ၿမင့္းအသြင္ၿဖင့္၊ ေတာတြင္ ဆတ္ေၿပး၊ သမင္ ေၿပးႏွင့္၊
ေခြးေၿပး၀က္ေၿပး၊ ေပါက္လႊတ္ေၿပးလည္း၊ အေရးမလွ၊ သံုးမက်ဘူး၊ ထုိမွ်အၿပား၊
သူမုိက္မ်ားကို၊ ငါ့သားသည္းခ်ာ၊ ေ၀းေစရာ၏။
❁ မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ❁
မဟာသုတကာရီ မဃေဒ၀လကၤာ ပုေတၱာ၀ါဒခဏ္း
No comments:
Post a Comment