ေနာက္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ကထြက္ခြာၾကေတာ့လည္း အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ ျပန္ၿပီးေတာ့ ဆံုၾကရျပန္ပါ တယ္။ ဆံုတယ္ ႀကံဳတယ္ ဆုိတာက မည္ကာမတၱထက္ပုိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမက ညီအစ္ကုိတမွ်ေတြ ျဖစ္ၾကလုိ႔ က်ေနာ္တို႔ခ်င္းေတြ႔ၾက တုိင္း နာရီမ်ားစြာ စကားေတြ အလုအယက္ေျပာၾကတာ ဘယ္ေတာ့မွ ကုန္တယ္ ဆံုးတယ္ ေရာင့္ရဲေက်နပ္တယ္ ရယ္လုိ႔ မရွိၾကပါဘူး။ အတိတ္က အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ စာေပ၊ ဂီတအေၾကာင္းေတြ၊ အႏုပညာ အေၾကာင္းေတြ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး စတာေတြ အစံုပါပဲ။
ကုိတင္မုိး (၀ါ) ကိုဘဂ်မ္းဆုိတာက အထက္ျမန္မာျပည္ ျမင္းၿခံနယ္ ကၿမဲဇၾကမ္း (အသံထြက္အတုိင္း ၿမိန္လြန္းလို႔ ေရးလုိက္တာပါ) က ေတာသားကဗ်ာဆရာပါ။ သူ႔ကုိ က်ေနာ္က ကိုဘဂ်မ္းလုိ႔ ေခၚရတာ လည္း သိပ္ၿမိန္ပါတယ္၊ သူက သူ႔ကဗ်ာအႏုပညာနဲ႔ မႏၱေလးၿမိဳ႕တက္လာတယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္ထိ တက္တယ္၊ ျမန္မာတႏုိင္ငံလံုးကုိ ပတ္တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ကမၻာကုိပတ္ေတာ့တာပဲ။ သူ ဘယ္ကုိသြား သြား သူ႕ကုိယ္ပုိင္ကဗ်ာ အႏုပညာယာဥ္ကုိစီးၿပီး ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ခရီးႏွင္ တာပါပဲ။
သူ႕ကဗ်ာ၀ိညာဥ္က သူ႕စိတ္ရင္းအတုိင္း ပကတိ အလြန္႐ုိးသား ရွင္းလင္းၾကည္လင္တယ္၊ ရဲရင့္တယ္၊ ျပတ္သားတယ္၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ၿပီး ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏူးညံ့တယ္။ ေ၀ါဟာရေတြႂကြယ္၀သလုိ ေျပျပစ္ ညက္ေညာတဲ့ ကာရံနေဘေတြနဲ႔ ေ၀ဆာလွပပါတယ္။
သူက တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးကုိ သိပ္ခ်စ္တယ္။ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအက်ဳိးရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခ်င္စိတ္ ျပင္းထန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိ ဆႏၵဓိပတိ ႀကီးမားတာကုိ ထုတ္ေဖာ္ၿပီးေျပာျပခဲတယ္။ လက္ေတြ႕ ပဲလုပ္တယ္။ သူကၽြမ္းက်င္တဲ့ စာေပနဲ႔ ကဗ်ာကုိ မ႑ိဳင္ထားၿပီး အမ်ားႀကီးလုပ္တယ္။ ေန႔တုိင္းလုပ္ တယ္၊ ေရာက္ရာအရပ္တုိင္းမွာေျပာတယ္၊ ေဟာတယ္၊ လံု႔လ၀ိရိယသိပ္ေကာင္းတယ္။ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ အမ်ားႀကီးအက်ဳိးရွိတယ္။ စာေပနဲ႔ေဆာင္ရြက္တာျဖစ္ေလေတာ့ ထာ၀ရအက်ဳိးပြားမ်ား ေနတယ္။
သူ႔ကဗ်ာစာေပအမ်ားစုကုိ သူ႕ရဲ႕ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအေပၚထားတဲ့ ႀကီးမားတဲ့ စိတ္ရင္းေစတနာသဒၵါ တရားေပၚမွာ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ထား ေရးသားပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေမတၱာဓာတ္အျပည့္နဲ႔ ၾသဇာႀကီးတယ္။ သူ႔ဆႏၵ သူ႔ေစတနာဆုိတာကလည္း သိပ္ရွင္း ပါတယ္။ သူက အမွန္တရားဘက္ကသာ ရပ္လုိတယ္။
