ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ

 ေလာကတြင္ အလွဆံုးတရားသည္ ....ေမတၱာ တရားျဖစ္၏...သက္ရွိေလာက အလံုးစံုကို သာယာ ခ်မ္းေျမ့ေစႏိုင္သည္မွာလည္း...ေမတၱာပင္ျဖစ္သည္...

.ေမတၱာသည္ ေဘးရန္ကင္းရွင္းေစလိုေသာ သေဘာ. ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာေစလိုေသာသေဘာ. ႀကီးပြား တိုးတက္ေစ လိုေသာ သေဘာျဖစ္၏။.. .ေမတၱာသည္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔၏။ သည္းခံခြင့္လြတ္ႏိုင္၏။ အနစ္နာခံႏိုင္၏။ ခ်စ္ခင္ယုယလို၏။ ကူညီယိုင္းပင္းလို၏။ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲလို၏။

 .ေမတၱာသည္ အစြမ္းအထက္ျမက္ဆံုးေသာ ပီယေဆး...ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၏ တမန္ေတာ္... ေဘးရန္ လံုၿခံဳေစေသာ အေကာင္းဆံုး အေဆာင္လက္ဖြဲ႔ျဖစ္သည္။ ေမတၱာသခင္အား လူလူခ်င္း မႏွိပ္စက္ႏိုင္။ သားရဲ တိရစၦာန္မ်ား ကလည္း ရန္မမူႏိုင္။ ဘီလူးသဘက္မ်ားကလည္း မေႏွာက္ယွက္ႏိုင္ၾကေခ်။

.ေမတၱာရွင္အား လူ နတ္ျဗဟၼာႏွင့္ သတၱ၀ါအားလံုးတို႔က ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳၾက၏။

...ေမတၱာကို လူတိုင္းပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကသည္။ ေမတၱာကုိ အခေၾကးေငြျဖင့္ ေပး၀ယ္၍မရ။ေမတၱာျဖင့္ သာ ၀ယ္ယူႏိုင္သည္။ ေမတၱာဆိုေသာ ျဗဟၼစိုရ္တရားသည္ ဘုရားအစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္း မွန္သမွ် ကမၻာ ကမၻာ၊ ဘ၀ ဘ၀တိုင္းမွာ အၿမဲလက္ကိုင္ျပဳက်င့္ေတာ္မူၾကေသာသေဘာထားျဖစ္ ပါသည္။ လူ အမ်ား နားလည္ေနၾက သည္မွာ ေမတၱာဆိုလွ်င္ အခ်စ္စိတ္မ်ား ေရာေထြးေနၿပီး သူခ်စ္လို႔ ကိုယ္က ျပန္ခ်စ္သည္။ ကိုယ္ကခ်စ္လို႔ သူက ျပန္ခ်စ္ေစလိုသည္။ တစ္ဦးေမတၱာ တစ္ဦးမွာဆိုသည့္စကားမ်ဳိး၊သူေတာ္မွ ကိုယ္ ကေကာင္းမည္ ဆိုသည့္ အယူအဆမ်ဳိး၊ ဤကဲ့သို႔ေသာ စိတ္ထားမ်ားသည္ ဗုဒၶ၏ အလုိေတာ္ႏွင့္ ညီညႊတ္ေသာေမတၱာမ်ဳိးမဟုတ္ပါ။ ကုိယ့္အက်ဳိး၊ ကိုယ့္ဆႏၵကို ေတာင့္တေနေသာ အျပစ္မ်ားမကင္း၍ျဖစ္ပါသည္။

          ေမတၱာပို႔ အစတြင္ ရြတ္ဆိုေနၾကသည့္ " အဟံ-အေ၀ရာေဟာမိ၊ အဗ်ာပေဇၨာေဟာမိ" ဆိုသည္မွာ

" ငါ့မွာ-ရန္မရွိပါေစႏွင့္၊ စိုးရိမ္စရာ မေတြ႔ရပါေစႏွင့္" ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ သတၱ၀ါအမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ... ဟု ေမတၱာ မပို႔မီ မိမိကိုယ္ကို ခ်မ္းသာရပါေစဟုဆႏၵျပဳျခင္းမွာ ကိုယ့္တစ္ကိုယ္ေကာင္းစိတ္ႏွင့္ ဆႏၵမျပဳရပါ။

