(တစ္)
ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ စာေပစင္ျမင့္ထက္၌ ေဟာေျပာ၍ေနစဥ္
သူ ႔ေဟာေျပာခ်က္ထဲ၌ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးတို႔ သူတို႔ ဂ်ပန္ဘာသာစကားႏွင့္ စာေပအေပၚ၌
အေလးအနက္ ထားပံု တစ္ကြက္ကို သူ႔အေတြ႔ အႀကံဳကို အေျခခံလ်က္က
ထည့္သြင္းေျပာၾကားသြားသည္ကို ၾကားလိုက္ရပါသည္။ သူတို႔စာေရးဆရာတစ္သိုက္
ဂ်ပန္ဘူတာရံုတစ္ခုသို႔ေရာက္ခိုက္ ဘူတာရံု ပတ္၀န္းက်င္တစ္၀ိုက္သို႔
ေစ့ငုၾကည့္လိုက္ရာ စာမွန္သမွ် ဂ်ပန္ ဘာသာစကားခ်ည္း သက္သက္ျဖင့္သာ
ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္ဟုဆိုပါသည္။ ဘုရားစူး မိုးႀကိဳးပစ္ ရွားရွားပါးပါး
Exit ဆိုသည့္ လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ကေလးတစ္ခုကိုသာလွ်င္ အဂၤလိပ္ဘာသာ စကားျဖင့္
ေရးသား ထားခ့ဲၿပီး ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ အႏွ႔ံအျပား၌လည္း သည္အတိုင္းပဲျဖစ္ကာ
အဂၤလိပ္ဘာသာစကားႏွင့္ ေတြ႔ရဖို႔က ခဲေတာင့္ ခဲယဥ္းကိစၥဟု ဆိုပါသည္။သည္လိုေျပာလိုက္သည့္အတြက္ ဂ်ပန္တို႔ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို လံုး၀ေက်ာခိုင္း ထားၾကသည္ဟု ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ပါ။ အဂၤလိပ္ဘာသာကို သင္ၾကပါသည္။ အဂၤလိပ္စာအုပ္မ်ားစြာကိုလည္း ဘာသာျပန္ဆိုၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ အမ်ဳိးသား ဘာသာစကားႏွင့္ စာေပကို ကျပက္ကေခ်ာ္ မလုပ္ဟု ဆိုလိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
တရုတ္ႏိုင္ငံ သတင္းမ်ားကို ဖတ္ေတာ့ တရုတ္ႏိုင္ငံ၌ ႏိုင္ငံတကာ ဘာသာျပန္အသင္းဟူ၍ ရွိေၾကာင္း သိရပါသည္။ ဥကၠ႒က ဟြမ္ဟူရီျဖစ္ပါသည္။
သူက တရုတ္တို႔၏ ေန႔စဥ္သံုးစကားထဲ၌ အုိေက(Okay)၊ ဘိုင့္ဘိုင္(Bye-Bye)၊ ေဆာရီး (Sorry)၊ ရယ္ဒီ(Ready)၊ ႏိုက္စ္(Nice) ၊ ေမာ္ဒန္(Modern)၊ ႏိုး(No)၊ ရက္စ္(Yes)စသည့္ စကားမ်ားကို ညႇပ္မေျပာ သင့္ေၾကာင္း တိုက္တြန္းထားသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ၾကာလွ်င္ တရုတ္ေန႔စဥ္သံုး စကားေတြ ေမွးမိွန္ေပ်ာက္ပ်က္ သြားမည္ကို စိုး၍ဟု ဆိုပါသည္။ စဥ္းစားသင့္ေသာအခ်က္ဟု ထင္ပါသည္။
(ႏွစ္)
ၿမန္မာတို႔၏ ေန႔စဥ္လူမႈဘ၀ကိုၾကည့္ေတာ့ ရန္ကုန္လို၊ မႏၱေလးလို
ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးမ်ားကို အသာထား အတန္အသင့္ အေတာင္အလက္ စံုလာသည့္
ၿမိဳ႕ကေလးမ်ား၌ပင္လွ်င္ ဆိုင္းဘုတ္ အမ်ားစုက အဂၤလိပ္ ဘာသာႏွင့္ ျဖစ္ပါသည္။
မႏၱေလးလို ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ကား တရုတ္ ဘာသာ ႏွင့္ကပင္ ပိုမ်ားေနပါလိမ့္မည္။…ႏိုး(No)တို႔လို၊ ရက္စ္(Yes)တို႔လို၊ အိုေက(Okay)တို႔လို၊ ေမာနင္း(Morning)တို႔လို၊ ဂြတ္ႏိုက္(Good Night) တို႔လို၊ ေဆာရီး(Sorry)တို႔လို၊ ဆီးယူ(See You)တို႔လို၊ ရယ္ဒီ(Ready)တို႔လို၊ ရွဴး၀ါး (Sure) တို႔လို အသံဗလံေတြ ကျဖင့္ မၾကားခ်င္အဆံုးပဲ ျဖစ္ပါသည္။