အဓမၼတရားကို ဆန္႔က်င္တယ္။ လူတုိင္းကုိ စာေပဗဟုသုတ၊ ဘ၀ဥာဏ္အလင္းနဲ႔ ျပည့္၀ေစခ်င္တယ္။ ဒါမွလည္း အမွန္တကယ္ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ၾကမွာကုိး။ သူ႕ေစတနာကုိ လူတုိင္းလက္ခံနားလည္ က်င့္သံုးႏုိင္ပါတယ္။ အာ႐ံုစူးစုိက္ႀကိဳးပမ္းၾကဖုိ႔သာ အေရးႀကီးပါတယ္။
.jpg)
တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအေပၚ ေစတနာထားရာမွာ လြတ္လပ္တဲ့စိတ္ကုိျမတ္ႏုိးသလုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လည္း ခံယူႏုိင္စြမ္းရွိတယ္။ ကာလေဒသနဲ႔ မ်က္ျခည္မျပတ္ ပူးကပ္ေႏြးေထြးေနတတ္တယ္။ ကာရံဥာဏ္အား နေဘဥာဏ္အား သန္စြမ္းတဲ့အတြက္ ကာရံမဲ့ ကဗ်ာကုိ အေရးနည္းတယ္။ မုိဒန္တာ မဒန္တာကုိ ဂ႐ုမထား၊ အယူအဆ အေတြးအေခၚျခားနားတာေတြကုိ ေလးစားတယ္။ လြတ္လပ္စြာ ကဲြလဲြခြင့္ကုိ တန္ဖုိးထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကမၻာလံုးအႏွံ႔ရွိၾကတဲ့ အလႊာစံု ျမန္မာေတြက ဆရာႀကီး ဦးတင္မုိးကုိ သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္။ ေရာက္ေလရာရာမွာ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႔ ႀကိဳဆုိၾက ဂါရ၀ျပဳၾကတယ္။ သူ႔အတြက္ ဂုဏ္ယူၾကတယ္။ သူလုပ္သမွ် တုိင္းျပည္အက်ဳိး ေကာင္းမႈကုသလ၊ အႏုရသေတြအတြက္
၀မ္းေျမာက္ အႏုေမာဒနာျပဳၾကတယ္။
ကဗ်ာဆရာႀကီးဦးတင္မုိးဟာ လြတ္လပ္မႈကုိ သိပ္ႀကိဳက္ပါတယ္။ အႀကိဳက္လြန္တယ္လုိ႔ေတာင္ ေျပာႏုိင္ ပါတယ္။ ယုတ္စြအဆံုး က်န္းမာေရးအတြက္ အသက္အရြယ္ရလာေတာ့ အစားဆင္ျခင္ အေနဆင္ျခင္ ဆုိတဲ့ ကိစၥေတြကုိေတာင္ မလြတ္လပ္ဘူးလုိ႔ ယူဆတယ္။ ေဆး၀ါးေတြမွီ၀ဲဖုိ႔ အကန္႔အသတ္ေအာက္ ေရာက္ရမွာကုိ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဘူး။ အလြတ္လပ္ဆံုး သြားလာ စားေသာက္ ေရးသားေဟာေျပာ လႈပ္ရွားလုိတဲ့ဆႏၵ ျပင္းျပတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ေနထုိင္ရွင္သန္သြားတယ္။
အမ်ဳိးသားကဗ်ာဆရာႀကီးဦးတင္မုိး ႐ုတ္တရက္ကြယ္လြန္သြားရတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အဆုိး၀ါးဆံုး ဆံုး႐ႈံးမႈႀကီးထဲက အေကာင္း တကြက္ကုိ ထုတ္ၾကည့္ၾကရရင္ ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ နာတာရွည္ေ၀ဒနာ ခံစားမသြားရျခင္းဘဲျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ့္မိတ္ေဆြႀကီး၊ သူငယ္ခ်င္းႀကီး၊ (က်ေနာ့္ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးပါတယ္) ကၿမဲဇၾကမ္းက ေတာသား ကဗ်ာဆရာႀကီး၊ အမ်ဳိးသားကဗ်ာဆရာႀကီး ကိုတင္မုိး (ကုိဘဂ်မ္း) ေကာင္းရာသုဂတိေရာက္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။
၀င္းေဖ (ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ၊ စာေပနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္)
( ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္ )
No comments:
Post a Comment