ဓာတ္ျပားေဟာင္းႀကီးမ်ား
Posted by kaungmalay13 on June 18, 2011
( ၁ )
သားအဖႏွစ္ေယာက္ ထည္ဝါလွပေသာအိမ္ႀကီး၏အေရွ႕ ခံုတန္းလ်ားေလးေပၚတြင္ ထိုင္ေနၾကသည္ ။ သတင္းစာဖတ္ေနေသာ သား၏ေဘးတြင္အေဖျဖစ္သူက ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ေလး ထိုင္ေနရွာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ စာကေလးတစ္ေကာင္ သူတို႔ႏွင့္မလွမ္းမကမ္း ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ လာနားသည္။ အသက္ ၈၀ေက်ာ္ခန္႔ရိွၿပီျဖစ္ေသာ အေဖအိုႀကီးက သူ႕သားအားလွမ္းေမးလိုက္သည္။
" ဒါဘာေကာင္လဲ "
" စာကေလး "
သားျဖစ္သူက ဝတ္ေက်တမ္းေက် ေျဖၿပီး သတင္းစာျပန္ဖတ္ေနလိုက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ အေဖအိုႀကီးက ထပ္ေမးျပန္သည္။
" ဒါဘာေကာင္လဲ "
သည္တစ္ခါ သားျဖစ္သူက အနည္းငယ္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ဟန္ျဖင့္
" အေဖ့ကိုေျပာၿပီးၿပီေလ စာကေလးပါဆို "
ထိုအခ်ိန္တြင္ စာကေလးက သူတို႔ေခါင္းအထက္နားက သစ္ကိုင္းေပၚသို႔ ပ်ံသန္းသြားသည္။ အေဖအိုႀကီးက အေပၚေမာ့ၾကည့္ရင္း ေမးျပန္သည္။
" ဒါဘာအေကာင္လဲ "
" အဲ့ဒါ စာကေလး အေဖ ....... စာ ... က ..... ေလး !! "
အေဖအိုႀကီးက ထပ္ေမးျပန္သည္ ။ " ဒါဘာေကာင္လဲ "
သည္တစ္ခါေတာ့ သားျဖစ္သူက ေဒါသအျပည့္ျဖင့္ စတင္ေအာ္ေငါက္ေတာ့သည္။
" အေဖဘာျဖစ္ေနတာလဲ ၊ ဒါ စာကေလးပါလို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါေျပာရမလဲ !! "
ထိုအခါအေဖအိုႀကီးက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ သူ႕သားနံေဘးက တိတ္တဆိတ္ထြက္ခြာသြားၿပီး အိမ္ႀကီးထဲသို႔ဝင္သြားသည္ ။ ခဏၾကာေတာ့ သူ႕ဒိုင္ယာရီစာအုပ္အေဟာင္းေလးကို ကိုင္ၿပီးျပန္ထြက္လာသည္။ ၿပီးေတာ့သားျဖစ္သူကို စာအုပ္ထဲမွ စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကိုဖတ္ေစသည္။
"ဒီေန႔လြန္ခဲ့တဲ့ရက္အနည္းငယ္ကမွ ၃ ႏွစ္ျပည့္သြားတဲ့ ငါ့သားငယ္ေလးနဲ႔အတူ ပန္းျခံတစ္ခုထဲ ထိုင္ေန တုန္း ငါတုိ႔ေရွ႕မွာစာကေလးတစ္ေကာင္လာနားတယ္၊ သားငယ္ေလးက အဲ့ဒါဘာေကာင္လဲလို႔ ၂၁ႀကိမ္တိတိ ငါ့ကိုေမးခဲ့တယ္၊ ဒါစာကေလးပါလို႔၂၁ႀကိမ္လံုးလံုးငါျပန္ေျဖခဲ့တယ္၊ သားေလး ထပ္ခါထပ္ခါ ေမးတဲ့ အခါတုိင္းငါေဒါသမထြက္တဲ့အျပင္ အျပစ္ကင္းတဲ့ သားေလးအေပၚခ်စ္ျမတ္္ႏိုးတဲ့စိတ္နဲ႔ ငါေပြ႕ဖက္ ထား ခဲ့တယ္ ... "
သားျဖစ္သူကထိုစာပိုဒ္ကို တုန္ယင္ေနေသာအသံျဖင့္ အဆံုးသတ္လိုက္သည္။ သားအဖႏွစ္ဦး ၾကား ခဏ တာ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီးမွ သားျဖစ္သူက အေဖအိုႀကီးကိုဖက္ရင္းေနာင္တႀကီးစြာျဖင့္ ရိႈက္ငို ေတာ့သည္။
( ၂ )
