အေမ၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္

ေဒၚသိန္္းတင္၏ေပ်ာ္ရႊင္မွဳသည္ ယေန႔အထြတ္အထိတ္သို႔ေရာက္ခဲ့၏။ စာပို႔လုလင္ကိုျမင္ကတည္းက သားသမီးေတြဆီက စာလာမွန္းသိ၏။ ဒီေန႔ဆို သားသမီးေတြနဲ႔ ခြဲေနရတာ တစ္လေက်ာ္ၿပီ။
လူလတ္တန္းစား ရံုးစားေရးဦးသိန္းထြန္းႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ေပမဲ့ ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ လစာကို အေကာင္းမၾကည့္၊ တစ္လမ္းတည္းေနေဒၚျမစိန္ကို အားက်ခဲ့၏။ ရပ္ကြက္တြင္သာေရးနာေရး ေဒၚျမစိန္ကို ေရွ႕ ဆံုးမွျမင္ရမည္။ လူလတ္တန္းစားရပ္ကြက္ျဖစ္ေပမယ့္ ေဒၚျမစိန္အိမ္မွာေတာ့ ေရခဲေသတၱာ၊ ဆိုဖာထိုင္ခံု၊ ေကဘဲလ္စေလာင္း အို... ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ပစၥည္း အစံုအလင္။ သူ႔သားသမီးေတြက ႏိုင္ငံျခားမွာ ရွိလို႔ သူဒီရပ္ကြပ္မွာ မ်က္ႏွာပန္းလွေနတာ၊ ငါလည္း ငါ့သားသမီးေတြကို ႏိုင္ငံျခား ေရာက္ေအာင္ပို႔မယ္။ ဒါမွရပ္ကြက္ကလူေတြက ငါ့ကိုလည္းေဒၚျမစိန္ႏွင့္ တန္းတူထားမွာ။
အသိမိတ္ေဆြေတြကိုေမးရင္းနဲ႔ ေဒၚသိန္းတင္ပြဲစားဆီေရာက္ခဲ့ၿပီ။ ရွိသမွ်လတ္ဝတ္လတ္စား အားလံုးေရာင္းလွ်င္ေတာင္ ေလယာဥ္လက္မွတ္တစ္ေစာင္ မဝယ္ႏိုင္။ စိတ္ဓါတ္အက်မခံ၊ အတိုးႀကီး ႀကီးျဖင့္ ေငြေခ်းယူခဲ့၏။ ေဒၚသိန္းတင္၏ ႀကိဳစားအားထုတ္မွဳသည္ အခ်ည္းအႏွီးမျဖစ္ခဲ့။ ဒီေန႔ပြဲစားထံမွႏိုင္ငံ ကူးလတ္မွတ္၊ VISA ႏွင့္ ေလယာဥ္လတ္မွတ္ေတြရခဲ့၏။
သားႀကီးသီဟ၊ အလတ္ဝဏၰ၊ သမီးသီတာတို႔က မိဘေတြကိုအလွည့္က်ကန္ေတာ့၏။ သားသမီးေတြႏွင့္ခြဲရမွာမို႔ ဝမ္းနည္းတဲ့မ်က္ရည္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ အနာဂတ္ကိုမွန္းၿပီး အေပ်ာ္လြန္မ်က္ရည္လား၊ သူကိုယ္တိုင္မခြဲျခားႏိုင္ေတာ့။
ဒီလိုႏွင့္ ထိုင္းအျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလယာဥ္ျဖင့္ ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွတဆင့္ အေမရိကသို႔ ခရီးႏွင္ခဲ့၏။
တိုးတက္ေခတ္မီွတဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံအေၾကာင္း ျမန္မာျပည္နဲ႔အေမကို အရမ္းသတိယတဲ့အေၾကာင္း၊ အေမရဲ႕ ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ေၾကာင့္ သားသမီးေတြအလုပ္ရသြားတဲ့အေၾကာင္း အေမႏွင့္ဖုန္း မွာစကားေျပာျဖစ္၏။
ရက္လႏွစ္ေတြကူးလာတာ ၄ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီ၊ ဖံုးမွန္မွန္မဆက္ျဖစ္ေတာ့၊ စာလည္းမွန္မွန္မေရးႏိုင္။