.ကိုယ္က်န္းမာစြာ၊ ခ်မ္းသာမွ...ခ်မ္းသာဆိုသည္မွာ ေငြေၾကးစည္းစိမ္ ခ်မ္းသာကို ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္။ မိမိစိတ္၊ မိမိကုိယ္ကို က်န္းမာခ်မ္းသာမွသာ သတၱ၀ါမ်ား၏ အက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည္။ ေမတၱာစိတ္ထားႏိုင္မည္ျဖစ္၍ မိမိကိုယ္ကို ဦးစြာဆႏၵျပဳရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဘဘဦးသုခ၏ စာအုပ္တြင္ ဖတ္ခဲ့ဖူးပါသည္။

ဆရာႀကီးဦးေရႊေအာင္၏ " ဗုဒၶ...ေလာကသားတို႔၏ အႏွဳိင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္ ကိုယ္က်င့္ဗုဒၶ၀င္" အခန္း(၃)မွ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား သခင္ ၏ ေမတၱာ ပါရမီေတာ္ ျဖည့္က်င့္ျခင္းမ်ားကို ၾကည္ညိဳပူေဇာ္ႏိုင္ပါရန္ ေကာက္ႏွဳတ္ေဖာ္ျပပါသည္။

.ေမတၱာကို "ခ်စ္ျခင္း" ဟူ၍ ျမန္မာျပန္ဆိုၾက၏။ ေလာကကို ေမတၱာျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာအခါေလာက သည္ သိပ္သည္း၏။ တစ္ခုတည္းမဟုတ္ေသာ္လည္း တစ္ခုတည္းကဲ့သို႔ျဖစ္၏။ေမတၱာ၏ တရားကုိယ္မွာ အေဒါသ ျဖစ္၍ အေဒါသ ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းလွ်င္ ေလာကသည္ သိပ္သည္း၍ ေဒါသျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းလွ်င္ ေလာကသည္ ဖရုိဖရဲျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလာကမၿပိဳကြဲေရးအတြက္ ေမတၱာကို လိုအပ္၏။ ေလာကသိပ္သည္းျခင္း ဟူသည္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းျဖစ္၍ ေလာကဖရိုဖရဲ ၿပိဳကြဲျခင္းဟူသည္မွာ ဆူပြက္ျခင္းျဖစ္၏။
 ထို႔ေၾကာင့္ေလာက၌ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း စိုးမိုးေအာင္ ျပဳႏိုင္ရန္ တစ္ဦးက တစ္ဦးအေပၚေမတၱာ ထားရျခင္းျဖစ္၏  
 ေမတၱာ ထားမွဳအားေကာင္းေလ ေလာကသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေလျဖစ္၏။ တစ္ဦးက တစ္ဦး အေပၚ ခ်စ္ႏိုင္ေလ ေလာကသည္ သာယာေလျဖစ္၏။ ေလာကသာယာေလ ဒုလႅဘ တရားေတာ္ႏွင့္ အညီ ေလာက၌ လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္ေလျဖစ္၏။
.ေလာက၌ လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသံုးမ်ဳိးကို ေတြ႔ရ၏။ ခ်စ္သူအခ်င္းခ်င္းခ်စ္ေသာေမတၱာက တစ္မ်ဳိး၊ မိသားစုအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ေသာေမတၱာက တစ္မ်ဳိး၊ ျမင့္ျမတ္ေသာသူမ်ားက ေလာကအေပၚ ခ်စ္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက တစ္မ်ဳိးျဖစ္၏။
.လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ အေတြ႔အႀကံဳအရ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာအခ်စ္ျဖင့္ ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူမ်ားခ်ည္းျဖစ္ၾက၏။ ခ်စ္ရျခင္း၏ ေကာင္းျမတ္ေသာအရသာကို ခံစားဖူးၾကသည္ခ်ည္းျဖစ္ၾက၏။ တစ္ကယ္တမ္းခ်စ္ပါက မိမိခ်စ္ရသူအတြက္မိမိက အနစ္နာခံျခင္း၌လည္း ေကာင္းျမတ္ေသာ အရသာကို ခံစားဖူးသည္ခ်ည္းျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္ ေလာကကို သာယာၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္ေၾကာင္းမွာ အထူး သက္ေသ ျပစရာ မလိုေသာ အမွန္သစၥာျဖစ္၏။

