ပုလဲဆိပ္ကမ္း

  ၁၉၄၁ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၇ ရက္။

တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္ခင္း။

အေမရိကန္ၾကည္းတပ္မေတာ္ႏွင့္ ေရတပ္မေတာ္သားမ်ားအတြက္ လခထုတ္ၿပီးသည့္ေနာက္ ပထမဆံုးေသာ တနဂၤေႏြေန႔ ၿဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ တစ္ညလံုး ပုလဲဆိပ္ကမ္း၌ ကပြဲခန္းမမ်ားႏွင့္ ဘားခန္းမ်ားတြင္ လူေတြႏွင့္ မဆံ့ေအာင္ ၿဖစ္ခဲ့သည္။

ေရတပ္မွ သေဘၤာအုပ္စုၾကီးသည္ တၿမန္ေန႔ကမွ ဆိပ္ကမ္းသုိ႔ ေရာက္ရိွလာခဲ့သည္။ ဒီဇင္ဘာလ ၆ ရက္ေန႔ ဆုိလွ်င္ ဟာ၀ိုင္အီကြ်န္းတြင္ သေဘၤာမ်ားႏွင့္ ၿပည့္ႏွက္ေနခဲ့သည္။ ကြ်န္းေပၚတြင္လည္း ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္လာ ၾကသည့္ႏွယ္ စစ္သားမ်ားႏွင့္အၿပည့္ ၿဖစ္ေနသည္။

နံနက္ ၀၃း၄၅ နာရီတြင္ ပိုကာ၀ုိင္းကစားေနသူအခ်ိဳ႔ႏွင့္ မိမိတုိ႔ရိပ္သာအသီးသီးဆီသုိ႔ ၿပန္သြားေနၾက သူမ်ားေလာက္သာ ရိွေနသည္။

ၿမဴႏွင္းမ်ားဆုိင္းေနသည့္ ပင္လယ္ၿပင္ကုိ မ်က္ႏွာမူကာ ေတာင္ေစာင္းတြင္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ တဲငယ္ တစ္လံုးတြင္းမွ နာရီႏိႈးစက္သံက အဆက္မၿပတ္ ၿမည္ေနသည္။ စက္/လက္ တပ္ၾကပ္ ( တတိယအဆင့္ ) ဂ်ိဳးေလာ့ကဒ္ႏွင့္ တပ္သားအဲလိြဳက္တုိ႔ ေကြးေနၾကရာမွ ၿငီးတြာကာ ထလာၾကသည္။ ကိုယ္လက္ သန္႔စင္ ၾကၿပီးေနာက္ တာ၀န္က်ရာေနရာသုိ႔ ေအးၿမေသာ နံနက္ခင္းေလကို ရွဴ႐ိႈက္ရင္း ေလွ်ာက္လာၾကသည္။

        သူတုိ႔တဲအနီးတြင္ သတၱဳေခ်ာင္းမ်ားၿဖင့္ ၿပဳလုပ္ထားသည့္ ၿပတင္းမ်ား တပ္ဆင္ထားေသာ ေလးေၿမွာင့္ ပံုသဏၭာန္ ၾကီးမားေသာ ယဥ္ေနာက္တြဲတစ္ခု ရိွသည္။ ထုိေနာက္တြဲတြင္ ေရဒါစက္ကိရိယာကို တပ္ဆင္ ထားသည္။ ေခါင္မုိးေပၚတြင္ တာေပၚလင္စၿဖင့္ ဖံုးအုပ္ထားေသာ သဏၭာန္အားၿဖင့္ အုပ္ေဆာင္းပံု ခပ္ဆင္ဆင္ ရိွသည့္ အေတာ္အတန္ၾကီးမားေသာ ေရဒီယိုလိႈင္းမ်ား လႊင့္ - ဖမ္းသည့္ ေကာင္းကင္ၾကိဳးခြက္ တစ္ခုရိွသည္။ Radar Aerial ေရဒါေကာင္းကင္ၾကိဳး ဟုလည္း ေခၚသည္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ဖုံးအုပ္ ထားေသာ တာေပၚလင္စကို ဖယ္လုိက္သည္။ မၾကာေသးမီက အဂၤလန္မွ ေရာက္လာသည့္  စမ္းသပ္အဆင့္ ေရဒါကိရိယာ သံုးခုအနက္မွ တစ္ခုၿဖစ္သည္။ ေရဒါကိရိယာ တီထြင္ေပၚေပါက္ ခဲ့သည္မွာ မၾကာေသးသည့္အေလွ်ာက္ လူသိနည္းေသးသည့္ အၿပင္ စိတ္၀င္စားမႈလည္း သိပ္မရိွခဲ့ၾကေခ်။ အရပ္သားဘ၀ တြင္ အေပ်ာ္တမ္းေရဒီယို တည္ေဆာက္သူၿဖစ္သည့္ ဂ်ိဳးေလာ့ကဒ္အတြက္မူ ထုိ ေရဒါကိရိယာတြင္ ေလ့လာစရာေတြ အမ်ားၾကီး ရိွေနသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔လုိ စိတ္၀င္စားမည့္သူမ်ိဳးကေတာ့ ရွားသည္။

လတန္ေဆာင္မုန္း

လတန္ေဆာင္မုန္း

ဥတုရာသီ
စင္ၾကည္၀င္းပ
ေအးျမစ။

နကၡတ္စံုလင္
အာနိသင္ျပ
ေဆးေပါင္းခ။

ျဗိစၧရာသီ
စံုညီက်င္းပ
ကထိန္လ။

အခ်ိန္သည္ကား
ထူးျခားလွဴဒါန္း
မသိုးသကၤန္းႏွင့္
ခ၀ဲပန္းလႈိင္
တန္ေဆာင္တိုင္။

ေမာင္ငယ္ညီေထြး

  Posted by yangonthulay.13 

ေလၿဖတ္ေရာဂါအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာမ်ား

               

     ၂၀၁၆ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာ ၂၉ ရက္ေန႔သည္ ကမ ၻာ့ေလၿဖတ္ေရာဂါကာကြယ္ေရးေန႔ ( World Stroke Day ) ၿဖစ္ပါသည္။ က်န္းမာၿခင္းသည္ လူတိုင္းအတြက္ အေၿခခံ လိုအပ္ခ်က္ၿဖစ္သည္ႏွင့္ အညီ ခႏၶာကိုယ္က်န္းမာၾကံ့ခိုင္၊ သန္စြမ္း၍ အသက္ရွည္ရွည္ေနႏိုင္ၿခင္းသည္ အႏိႈင္းမဲ့ဆုလာဘ္တစ္ပါး ၿဖစ္ပါသည္။ က်န္းမာၿခင္း၊ ခႏၶာကိုယ္ က်န္းမာၾကံ့ခိုင္သန္စြမ္းၿခင္းတို႔၏ တန္ဖိုးကို မက်န္းမာေသာအခါ၊ မသန္မစြမ္းၿဖစ္ၾကေသာအခါတြင္မွ ပို၍ သိနားလည္လာတတ္ၾကသည္။
          ေလၿဖတ္ေရာဂါသည္ ကမ ၻာတစ္၀န္းတြင္ ေသဆံုးၿခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းရင္း ၿဖစ္သကဲ့သို႔ နာတာရွည္ မသန္မစြမ္းၿဖစ္က်န္ရစ္ေစေသာ အေၾကာင္းအရင္းတြင္လည္း အဓိက အခ်က္တစ္ခု ၿဖစ္ပါသည္။ ကမ ၻာ့ေလၿဖတ္ေရာဂါကာကြယ္ေရးအဖြဲ႔ၾကီး ( World  Stroke Organization ) ၏ အဆုိအရ ကမ ၻာေပၚတြင္ လူေၿခာက္ဦးလွ်င္ တစ္ဦးႏႈန္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ေလၿဖတ္ေရာဂါ ၿဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ကထိန္ အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ

အနာမႏၱစာရ စသည္ငါးပါးေသာသိကၡာပုဒ္တို ့ကိုသံဃာအတြင္း၌ျပဳျခင္းငွါစြမ္းနိုင္၍ ျမဲျမံ ခိုင္ခ့ံ တည္တံ့ေသာအနက္။ မွီျငမ္းမရွိ၊ မိမိခ်ည္းသာ၊ လိုရာအေလ်ာက္၊ ေပါက္ေရာက္စည္ကား၊ ၾကီးပြားေလျပီ၊ သစ္ပင္ၾကီးတမွၽ၊ ခိုင္ခံ ့လွေသာအနက္။ ဘုရားကအစ၊ အရိယာအေပါင္း၊ အရွင္ေကာင္းတို ့သည္၊ ေကာင္း၏ ေကာင္း၏ဟု ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာေၾကာင့္ ကထိန္မည္ပါသည္။
သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရားသီတင္းသုံးေတာ္မူေသာကာလ၀ယ္ ပညတ္ေတာ္မူပါသည္။ ပါေ၀ယ်ကရ႒၀ါသီ ဘဒၵ၀ဂ္သခင္ညီေနာင္သံုးက်ိပ္တို ့ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါသည္။ ဘဒၵ၀ဂ္သခင္ အရွင္တစုတို ့သည္ သဗၺညုဘုရားရွင္ကိုခူးျမင္ျခင္းငွါ ပါ၀ါျမိဳ ့မွသာ၀တၱိ သို ့အလာတြင္ ၀ါလနီးေသာေၾကာင့္ သာ၀တၳိျပည္ၾကီးသို ့မေရာက္နိုင္ၾက၍ သာေကတျမိဳ ့တြင္ ၀ါဆိုျပီး ၀ါကၽြတ္ေသာ္ေဇတ၀န္ေက်ာင္းအသြား မိုးမိ၍ ရံႊ ့ႏွစ္ညြန္ေစးညစ္ေၾကးစြဲကပ္ေသာသကၤန္းျဖင့္ ပင္ပန္းေသာသေဘာရွိေသာ ထိုရဟန္းတုိ ့ကိုျမင္လွ်င္ အလြန္ပင္သနားေတာ္မူလွ၍ ေနာင္လာ သံဃာေတာ္ တို ့အားလည္း အက်ိဳးစီးပြါးမ်ားေစျခင္းငွါ ကထိန္ကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့သည္။
သီိတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန ့မွစ၍ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန ့အထိ တစ္လအတြင္း ခင္းအပ္ေသာကာလျဖစ္ပါသည္။ အဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းပုဂၢိဳလ္မွသာ ကထိန္ခင္းျခင္းငွါ ထိုက္ပါသည္။ သံဃာသည္ ကထိန္၏မူလမည္ပါသည္။
ကိုးထည္ေသာသကၤန္းတို ့တြင္ ဒုကုဋ္.ကိုယ္၀တ္.သင္းပိုင္အားျဖင့္ သံုးထည္ေသာသကၤန္းသာ ကထိန္၏၀တၳဳမည္ပါသည္။ (၀တၳဳ = အေၾကာင္း၊ တည္ရာမွီရာ၊ ဥစၥာပစၥည္း) ေခါမမည္ေသာ ေလွ်ာ္ တမည္ ၀ါခ်ည္တမ်ိဳးပိုးခ်ည္တရပ္ သကၠလတ္ တတန္ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္တခ်က္ ငါးပါးစုံေရာယွက္၍ ရက္ အပ္ေသာ ပုဆိုးဟူ၍ ဇာတိေဗဒအားျဖင့္ ေျခာက္ထည္အျပားရွိပါသည္။ ေလွ်ာ္ဖြပ္စီရင္ ျဖတ္ယွဥ္ ခ်ဳပ္ ဆိုး ဗိႏၵဳထိုးျဖင္းဟုဆိုအပ္ေသာပုဗၺကရဏ ခုနွစ္ပါးသည္ အစ၊ ပစၥဳဒိၶဳရ္ျပဳျခင္း အဓိ႒ာန္တင္ျခင္းသည္ အလယ္၊ ၀စီေဘဒမုခလွစ္ဖြင့္ နွဳတ္ဆိုျမြက္၍ခင္းျခင္းသည္ ကထိန္၏အဆံုးျဖစ္ပါသည္။
ဤသိမ္ဥပစာရအတြင္း၌ တည္ေသာရဟန္း၊ အနုေမာဒနာျပဳေသာရဟန္း၊ သူတပါးကိုၾကားသိ ေစေသာရဟန္း၊ ဤရဟန္းသံုးေယာက္တို ့သည္ ကထိန္ခင္းျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အက်ိဳးဂုဏ္အင္ အာနိသင္ တို ့ကိုရထိုက္ပါသည္။ ငါးပါးအေရအတြက္ရွိေသာရဟန္း၊ ထို ့ထက္သခ်ၤာအရာအေထာင္ ျဖစ္ေသာရဟန္းတို ့သည္ ကထိန္ခင္းျခင္းငွါထိုက္ပါသည္။ ပုရိမ၀ါသို ့မျပတ္၊ ကပ္ေသာ၀ါရွိသျဖင့္၊ ပဌမပ၀ါရဏာေန ့၌၊ ခ်မ္းေျမ ့သာယာ၊ ပ၀ါရဏာျပဳၾကေသာ ရဟန္းတို ့သည ္ကထိန္ ခင္းထိုက္္ ပါသည္။ (၀ါမက်ိဳးေသာရဟန္းကိုဆိုလိုသည္) သဒၶါၾကည္ျဖဳလွဴအပ္ေသာ သကၤန္းပင္ျဖစ္ေစ၊ ျဗဟၼာအမ်ား ညြတ္တြားေကာ္ေရာ္ ပူေဇာ္အပ္ေသာ သက္န္းပင္ျဖစ္ေစ၊ သီတင္းသုံးေဖာ္ငါးေယာက္ တို ့တြင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ေသာသူ လွဴအပ္ေသာသကၤန္းပင္ျဖစ္ေစ၊ အမွတ္မရွိေသာသူ လွဴအပ္ေသာသကၤန္းပင္ျဖင့္ပင္ ျဖစ္ေစခင္းအပ္ပါသည္။