တစ္ည ေဒၚသိန္းတင္ဘုရားရွိခိုးၿပီး အိပ္ရာဝင္စ ဖုန္းဘဲလ္မည္လာ၏။ ဝဏၰဆီကဖုန္းျဖစ္၏။ အေမရဲ႕ က်န္းမာေရးအေၾကာင္း၊ သူတို႔ေမာင္ႏွမေတြ ဒီမွာအလုပ္ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ရတဲ့အေၾကာင္း၊ စာရြတ္စာတမ္းအ ျပည့္အစံုမရွိတဲ့အတြက္ ဒီမွာအတည္တက် ေနထိုင္ဖို႔ ဝဏၰက Maria ဆိုတဲ့ Spanish စကားေျပာမိန္းကေလးတစ္ဦးႏွင့္ လက္ထပ္လိုက္ေၾကာင္း၊ သီဟက သူ႔ထက္ ၁၅ ႏွစ္ႀကီးတဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးႏွင့္ လက္ထပ္လိုက္ရတဲ့အေၾကာင္း၊ သီတာက John ဆိုတဲ့ ဘိုတစ္ေယာက္ႏွင့္အတူေနေၾကာင္း၊ ေရွ႕ လ လက္ထပ္မဲ့သီတာမွာ ယခုကိုယ္ဝန္ ရလ ရွိတဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒါေတြေၾကာင့္ သူတို႔ေမာင္ႏွမေတြ အရင္လိုေငြမွန္မွန္မပို႔ႏိုင္ေၾကာင္း၊ လက္ရွိ အေမ့အိမ္မွာ လူငွါးတင္ၿပီး အဲဒီ့ပိုက္ဆံနဲ႔ ေခၽြေခၽြတာတာသံုးပါလို႔ အၾကံေပးလိုက္ေသး၏။
အေမလက္ေတြတုန္လာ၏။ ေခါင္းခ်ာခ်ာလည္လာ၏။ အေမေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့ခရီး အေမ့အိမ္မက္ေတြပ်က္ျပားကုန္ၿပီ၊ အေမမ်က္ရည္က်ၿပီ။ အေမ သားသမီးေတြကိုအၿမဲ အေကာင္းျမင္ေစခ်င္၏။ သားသမီးေတြကို ကိုယ္ဝန္ေဆာင္တဲ့ဒုကၡ ဒီအရြယ္ထိ ႀကီးျပင္းလာေအာင္ ဒုကၡအမ်ိဳးမိ်ဳးခံခဲ့ရေပမဲ့ အေမမ်က္ႏွာအျပံဳးမပ်က္ခဲ့။ ယခုေတာ့ အေမရင္နာၿပီ။ ဘုရားရွိခိုးခန္းထဲသို႔ဝင္ၿပီး ဘုရားတပည့္မရဲ႕ သားသမီးေတြ ဆူးမထိခလုပ္မညိွ လိုအင္ဆႏၵျပည့္ဝပါေစ၊ ႀကီးမားေသာအေမ့စိတ္မဟုတ္လား။
တစ္ေန႔ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္တိုင္ပင္၏၊ ဝဏၰကဒို႔အေမကိုေခၚရေအာင္၊ သီဟကငါ့ထက္ ၁၅ ႏွစ္ႀကီးတဲ့ ခ်ိဳခ်ိဳကို ငါခ်စ္ႀကိဳက္လို႔ယူထားတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ နင္တို႔သိသားဘဲ၊ ခ်ိဳခ်ိဳ ငါ့ကိုဆူပူႀကိမ္းေမာင္းတာကို အေမျမင္ရင္ ရင္က်ိဳးမယ္၊ စာရြတ္စာတမ္းအတြက္သာ သူႏွင့္လက္ထပ္ထားတာနင္တို႔အသိဘဲ။
သီတာက ဒီေလာက္ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ႏိုင္ငံက လာမဲ့အေမႏွင့္ John နဲ႔ ဘယ္လိုမွတည့္မွာမဟုတ္ဘူး။ ငါ့ကိုယ္လည္း စာရင္းထဲကဖ်က္လိုက္။
ဝဏၰအိမ္ေရာက္ေတာ့ Maria ႏွင့္တိုင္ပင္၏။ Maria မ်က္ႏွာဆတ္ကနဲတင္းမာသြားသည္။ ဝဏၰကရွင္းျပ၏။ Honey နင့္မွာေန႔တိုင္း ကေလးေတြကို ေက်ာင္းပို႔ေက်ာင္းႀကိဳ ကေလးထိန္းပို႔ေပးရ၊ ထမင္းဟင္းခ်က္ရတဲ့အျပင္ အလုပ္လည္း သြားရေသးတယ္မဟုတ္လား။ ကေလးထိန္းအတြက္ဘဲ တစ္လ တို႔တစ္ေထာင္နီးပါးကုန္ေနတယ္။ အဲေတာ့ ဒီအလုပ္ေတြအားလံုး အေမလုပ္မယ္။ နင္ေအးေအးေဆးေဆးထၿပီးအလုပ္သြား၊ က်န္တဲ့အလုပ္ ေတြအားလံုးအေမလုပ္မယ္။ အဲဒီ့အတြက္ Maria က စကားျဖတ္ၿပီး Honey နားလည္ၿပီ၊ အဲဒီ႔အတြက္အဖြားႀကီး ကို ထမင္း ၂ ႏွပ္ေကၽြးရရံုပဲမဟုတ္လား။ တို႔ပိုက္ဆံေတြလည္း အပိုအလွ်ံရွိလာမယ္။ Maria အေတာ္သေဘာက်သြား၏။