...ေမတၱာသံုးမ်ဳိးတြင္ ခ်စ္သူခ်စ္ေမတၱာသည္ အစြန္းေရာက္ေမတၱာျဖစ္၏။ ယင္း၌ မိမိခ်စ္သူ အသာစံေရးသာ ပါ၀င္သျဖင့္ ေလာဘစြန္းသို႔ေရာက္၏။ အျခားသူမ်ားအေပၚ အဟန္႔အတားျပဳ သျဖင့္ ေဒါသစြန္းသို႔ေရာက္၏။ မိသားစု ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၌လည္း ထို႔နည္းတူပင္။ မိမိ၏မိသားစုအတြက္သာျဖစ္လွ်င္ ေလာဘစြန္းသို႔  ေရာက္၏။ အျခားမိသားစုမ်ားအေပၚ ငဲ့ညာေထာက္ထားျခင္းမရွိလွ်င္ ေဒါသစြန္းသို ႔ေရာက္၏ ။ အစြန္းေရာက္ အခ်စ္ ဟူသမွ်သည္ ေလာကအတြက္ အႏၱရာယ္ပင္ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ေလာကကို အႏၱရာယ္ျပဳျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္အတြက္ အစြန္းေရာက္အခ်စ္မ်ဳိးမ်ား အေပၚ ေလာက ခ်စ္ျဖင့္ ထိန္းေက်ာင္းရ၏။ ေလာကခ်စ္ဟူသည္မွာ ငါ ...ပါးသည္ထက္ပါး၍လာေသာ အခ်စ္ျဖစ္၏။ ေလာကခ်စ္ ကို ပါရမီခ်စ္ဟုလည္းေခၚ၏။အမွန္အားျဖင့္ အခ်စ္သံုးမ်ဳိးကြဲျပားသြားသည္မွာ ငါ...အထူအပါးကို လိုက္၍ ကြဲျပားသြားျခင္းျဖစ္၏။ ငါ...ပါးသြားသည္ႏွင့္အမွ် ခ်စ္သူခ်စ္ႏွင့္မိသားစုအခ်စ္တို႔သည္ ပါရမီခ်စ္အဆင့္သို႔ ၀င္ေရာက္လာ၏။
ဘာကိုမွ် မေမွ်ာ္ကိုးဘဲ အနစ္နာခံျခင္းသက္သက္သည္ အသြင္သ႑ာန္အားျဖင့္ ဘာအက်ဳိးမွ်မ၇ွိဘဲ ရူးသြပ္ မိုက္မဲျခင္း သေဘာမ်ဳိးသာျဖစ္သည္ဟူ၍ မွတ္ထင္ဖြယ္၇ွိ၏။ အမွန္အားျဖင့္ ထိုအထင္သည္ အလြန္မွားေသာ အထင္ျဖစ္၏။
လုပ္ငန္းတစ္ခုကို လုပ္ရာ၌ ဘာကိုမွ်မေမွ်ာ္ကိုးဘဲ မိမိ၏ ကာယအား၊ ဥာဏအား၊ ဓနအား တို႔ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး သံုးစြဲၿပီး အနစ္နာခံ၍ ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ အလြန္ႀကီးမားေသာ အက်ဳိးကို ရျခင္းလည္း မည္၏။ အလြန္ထက္ျမက္ေသာ ဥာဏ္ပညာျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းလည္းမည္၏။ ထိုႀကီးမားေသာအက်ဳိးကို ရျခင္း ဟူသည္ကား ေလာဘကို သတ္ႏိုင္ျခင္းပင္ျဖစ္၏။