တိုက္ဆိုင္၍ ျမန္မာစာနယ္ဇင္း ေလာကအေၾကာင္းကေလး ေျပာပါရေစ။ မဂၢဇင္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက အဂၤလိပ္ နာမည္ေတြ ျဖစ္ ပါသည္။ Beauty, Faces, Icon, Instyle, Beauty Max, Family, Joke, Wave, International Look, Heart, Health for All, Living Color, Idea စသည္ စသည္။ ထို႔အတူ ဂ်ာနယ္အမ်ားစုကလည္း အဂၤလိပ္နာမည္။ The Voice, Weekly Eleven, 7Day News, True News, Popular, The First, News Watch, Job, The Nation, Good Health, The Myanmar Independent, Messenger စသည္ စသည္။
တခ်ဳိ႕ တခ်ဳိ႕ေသာ မဂၢဇင္းမ်ားဆိုလွ်င္ မာတိကာကိုပင္ Content တဲ့။ အယ္ဒီတာ့စကားကိုပင္ Editorial တဲ့။ ေဆာင္းပါးက႑ကို Article Section၊ ကဗ်ာက႑ကို Poetry Section၊ ၀တၳဳတို က႑ကို Short Story Section စသည္ စသည္ျဖင့္ လုပ္ေနၾက သည္မွာ ေကာင္း သလား ၊ မေကာင္း သလား ကၽြန္ေတာ္ မေျပာတတ္ေတာ့သည္။
ထို႔ျပင္ လူနာမည္ေတြမွာလည္း ျမန္မာနာမည္ စစ္စစ္ဆိုလွ်င္ ေတာက်သည္လို႔မ်ား ခံယူေနၾက ေလေရာ့ သလားမသိ။ ေရာဘတ္ တင္သိန္း ၊ မိုက္ကယ္လွျမင့္၊ လူစီစိုးႏိုင္၊ ေမရီသိန္းထိုက္၊ ဂေရဟမ္ ေဇာ္ဦး၊ အဲလက္စ္ မိုးေဇာ္ စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္။
(သံုး)
တစ္ရက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း စာအုပ္ကေလးမ်ား ေတာင္ဖတ္၊
ေျမာက္ဖတ္ ေလွ်ာက္ဖတ္မိေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ .. ေဒၚခင္ၾကည္ တို႔ ၏
မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးဖိတ္စာကေလးကို စိတ္၀င္စားစရာ သြားေတြ႔ရပါသည္။မဂၤလာ ထမင္းစားပြဲ ဖိတ္ၾကားစာတဲ့။ ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဗိုလ္ေတဇႏွင့္ ဇနီးေဒၚခင္ၾကည္ တို႔က မဂၤလာထမင္း တည္ခင္းေကၽြးေမြး လိုပါ၍တဲ့။ ၁၃၀၄ ခု ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၁၂ ရက္၊ တနလၤာေန႔ ညေန ဗမာ ၅ နာရီအခ်ိန္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ Nippon Military Club(ပင္တိုပင္ရွင္)ဟိုတယ္သို႔ ဆက္ဆက္ ၾကြေရာက္ေစလိုပါေၾကာင္းတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ဖိတ္စာကေလးကို ၾကည့္ရင္းက ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ငိုင္ေနမိပါသည္။ ထိုဖိတ္စာ၏ အသက္၀ိညာဥ္က ၁၃၀၄ ခု .. ၀ါေခါင္ လျပည့္ေက်ာ္၁၂ရက္ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္က ျမန္မာေန႔ရက္လႏွစ္ေတြအေပၚ ဂရုတစိုက္ ရွိလိုက္ တာဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ၾကည္ႏူးေနမိျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။
တပို႔တြဲလျပည့္ေက်ာ္ ၁၂ ရက္တို႔၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၂ ရက္တို႔ စေသာ အသံမ်ားကို ပုဂံ ေညာင္ဦး၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း၊ ပခုကၠဴ၊ မံုရြာတစ္၀ိုက္က ဗမာႀကီးမ်ားထံကသာ ၾကားရတတ္ ပါေတာ့သည္။ လူမ်ားရာစုႀကီးကမူ ဇန္န၀ါရီေတြ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီေတြ၊ Sunday ေတြ၊ Monday ေတြႏွင့္ ျဖစ္၏။