 

ကထိန္အလွဴရွင္မ်ား ရရွိေသာအက်ိဳးငါးပါး

၁။ အဆီးအတားမရွိ မိမိလိုရာသို ့လြယ္ကူစြာသြားနိုင္ၿခင္း၊ မင္းဒဏ္စိုးဒဏ္မွ လြတ္ကင္းခ်မ္းသာရျခင္း၊
၂။ ၀န္ထုတ္မပါ ေပါ့ပါးစြာ သြားတဲ့ေနရာခ်မ္းသာမွဳနဲ ့ေတြ ့ရျခင္း၊
၃။ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ ခ်ိဳခ်ဥ္ရသာ အျဖာျဖာတို ့မွန္စြာမယြင္း ေပါမ်ားျခင္း၊
၄။ အဘိုးတန္ ဆန္းၾကယ္ေခတ္ေပၚေသာ အ၀တ္အစားေကာင္းမ်ား ၀တ္ဆင္ရျခင္း၊
၅။ မိမိပိုင္ျငား ပစၥည္းမ်ားကို ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးတို ့မွ မဖ်က္ဆီးနိုင္ျခင္း။

* Posted by Win Thida Oo
 

ၿပန္ေလ်ာ္ေပး

ၿပန္ေလ်ာ္ေပး

အေဖ့ကို ၿပန္ေလ်ာ္ေပး
အေမ့ကို ၿပန္ေလ်ာ္ေပး
ဘုိးဘုိးကို ၿပန္ေလ်ာ္ေပး
ၿပန္ေလ်ာ္ေပး..။

ညီ ညီမေလးေတြကို
ၿပန္ေလ်ာ္ေပး
ကြ်န္ေတာ့္ကို ၿပန္ေလ်ာ္ေပး
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့
လူသားအားလံုးကို ၿပန္ေလ်ာ္ေပး
လူ႔ေလာကမွာ ပ်က္စီးသြားတဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ၿပန္ေလွ်ာ္ေပး...။

Toge Kichi
ေတာ္ဂဲကိက်ိ ဟူေသာ ဂ်ပန္ ေက်ာင္းသားေလး ဟီရိုရွီးမား အႏုၿမဴဗံုးဒဏ္ေၾကာင့္ ေ၀ဒနာ ခံစားေနရစဥ္ မေသဆံုးမီ ကာလအတြင္း ..  ေဆးရံုေပၚတြင္ ဤကဗ်ာေလးကို ေရးစပ္သြားခဲ့သည္။ ဟီရိုရွီးမား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပန္းၿခံအတြင္းရိွ သူ၏ အုတ္ဂူတြင္ ေရးထုိးထားပါသည္။

မိုးသည္းေန႔

ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးက ပိုေအးေနခ့ဲသလား။
ျမိဳ႕ျပရန္ကုန္လို ကားအႏၲရာယ္သိပ္္မပူရေပမယ့္
အလြမ္းေတြနဲ႔ 
မၾကာခဏ တိုက္မိျပန္ေကာ။

ေပ်ာ္ရာမေန ေတာ္ရာမွာေနၾကတ့ဲ
ေျခဦးတည့္ရာ မသြားခ်င္ပါဘူး
စိတ္ကူးလွည့္ရာေတာ့ ေနခ်င္မိျပန္တယ္။
ျမင္ကြင္းက
ျမဴခိုးလား တိမ္လားမသဲကြဲ
အေနအထားေတြ ေဝဝါးေနဆဲ။

ပကာသနဆန္တဲ႔ အျမန္လမ္းမၾကီးေပၚမွာ
ေရလား တံလ်ွပ္လား....။ ဲ
ဘဝေပးကိုက ရင္နာနာနဲ႔ တံလ်ွပ္ျဖစ္ဖို႔သာ 

ဆုေတာင္းရမယ့္ အေျခအေနမ်ဳိး။
ေအးျမတ့ဲျဖားေယာင္းမွဳေၾကာင့္သာ
ဦးတည္ရာေတြ ယိမ္းယိုင္သြားေစမွာ။ ု
စီးေနရတ့ဲ ယာဥ္ကို မယုံၾကည္ရင္ေတာင္
ေလ်ွာက္လွမ္းရမယ့္ ဖဝါးေတြကိုသာ
ယုံၾကည္လိုက္ေတာ့တယ္။

ေျခဖဝါးေတြ စူးခံရမွ
ဖိနပ္ေလးပါးလာမွန္း သတိထားမိတယ္။ ွ

အသစ္တစ္ရံေတာ့့လဲဦးမွ.....။ ွ
ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ စူးခံရမွ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ
ပါးလာမွန္း သတိထားမိတယ္
စိတ္ဓာတ္ေလးနဲ႔ ဖာဦးမွ။ ။

( သန္းထြန္းလင္း ) 

ဖြဲ႔ဆုိၿခင္း

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ
သံေယာဇဥ္နဲ႔ ဖြဲ႔ပါ ..
အေမ့ကုိ
ေက်းဇူးတရားနဲ႔ ဖြဲ႔ပါ ..
ခ်စ္သူကို
အိပ္မက္နဲ႔ ဖြဲ႔ပါ ..
အေမ့ကုိ
ေမတၱာတရားနဲ႔ ထပ္မံဖြဲ႔ပါ ..
ခ်စ္သူကုိ
ျမတ္ႏိုးျခင္း သစၥာတရားနဲ႔ ထာဝရဖြဲ႔ပါ..
ယံုၾကည္ခ်က္ကို
အေသြး ... အသား ... ဘဝတခုလံုးနဲ႔ဖြဲ႔ပါ..
ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယ္ေတာ့
စင္ၾကယ္ျခင္း သမိုင္းလိပ္ျပာနဲ႔ ဖြဲ႔ပါေလ ...။  

ကမာပုလဲ

မိဘတုိ႔ ၀တၱရား ( ကာတြန္း - တင္ေအာင္နီ )

ယာစိုက္ခင္း

ေ႔ရွဆက္၍သာ

ခရီးလမ္းလွ်င္
ၾကမ္းတမ္းနက္ရိႈင္းေနေသာ္လည္း
ခရီးလမ္းလွ်င္
ေျဖာင့္တန္းမညီညာေသာ္လည္း
ခရီးလမ္းလွ်င္
ေရာျပြမ္းဆူးခက္ ထူေသာ္လည္း
ခရီးလမ္းလွ်င္
ေမွ်ာ္မွန္းမျမင္ရေသာ္လည္း
အားမပ်က္ႏွင့္
ေ႔ရွဆက္၍သာ လွမ္းခဲ့ပါလွ်င္
ၾကယ္ျပာကြန္႔ျမဴး လ၀ါထူးႏွင့္
ေလရူးသုန္သုန္ သင္းပ်ံ႔ထံုကို
ေတြ႔ႀကံဳခံစားရလိမ့္တကား..။

( လွ၀င္းညိဳ )

စာေပေလာက

စာေပေလာက၊ က်ယ္ေျပာလွ၏
သူကတစ္ျဖာ၊ ငါကတစ္ဖံု
ထံုတတ္သည္မွာ၊ ဓမၼတာတည့္။
ငါ့ဥာဏ္ ငါ့ယူ၊ သူႏွင့္မညီ
ဖီတတ္သည္မွာ၊ ဓမၼတာတည့္။
အထံုအဖီ
စံုညီအတြဲ၊ ရိွစၿမဲတည့္
ငါစြဲမသို၊ ကိုယ္စြဲမထား
စာေပအားသာ၊ ပြားပါေစခ်င္
ႀကိဳးေစခ်င္သည္
ငါ့တြင္ဆႏၵ ႀကီးႏိုင္မွ..။

ေဇာ္ဂ်ီ 

ျမ၀တီ အတြဲ ၁၁၊ အမွတ္ ၁၊ ၁၉၆၂

ထိကရံုးပင္ ( ေဇာ္ဂ်ီ )