.ဤေလာက၌ ေလာဘကိုသတ္ႏိုင္ျခင္းေလာက္ ႀကီးမားေသာအက်ဳိးကို ရျခင္းဟူ၍ မရွိေပ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာ တစ္သိန္း တို႔ ကာလပတ္လံုး ပါရမီေတာ္မ်ားကို ျဖည့္က်င့္ေတာ္ မူ ျခင္းသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ ကလည္း ေလာဘကို သတ္ႏိုင္ဖို႔၊ ေ၀ေနယ် သတၱ၀ါမ်ား အားလည္း ေလာဘကို သတ္ႏိုင္ေအာင္ သင္ၾကားေပး ဖို႔သာျဖစ္၏။ အျခားရည္ရြယ္ခ်က္ဟူ၍ မရွိ။

...ထို႔ေၾကာင့္ ေလာဘကိုသတ္ႏိုင္ျခင္းသည္ အလြန္ႀကီးမားေသာအက်ဳိးကို ရျခင္းမည္၏။ ထိုအျမင္မ်ဳိးျဖင့္ မိမိ၏လုပ္ငန္းကို ျမင္ႏိုင္ျခင္းသည္လည္း သာမညဥာဏ္ျဖင့္ ျမင္ႏိုင္ျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္။ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္၊
သဗၺညဳတဥာဏ္တို႔ျဖင့္သာ အမွန္အကန္ျမင္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္၏။
.ေလာဘကို သတ္ႏိုင္ျခင္းသည္ ဓမၼအားျဖင့္ နိဗၺာန္ကို ရျခင္းျဖစ္၏။နိဗၺာန္ကိုရျခင္းသည္ သႏၱိသုခကို ရျခင္း ပင္ျဖစ္၏။ ဤေလာက၌ သႏၱိသုခ-ေလာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ခ်မ္းသာဟူသည္မ၇ွိေကာင္းေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ သႏၱိသုခကိုရေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် နိမ့္က်သူမ်ား မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း မွာ ေပၚလြင္ပါသည္။
.ဗုဒၶေဒသနာေတာ္အရဆိုလွ်င္ သႏၱိသုခကို ရၾကသူမ်ားသည္ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ားသာျဖစ္ၾက၏။ အရိယာ ပုဂၢိဳလ္ဟူသမွ်သည္ လူနတ္ဦးခိုက္ပူေဇာ္ထိုက္သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾက၏။ အမွန္အားျဖင့္ ေလာဘကို ကုန္ေအာင္ မျပဳႏိုင္ၾကေသးေစကာမူ ေလာဘကို ပါးသည္ထက္ပါးေအာင္ျပဳႏိုင္ၾကသူမ်ားသည္ပင္ လူနတ္ ဦးခိုက္ ပူေဇာ္ ထိုက္သူမ်ား ျဖစ္ၾကေလၿပီ။
.ျမင့္ျမတ္သူမ်ားက ေလာကအေပၚခ်စ္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို " ပါရမီေမတၱာ" ဟူ၍ ဆို၏။ ပါရမီေမတၱာျဖင့္ ေလာကအေပၚခ်စ္ေနျခင္းကိုပင္ " လူစင္စစ္က ျဗဟၼာဘ၀ျဖင့္ေနျခင္း"  ဟူ၍ ဆို၏။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ပါရမီေျမာက္ေလ စြမ္းအားႀကီးမားေလျဖစ္၏။ စြမ္းအားႀကီးမားေသာ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာကို ပါးစပ္က ရြတ္ဆိုေနရံုမွ်ႏွင့္ေတာ့ျဖစ္ေပၚလာေအာင္လုပ္၍မရ။ လက္ေတြ႔က်င့္ႀကံျခင္း၊ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္သာ ရေကာင္း၏။ က်င့္စတြင္ ေမတၱာသည္ စြမ္းအင္နည္းပါး မည္ျဖစ္ေသာ္လည္းက်င့္ပါမ်ားေသာ အခါ ေမတၱာသည္ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စြမ္းအင္ႀကီးမားလာမည္ျဖစ္၏။
.ေမတၱာစြမ္းအားျပ- ျပယုဂ္မ်ားမွ ထင္ရွားေသာ သု၀ဏၰသာမဇာတ္ေတာ္အား အက်ဥ္းခ်ဳံး၍ ေဖာ္ျပပါမည္။