(ေလး)
ယခု ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အတြင္း၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဥေရာပငါးႏိုင္ငံသို႔
ဇြန္လအတြင္း၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု သို႔ စက္တင္ဘာလအတြင္း၌ သြားေရာက္ခဲ့ရာ
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ခရီးစဥ္အတြင္း အေမရိကန္ေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဖြားတစ္ဦးက
ေမးခြန္းမ်ား ေမးျမန္းခဲ့ရာ ထိုသူက ဗမာလို
ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ဆိုေတာ့ ဟူသည့္စကားကို မၾကာခဏ ညႇပ္၍ ညႇပ္၍ ေျပာရာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္ေျဖသည့္စကားထဲက တစ္ခြန္းကို လူထုက
အသည္းခိုက္သြားခ့ဲပါသည္။“ျမန္မာစာတို႔ ျမန္မာစကားတို႔ဆိုတာ ေမ့သြားရမယ့္ အရာမဟုတ္ဘူး” ဆိုသည့္ စကားပဲ ျဖစ္ပါသည္။
လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၏ ဥပဓိရုပ္(Identity) သို႔မဟုတ္ ထင္ရွားသည့္ အမွတ္အသားမ်ားကို ေဖာ္ျပ ေျပာဆိုရာ၌ ထိုသူတို႔ မည္သို႔စား၊ မည္သို႔၀တ္၊ မည္သို႔ေနထိုင္၊ မည္သို႔သြားလာ၊ မည္သို႔ ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္၊ မည္သို႔ ကခုန္တီးမႈတ္၊ မည္သို႔ ေရးသားဖတ္႐ႈ စသည္ျဖင့္ ထိုအေျခခံ မ်ားေပၚ၌ မူတည္ကာ ယင္းလူမ်ဳိး၏ ဥပဓိရုပ္(Identity)ကို ဖမ္းယူရပါသည္။
ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ၀တ္မႈ၊ စားမႈ၊ ေနမႈ၊ ထိုင္မႈ၊ ကခုန္တီးမႈတ္မႈမ်ားကအစ ဥပဓိရုပ္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီ ဆိုတာ အေျမာ္အျမင္ ႀကီး သူတို႔ ရိပ္စားမိိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ၁၃၀၄ ခု ၀ါေခါင္ လျပည့္ေက်ာ္ ၁၂ ရက္တုန္းက မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ .. ေဒၚခင္ၾကည္ တို႔၏ သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ “ျမန္မာစာတို႔ ျမန္မာစကားတို႔ဆိုတာ ေမ့သြားရမယ့္အရာ မဟုတ္ဘူး” တဲ့။
ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘယ္လိုမ်ား ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ၾကမွာပါလိမ့္။ မထူးပါဘူးကြာဟု ဆိုကာ ေမ့လက္စနဲ႔ပဲ ဆက္ေမ့ထားၾက ရင္ ေကာင္းမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ့္ဥပဓိရုပ္နဲ႔ ကိုယ့္အမ်ဳိးသား ဘာသာစကားကို ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းၾကမလား။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ တစ္စုတစ္ဖြဲ႔တည္းက စဥ္းစားရမည့္ ေမးခြန္းမဟုတ္။ တစ္မ်ဳိးသားလံုးက စဥ္းစားရမည့္ေမးခြန္းပဲ ျဖစ္ပါေလသည္။ ။
ေမာင္သာခ်ဳိ
7Day Vol.11, No.37
No comments:
Post a Comment