ခရမ္းေရာင္ ေငြမႈန္လဲ့ႏွင့္

ႏြဲ႔ပါဘိ သူ႔ဟန္သြင္

ဆြတ္ခ်င္လုိ႔ေမး..။

ထိစမ္းႏွင့္ေလ

ေပြလာလွ်င္ တကယ္ မုန္းပါငဲ့

ရုန္းလုိက္မယ္ေလး.. ။

ေဇာ္ဂ်ီ 

ဂႏ ၱေလာက၊ ၁၉၃၆

ကမ ၻာသစ္

❁

အတိတ္ကုိေတြး
မေဆြးေလနဲ႔..
အတိတ္ဆုိတာ ျပန္မလာဘူး..။

အနာဂတ္ကုိမွန္း
မလြမ္းေလနဲ႔....
အနာဂတ္ဆုိတာ မေသခ်ာဘူး..။

လက္ရွိခ်ိန္မွာ ၾကဳံေတြ႔ရာ၀ယ္
ပညာလုံ႔လ အသုံးခ်လ်က္
ဘ၀တန္ဖုိး အားမာန္ကုိးကာ
ျမတ္နုိးၾကည္ျဖဴ အရယူစုိ႔...။


ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ

ရာသီဦးအလွ

ေႏြေႏွာင္း လြန္ေသာ္
သစ္ပင္ေပၚ၌ ရြက္ေရာ္ ကင္းလ်က္
အႏုအသစ္ ဖူးပုရစ္တို႔
မိုးစက္ပြင့္သို႔ ေမွ်ာ္ရွာေလၿပီ..။
ေဆြေပါင္းမြန္ေဖာ္
ေက်ာင္းေနေပ်ာ္ပါး စာသင္သားတို႔
ၾကြားၾကြား၀င့္လ်က္ အားအင္သစ္ႏွင့္
ေက်ာင္းဖြင့္ရက္သို႔ ေမွ်ာ္ရွာေလၿပီ..။
ရာသီအစ ၀သႏ ၱမွာ
ပုရစ္ဖူးစ စိမ္းၿမၿမႏွင့္
လူငယ္အလွ စိမ္းၿမၿမတို႔
ေလာကတခြင္ အလွဆင္၍
အၿမင္ေအးၿမ ေပဦးမည္..။

ခိုင္ညီေသြး( ေက်းလက္ )

ထူးၿမတ္သာစြ လကဆုန္

ၿမဴခုိးမင္းလြင္
ဇာမွ်င္ပိုးသား၊ ယွက္သန္းထားလုိ႔
ၿခံဳလႊား၀န္းက်င္၊ တံလွ်ပ္ႏွင္လ်က္
ရြက္က်င္ေၾကြေညာင္း၊
ရြက္သစ္ေလာင္းသည့္
ေႏြေႏွာင္းအလွ၊ ႏုသစ္ၿမသည္
သာစြကဆုန္ လေပကို..။
ရြက္က်န္ေၾကြလြင့္
မုိးပြင့္အေၿခြ၊ ေလရူးေမႊခုိက္
ေၿမသင္းရနံ႔၊ ရပ္လံုးၿဖန္႔လ်က္
ကပ္လွန္႔လွ်ပ္ၿမဴး၊ မုိးသံက်ဴးကာ
မုိးဦးနိဒါန္း၊ မုတ္သံုကမ္းသည္
ခ်မ္းၿမကဆုန္ လေပကို..။
နကၡတ္ယွဥ္လာ
“၀ိသာခါ” တည့္၊ ရာသီ “ၿပိႆ”
ေႏြလမမည္၊ မုိးမပီေသး
ေလေၿပရွင္းသန္႔၊ ခင္းအၿဖန္႔တြင္
နံ႔သာထံုမြမ္း၊ စကားပန္း တုိ႔
ၿမိဳင္ထန္းေတာရပ္၊ ပြင့္စံုဟပ္သည္
ထူးၿမတ္ကဆုန္ လေပကုိ..။
ၿမတ္စြာဗုဒၶ
ဤလၿမတ္ထူး၊ လၿပည့္ဦး၀ယ္
မီးရွဴးသန္႔စင္၊ ဖြားေတာ္ၿမင္ ခဲ့
ဉာဏ္စဥ္ေတာ္ပြား၊ သစၥာတရားႏွင့္
ဘုရားအၿဖစ္၊ ေပၚထြန္းရစ္ခဲ့
ေမတၱာစြမ္းၿပည့္၊ ဓမၼအသိႏွင့္
ပရိနိဗၺာန္၊ ကိန္း၀ပ္စံခဲ့
သံုးတန္သံုးရပ္၊ ေၾကာင္းစံုထပ္သည္
လၿမတ္ကဆုန္၊ ထူးၿမတ္စံုစြ
လူ႔ဘံုခ်မ္းၿမ၊ ဘယာ၀ေအာင္
ပူပင္ေသာက၊ ေအးၿငိမ္းရေအာင္
ဗုဒၶရည္မွန္း၊ ေရစင္ခ်မ္းႏွင့္
တစ္၀န္းၿပည္ရြာ၊ ၿခိမ့္သဲစြာပင္
စဥ္လာမပ်က္၊ သြန္းဖ်န္းပက္သည္
ခ်စ္မက္တြယ္တာ ဆင္ယင္ႏႊဲ
ေဗာဓိေညာင္ေရ သြန္းသည့္ပြဲ…။

မင္းေသြးႏြယ္

ဗုဒၶ ႏွင့္ ဗုဒၶ၀ါဒ ( ရာဘင္ၿဒာနတ္တဂိုးအၿမင္ )

   ကဆုန္လၿပည့္ ဗုဒၶေန႔ ၀ိသာခါ အခါေတာ္ပြဲ ဆင္ႏႊဲရန္ အကြ်ႏ္ုပ္လာေရာက္ရာ၌ အကြ်ႏ္ုပ္ ၏ ႏွလံုးသည္းပြတ္ ထဲတြင္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ၿမတ္ ဘုရားအား ဤေလာက၌ ေမြးဖြားၿပီးေသာ လူအေပါင္း တုိ႔တြင္ အၾကီးဆံုး အၿမတ္ဆံုးလူသား အၿဖစ္ မွတ္ယူ ကာ ဦးညႊတ္ဂါရ၀ၿပဳရန္ ၿဖစ္ပါသည္။ အကြ်ႏု္ပ္က ဤသုိ႔ ဂါရ၀ၿပဳၿခင္းသည္ သမားရိုးက်၀တ္ၿပဳသည့္ သေဘာမွ် မဟုတ္ပါ။ ထုိဗုဒၶ ၿမတ္စြာဘုရားအား အကြ်ႏ္ုပ္၏ ႏွလံုးသည္းပြတ္တြင္းက ယံုၾကည္ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္ ေၾကာင္းကို ထုတ္ေဖာ္ၿပသရန္အတြက္လည္း ၿဖစ္ပါသည္။

    တစ္ခါက အကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဗုဒၶဂယာသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထုိစဥ္အခါ၌ အကြ်ႏ္ုပ္၏စိတ္တြင္ ဗုဒၶၿမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားပြင့္စဥ္အခါ မိမိမွာလူၿဖစ္ၿပီး ၿမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္မ်ားကို ႏွလံုးၿပည့္၀စြာၿဖင့္ တုိက္ရိုက္မနာၾကား ခဲ့ရၿခင္းအတြက္ ရင္ထုမနာ ၿဖစ္ခဲ့ရပါသည္။
     ဗုဒၶဂယာတြင္ ေ၀းလံလွစြာ ပင္လယ္ရပ္ၿခား ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ သမုဒၵရာကို ၿဖတ္ေက်ာ္ကာ ေရာက္လာေသာ တံငါသည္ သူဆင္းရဲ တစ္ဦးကို ေတြ႔ခဲ့ရပါသည္။ သူသည္ မိမိၿပဳဖူးေသာ အကုသိုလ္ ဒုစရုိက္မ်ားအတြက္ ေနာင္တ ၾကီးစြာရလ်က္ ဗုဒၶဂယာသုိ႔ ဘုရားကုိၾကည္ညိဳစိတ္ၿဖင့္ ေရာက္လာၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။ သူသည္ ညေနခင္းမွစ၍ ညဥ့္နက္ သန္းေခါင္ေက်ာ္သည့္တုိင္ေအာင္ တင္ပ်ဥ္ေခြထုိင္ကာ “ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစ ၦာမိ” ဟူ၍ သရဏဂံု ေဆာက္တည္ကာ ႏႈတ္မွဖြဖြ ရြတ္ဆုိေနရွာပါသည္။

သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ေက်းဇူးရွင္

သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ေက်းဇူးရွင္မွန္း မသိသား ဆုိး၀ါး အုိလူသားတုိ႔ 
စာေရးသူေနထုိင္ရာ ေနျပည္ေတာ္ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕၊ ေရႊခ်ီရပ္ အေရွ႕မစုိးရိမ္ ဥဳတံၱတားလမ္းေဘး ဓမၼာစရိယစာသင္တုိက္ (ေရွး အေခၚ သစ္က်ိတ္ေက်ာင္း) ေဘးရွိ လမ္းပခုံးေခၚကတၱရာလမ္းေဘးတြင္ ေပါက္ေနေသာ စိမ္းစိမ္းစုိစုိ ေျမစာႏွင့္ မုံညင္းေရာ ရာ ျမက္ခင္း ကေလးမ်ားကို မည္သည့္ ပညာရွင္မ်ားက ေပါင္းသတ္ေဆးဖ်န္းထားသည္မသိပါ၊ ညိဳးႏြမ္းေနသည္။ အခ်ဳိ႕က မီးပင္႐ႈိ႕ ထားေသး သည္။
လမ္းပခုံး (Road Shoulder) ေခၚေသာ ယာဥ္ႏွင့္ လူသြား ကတၱရာလမ္းေဘး (မာက်င္) ေျမမ်ားေပၚတြင္ သင့္တင့္ သေလာက္ ေပါက္ေနေသာ ျမက္ခင္းကေလး မ်ားသည္ စိမ္းစိုရႊန္းျမ၍ ပူျပင္း ေသာ ဝန္းက်င္တြင္ ေအးျမေသာ ျမင္ကြင္းကို ရေစ သည္။ စိတ္ ၾကည္ႏူးမႈရသည္။ ထုိျမက္ခင္း ကေလးမ်ားရွိေနျခင္းျဖင့္ မုိးျပင္း မုိးသည္းရြာ၍ လမ္းေပၚမွ ေရမ်ား လမ္းေဘးေျမာင္း တြင္း စီးဆင္းရာတြင္ လမ္းေပၚကပါလာေသာ ဖုန္၊ သဲ၊ ေက်ာက္စရစ္ခဲငယ္မ်ားကို ဖမ္းယူတားဆီးထားသျဖင့္ လမ္း ေဘးေရႏုတ္ေျမာင္း မ်ား သဲႏုန္းပို႔ ပိတ္ဆုိ႔ျခင္းလည္း မျဖစ္ေတာ့ေပ။
ထုိထုိေသာ လမ္းေဘးလမ္း ပခုံး (Road Shoulder or Road Margin) ေပၚရွိ  ျမက္မ်ားကုိ အ လုပ္မရွိ အလုပ္ရွာၿပီး စည္ပင္ ဝန္ထမ္းတို႔က ေပါက္တူးျဖင့္ ေပါက္ထုတ္ရွင္းလင္းပစ္ေနေသာ ေၾကာင့္ လမ္းပခုံးေတြမုိ႔ ေရတုိက္ စားၿပီး ေရႏုတ္ေျမာင္းေတြ သဲႏုန္း ပို႔ကာ ပိတ္ဆုိ႔မႈျဖစ္ရပါသည္။ ဤ အေျခအေနကို အမွန္မသိ၍ေလာ၊ အလုပ္သမားကို အလုပ္ခ်ေပးရန္ သာ အဓိက တာဝန္ဟု ယူဆ၍ ေလာ။ ထုိထုိေသာ လမ္းေဘး လမ္း ပခုံး (Road Shoulder or Road Margin) မ်ားေပၚရွိ ေပါင္းျမက္ မ်ားကို ၿမိဳ႕ျပတြင္သာမက ၿမိဳ႕ျပင္၊ ဌာနဆုိင္ရာ ႐ုံးမ်ားေဘးရွိ အေဝး ေျပးလမ္းေဘးမ်ား၊ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔၊ ရဲစခန္းမ်ား၏ ေဘးနားေတြမွာ လည္း ျမင္ခဲ့ရဖူးပါသည္။အျမင္မ ဆုိးလွပဲ အႏၲရာယ္လည္း မျဖစ္ ေလာက္ေသာ လမ္းပခုံးျမက္ခင္း မ်ားကို မရွင္းသင့္ပါ။
သုေတသီတုိ႔သည္ ႏွစ္လၾကာ ျမင့္စြာမွသည္ ယခုတုိင္ သစ္ပင္၊ သီးႏွံ၊ ျမက္ခင္းစေသာ သစ္ပင္မ်ဳိး စုံတုိ႔၏ ပတ္ဝန္းက်င္ (လူသားႏွင့္ သက္ရွိေလာကဝန္းက်င္) အက်ဳိး ျပဳေနပုံကို စနစ္တက်ေလ့လာထား ခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္သည္။
သစ္ပင္ (ႀကီးငယ္ မေရြး) အ စိမ္းေရာင္႐ုိးတံႏွင့္ အရြက္ရွိ အ ပင္မ်ားသည္ ေလထုထဲမွ ကာဗြန္ ဒုိင္ေအာက္ဆုိဒ္ကို စုပ္ယူၿပီး အ ပင္အာဟာရ (အစားအစာ)အျဖစ္ ကစီကို ခ်က္လုပ္ၾကရသည္။ ထုိသို႔ခ်က္လုပ္ရာတြင္ စိမ္းလန္းစုိေျပစြာ တက္ၾကြ စြာ ေပါက္ေရာက္ ရွင္သန္ေနေသာ ျမက္အမ်ဳိးအစား အ ပါအဝင္ သီးႏွံပင္စုိက္ခင္း ဧရိယာ တစ္ဟက္တာ (၂.၄၇ ဧက) ရွိ ေသာေျမကြက္မွ အပင္မ်ားသည္ ကာဗြန္ဒုိင္ေအာက္ဆုိဒ္ဓာတ္ (Carbondioxide) ခုနစ္ တန္မွ ရွစ္တန္ကို ဝန္းက်င္ေလထုမွ စုပ္ ယူ အသုံးျပဳရသည္၊

သို႔အားျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေလထုညစ္ညမ္း ေစေသာ ကာဘြန္ဒိုင္ေအာက္ဆုိဒ္ ဓာတ္မ်ားကို ေလ်ာ့နည္း သြားေစ သည္။ ထုိသုိ႔ ကာဘြန္ဒုိင္ေအာက္ ဆုိဒ္ကို စုပ္ယူအသုံးခ်ေနစဥ္မွာပဲ ထုိ (၂.၄၇ ဧက) အရြယ္ရွိ သစ္ ပင္မ်ား၊ သီးႏွံခင္းမွ Oxygen ေအာက္ ဆီဂ်င္ ဓာတ္ ငါးတန္မွ ခုနစ္တန္ကို ထုတ္ေပးလုိက္သည္။ ထုိမွ်ေသာ Oxygen ပမာဏသည္ လူ ၁၂ ဦး တစ္ႏွစ္စာ အသက္႐ွဴ သုံးႏုိင္သည္ဟု ဆုိပါသည္။ စိမ္း စိမ္းစုိစုိ ႐ုိးတံရြက္အုပ္ရွိေသာ အ ပင္မ်ားသည္ အစာအာဟာရ အလုိ႔ငွာ သြက္သြက္လက္လက္ အလင္းျဖင့္ အစာဖြဲ႔ေနစဥ္ ေျမ တြင္းမွ စုပ္ယူရရွိၿပီး ကစီဖြဲ႔၍ပို ေသာေရမ်ားကို ေရေငြ႔အျဖစ္ ထုတ္ေပးေသာ (Transpire) လုပ္ ေပးရ သည္။ ထုိ Transpiration water vapour မ်ားသည္ သီးႏွံခင္း ၏ ေလထုထဲသို႔ ေရမ်ားအျဖစ္ ေရာက္သြားရာ၊ ထုိေရေငြ႔ေတြ ေရ ျဖစ္သြားေသာအခါ စုစုေပါင္းေရ ပမာဏသည္ စုိက္ခင္းတစ္ဟက္ တာ (၂.၄၇ ဧက) ရွိ စုိက္ကြက္အ တြက္ မုိးေရခ်ိန္ (Rainfall) ႏွင့္ တြက္လွ်င္ ၂ဝ မွ ၄ဝ စင္တီမီတာ (၈ လက္မမွ ၁၆ လက္မ) ႏွင့္ ညီ မွ်သည္ဟု ဆုိပါသည္။
သို႔ျဖစ္လွ်င္ လူသားတုိ႔၏ ေနထုိင္ရာ ရပ္ကြက္၊ လမ္းေဘး အိမ္ၿခံေျမမ်ားရွိ ျမက္ခင္း၊ သစ္ပင္၊ ၿခံဳႏြယ္ စုိစုိစိမ္းစိမ္းတုိ႔သည္ ကတၱရာ ခင္း၊ ကြန္ကရစ္ခင္းထား ျခင္းထက္ လူသားႏွင့္ သက္ရွိဝန္းက်င္အတြက္ ကာဘြန္ဒိုင္ေအာက္ဆုိဒ္ဖယ္ ရွားေပးျခင္း၊ ေအာက္ဆီ ဂ်င္ ဓာတ္ (ေလေကာင္းေလသန္႔) ပံ့ပုိးေပးျခင္း၊ ေလထုႏွင့္ ေျမသားအ တြက္ စိုစြတ္မႈ ေရေငြ႔ေရ စက္ ျဖည့္ စြက္ေပးျခင္းဟူေသာ အက်ဳိးေက်း ဇူးမ်ားကို သေဘာေပါက္လွ်င္ မသိသားဆုိးရြားေသာ အထင္အ ျမင္မ်ားျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မျပဳ ျပင္ၾကေစလုိပါ။
သက္ရွိ လူသားတုိ႔ေနထုိင္ရာ ၾသကာသေလာကႀကီး ထာဝစဥ္ ရွင္သန္ေစေရးအတြက္ တင္ျပ အပ္ပါသည္။

သုတေက်ာ္

ကာသိမင္း ႏွင့္ ေကာသလမင္း ( ရာဘင္ၿဒာနတ္တဂိုး )

ေကာသလမင္းသည္ သူဆင္းရဲမ်ားႏွင့္ ခုိကုိးရာမဲ့မ်ားကို အေဆြခင္ပြန္းသဖြယ္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္သူအၿဖစ္ ေ၀းနီးအႏွံ႔ ထင္ရွား ေက်ာ္ေစာေလသည္။
ဤသတင္းကို ၾကားရေသာအခါ ကာသိမင္းသည္ လြန္မင္းစြာ မနာလို၀န္တိုၿခင္း ၿဖစ္မိ၏။
            “ငါ၏ ၿပည္သူတို႔သည္ ေကာသလမင္းက ငါ့ထက္ တန္ခုိးၾကီးၿမင့္သည္ ဟူ၍ မွတ္ထင္ေနၾကသည္၊ ေကာသလမင္းသည္ အလွဴဒါန ၿပဳဟန္ေဆာင္လ်က္ ၿပည္သူတို႔ကို သူ႔ဘက္ပါေလေအာင္ ၾကံေဆာင္ဘိ၏ ၊ ရွက္ဖြယ္အၿပဳအမူသာတကား၊ အို စစ္သည္တို႔.. စစ္ၿပဳရန္ ၿပင္ၾကေလာ့၊ မည္သူက ပို၍ တန္ခုိးၾကီးၿမင့္ေၾကာင္းကို ဓားလွံလက္နက္ၿဖင့္ စစ္ေဆးၿပပါအံ့”..။
            ဤသို႔ သူသည္ ၾကံဳး၀ါးၿပီးလွ်င္ ေကာသမင္းကို စစ္ၿပဳေလသည္။ မၾကာမီ စစ္ပြဲသည္ ၿပီးဆံုးသြားေလသည္၊ ေကာသလမင္းသည္ စစ္ရံႈးသၿဖင့္ ေတာတြင္းသို႔ ေၿပး၀င္ ပုန္းေအာင္ေနရေလသည္။ ဤတြင္ ကာသိမင္းက “အလွဴဒါနသည္ မေအာင္ၿမင္ႏိုင္၊ လက္နက္အင္အား ခုိင္မာေတာင့္တင္းၿပီးသ ူသာလွ်င္ ေအာင္ႏိုင္ေလၿပီတကား” ဟူ၍ က်ဴးရင့္ေလသည္။