.ဗာရာဏသီျပည္ႏွင့္ မနီးမေ၀း ျမစ္ကမ္းပါးတစ္ဖက္စီမွ တံငါသူႀကီးသား ဒုကူလႏွင့္ အျခားတံငါရြာမွ သူႀကီးသမီးပါရိကာတို႔အား မိဘႏွစ္ပါးက လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးလိုက္သည္။ သူတို႔သည္ တံငါ မ်ဳိးႏြယ္ျဖစ္ေသာ္လည္း တံငါလုပ္ငန္းကို မလုပ္ၾက။ မိဘမ်ားကို ပန္ၾကားၿပီး ဟိမ၀ႏၱာသုိ႔ သြား၍ မိဂသမၼတာျမစ္ အနီး၌ ေက်ာင္းသခၤမ္းကိုယ္စီႏွင့္ ရဟန္းျပဳကာေနၾက၏။
သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ မ်က္စိကြယ္ၾကမည့္ အတိတ္ကံမ်ားပါၾက၏။ ထိုအေၾကာင္းကို သိၾကားမင္းကသိ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔တြင္ သားတစ္ေယာက္ရွိဖို႔လိုသည္။ သိၾကားမင္း၏ တိုက္တြန္းခ်က္အရ ပါရိကာ ရာသီပန္းပြင့္၍ သားအိမ္စင္ၾကယ္ေသာအခါ ဒုကူလက ပါရိကာ၏ခ်က္ကိုလက္ျဖင့္ သံုးသပ္၏။ ထိုအခါ ဘုရားအေလာင္းနတ္သားသည္ နတ္ျပည္မွစုေတ၍ ပါရိကာ၏ ၀မ္း၌ ပဋိသေႏၶယူ၏။ ဖြားျမင္ေသာ္ " သု၀ဏၰသာမ" ဟု အမည္တြင္၏။
သု၀ဏၰသာမသည္ ေတာတြင္းတိရစၧာန္မ်ား၏ အလယ္၌ ႀကီးျပင္းရသူျဖစ္၏။ သု၀ဏၰသာမသည္ တိရစၧာန္မ်ားအားလံုးကို ခ်စ္၏။ တိရစၧာန္မ်ားအားလံုးကလည္း သူ႔ကိုခ်စ္၏။ သူ၏အေဖာ္မ်ားသည္ ျခေသ့ၤမ်ား၊ က်ားမ်ား၊ သမင္မ်ားႏွင့္ ကိႏၷရာမ်ားျဖစ္၏။မိဘမ်ားသစ္သီးရွာေဖြရန္သြားလွ်င္ က်န္ရစ္ေသာ သု၀ဏၰသာမအား ကိႏၷရာမ်ားက ေရခ်ဳိးေပး၏။ တိရစၧာန္မ်ားကို ဤသို႔ယဥ္ပါးသြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ သု၀ဏၰသာမ ၏ ေမတၱာအင္အားသည္ မည္မွ်ေလာက္ႀကီးမားသည္ကို မွန္းဆ၍ သိႏိုင္၏။
.တစ္ေန႔တြင္ မိဘႏွစ္ပါး သစ္သီးရွာၿပီးျပန္လာရာ မိုးႀကီးရြာသြန္းသျဖင့္ သစ္ပင္ေျခရင္းရွိေတာင္ပို႔ေပၚသို႔ တက္၍ နားၾက၏။ ၄င္းတို႔၏ကိုယ္မွ ေခၽြးႏွင့္ေရတို႔သည္ ေတာင္ပို႔တြင္းမွေျမြေဟာက္ႏွာေခါင္းတြင္းသို႔ ၀င္သျဖင့္ ျပင္းစြာမွဳတ္ေလလွ်င္ မိဘႏွစ္ပါး၏ မ်က္စိမ်ားေျမြဆိပ္သင့္၍ ကြယ္ၾကေလ၏။ မိဘႏွစ္ပါးသည္ သု၀ဏၰသာမအတြက္ စိုးရိမ္၍ ငိုေၾကြးၾက၏။
.သု၀ဏၰသာမသည္ မိဘမ်ားေရာက္ခ်ိန္တန္၍ မေရာက္ေသာအခါ မိဘမ်ားေနာက္သို႔လုိက္လာ၏။ မိဘႏွစ္ပါး မ်က္စိကြယ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ သု၀ဏၰသာမသည္ မ်က္မျမင္ မိဘႏွစ္ပါးကို ေက်ာင္း သခၤမ္းသို႔  ေခၚေဆာင္ လာၿပီး လိုေလေသးမရွိရေလေအာင္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္၏။ ထိုကဲ့သုိ႔ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရန္ အတြက္ပင္ သု၀ဏၰသာမ သည္ ဒုကူလႏွင့္ ပါရိကာတို႔၏သား ျဖစ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏။
.သု၀ဏၰသာမသည္ သစ္သီးရွာခ်ိန္ႏွင့္ ေရခပ္ဆင္းခ်ိန္မ်ားတြင္ ကိႏၷရီမ်ား၊ သမင္မ်ားက လိုက္၍ကူညီ .. ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကသည္။ တစ္ေန႔သမင္မ်ားႏွင့္အတူ သု၀ဏၰသာမ ေရခပ္ဆင္းခ်ိန္တြင္ေတာလည္ လာေသာ ဗာရာဏသီျပည့္ရွင္ ဘုရင္ပီဠိယကၡမင္းႀကီး သမင္မ်ားၾကားတြင္ေတြ႔ရေသာအခါ အံ့အားသင့္ၿပီး လူေလာ၊ နတ္ေလာ ခြဲျခား၍မသိ။ ဆိပ္လူးျမားျဖင့္ပစ္ၿပီးမွ ေမးမည္ဟုႀကံၿပီးေလးျဖင့္ပစ္လိုက္၏။ .. သု၀ဏၰသာမ လဲက်သြား၏။
သု၀ဏၰသာမသည္ သူမရွိေတာ့လွ်င္ မိဘမ်ား ဒုကၡေရာက္မည္ကို စိုးရိမ္ၿပီး ငိုေၾကြး၏။ သု၀ဏၰသာမသည္ ျမားျဖင့္ပစ္သူအား စိတ္လည္းမဆိုးပါ။ မိဘႏွစ္ပါးကိုသာ ဦးစြာအမွတ္ရလိုက္၏။ တမ္းတေန၏။ ထိုအခါမွ မင္းႀကီးသည္ မ်က္မျမင္မိဘႏွစ္ပါးအား လုပ္ေကၽြးျပဳစုေနေသာ သူေတာ္စင္ေယာက္က်ားျမတ္အျဖစ္ သိေလ၏။
.မင္းႀကီးသည္ သု၀ဏၰသာမအားေတာင္းပန္၏။ သု၀ဏၰသာမကိုယ္စား မိဘႏွစ္ပါးကို လုပ္ေကၽြးျပဳစု ပါမည္ ဟု ေျပာဆိုၿပီး တာ၀န္ယူ၏။ ဂႏၶာမာဒနေတာင္ေစာင့္ ဗဟုသုႏၵရီ နတ္သမီးကလည္း ပီဠိယကၡ မင္းႀကီးအား သု၀ဏၰသာမ၏ မ်က္မျမင္မိဘႏွစ္ပါးကို ကိုယ္စားျပဳလုပ္ေကၽြး ျပဳစုရန္ ေျပာ၏။ မင္းႀကီးသည္ မ်က္မျမင္ မိဘႏွစ္ပါး ကို လုပ္ေကၽြးရန္ ေရျပည့္အိုးကို ထမ္းကာ ဘုရားေလာင္းသု၀ဏၰသာမ ညႊန္လိုက္သည့္ လမ္းအတိုင္း သြားရာ ဖခင္ဒုကူလထံသို႔ေရာက္၏။
        မင္းႀကီးက မိမိသည္ ဗာရာဏသီျပည့္အရွင္ ဘုရင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သု၀ဏၰသာမအားျမားျဖင့္ ပစ္သတ္မိ ပါေၾကာင္း ေျပာ၏။ ထိုစကားသံကို မိခင္ပါရိကာၾကား၍ ႀကိဳးတန္းျဖင့္ ဒုကူလထံသုိ႔ လာ၏။ ဒုကူလက မင္းႀကီး အေပၚအမ်က္မထြက္ရန္ ပါရိကာအား အက်ဳိးအေၾကာင္း ေျပာျပ၏။ မ်က္မျမင္မိဘႏွစ္ပါး တို႔သည္ သားေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ခ်ီးမြမ္းလ်က္ သည္းထန္စြာ ငိုေၾကြးၾကေလ၏။
.သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို သားေတာ္ထံသို႔ ေခၚသြားရန္္္ေျပာၾက၏။ မင္းႀကီးသည္ သူတို႔မိသားစုကို ေတြ႔ေသာ အခါ မ်ားစြာအံ့ၾသ၏။ သူသည္ သု၀ဏၰသာမကို ျမားျဖင့္ ပစ္သတ္သူျဖစ္ပါလ်က္ အပစ္ခံရသူ သု၀ဏၰသာမ ကလည္း သူ႔ကို စိတ္မဆိုး၊ မိဘႏွစ္ပါးကလည္း စိတ္မဆိုးရံုသာမက အစားအေသာက ္မ်ားျဖင့္ပင ္ရိုေသေလးစားစြာ ဧည့္၀တ္ျပဳၾကေသး၏။ သူတို႔မိသားစု၌ ေဒါသဟူ၍ ရွိပါေလစ။ မင္းႀကီးသည္ မ်ားစြာ ဂရုဏာသက္မိၿပီး မင္းဘ၀ကို စြန္႔ကာ ဤမိသားစုဘ၀ႏွင့္ တစ္သားတည္းျပဳရန္ သႏၷိ႒ာန္ခ်လုိက္၏။ ၿပီးလွ်င္ သု၀ဏၰသာမရွိရာ မိဂ သမၼတာ ျမစ္ကမ္းပါးသို႔ ေခၚေဆာင္သြား၏။