အေမသည္တစ္လမ္းဝင္တစ္လမ္းထြက္ ရပ္ကြက္အိမ္တိုင္းလိုက္ေျပာ၏။ ငါ့သားသမီးေတြက ေဒၚျမစိန္ ကေလးေတြထက္ ေတာင္ပိုလိမၼာေသးတယ္။ ငါ့ကိုအေမရိကန္ေခၚဖို႔ျပင္ေနၿပီး၊ ရပ္ကြက္ကလူေတြက ေဒၚသိန္း တင္ကေလးေတြကိုခ်ီးမြမ္းက်၏။
ဒီလိုနဲ႔အေမ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ေရာက္ခဲ့ၿပီ။ ေလဆိပ္မွာ ဝဏၰႏွင့္သီဟကိုေတြ႕လိုက္၏။ ဝဏၰက John ႏွင့္မိတ္ဆက္ေပး၏။ John က အေမကိုပါးမွာ ေမႊးေမႊးေပးၿပီးႏုတ္ဆက္သည္။ အေမ့မွာရွက္လိုက္တာ။ သားမက္ႏွင့္ ေယာကၡမၾကား ဝဏၰကစကားျပန္ လုပ္၏။ သီတာကအလုပ္ပိုဆင္းေနရလို႔ ေလဆိပ္မလာႏိုင္တာကို ခြင့္လႊတ္ဖို႔ေျပာခိုင္းလိုက္၏။ ေၾသာ္... သမီးမွာအေမအတြက္ေတာင္ အခ်ိန္မရွိတာကို အေမသိလိုက္ရ၏။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ Maria ႏွင့္ လက္ဆြဲႏုတ္ဆက္ၿပီး၊ ခ်ိဳခ်ိဳကလည္းလက္ဆြဲႏုတ္ဆက္လုိက္၏။ ခဏအၾကာ Hi ဆိုေသာအသံ ႏွင့္သီတာေရာက္လာ၏။ ဆံပင္ရွည္ရွည္၊ ရင္ေစ႔၊ ထမိန္ဝတ္တဲ႔ ငါ့သမီးသီတာမွဟုတ္ရဲ႕ လားဟု အေမဇေဝဇဝါျဖစ္ခဲ႔၏။ ယခုသီတာက ဆံပင္တိုတို၊ လက္ျပတ္အက်ႌႏွင့္ ေဘာင္းဘီတိုဝတ္ဆင္ထား၏။ John ကသီတာကို ႏုတ္ခမ္းကိုနမ္းၿပီးႀကိဳဆို၏။ အေမမ်က္ႏွာ ရွက္လြန္းလို႔ နီရဲလာ၏။ ရန္ကုန္အေၾကာင္း၊ အေဖအေၾကာင္း၊ အသိမိတ္ေဆြေတြအေၾကာင္း စကားေျပာၿပီး သီတာ John ႏွင့္ သီဟ ခ်ိဳခ်ိဳတို႔ ကိုယ္႔အိမ္ကိုယ္ျပန္ၾက၏။
ဝဏၰကအေမကိုအိပ္ခန္းျပ၏။ ကုတင္တစ္လံုးစာ အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္း။ အေမရန္ကုန္ကေနယူလာေသာ လၻက္၊ ငါးေျခာက္၊ အခ်ဥ္ထုပ္၊ ပုဇြန္ေျခာက္ေတြကိုအဖြင့္ ဝဏၰျမင္ေသာ... အေမဒါေတြအိမ္မွာမဖြင့္နဲ႔၊ အဲဒါေတြ ထဲမွာ ဗက္တီးရီးယားပိုးေတြပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သားသမီးေတြ ေနမေကာင္းျဖစ္လိမ္႔မယ္။ သားကိုေပး သားအ မႈိက္ထဲသြန္လိုက္မယ္။ ရန္ကုန္မွာေစ်းႀကီးႀကီးေပး အေလးႀကီးသယ္ရတဲ႔ စားေသာက္စရာေတြ ယခုအမႈိက္ပံုထဲ ေရာက္သြားၿပီ။ ငါးပိနံ႔မေပ်ာက္ေသးတဲ႔ ငါ့ကေလးေတြကိုစစ္စစ္ ျဖစ္ေနပါလားဟု အေမေရရြတ္မိ၏။
ေနာက္တေန႔ ဝဏၰက မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္မိတ္ဆက္ေပး၏။ မီးဖိုသံုးနည္း၊ Vacuum သံုးနည္း၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ စက္... ကေလး ေတြရဲ႕ေက်ာင္း လိုက္ျပ၏။ အေမက ဝဏၰဘုရားစင္ဘယ္မွာလဲဟုေမးရာ ဝဏၰက Maria တို႔ ဘာသာတရားမယံုၾကည္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္မွာ ဘာမွမထားေတာ့ဘူး။ အေမ႔အခန္းမွာ အေမဘုရားရွိခိုးလို႔ရပါတယ္။