            သို႔ေသာ္ ၿပည္သူတို႔က မခ်မ္းေၿမ့ၾက။
            “တရားကို နတ္မေစာင့္ေတာ့ၿပီ အမွန္တရားသည္ ဆိတ္သုဥ္းေနၿပီ၊ မၾကာမီ ဤကမ ၻာသည္ ပ်က္စီးၿခင္း သို႔ ေရာက္ရေပေတာ့မည္” ဟူ၍ သူတို႔သည္ ဆိုၿမည္ၾကေလသည္။
            ထိုအခါ ကာသိမင္းသည္ ၿပင္းစြာ အမ်က္ထြက္ၿပန္ေလသည္။
            “အဘယ္ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ရန္သူ႔အတြက္ စိတ္မခ်မ္းေၿမ့ၿခင္း ၿဖစ္ေနရပါသနည္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ကို အခ်ည္းႏွီးတည္းဟု ယူမွတ္ေနၾကပါသနည္း၊ ရန္သူ၏ ၾကံစည္မႈပင္ ၿဖစ္တန္ရာ၏ ၊ ရန္သူသည္ အေရးႏွိမ့္လ်က္မွပင္ ငါ့အား ေအာင္ႏိုင္ရန္ၾကံဘိ၏ ၊ အုိ .. ေစတမန္တို႔ .. ေကာသလမင္း၏ ဦးေခါင္းကိုၿဖတ္လ်က္ ငါ့ထံယူေဆာင္လာႏိုင္သူအား ဆုေတာ္ ေရႊစင္တစ္ရာ ေပးသနားမည့္အေၾကာင္း ၿပည္လံုးအႏံွ႔ ေၾကညာေခ်ေလာ့..”
            ဘုရင့္အမိန္႔ကို နာခံလ်က္ ေစတမန္တို႔သည္ ၿပည္လံုးအႏွံ႔ လိုက္လံေၾကညာၾကေလသည္။ ၿပည္သူတို႔ကား နားတို႔ကို ဆို႔ပိတ္လ်က္ ေစတမာန္တို႔ႏွင့္ ေ၀းရာသို႔ ေရွာင္ရွားသြားၾကေလသည္။
ေကာသလမင္းသည္ ေတာတြင္း၌ သူေတာ္စင္တရားကို က်င့္လ်က္ တစ္ကိုယ္တည္း လွည့္လည္ေနထိုင္ေနရေလသည္။
            တစ္ေန႔တြင္ ခရီးသည္တစ္ဦးသည္ ေကာသလမင္းကိုေတြ ့ရိွသည္တြင္ မင္း ဟူ၍မသိပဲ သူေတာ္စင္အမွတ္ၿဖင့္ပင္ ဤသို႔ေမးၿမန္းေလသည္။
            “အို..သူၿမတ္၊ ေကာသလႏိုင္ငံသို႔သြားရာ ခရီးလမ္းကို ကြ်ႏ္ုပ္အား ညႊန္ပါေလာ့”
“ခရီးသည္၊ အဘယ္ကိစၥအလို႔ငွာ ေကာသလႏိုင္ငံကို သြာလိုပါသနည္း”
“သူၿမတ္..ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ကုန္သည္တစ္ဦး ၿဖစ္ပါသည္၊ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ကုန္သေဘၤာမွာ မုန္တိုင္းဒဏ္ကို ခံရပါသၿဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ပစၥည္းဥစၥာဟူသမွ် ဆံုးရံႈးခဲ့ပါသည္၊ ေကာသလမင္းသည္ ခိုကိုးရာမဲ့တို႔ကို ကူညီသူ ၿဖစ္ပါသည္၊ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ဒုကၡကို ၾကားသိရပါက မုခ်ကူညီမည္သာ” ဟု ဆိုေလသည္။
            သူေတာ္စင္သည္ မ်က္ရည္တို႔ကို ဖံုးကြယ္လိုသၿဖင့္ ၿပံဳးရယ္လိုက္ေလသည္။ သူသည္ ေခတၱစဥ္းစားၿပီးေနာက္ သက္ၿပင္းခ်လ်က္ ဤသို႔ ဆိုလိုက္ေလသည္။
            “ခရီးသည္.. ငါ့ေနာက္သုိ႔လိုက္ခဲ့ပါေလာ့၊ သင္၏ ဆႏၵကို ၿဖည့္စြမ္းႏိုင္သူအထံသို႔ ယခု သင့္ကို ငါ ေခၚေဆာင္သြားပါအံ့”
            သူေတာ္စင္သည္ နန္းေတာ္သို႔၀င္ၿပီးလွ်င္ ကာသိမင္းကို ဦးညႊတ္လ်က္ ဤသို႔ဆို၏။
            “အို.. ကာသိမင္း၊ ကြ်ႏ္ုပ္ကား ေကာသလမင္းေပတည္း၊ သင္သည္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ဖမ္းဆီးဆက္သႏိုင္သူကို ဆုေတာ္ေရႊစင္တစ္ရာ ေပးသနားမည္ ဟူ၍ ေၾကညာခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ၊ ယခု ကြႏ္ုပ္သည္ သင့္လက္သို႔ေရာက္ၿပီ၊ ကတိအတိုင္း ဆုေတာ္ကို ကြ်ႏ္ုပ္၏ အေဖာ္အားေပးပါေလာ့”
            မႈးမတ္တို႔သည္ အံ့အားသင့္လ်က္ ၿငိမ္သက္ေနၾကသည္။ စစ္သည္ေတာ္တို႔သည္ သူတို႔၏ လႈပ္ရွားလ်က္ရိွေသာ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားၾကသည္။
            ဘုရင္သည္ သူေတာ္စင္ကို အတန္ၾကာမွ် စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထုိေနာက္ သူသည္ ေနရာမွထလ်က္ ရယ္ေမာ လိုက္ေလသည္။
            “အို.. ေကာသလမင္း၊ သင္သည္ ေသၿခင္းတရားကို ရင္ဆိုင္လ်က္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေအာင္ႏိုင္ရန္ ၾကံေဆာင္သည္ မဟုတ္ပါေလာ၊ သင္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႔ကို ကြ်ႏ္ုပ္ေခ်ဖ်က္ပါအံ့၊ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ယေန႔ေအာင္ႏိုင္သူ ၿဖစ္ေလၿပီ၊ ယခုပင္ ေကာသလႏိုင္ငံကို အသင္ ၿပန္လည္သိမ္းပိုက္ပါေခ်ေလာ့”
            ဤသို႔ဆိုၿပီးလွ်င္ သူသည္ သူေတာ္စင္အား လက္ကိုဆြဲလ်က္ ရာဇပလႅင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာ တို႔ၿဖင့္ အတိၿပီးေသာ သရဖူကို ၿမဴမႈန္အလိမ္းလိမ္းကပ္ေနေသာ သူေတာ္စင္၏ ဦးေခါင္းထက္သို႔ တင္ေဆာင္ေပးလိုက္ေလ၏။

ရာဘင္ၿဒာနတ္တဂိုး

ကမ ၻာသစ္ ၿမန္မာ Fan Page

ပုဂံအလွ ျမန္မာ့တာ၀န္

ေကာက္ေၾကာင္းမွာ ေဆးရည္ဆုိး
ဂူပုထုိး နံရံမွာ။
နိပါတ္ေတာ္ ထုပၸတၱိ
အဘုိး၏ လက္ရာ ။
၀ါးႏွီး ေခြကာ
သစ္ေစးကာ လူး။
ကႏုတ္ႏြယ္ ထည္ကာၾကြလုိ႔
အဘြား လက္ရာလွ
ခ်စ္စရာ့ ယြန္းဘူး။

ပန္းခ်ီကား ဘုိးလက္ရာ
ေဆးစက္ ျဖာလုိ႔ၾကည္။
ခံ့ထည္စြာ တီထြင္ပန္း
သန္စြမ္း ေ၀စီ။
ရႈစမ္းေတာ့ညီ
ပီေလရဲ ႔ ေရာင္စံုကား။
ျမန္မာ့ဟန္ ပီပီႏိႈး
ဘုိး ပုဂံသား။

ယြန္းဘူးေလး ခ်စ္စရာ
တစ္မ်ိဳး သာလွသည္။
ရိုးရာညီ တီထြင္လုပ္
အရုပ္ စံုသည္။
ရႈစမ္းေတာ့ညီ
ေရၾကည္ထည့္ ေသာက္မွာလား။
လက္ေဆာင္ေပးခ်င္လည္း
အေသြးယဥ္ အဆင္ကြဲဟန္တစ္မူနဲ႔
ပုဂံသူ အဘြား။

တုိ႔အဘုိး တုိ႔အဘြား
ပုဂံသား ရာဇ၀င္
အယဥ္မွာ အစဥ္သာလုိ႔
ျမန္မာတုိ႔ ဂုဏ္လြင္။
ပန္းမ်ိဳးစံုလင္
အမ်ိဳးဂုဏ္တင္လုိ႔ သစ္လြင္ဟိန္း။
ေရွးအတီ ပုဂံအလွကိုက
ေမႊးၾကည္ၾကည္ ျမန္မာဆန္လွပါပေကာ
ႀကံဆကာ တီထြင္ထားေလတဲ့
ဘိုးဘြားေမြ ရိုးရာဟန္ကိုျဖင့္
ရုိးညွာတံ အရြက္မဖံုးရေအာင္
မက္ဆံုးမေျပ ေရႊအလွကိုကြယ္
သက္ဆံုးေလ ေ၀ၾကြေအာင္တဲ့
ညီရယ္
ေၾကြမက်ေအာင္ထိန္း..။    ။

ျပင္စည္ေအာင္

မိုးဦး

ၾကာၿပီေလ
တာရွည္ေႏြထဲ၊ ေၾကြဆဲေၿခြရြက္
ေနလည္း အေနခက္သူ၊ အပူခံဘ၀
အပူဒဏ္ခ လုိ႔၊ ညိႈးလ်ႏြမ္းေသြ႔
မခ်မ္းေၿမ့ႏိုင္၊ ၿမဴေငြတံလွပ္
မုိးေခါင္ရပ္က၊ ရြက္ခ်ပ္မေ၀
ေႏြသစ္ပင္ပါ၊ သခင္လာမွ
ဖူးညွာၿမသစ္၊ ေ၀စည္ၿဖစ္မည္
ေမွ်ာ္လင့္ရည္ကိုး၊ အၿမတ္ႏိုးဆံုး
မုိးဦးအခ်စ္ လာပါကြယ္..။

ေႏြရက္ေတြက၊ ေၾကြသမွ်ေလ
ေ၀ပါရေစကြယ္၊ ေရစင္မုိးစက္
ေမတၱာလက္ၿဖင့္၊ ဖ်န္းပက္ေပြ႔ေထြး
ၿငိမ္းေအးသာၾကည္၊ ရာသီအသစ္
တာရွည္ၿဖစ္ပါ၊ ထံုယစ္ပ်ံ႕ေ၀
နံ႔သာရည္ခ်ိဳး၊ ရြက္ႏုတုိးေအာင္
မုိးဦးအခ်စ္ လာပါကြယ္..။

လာပါအခ်စ္၊ မုိးဦးသစ္ရယ္
ပုရစ္ဖူးစုိ႔၊ ပန္းငံုတုိ႔ေ၀
ေလာကေၿမကို၊ ၿငိမ္းေစခ်မ္းေစ
အႏြမ္းေၿပလ်က္၊ ပန္းေတြပြင့္ေအာင္
စြမ္းရြက္ေဆာင္ပါ၊ သနားညွာမေထာက္
ရာသီေဖာက္ၿပန္၊ မုန္တုိင္းထန္လ်က္
အကိုင္းခက္ေတြ၊ ဖ်က္ေၿခရိုက္ခ်ိဳး
အၿငိဳးတၾကီး၊ မုိးမသည္းႏွင့္
လွ်ပ္စီးႏြယ္ခက္၊ မခ်ဳန္းၿပက္ႏွင့္
မုိးသက္ေလႏု၊ ယုယမႈၿဖင့္
လြမ္းသူ႔ရင္ကို ၿငိမ္းပါလွည့္…။

ေမာင္စိန္၀င္း ( ပုတီးကုန္း )