မိဘႏွစ္ပါးသည္ သု၀ဏၰသာမထံသုိ႔ေရာက္ေသာ္ မိမိတို႔စြမ္းႏိုင္သမွ် ျပဳစုၾက၏။ သု၀ဏၰသာမ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး မ်ားကို ေျပာဆိုလ်က္ ငိုေၾကြးၾက၏။ သု၀ဏၰသာမ မေသေသးမွန္းသိ၍ သစၥာျပဳၾက၏။
ထိုအခါ သု၀ဏၰသာမ လွဳပ္ရွားလာ၏။ ဗဟုသုႏၵရီနတ္သမီးေရာက္လာကာ သစၥာျပဳျပန္၏။ ထိုအခါ သု၀ဏၰသာမ သည္ လံုး၀က်န္းမာလာ၏။ မိဘႏွစ္ပါးလည္း မ်က္စိျပန္ျမင္လာ၏။ ပီဠိယကၡမင္းႀကီး သည္လည္း ဗာရာဏသီျပည္ သို႔ျပန္၍ တရားႏွင့္အညီ မင္းျပဳ၏။ စုေတေသာအခါ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္၏။ သု၀ဏၰသာမတို႔မိသားစုလည္း မိမိတို႔ေက်ာင္းသခၤမ္း၌တရားဘာ၀နာမ်ားကို အားထုတ္ၿပီး စ်ာန္အဘိညာဥ္မ်ားကိုပါရေလ၏။ စုေတေသာ္ျဗဟၼာျပည္သို႔ ေရာက္ၾကကုန္၏။
ဤဇာတ္ေတာ္အရ သု၀ဏၰသာမ၏ ေမတၱာသည္ ႏုစဥ္ကာလကပင္ စ်ာန္အဆင့္သို႔ မေရာက္ေစကာမူ အလြန္ အားေကာင္း၏။ က်ားရဲ၊ ျခေသၤ႔ရဲမ်ားသည္ပင္ ယဥ္ပါးလာၾက၏။ အလြန္ေၾကာက္တတ္ေသာ ကိႏၷရီ တို႔သည္ပင္ ရဲရင့္လာၾက၏။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ အလြန္ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ လူသားမ်ားကို ေမတၱာျဖင့္ သိမ္ေမြ႔လာေအာင္ လုပ္ႏိုင္သည္မွာ ယံုမွားစရာမရွိ။

