ယခုတင္ျပလုိသည့္ ေစတနာမွာ အမွားကုိသိျမင္ၿပီး အမွန္ကုိ ေဖာ္ ေဆာင္ႏုိင္ၾကေစ ရန္ ျဖစ္ပါ သည္။ ေလာကတြင္ အေျခခံအားျဖင့္ အမွား တရား ႏွစ္ပါးရွိပါသည္။
ယင္းမွာ အစြန္းေရာက္ျခင္း ျပင္းထန္စြာ လြန္ ကဲျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ-သတၱဝါ ေတြအဖုိ႔ အစာစား၍ (အာဟာရမွီဝဲ ၍) အသက္ရွင္သန္ၾကရပါသည္။ သေဗၺသတၱာ အာဟာရ ဌိတိကာ ဟု ဆုိထားပါသည္။ ယင္းသုိ႔ ဆုိျခင္း ေၾကာင့္ အစားအစာကုိသာ အတင္း စားေနကာ အစားၾကဴးပါက အသက္ မရွည္ႏုိင္ပါ။ အတုိင္းအတာထက္ ေက်ာ္ကာ အစားၾကဴး သူမ်ား သည္ ေရာဂါထူေျပာကာ အသက္တုိၾကရ ပါသည္။ တစ္ခါ အစားအစာကုိ ဆင္ျခင္ပါ ဆုိျခင္းေၾကာင့္ လြန္လြန္ ကဲကဲ အစားနည္းပါကလည္း အသက္ မရွည္ႏုိင္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္ေတာ္သူ အမ်ဳိးသမီးတစ္ ဦးမွာ ဆီးခ်ဳိေရာဂါ ရွိျခင္းေၾကာင့္ ထမင္းႏွင့္အသားမ်ားကုိပါ ျဖတ္ ေတာက္ပစ္လုိက္ပါသည္။ နံနက္၊ ညစာ ကန္စြန္းရြက္ျပဳတ္ ကုိသာ စား ေနျခင္းေၾကာင့္ လၾကာလာသည့္အခါ ကုိယ္ခံအား အလြန္ နည္းလာၿပီး ေလ ျဖတ္ သြားပါသည္။ ဤသုိ႔လွ်င္ ျပင္း ထန္ေသာ အစြန္းေရာက္မႈမ်ဳိးသည္ အမွားတရားမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။
ယေန႔ေခတ္တြင္ အစြန္း၊ ျပင္း ထန္ေသာ အစြန္းသုိ႔သာသြားေနၾက သည္ကုိ ျမင္ေတြ႕ေနရပါသည္။ လူ ေတြ၏ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟမ်ား သည္ ျပင္းထန္ေသာ အစြန္းတရား သုိ႔ သြားေနၾကသည္ျဖစ္ရာ စစ္ပြဲမ်ား၊ ေရာဂါဘယမ်ား၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး ျခင္းမ်ား ဆက္တုိက္ပင္ ျဖစ္ေပၚ လ်က္ရွိေနပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ ကုိယ္ က်ဳိးစီးပြားပဓာနထားကာ စစ္လက္ နက္ပစၥည္းႏွင့္ စက္မႈစီးပြားေရးမ်ား အလြန္အကြၽံလုပ္လာမႈေၾကာင့္ ရာသီ ဥတုမ်ား အႀကီးအက်ယ္ေဖာက္ျပန္ လာကာ သတၱဝါမ်ား ဒုကၡေရာက္ေန ၾကရၿပီျဖစ္ပါသည္။
ေရွးေရွးလူႀကီးသူမမ်ားက သူ႔ အုိးႏွင့္ သူ႔ဆန္ တန္႐ုံသာ ျပဳမူေလ့ ရွိသည္။ မတန္မရာ မစားပါ။ မတန္ မရာ မဝတ္ပါ။ မတန္မရာ မေနပါ။ မတန္မရာ မေျပာပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ေလာ္မာမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဒုကၡဆုိး က်ဳိးမ်ားမွ ကင္းလြတ္ၾကပါသည္။ အမွန္မွာ မိမိအရွိႏွင့္ ကုိက္ေအာင္ ေနရဲ၊ စားရဲ၊ ဝတ္ရဲ သူသည္ သတၱိရွိ သူျဖစ္၍ ဝ မရွိဘဲ ဝိ လုပ္သူမ်ားသည္ စိတ္ဓာတ္ညံ့ဖ်င္းသူမ်ားသာျဖစ္ပါ သည္။ ကုိယ့္ဒုကၡကုိယ္ရွာေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ စားဝတ္ေနေရး၊ ကုသုိလ္ေရးအတြက္ အေျခအေန ေပးပါလ်က္ႏွင့္ မစားရက္၊ မဝတ္ရက္၊ မေနရက္၊ မလွဴဒါန္း ရက္သူ မ်ားလည္းရွိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ အေတာ္ခ်မ္းသာသည္။ ေရနံတြင္း ေတြ၊ ကားေတြ၊ အေဆာက္အအုံ ေတြ၊ ေရႊ၊ ေငြ၊ လက္ဝတ္ရတနာ ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားပုိင္သည္။ ေစ်း နားနီးနီး တုိက္ႀကီးႀကီးႏွင့္ ေရႊဆုိင္ ႀကီးဖြင့္ကာ ေနခဲ့သည္။ ေရႊဆုိသည္ မွာ ပိႆာခ်ိန္ႏွင့္ပင္ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ မစားရက္၊ မသုံးရက္ပါ။ သာမန္လူလတ္တန္းစားတစ္ ေယာက္ ကဲ့သုိ႔ ေနသြားပါသည္။ တန္ဖုိးႀကီး ကား ရွိေသာ္လည္း ေနမေကာင္း၍ ေဆးတုိက္သြားလွ်င္ ျမင္းလွည္းငွား စီး၍ သြားပါသည္။ ကားႏွင့္သြား လွ်င္ စရိတ္ပုိကုန္သည္ဟု ေျပာပါ သည္။ ဤသုိ႔လွ်င္ ဝ ရွိေသာ္လည္း ဝိ မလုပ္တတ္္ၾကသူမ်ား၊ သင့္တင့္စြြာ မေနတတ္ ၾကသူမ်ား သည္လည္း အစြန္းေရာက္ေသာ အမွားတစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ တကၠသုိလ္တြင္ေနစဥ္ကပင္ ကုိယ္က်န္းမာေရး ခ်ဳိ႕တဲ့ေသာ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္မွာ ညေပါင္းမ်ားစြာ မအိပ္မေန စာက်က္ ရင္းျဖင့္ အသက္တုိသြားသည္ကုိ လည္းေတြ႕ခဲ့ ရပါသည္။ မအူပင္ဘက္ မွလာေသာ သူေ႒းသား တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္မွာမူ စာမက်က္ဘဲ တကၠသုိလ္တြင္ အေပ်ာ္ ႀကီးေပ်ာ္ကာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေန သြားခဲ့ပါသည္။ ဤသုိ႔လွ်င္ အစြန္း ေရာက္ကာ အမွားျပဳၾကသူမ်ားအဖုိ႔ ဘဝတြင္ အ႐ႈံးႏွင့္သာ ရင္ဆုိင္ၾကရ စၿမဲျဖစ္ပါသည္။
အႏွစ္ခ်ဳပ္ရပါက သင့္တင့္စြာ ႏွလုံးသြင္းၿပီး ကုိယ့္အေျခအေနႏွင့္ ကုိက္ညီစြာ လုိက္ေလ်ာ ညီေထြ ျဖစ္ ေအာင္ က်င့္ႀကံေနထုိင္မွသာလွ်င္ အစြန္းေရာက္ေသာ အမွားတရားမ်ား ကို ေရွာင္ရွားႏုိင္မည္ျဖစ္ ပါသည္။ မိမိ ၏ ကံၾကမၼာကို မိမိကသာ ဖန္တီး သည္ဆုိရာဝယ္ မိမိ၏ ကာယကံ အလုပ္၊ ဝစီကံအလုပ္၊ မေနာကံ အလုပ္မ်ားက ဖန္တီးျခင္းျဖစ္ပါ သည္။ ယင္းသုိ႔ ဖန္တီးရာတြင္ မိမိ၏ ကာယ၊ ဝစီ၊ မေနာ အလုပ္မ်ားကုိ အစြန္းေရာက္ေသာ အမွားတရားႏွစ္ ပါးမွ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ၾကရန္ လုိအပ္ မည္ျဖစ္ပါသည္။
စိုး၀င္း(ေခ်ာက္)
No comments:
Post a Comment