                                                        Page

ပီတိ ( ရာဘင္ျဒာနတ္တဂိုး )

ေမလ၏ ေန႔လယ္ခင္းသည္ ဆံုးစမထင္ ပူၿပင္းလွေခ်၏။ အပူလိႈင္းေၾကာင့္ ေၿမၿပင္သည္ ေၿခာက္လ်က္၊
ေသြ႔လ်က္၊ ပတ္ၾကားအက္လ်က္။

    ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ၿမစ္ကမ္းပါးတစ္ဖက္မွ အသံတစ္သံၾကားလုိက္သည္။
    “အခ်စ္ေရ လာပါ၊ လာပါ”

ထုိ႔ေၾကာင့္ စာအုပ္ကို ပိတ္ၿပီးလွ်င္ ၿပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္လ်က္ အၿပင္သို႔ ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္၏။
ၿမစ္ထဲသို႔ ဒူးဆစ္အထိ ဆင္းေနေသာ လူငယ္တစ္ဦးသည္ ၿမစ္ကမ္းစပ္တြင္ ေပကပ္ကပ္ရပ္ေနေသာ ရႊံ႕မ်ား လူးေနသည့္ ကြ်ဲၾကီးတစ္ေကာင္ကို ေရခ်ိဳးေပးရန္အတြက္ ေခၚငင္ေနသည့္ အၿဖစ္ကို ေတြ႔လုိက္၏။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ အားပါးတရ ၿပံဳးလုိက္မိ၏။ ရင္တြင္း၌ကား ပီတိမ်ား ၿဖာေ၀မိ၏။

ရာဘင္ၿဒာနတ္တဂိုး

ျမတ္စြာဘုရား ၏ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးသတ္မွတ္ခ်က္

 ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေလာကီေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာ အက်ိဳးအတြက္ လူမႈေရး၊ 

စီးပြားေရး၊ ဘာသာေရး ပါမက်န္ ေဟာၾကား ညႊန္ၾကားေပးေတာ္မူခဲ့သည္။ 
စိတ္ေနစိတ္ထား ျမင့္မားေရးသာမက လူေနမႈ ဘ၀ျမင့္မားေစရန္အတြက္ပါ 
ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ မိဘႏွင့္ သားသမီး ဆက္ဆံေရး၊ အလုပ္ရွင္
အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရး၊ အိမ္ေထာင္ရွင္မ်ား၏ ဆက္ဆံေရးပါမက်န္
 ေဟာၾကားဆံုးမေပးခဲ့သည္။ အနာဂါတ္တြင္ သာယာ ျငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေသာ
ဘ၀ မ်ားကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ လူငယ္လူရြယ္မ်ားတြင္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး
 ျပည့္၀ဖို႔ အလြန္အေရးၾကီးပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၵ၏ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး
သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားမွ မွတ္သားမိသည္မ်ားအား မွ်ေ၀လိုက္ပါသည္။


၁။ ဆံုးမလြယ္သူျဖစ္ျခင္းဆိုတဲ့ အရည္အခ်င္းတစ္ရပ္ 
( သူ႔ရဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘတ္ ဆံုးမခက္ခဲသူျဖစ္ျခင္း သေဘာကိုပါ နားလည္ရမယ္)
၂။ အေဆြခင္ပြန္းေကာင္း ရိွသူျဖစ္ျခင္း
၃။အေၾကာင္းဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကို လိမၼာေသာသူျဖစ္ျခင္း
၄။ေျဖာင့္မတ္ေသာသူျဖစ္ျခင္း
၅။ႏူးညံ့ေျပျပစ္ေသာသူျဖစ္ျခင္း
၆။သည္းခံႏိုင္သူျဖစ္ျခင္း
၇။ေကာင္းေသာအမႈ၌ ေမြ႔ေလ်ာ္သူျဖစ္ျခင္း
၈။ခ်စ္ခင္ေျပျပစ္ေသာ စကားကုိ ေျပာဆိုတတ္သူျဖစ္ျခင္း
၉။ပ်ဴငွာ ေဖာ္ေရြသူျဖစ္ျခင္း
၁၀။မ်က္စိကၠေျႏၵကို ေစာင့္ထိန္းတတ္သူ ျဖစ္ျခင္း
၁၁။စားဖြယ္ (ေဘာဇဥ္) ၌အတိုင္းအရွည္ကို သိသူျဖစ္ျခင္း
၁၂။သတိမေမ့ေလ်ာ့သူ ျဖစ္ျခင္း
၁၃။သမၺဇဥ္ (ဆင္ျခင္) ၊ဥာဏ္ေကာင္းသူ ျဖစ္ျခင္း (မတုန္မလႈပ္ ဆင္ျခင္နိုင္ျခင္းရိွသူ ျဖစ္ျခင္း)

 ျမတ္ဗုဒၶရဲ႔ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး သတ္မွတ္ခ်တ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုျပီး အနာဂါတ္နိုင္ငံေတာ္အတြက္ အားကိုးအားထားရေသာ နိုင္ငံသားေကာင္းသမီးေကာင္းမ်ား ျဖစ္ႏို္င္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း

 Posted by khaingsukyi 

New World  Page 

ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ကို မိမိကစ

ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္ဆုိသည္မွာ အလြန္ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားေသာ ကိစၥတစ္ခု မဟုတ္ပါ။ ေရွးဦးစြာ မိမိ 

ကိုယ္မိမိ ျပန္သုံးသပ္ရန္ ျဖစ္ပါ၏။ မိမိသည္ မိမိေနထုိင္ေသာ ပတ္ ၀န္းက်င္ရွိ လူမ်ားႏွင့္ 

သင့္တင့္စြာ ဆက္ဆံေနထုိင္တတ္သူျဖစ္သည္ လား ဆုိျခင္းက ပထမႏွင့္ အဓိက အေျခခံအခ်က္ျဖစ္၏။

မိမိသည္ မိမိပတ္၀န္းက်င္ရွိ လူမ်ားႏွင့္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ ဆက္ ဆံတတ္သည့္စိတ္၊ အနစ္နာခံ 

သည့္ စိတ္၊ ကူညီေပးလုိသည့္ စိတ္၊ ပတ္၀န္းက်င္ သန္႔ရွင္းမႈကို မိမိ မည္မွ်လုပ္ေပးလုိသည့္ စိတ္မ်ား 

မရွိပါဘဲလ်က္ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္ရွိသည္ ဆုိျခင္းမွာ လားလားမွ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။

မိမိ မိသားစုႏွင့္ မိမိသည္ တစ္သားတည္းျဖစ္ရမည္။ မိမိပတ္ ၀န္းက်င္ႏွင့္ တစ္ညီတည္းျဖစ္ရ မည္။ 

ထုိသူမ်ားကို မိမိက ခ်စ္ခင္ ပါမွ၊ ေသြးရင္းသားရင္းကဲ့သို႔ စိတ္ ထားရွိမွ ပတ္၀န္းက်င္က မိမိကို 

အသိအမွတ္ျပဳမည္။ ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ မည္၊ ေလးစား႐ုိေသမည္၊ ယင္း အေျခခံ အခ်က္ၿပီးျပည့္စုံမွ 

အလုပ္ လုပ္၍ ရမည္။

မိမိက စိတ္ေကာင္းရွိသည္။ ထုိသူမ်ားက စိတ္ေကာင္းမရွိ။ မိမိ က အနစ္နာခံသည္။ ထုိသူမ်ားက 

အလကားရယူသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ စိတ္ထားမ်ဳိးရွိေနသေရြ႕ မိမိႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္သည္ သင့္တင့္ဖြယ္မရွိ၊ 

အလုပ္မျဖစ္။အလုပ္ျဖစ္ခ်င္ လ်င္ မိမိက ေရွးဦးစြာ လုပ္ျပရ မည္။

ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ မိမိသည္ တစ္တန္းတည္း၊ တစ္သားတည္း ျဖစ္ေရး၌ မိမိသည္ ေပးဆပ္သူ ျဖစ္ရမည္။ 

ရယူသူမျဖစ္ရ။ မိမိ သည္ အနစ္နာခံသည္ ဆုိသည့္ စိတ္ထားကပင္ မိမိစိတ္သည္ မသန္႔ရွင္းေသးဟု 

ဆုိရမည္။ ေပး ဆပ္သူသည္ ထုိသုိ႔ေသာ သူမ်ဳိး မဟုတ္၊ ဤသုိ႔စိတ္ထားႏွင့္ ႏုိင္ငံ ကို ခ်စ္သည္ဆုိသည့္ 

စကားကား မုိး ႏွင့္ေျမပမာ ေ၀းလြန္းလွ၏။

အလုပ္ႏွင့္ လက္ေတြ႔ျပရ သည္။ ထုိစကားသည္ အလြန္ လြယ္သည္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္ျဖစ္ ေရးဆုိသည့္ 

စကားလုံး၏ ေနာက္ ကြယ္၌ မည္မွ် ေစတနာရွိသည္၊ မည္မွ် ေမတ္ၱာထားသည္ ဆုိသည့္ အတုိင္းအတာ

ပမာဏ မရွိလွ်င္ မည္သို႔ေသာ အလုပ္တစ္ခုမွ ျဖစ္ မလာႏုိင္ေပ။ ဤသည္ကိုလည္း သေဘာေပါက္ထားမွ

  ျဖစ္မည္။

လူအမ်ားအေပၚ ေမတ္ၱာထား သူ၊ စိတ္ေကာင္းေစတနာထားသူ သည္ အခ်ိန္ျပည့္ မိမိအတြက္ မစဥ္းစား၊ 

သူတစ္ပါးအတြက္ သာစဥ္းစားသည္၊ ေတြးေတာ သည္။ သို႔မွ လူအမ်ားအတြက္ အလုပ္မ်ား 

လုပ္ျပႏုိင္သည္။ အခ်ိန္ ၾကာလာသည့္အခါ သူ႔စိတ္ထားႏွင့္ သူ႔အလုပ္သည္ တစ္သားတည္း ျဖစ္သြား၏။ 

တစ္သားတည္းျဖစ္ သြားမွ လူအမ်ားက အသိအမွတ္ျပဳ မည္။ သူ႔စကားမွန္ေၾကာင္း လက္ ခံမည္။

စိတ္ထားႏွင့္ လုပ္ရပ္ တစ္ သားတည္းျဖစ္သြားေသာ သူမ်ားကို ယေန႔ကာလ၌ အလြယ္မေတြ႔ရႏုိင္ ပါ။ 

အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ပတ္ ၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးသည္ စိတ္ ေကာင္းေစတနာထားမႈမ်ားႏွင့္

 ေ၀းကြာေန၍ ျဖစ္သည္။ ပတ္၀န္း က်င္သည္ သဘာ၀ျဖစ္၏။ ညစ္ ညမ္းေသာ စိတ္ထားႏွင့္ အျပဳအမူက 

သဘာ၀ကို ျပဳျပင္ေပးထား၍ ျဖစ္သည္။

မည္သုိ႔ ဆုိးသြမ္း၊ ၾကမ္းတမ္း ေသာ သဘာ၀ရွိသည့္ ပတ္၀န္း က်င္ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ေကာင္း၊ စိတ္ တနာကို 