    သု၀ဏၰသာမသည္ သူ၏ ပတ္၀န္းက်င္ကိုခ်စ္ရာ၌ သူ၏အက်ဳိးကို မၾကည့္ဘဲ ပတ္၀န္းက်င္၏အက်ဳိးကိုသာ ၾကည့္၏။ ဘာကိုဘဲစဥ္းစား စဥ္းစား သူ႔အတြက္ ပဓါနထား၍ မစဥ္းစားဘဲ ပတ္၀န္းက်င္ အတြက္သာ ပဓာန ထား၍ စဥ္းစား၏။ သု၀ဏၰသာမသည္ မ်က္မျမင္မိဘႏွစ္ပါးကို ေက်းဇူးေၾကြးေက်ေအာင္ဆပ္သည္အေနျဖင့္ လုပ္ေကၽြးျခင္းျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သု၀ဏၰသာမကို ဤေလာက၌ " ေက်းဇူးအသိတတ္ဆံုးပုဂၢိဳလ္တို႔ထက္ ပို၍ ေက်းဇူးသိတတ္သူ" ဟူ၍ ဆုိရ၏။ အမွန္အားျဖင့္ သူ႔ေက်းဇူးကို သိတတ္ေလ ေမတၱာ စိတ္ အားေကာင္းေလျဖစ္၏။
.သု၀ဏၰသာမသည္ သူ၏ ပတ္၀န္းက်င္ကိုခ်စ္ရာ၌ သူ၏ေမတၱာသည္ ပါရမီေျမာက္ေမတၱာျဖစ္၏။ ထို ပါရမီေျမာက္ ေမတၱာျဖစ္ေအာင္ ဒါနပါရမီ၊ သီလပါရမီ၊ ေနကၡမၼပါရမီ၊ ပညာပါရမီ၊၀ီရိယပါရမီ၊ ခႏၱီပါရမီ၊ သစၥာပါရမီ၊ အဓိ႒ာန္ပါရမီ၊ ဥေပကၡာပါရမီမ်ားကလည္း ၀ိုင္း၀န္း၍ ပံ့ပိုးေပး၏။ ထိုစဥ္က ဟိမ၀ႏၱာရွိ မိဂသမၼတာျမစ္၀ွမ္းေဒသ ၌ ျခေသၤ့၊ က်ား၊ သမင္ စေသာ သတၱ၀ါမ်ားအားလံုးတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ခင္ၾကင္နာစြာ ေနထုိင္ၾက၏။ ထိုသို႔ေနထိုင္ၾကျခင္းသည္ သု၀ဏၰသာမ၏ ေမတၱာေၾကာင့္သာ ျဖစ္၏။