အေမအေစာႀကီးထၿပီး ေျမးသံုးေရာက္ကိုေရမိုးခ်ိဳးေပး၊ အဝတ္အစားလဲ၊ နံနက္စာေကၽြးၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းလိုက္ပို႔၏။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဝဏၰႏွင့္ Maria အတြက္နံနက္စာျပင္ေပး၏။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အလုပ္သြားၿပီးေနာက္ အေမသန္႔ရွင္းေရး လုပ္၏။ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးညစာခ်က္၏။ နာရီၾကည့္ေတာ့ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းကႀကိဳရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္လာ၏။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကေလးေတြဗိုက္ဆာလာ၏။ ကေလးေတြစားလို႔ၿပီးတုန္း ဝဏၰႏွင့္ Maria ေရာက္လာ၏။ သူတို႔အတြက္ထမင္းျပင္၊ ပန္ကန္ေဆး အားလံုးၿပီးေတာ့ အေမအလွည့္ေရာက္လာ၏။ စားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့။ အေမေတာ္ေတာ္ေမာပန္းေနၿပီ။ ဒီအသက္မွာဒီေလာက္ လုပ္ရမယ္လို႔ တခါမွစိတ္မကူးခဲ့။
ရက္ေတြလေတြကူးလာ၏။ အေမသည္ဘုရားတရားကိုမေမ႔၊ ဒါေပမယ္႔ ဒီသံသရာထဲက မလြတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အေမႏွင့္စကား ေျပာမဲ႔လူမရွိ။ ကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ္ေနၾက၏။
တေန႔ေမာင္ႏွမေတြ အေစာႀကီးဝဏၰအိမ္ေရာက္လာသည္။ ခဏအၾကာ သူတို႔အားလံုးအေမ့အခန္းထဲ လာၿပီး အေမကို (Happy Mothers Day) ႏွင့္အတူ ပန္းစည္းတစ္ခုေပး၏။ ခဏအေမ႔နားထိုင္ၿပီး၊ ေမာင္ႏွမ ေတြအိမ္ေရွ႕ထြက္ၿပီး ေဟးလားဝါးလား လုပ္ေနၾက၏။
ေျခာက္ကပ္ေနေသာပန္းကိုၾကည့္ၿပီး အေမမ်က္ရည္စီးက်၏။ အေမအတြက္သားသမီးေတြဟာ ရင္ထဲ မွာစကၠန္႔တိုင္းရွိေပမဲ့ သားသမီးေတြအတြက္ အေမဟာ တစ္ႏွစ္မွာတစ္ခါပါလားဟု ေရရြတ္မိ၏။ အေမသည္ သားသမီးေတြထံမွ တျပားတခ်ပ္မလို၊ သူတို႔၏ ေမတၱာကိုသာငတ္သည္။
အိမ္အလုပ္နဲ႔ စိတ္ရဲ႕ ပင္ပန္းမႈဒဏ္ခံေနရလို႔ က်န္းမာေရးယိုယြင္းလာတဲ့အေမ ရဲရဲႀကီးဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
အေမရန္ကုန္ကိုျပန္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ။ သီဟႏွင့္သီတာက မတုန္မလႈပ္၊ ဝဏၰႏွင့္ Maria အဖို႔ေတာ့ ေခါင္းေတြခ်ာခ်ာလည္သြားၿပီ။
ရယ္ေမာေနေသာ အသံေတြရပ္စဲကုန္၏။ အေမစိတ္ေပါ့ပါးသြားသည္။ ေနာက္ေန႔အေမရန္ကုန္ျပန္ေတာ့မည္။

အေမမ်ားေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္

ခင္မင္ရေသာသူငယ္ခ်င္း တင္ဝင္းႏိုင္ (USA) မွ ျမတ္သရဖူမဂၢဇင္းတြင္ေရးသားခဲ့သည္။ 

* Posted by Hninn Phyu on September 25, 2009 at 12:32pm