တစ္ဦးတစ္ေယာက္က စတင္ျပသရမည္။ ထုိမွ တစ္ဦးမွ ႏွစ္ဦး၊ ႏွစ္ဦးမွ သုံးဦး၊ မွန္ကန္ေသာ စိတ္ထားသည္ 

သဘာ၀ကိုပင္ ျပဳ ျပင္ေပးႏုိင္၏။ တစ္စထက္တစ္စ လူမ်ားလာရမည္။ ေစတနာထား သူမ်ားလာလွ်င္ 

ပတ္၀န္းက်င္ လည္း ေျပာင္းသြားမည္။

မည္သို႔ဆုိဆုိ၊ မိမိက စရမည္။ မိမိက စိတ္ထားေကာင္းေမြးျပရ မည္။ ထုိစိတ္ထားႏွင့္ အလုပ္လုပ္ ျပရမည္။ 

ထုိအခါ ထုိသို႔ေသာ စိတ္ ထား၊ ထုိသုိ႔ေသာ အျပဳအမူကုိ သေဘာက်သူရွိလာမည္။ တစ္ ေယာက္တုိး၊

 ႏွစ္ေယာက္တုိးျဖင့္ ေစတနာရွိသည့္ ၀န္းက်င္တစ္ခု ဖန္တီးယူရမည္။

ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ကို ေစတနာႏွင့္ ျပရမည္။ မိမိက စရမည္။ အျခား သူမ်ားအေပၚျမင္ျခင္းထက္၊ မိမိ ကိုယ္မိမိ

ျပန္ၾကည့္ရမည္။ မိမိမည္ မွ် ႏုိင္ငံကို ခ်စ္သနည္း။ ၀န္းက်င္ ကုိ မည္မွ် မိမိခ်စ္သနည္း။ ထုိသုိ႔ ျဖင့္ စရမည္။

Mg ZayGwet

အလြမ္းသင့္ေစ ... တန္ခူးေလ

အလြမ္းသင့္ေစ ... တန္ခူးေလ

မိုးတစ္ေပါက္နဲ႕
ပိေတာက္ေတြပြင့္တဲ့ .. ေႏြ ... ။
ပင့္သက္တို႔ ေၾကြေစဖို႔
တေက်ာ့ျပန္ ေရာက္လာခဲ့ေပါ့ ... ။
ခုခ်ိန္ေလာက္ဆို
ဧပရယ္လ္ရဲ႕ႏွလံုးသားဗဟိုခ်က္က
ေရသဘင္မ႑ပ္ေတြဆီိမွာ
စည္းခ်က္ညီ တူးပို႔သံေတြနဲ႔
ဘယ္ညာခ်ီ ယိမ္းႏြဲ႕ကခုန္လို႔
အစြမ္းကုန္ ေပ်ာ္ေနၾကေရာ့မယ္ ... ။
ေၾသာ္ ...
ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေနတဲ့ ေရနဲ႔
ဒီေၿမမွာ ပိေတာက္ပန္းမရိွေပမဲ့
ေႏြလယ္ေခါင္ ေကာင္းကင္ျပင္မွာေတာ့
ေလယာဥ္ပ်ံေတြကအဆက္မျပတ္ပ်ံသန္းဆဲ ... ။
အေတြးထဲ ...
အိမ္အလြမ္းေတြနဲ႔ ျပန္လာခ်င္ေပမဲ့
လွမ္းလက္စေျခလွမ္းေတြက
ဟိုးအေ၀းကိုသာ ေခၚေဆာင္သြားၾက ... ။
ဒီလိုနဲ႔ဲ ...
တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္
ေႏြသစ္ရြက္ေတြလို
အဆက္မျပတ္ ေႀကြခဲ့ၾကေပမဲ့
အိမ္နဲ႔ေ၀းေနဆဲ ေန႔ရက္ေတြမွာ
ပိေတာက္ပန္းမပြင့္တဲ့ေျမက
ေလယာဥ္သံေတြကိုပဲ
ငါအႀကိမ္ႀကိမ္ မုန္းေနမိေတာ့တယ္ ... ။

ေကာင္မေလး13

ကမ ၻာသစ္ ၿမန္မာ Fan Page

 

တိုက္ပြဲေပ်ာ္

တိုက္ပြဲေပ်ာ္

ပုခက္ထဲကအူ၀ဲဟစ္ကာ
စစ္ေႀကညာၿပီး၊ေလာကႀကီး၏
ခါးသီးေတြ႕ႀကံဳ၊အလံုးစံုကို
မၿဖံဳအံခဲ၊ပြဲဆက္ႏႊဲရင္း
လူလည္းေတာ္ေတာ္
ႀကီးခဲ့ေပါ့။
မိုက္လည္းမိုက္လို႕၊တိုက္လည္း
တိုက္ခဲ့……။
ရႈံးလိုက္တာလည္းအသေခ်ၤ။
ရဲလည္းရဲလို႔၊ႏႊဲလည္းႏႊဲခဲ႔
ေအာင္ပြဲေတြလည္းအနႏၲ။
သည္လိုပဲေပါ႔
တိုက္ပြဲဆိုတာ
သာခ်င္သာမည္
တိုက္ပြဲဆိုတာနာခ်င္နာမည္
ဘယ္မွာခန္႔မွန္းသိႏုိင္မလဲ။
နာနာသာသာ
ဘာမွ်မၿဖံဳ၊စိတ္လံုၿခံဳရင္
မတံုမလန္႔ဖ်ပ္ပါဘူး၊
အဟုန္မတန္႔ရပ္ပါဘူး။
ေရွ႕ကဆီး၍ခရီးလမ္းထဲ
သစ္ပင္လွဲမလား။
ေရွ႕ကကန္႔၍အဟန္႔အတား
ဆူးေတြထားမလား။
ေယာက္်ားေဟ႔ေနာ္၊
တိုက္ပြဲေပ်ာ္။
ကၽြန္ေတာ္တိုက္ရင္း
တက္မွာပဲ ..။

  အီၾကာေကြး

လူငယ့္ေၾကးမံု ( တင္မုိး )

လူငယ့္ေၾကးမံု ( တင္မုိး )


‘ငါသည္ ငါ၏ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ သက္သက္ငွာ အသက္ရွင္ေအာင္မေမြး…။ 

ငါ့တုိင္းျပည္၊ ငါ့စာေပ၊ ငါ့သာသနာအတြက္ ရသမွ်အခ်ိန္ကေလးကိုယူ၍ ေဆာင္႐ြက္ရင္း 

အသက္ရွင္ေအာင္ ငါေမြးအံ့…။’

ဒါဟာအဓိဌာန္တခု၊ ဒါဟာ‘သစၥာ’ဆိုတဲ့ပဲြတခု၊ ဒါဟာ ဆံုးျဖတ္ျပဌာန္းခ်က္တခု။
ဒီလိုနဲ႔ လူငယ္ေတြဟာ မိမိသီလကိုေဆာက္တည္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္က်ဳိးတဖက္ျမင္

သမားမျဖစ္ႏိုင္။ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းသူမျဖစ္ႏိုင္။

ငါ့ဟာမွငါ့ဟာ။ ငါ့သာသနာမွ ငါ့သာသနာဟု ငါစဲြတန္းလန္းႏွင့္ မ်က္ကန္းသမားမျဖစ္ႏိုင္။ 

လူငယ္ေတြဟာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အမိေျမစြန္႔ခြာၿပီး ႏိုင္ငံတကာေရာက္ခဲ့ၾက 

ရတယ္။ ၾကံဳရာက်ပန္း သက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳၾကရတယ္။ ငါတို႔ႏိုင္ငံသားေတြ အလြန္

သနားဖြယ္ေကာင္းတယ္။
ဒါေပမယ့္ တို႔လူငယ္ေတြရဲ႔စိတ္ဓါတ္က မြန္ျမတ္တယ္၊ သန္႔ရွင္းတယ္၊ အမ်ားအက်ဳိး

အတြက္ တလက္ခုပ္ တလက္ခ် ရရာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်င္တဲ့ ေစတနာအျပည့္ရွိတယ္၊ 

ပင္ကိုယ္စိတ္ေကာင္းရွိသူမ်ားပါ။

ေကြၽးခ်င္ ေမြးခ်င္ ေပးကမ္းခ်င္တဲ့ေစတနာ၊ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တဲ့ သဒါၶတရား

အားႀကီးတဲ့တို႔လူမ်ဳိး။ တို႔ႏိုင္ငံသားစ႐ိုက္ကို ဘယ္ေတာ့မွမစြန္႔လႊတ္။ ပင္ကိုယ္သေႏၶ

ေကာင္းၿပီးသား လူမ်ဳိးျဖစ္တယ္။

အျဖဴအမည္းမေ႐ြး၊ အႏူအဝဲမေ႐ြး၊ ေသြးကဲြျခင္းမရွိ၊ အခန္႔အညား အဟန္႔အတားေတြ

မလုပ္တတ္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ဓါတ္ပိုင္ရွင္ သခင္ႏိုင္ငံသားေတြျဖစ္တယ္။ ဒီစိတ္ဓါတ္၊ 

ဒီေစတနာ၊ ဒီအစဥ္အလာကို ငါခ်စ္တယ္။
ဒီေသြးကို ငါေလးစားတယ္..။ မိမိတို႔ရဲ႕ ဇာတိေသြး အျမဲပူေႏြးေနေစဖို႔ သတိေပးရျခင္း

ျဖစ္တယ္။ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း အခုအခါမွာ တို႔ႏိုင္ငံအေမွာင္က်လို႔ ဒုကၡေတြပင္လယ္

ေဝေနတဲ့အခ်ိန္မဟုတ္လား။

ဒီေတာ့- အေမွာင္ကိုတန္ေဆာင္လင္းၿပီး အေမွာင္ခြင္းဖို႔အေရး ႀကိဳးစားေပးၾကရမွာပဲ၊ 

ဒါလည္း တို႔တာဝန္ တရပ္ေပေပါ့။

တို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ေသြးေသာက္မဂၢဇင္းရဲ႔ေဆာင္ပုဒ္ကေလးကို သေဘာက်မိတယ္။ 

အဲဒါက ေတာ့-‘ေသြးေသာက္ပီပီ တာဝန္သိသိ သစၥာရွိရွိ…’တဲ့။

အဲဒီေဆာင္ပုဒ္ကေလးလိုပါပဲ။ တို႔တေတြဟာ ‘တာဝန္သိသိ၊ သစၥာရွိရွိ’ဆိုတဲ့စိတ္ဓါတ္ကို 

အၫြန္႔တလူလူျဖစ္ေအာင္ပ်ဳိးေထာင္ရင္း အက်င့္ဆိုး စ႐ုိက္ဆိုးေတြ မစိုက္ပ်ဳိးမိေအာင္ 

ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းရမယ္။

လူငယ္အလွဟာ ႏိုင္ငံရဲ႔ အသေရတပါးမဟုတ္ပါလား။
လူငယ္ေတြထြန္းေတာက္မွ တို႔ႏိုင္ငံ တမိုးေသာက္မွာ မဟုတ္ပါလား…။