 မုဆိုးႀကီးပီဠိယကၡကိုပင္ မုဆိုးလုပ္ငန္းကို စြန္႔ၿပီး တရားႏွင့္အညီ မင္းျပဳသြားႏိုင္ေအာင္ သု၀ဏၰသာမ ၏ ေမတၱာသည္ စြမ္းႏိုင္ပါ၏။ ထိုသို႔စြမ္းႏိုင္ျခင္းမွာလည္း သု၀ဏၰသာမ၏ ေမတၱာပါရမီကို အျခားေသာ ပါရမီမ်ား ကပါ ပံ့ပိုးေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
အမွန္အားျဖင့္ ပါရမီျဖည့္ျခင္းဟူသည္မွာ လူသားတို႔အေနျဖင့္ လူ႔က်င့္၀တ္ကို ပီပီျပင္ျပင္ျဖည့္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ လူမွန္လွ်င္ လူ႔က်င့္၀တ္ကို က်င့္ရာ၏။ လူ႔က်င့္၀တ္ကို က်င့္ပါမွလည္း လူစင္စစ္ျဖစ္၏။ လူ႔ဘ၀သို႔ေရာက္လာသူတိုင္း လူစင္စစ္ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္လူ႔ဘ၀သို႔ ေရာက္လာရာ၀ယ္ လူ႔ဘ၀ႏွင့္အညီ လူစစ္စစ္ျဖစ္ရေလေအာင္ လူ႔က်င့္၀တ္ကို က်င့္ျခင္းသည္ပင္ ပါရမီျဖည့္ျခင္းမည္ပါ၏။

  အားလံုး ေမတၱာတရားပြားမ်ား အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစ...

 

ကမ ၻာသစ္ ၿမန္မာ Fan Page