ေတာင္ေလကေလးတုိက္၍ မုိးကေလး တစ္ၿဖိဳက္ႏွစ္ၿဖိဳက္ ရြာခ်လုိက္ၿပီးသည့္သကာလ ေၿမသင္းရနံ႔ သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ ခ်ိန္ခါ၌ ဤဤထုိထုိ မဟာပထ၀ီေၿမေပၚ၌ ရွည္ရွည္တုိတုိ မုိးဦးက်မႈတုိ႔ ထြက္ၿပဴ၍ လာၾကသည္ကို သပၸဴရိသ အႏြယ္၀င္ စာဖတ္သူ သူေတာ္စင္တုိ႔ ေတြ႔ၿမင္ဖူးၾကအံ့လတၱံဟု ကြ်ႏ္ုပ္ ထင္ၿမင္ယူဆမိပါ၏။
ယခုပစၥကၡမ်က္ေမွာက္ အေၿခအေနသည္ကား ၎မုိးဦးက် မိႈတုိ႔ ထြက္ၿပဴလာသည့္ အတုိင္းပင္လွ်င္ ၿဖစ္ပါ၏။ Media တဲ့။ ဟုတ္ပါ၏။ မီဒီယာ။ လူထုဆက္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းၾကီးတုိ႔ ထြက္ၿပဴလာလုိက္ၾကသည္မွွာ ၎မုိးဦးမိႈပြင့္မ်ားႏွယ္ ။ ဟိုတစ္ပြင့္ သည္တစ္ပြင့္ စြင့္စြင့္ၿမဴးၿမဴး ဖူးဖူးေ၀ေ၀ သာပင္ ၿဖစ္ေတာ့ေခ်သည္ တမံု႔။
မဂၢဇင္းဂ်ာနယ္ ဘုတ္အုပ္ေတြ ပလူပ်ံသလုိ ထြက္လာၾကကုန္၏။ ရုပ္ၿမင္သံၾကားလုိင္းေတြ လုိင္းေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု၊ ၎အၿပင္ FM တဲ့။ ဟုိကလည္း FM ၊ သည္ကလည္း FM ၊ ေကာင္းပါ၏။ FM တုိ႔ မ်ားေလေလ နားေသာတ ဆင္စရာေတြ မ်ားေလေလပဲေပ့ါ။ ဖိလစ္ပိုင္လုိ ႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာပင္လွ်င္ FM လုိင္း ၈၀၀ ေက်ာ္ရိွသည္ဟု ဆုိေခ်သည္ မဟုတ္တံုသေလာ။
အႏုိ႔ကလုိ မီဒီယာတုိ႔ ဖြံ႔ထြားလာေသာအခါ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္း အသစ္ကေလးေတြကလည္း ဖြံ႔ထြားေ၀လြင္၍ လာဘိၿပန္ပါ၏။ ရပိုတာ ( Reporter ) ဟူ၏။ အေနာင္ဇာ ( Announcer ) ဟူ၏။ ပရီဇင္တာ ( Persenter ) ဟူ၏။ အင္တာဗ်ဴး၀ါ ( Interviewer ) ဟူ၏။ ေကာင္းေလစြတကား။
သို႔ၿဖင့္ အဆုိအႏွီပါ ေကာင္းေလစြတကားၾကီးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ဆရာၾကီး ဂ်က္ကြမ္းၿခံကုန္း၏ ေမြးရပ္ေၿမ သပြတ္အူ ေက်းရြာသုိ႔ပါ လာေရာက္ ရိုက္ခတ္၏။ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စာေပအႏုသုခုမပိုင္းဆုိင္ရာ မိတ္ေဆြေဟာင္းၾကီး ၿဖစ္ေသာ ေရႊပြတ္စုိးၿမင့္ က သူ၏သမီး ဧကရီစိုးၿမင့္ကို FM ေရဒီယိုလုိင္း တစ္ခု၌ အလုပ္သြင္းေပးရန္ အလုိ႔ငွာ ၾကိဳးစားလာၿခင္းပါတည္း။