တင္မိုး
၅-၃-၂ဝဝ၃
( မိုးေသာက္ၾကယ္ဂ်ာနယ္၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ မတ္လ )

လက္ေဆာင္ ( ရာဘင္ၿဒာနတ္တဂိုး )

ကာမၾသဃ၊ ဤေလာကဟု
အ၀က်ယ္ေၿပာ၊ ပင္လယ္ေၾကာ၌
ေမ်ာကာေရြ႔ေရြ႔၊ တူဆံုေတြ႔စဥ္
တစ္ေန႔ခြဲခြာ၊ တုိ႔ကြဲကြာက
စိတ္မွာမေပ်ာက္၊ ေနာက္ေၾကာင္းေလွ်ာက္၍
ေတြးေထာက္ႏိုင္မႈ၊ တစ္ခုခုကို
မွတ္ရႈသင့္အား၊ ေပးလုိတကား..။

သို႔ပါေသာ္လည္း၊ ခ်စ္မၿငီး၏
အသည္းႏွလံုး၊ ခ်ိဳခ်ိဳၿပံဳးကုိ
သိမ္းက်ံဳးပိုင္ေအာင္၊ ေမွ်ာ္ကိုးေယာင္၍
လက္ေဆာင္ကိုၿပ၊ ၀ယ္ေသာ္ရဟု
ဤမွ်ေထြထူး၊ ငါ့စိတ္ကူးသည္
မရူးမမုိက္ေသးပါတကား..။

သင့္အသက္ကား
ညြန္႔ခက္ႏုေကြး၊ အငယ္ေလးတည့္..။
သင့္ခရီးလည္း
မနီးမဆံုး၊ ရွည္လ်ားတုန္းတည့္..။
ငါ၏ထံမွ၊ ေအးၾကည္လွသည့္
ခ်မ္းၿမေ၀ေမာက္၊ ေရၾကည္ေပါက္ကုိ
ေသာက္ကာစို႔ၿပီး၊ လုိခရီးသုိ႔
ၿပန္ၿပီးတစ္ခါ၊ ေၿပးခဲ့ပါ၏..။

အသင့္မွာကား
ရႊင္ရာရႊင္ေၾကာင္း၊ ေဖာ္အေပါင္းႏွင့္
ေသာင္းေသာင္းညာညာ၊ ေပ်ာ္ေနပါ၍
တစ္ေန႔ယြင္းယို၊ စိတ္ႏုပ်ိဳ၀ယ္
တုိ႔ကိုေသြကြက္၊ ေမ့ေနရက္လည္း
အတြက္ဘယ္မွာ ရိွပါအံ့နည္း..။
ငါတုိ႔မွာမူ
နားယူကာသာ
လြန္လာသည့္သက္၊ အရက္ရက္ကို
ၿပန္လ်က္ေတြးရ၊ ေမွ်ာ္မွန္းဆ၍
တမ္းတ ကာသာ၊ ေနရပါ၏..။

ၿမစ္မေငြစင္၊ ၾကည္ေရၿပင္ကား
ခ်ိဳလြင္သာယာ၊ ေတးလကၤာၿဖင့္
လ်င္စြာေက်ာ္လႊား၊ ၿဖတ္၍သြား၏..။
ၿမင့္မားေမာက္မုိ၊ ဤေတာင္ညိဳမူ
နဂိုမတ္မတ္၊ မားမားရပ္၍
တြက္မွတ္ေအာက္ေမ့၊ တေစ့ေစ့ၿဖင့္
ခ်မ္းၿမေမတၱာ၊ ေရစင္ၿဖာကို
သြန္းကာေလာင္းလ်က္ ပင္တကား…။

ရာဘင္ၿဒာနတ္တဂိုး

ကမ ၻာသစ္  

တိုင္းၿပည္ႏွင့္ ေဖေဖ့ေက်းဇူးကိုဆပ္ၿခင္း ( ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ )

             ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအ၀ုိင္းအတြင္းတြင္ ေမြးလာ၊ ၾကီးၿပင္းလာသူတစ္ဦး အေနႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္ စိတ္၀င္စား
လာၿခင္းသည္ အထူးရွင္းၿပရန္လိုမည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု မဟုတ္ပါ။ ကြ်န္မသိတတ္စ အရြယ္ကပင္ ၿမန္မာၿပည္ ႏိုင္ငံေရး 
လႈပ္ရွားမႈမ်ား၊ အထူးသၿဖင့္ ကြ်န္မ၏ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ တုိင္းၿပည္အတြက္ ၾကိဳးပမ္းမႈမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံအတြက္ ထားရိွ 
ခဲ့ေသာ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သတ္ေသာ ေဆြးေႏြးစကားမ်ားကို ေန႔စဥ္မၿပတ္ ၾကားေနရပါသည္။ ထုိသုိ႔ ၾကားခဲ့ရၿခင္းၿဖင့္ 
ၿမန္မာႏိုင္ငံ၏ တည္ၿမဲတုိးတက္ေရးသည္ ၿပည္သူလူထု၏ ညီညြတ္မႈ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္မႈႏွင့္ စီးပြားေရးခုိင္လံုမႈ 
တုိ႔အေပၚတြင္ တည္ရိွေၾကာင္းကို သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသည္။

    ၎အၿပင္လည္း ေဖေဖသည္ တိုင္းသူၿပည္သူအခ်င္းခ်င္း ရႈတ္ခ်တုိက္ခိုက္သည့္ အာဏာလုႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးကို လံုး၀ မႏွစ္သက္၊
 မၾကိဳက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကာလ၌ ႏိုင္ငံေရးေလာကကို ေက်ာခိုင္း၍ သတင္းစာ ဆရာ၊ စာေရး ဆရာ တစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းရွာဖုိ႔ရန္ ရည္ရြယ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံအရပ္ရပ္သို႔ သြားေရာက္၍` ၿမန္မာၿပည္သူလူထုအတြက္ 
ပညာပြားေစ၊ အၿမင္က်ယ္ေစမည့္ ဗဟုသုတမ်ား ရွာေဖြရန္ မွန္းဆခဲ့ေၾကာင္းမ်ားကို သိရိွခဲ့ ပါသည္။

         ေဖေဖ၏ မၿဖစ္ေၿမာက္ႏိုင္ခဲ့ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို စိတ္၀ယ္ထား၍ ကြ်န္မလည္း ၿမန္မာတုိင္းသူၿပည္သား အခ်င္းခ်င္း စပ္ၾကား၊ အာဏာလုပြဲ ၿဖစ္ပြားေစမည့္ ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးတြင္ မပါ၀င္ပဲ ႏိုင္ငံတကာအသိအမွတ္ၿပဳၿခင္း ခံရမည့္ စာေပေလာက 
အတြင္းမွ ၿမန္မာကို ကမ ၻာက သိေစေရး၊ ၿမန္မာၿပည္သူလူထုအတြက္ အသံုး၀င္ႏိုင္မည့္ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား ၿပဳစုေရးတုိ႔ႏွင့္
 တုိင္းၿပည္အက်ိဳးေဆာင္ဖုိ႔ရန္ ရည္ရြယ္ခဲ့ပါသည္။ ထုိရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္အညီ ၿမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ စာေပအေထြေထြႏွင့္ ေဖေဖ့ဘ၀၊ ေဖေဖ့ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ စာအုပ္စာတမ္းတုိ႔ကို ေလ့လာ၍ 
သံုးသပ္ခ်က္မ်ား ေရးထားခဲ့ပါသည္။

         ထုိကဲ့သို႔ စာေပေလာက၌ ေအးခ်မ္းၿပည့္စံုစြာ ေနခြင့္ရခဲ့ပါေသာ္လည္း ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေဖေဖေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ေသာ ညီညြတ္
 ခုိင္ခံ့သည့္ ၿပည္ေထာင္စုၾကီး၊ တုိးတက္သာယာသည့္ တုိင္းၿပည္ၾကီးအၿဖစ္သုိ႔ မေရာက္လာခဲ့ၿခင္းေၾကာင့္ စိတ္ေက်နပ္မႈ 
မရႏိုင္ ခဲ့ပါ။ အမွန္စင္စစ္ပင္ ကြ်န္မ၏စိတ္ထဲတြင္ တုိင္းၿပည္ႏွင့္ဖခင္ကို ခြဲ၍ မစဥ္းစားႏိုင္ပါ။ ၿမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ 
စိတ္မခ်မ္းေၿမ့ဖြယ္ရာ အေရးအခင္းမ်ား ေပၚေပါက္ေနလွ်င္ ေဖေဖ့ကိုပင္ ထိခိုက္ေနသကဲ့သုိ႔ ခံစားရပါသည္။ အထူးသၿဖင့္
 ေဖေဖၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ေဖေဖ့အေပၚ အင္မတန္မွ ေမတၱာထားေသာ လူထုအၾကားတြင္ 
စိတ္၀မ္းကြဲေစႏိုင္မည့္ အေၿခအေနမ်ိဳး ၿဖစ္ထြန္းလာသည္ကို ၿမင္ရေသာအခါ ပိုမို၍စိုးရိမ္ပူပန္မိပါသည္။

တုိင္းသူၿပည္သား  အားလံုးတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ စြမ္းအားရိွသေရြ ႔  တုိင္းၿပည္အက်ိဳးထမ္းေဆာင္ဖုိ႔ရန္ တာ၀န္ရိွၾကပါသည္။ 
ထို႔ေၾကာင့္ ၿမန္မာၿပည္၌ စိတ္မခ်မ္းေၿမ့ဖြယ္ရာ အေရးအခင္းမ်ား ေပၚေပါက္လာေသာအခါ ကြ်န္မ၏တာ၀န္ မည္သို႔မည္ပံု
 ၿဖစ္သည္ကို သံုးသပ္ဆင္ၿခင္ရပါေတာ့သည္။ တိုင္းသူၿပည္သား အခ်င္းခ်င္း အာဏာလုပြဲကဲ့သို႔ ၿဖစ္မည့္ ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးကို
 ေရွာင္ၾကဥ္လို ပါေသာ္လည္း ၾကီးမားလွစြာေသာ တုိင္းၿပည္ေက်းဇူး၊ ဖခင္ေက်းဇူးတုိ႔ကို ဆပ္သည့္အေနႏွင့္ အမ်ားၿပည္သူ 
လူထုအတြက္ အက်ိဳးရိွေစမည့္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ အၿမစ္တြယ္ေစဖုိ႔ ၾကိဳးပမ္းပါေတာ့မည္ဟု ဆံုးၿဖတ္လုိက္ၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။

ေအာင္ဆန္းစုၾကည္

( ၄.၉.၈၈   သတင္းမဂၢဇင္း )

ေရႊေဒါင္းေတာင္ [ 24/7 News ]

ကမ ၻာသစ္ ၿမန္မာ Fan Page