အလုပ္ကအျပန္ဘတ္စ္ကားေပၚမွာမေန႔က Facebook မွာၾကည့္ခဲ့မိေသာ videoတစ္ခုအေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ေရာ ထိုလူငယ္လို ၿပဳမူဆက္ဆံမိခဲ့ပါသလား။ တစ္ႀကိမ္ႏွစ္ႀကိမ္ ။ ေတြးရင္းႏွင့္ ရင္ဘတ္ထဲတြင္ နာက်င္ဆို႔နင့္လာသည္။ မရည္ရြယ္ပါဘဲ ျပဳလိုက္မိေသာ အမွားသည္လည္း တဖက္သားကို နာက်င္ေစတတ္သည္။ အထူးသျဖင့္အသက္အရြယ္ အိုမင္းသူေတြ။ အသိညဏ္ခၽြတ္ယြင္းမႈႏွင့္အတူသားသမီးတို႔၏ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ျဖစ္ေစ၊ လ်စ္လ်ဴရႈမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေစ အထီးက်န္ေနၾကတဲ့ သူေတြ။ သားသမီးမ်ားဆီကဂရုစိုက္မႈတစ္ခုရဖို႔အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ထပ္ခါ ထပ္ခါ ေျပာရင္း အၾကင္နာတရားကို ေမာေမာပမ္းပမ္းလွမ္းေနၾကသူေတြ ... ။
ဒါကိုပင္လူငယ္မ်ားက စာနာမႈကင္းမဲ့စြာသမုတ္ၾကေသးသည္။ ဓာတ္ျပားေဟာင္းႀကီးတဲ့။ ထိုအက္ေၾကာင္းထပ္ေနေသာဓာတ္ျပားေဟာင္းႀကီးကို ကၽြန္မတို႔ေတြ အျမဲတမ္း ပိုင္ဆိုင္ထားႏိုင္ ၾကပါ သလား။ ထိုဓာတ္ျပားေဟာင္းႀကီး၏တန္ဖိုးကိုပ်က္စီးသြားေတာ့မွ သိရိွၾကမည္ဆိုလွ်င္ အလြန္ဝမ္းနည္း နာက်င္စရာ ေကာင္းေပလိမ့္မည္။ ထိုုေသာအခါမွအသံမထြက္ႏိုင္ေတာ့ေသာ ဓာတ္ျပားေဟာင္းႀကီး၏ အက္ေၾကာင္းမ်ားကိုလြမ္းဆြတ္တမ္းတေနရေတာ့မည္။
( ၃ )
ဘတ္စ္ကားကမွတ္တိုင္တစ္ခုမွာရပ္ၿပီးျပန္ထြက္ဖို႔ျပင္ေနၿပီ။ သူ႕အလုိလိုပိတ္ေသာတံခါးတစ္ခ်ပ္ကို ကမန္းကတန္းလက္ျဖင့္တားလိုက္ရင္း လူတစ္ေယာက္အထဲဝင္လာသည္။ၿပီးေတာ့အမ်ိဳးသမီးမ်ားသီးသန္႔ထိုင္ရာသို႔ လွမ္းလာၿပီး ကၽြန္မႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ဝင္ထုိင္လိုက္သည္။ ထိုသူမွာ အသက္ ၈၀ေက်ာ္အရြယ္ အဘိုးအိုတစ္ဦး ျဖစ္ေလသည္။ သည္လိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ သူႏွင့္အတူ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ပါမလာျခင္းအတြက္ ကၽြန္မအေတာ့္ကိုအံ့ၾသသြားမိသည္။ ရာသီဥတုကလဲအေတာ္ကိုေအးသည္။ ၿပီးေတာ့ဒီအသက္အရြယ္ႏွင့္ အေဖာ္တစ္ေယာက္မွမပါဘဲဘတ္စ္ကားစီးဖို႔မသင့္ေပ။ ကၽြန္မသည္စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာျဖင့္အဘိုးအိုကိုေငးၾကည့္ေနမိေတာ့ အဘိုးကခြင့္ေတာင္းသည ့္မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ၿပံဳးျပေနသည္။ သူ႕မ်က္ႏွာေပၚတြင္ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရေသာ ဘဝ၏ အခ်ိန္ အတိုင္းအတာ ႏွင့္ ညီမွ်ေသာ အေရးအေၾကာင္းမ်ား။ သူ႕မ်က္ဝန္းမ်ားက ပင္ပမ္းလြန္းသျဖင့္ မီးခိုးေရာင္ဘက္ေတာင္ သန္း ေနသည္။ မၾကည္လင္ေတာ့။ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာမို႔ကၽြန္မ၏သိလိုစိတ္မ်ားကို မနည္းပင္ ခ်ဳပ္တည္းထား ရသည္။ ထိုအဘိုးအိုက ကၽြန္မဆင္းမည့္မွတ္တိုင္မေရာက္မီမွာပင္ ဆင္းသြားခဲ့သည္။ ကၽြန္မသည္ထိုအဘိုးအို၏ေက်ာျပင္ ကိုမီႏိုင္သေလာက္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ကၽြန္မ၏ ျမင္ကြင္းထဲတြင္ အဘိုးအိုလဲေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ကၽြန္မကေတာ့ မဆံုးႏိုင္ေသာ အေတြးမ်ားစြာ ျဖင့္ က်န္ခဲ့ေလသည္။ အထူးသျဖင့္ တစ္ခုခုကိုနင့္နင့္နဲနဲေတြးရင္း ေငးရီေနၾကတဲ့ သူ႕မ်က္လံုးေတြေပါ့ .... ။
kaungmalay 13
Posted by kaungmalay13 on June 18, 2011
No comments:
Post a Comment