ဟုတ္ကဲ့။ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ေလွ်ာက္လႊာ တင္ခဲ့ပါေလသတဲ့။ သူ႔သမီး ဧကရီစိုးၿမင့္ လူေတြ႔ အင္တာဗ်ဴး၌ အဆင္ေၿပ ေခ်ာေမြ႕ေစရန္ ကူညီမိႈင္းမ လမ္းညႊန္ၿပသေစလုိပါေၾကာင္း ေရႊပြတ္စိုးၿမင့္က ကြ်ႏ္ုပ္ ဂ်က္ကြမ္းၿခံကုန္းထံ အကူအညီ ေတာင္းဆုိလာခဲ့ပါေၾကာင္း ဟူလုိ။
အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလစြ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႔သို႔ သြားေရာက္ၿပီးသည့္ သကာလ လူေတြ႔ အင္တာဗ်ဴး သြားေရာက္ေၿဖဆုိခဲ့ေသာ ဧကရီစိုးၿမင့္သည္ တစ္ခါတည္း တုိက္ရိုက္ဆုိသလုိ အလုပ္ရသြားေလသတည္း။ သူမ၏ အသံထြက္ေခၚ ဘားမိစ္ ပရိုေနာင္စေယးရွင္းကို လြန္စြာသေဘာက်သြားသည္ ဟူသတတ္။
ကြ်ႏ္ုပ္ကူညီရက်ိဳးနပ္ေလၿပီ။
ဧကရီစုိးၿမင့္ကို အင္တာဗ်ဴးလုပ္သူက သမီးဟု ေခၚကာ သံုးၾကိမ္ထူးခုိင္း၏။
“သမီး” …. “ရွန္”
“သမီး” …. “ရွန္”
“သမီး” …. “ရွန္”
၀က္သား၊ အမဲသား၊ ၾကက္သားတုိ႔ကို ရြတ္ဆုိခုိင္း၏။
“၀က္တား၊ အမဲတား၊ ၾကက္တား” ဟု ရြတ္ၿပလုိက္၏။ “သိတယ္ မဟုတ္လား” ကို ရြတ္ဆုိခုိင္း၏။ “တိဒယ္မလား” ဟု ရြတ္ၿပလုိက္၏။ “ကစားမလား နားမလား” ကို ရြတ္ဆုိခုိင္း၏။ “စကားမလား နားမလား” ဟု ရြတ္ၿပ လုိက္၏။ “တြံေတး” ကို ရြတ္ဆုိခုိင္း၏။ “သြံေသး” ဟု ရြတ္ဆို ၿပလုိက္၏။
ဤ၌ တစ္ခါတည္း ေရြးခ်ယ္လုိက္ေတာ့သည္ ဟူသတတ္။
အႏို႔ႏွင့္ အရပ္က ကြ်ႏ္ုပ္အား ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးပါ၏။ ဧကရီ စိုးၿမင့္၏ ပရိုေနာင္ဇေယးရွင္းေခၚ အသံထြက္ ဘဲရီးဂြတ္ ၿဖစ္သြားေအာင္ ဘယ့္ႏွာသုိ႔ ေလ့က်င့္ေပးလုိက္ပါသနည္းဟူေသာ ေမးခြန္းၿဖစ္ပါ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္၏ သံုးႏွစ္သား အရြယ္ တူကေလးကို လက္ညိႈးညႊန္ၿပကာ သူႏွင့္ စကားေၿပာေလ့က်င့္တာပ ဟု ၀န္ခံရေခ်ပါ၏။
“အန္တီ ဧကရီခ်ိဳးညင့္က တားတားနဲ႔ ဂ်ဂါေၾကာ ရာရာပီး ေလ့က်င့္ဒါ”
ကေလးက အန္တီဧကရီစိုးၿမင့္ သားသားႏွင့္ စကားေၿပာလာလာၿပီး ေလ့က်င့္ေၾကာင္း ၀န္ခံေခ်၏။ မပီကလာ သူ႕ စကား တူတူေရ၀ါးဟု ဆုိဘိသကဲ့သုိ႔ ေလလိႈင္းထဲမွာ တူတူေရး၀ါးတုိ႔ ေနရာရခဲ့ေခ်ၿပီတကား။
ေမာင္သာခ်ိဳ
No comments:
Post a Comment