ကမ ၻာသစ္ : လူ ့ႏွလံုးသားမွ အလွတရားမ်ား

Monday, October 17, 2011

လူ ့ႏွလံုးသားမွ အလွတရားမ်ား

လူေတြတိုင္းမွာ အသက္ရွင္ၾကီးၿပင္းလာၾကတဲ့ ေနရာ ပတ္၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ ့အေရးပါမႈ၊ ေစာက္ေရွာက္မႈဟာ အမွန္တကယ္ပဲလိုအပ္လွပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ့္ရဲ
့မိဘ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြလည္းၿဖစ္ရင္ၿဖစ္မယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ ဆရာသမားေတြနဲ ့မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြလည္းပါ၀င္ပါတယ္
။ ဒီလို ေရခံေၿမခံေကာင္းတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရပ္တည္ရွင္သန္ခဲ့ရတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ခ်ိဳ
့အေၾကာင္းမ်ားကို ေရးသားတင္ၿပဖို ့ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္ အေၾကာင္းအရာေတြထဲက တစ္ခ်ိဳ
့ကို တင္ၿပလိုက္ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဖတ္မိတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ကိုယ္ရပ္တည္ ရွင္သန္ေနတဲ့
ပတ္၀န္းက်င္မွာ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္နဲ ့ပတ္သတ္ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ လူမႈ၀န္းက်င္ကို ၿပန္လည္
အေထာက္အကူၿပဳ မွ်ေ၀ေပးႏိုင္တဲ့ သူတစ္ဦးအၿဖစ္ အေတြးအၿမင္အသိတစ္ခုရိွႏိုင္ေစဖို ့ပါ။

အမွန္တရားကို ၿမတ္ႏိုးတတ္ၿပီး အမွန္ေၿပာဖို ့ကို ၀န္မေလးတတ္တဲ့ သားအဖႏွစ္ဦး ဇာတ္လမ္းေလးပါ။

တစ္ခါက အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ေဂ်ာ့ ဆိုတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေက်ာင္းစာသင္လိုက္ အိမ္ၿခံေၿမအလုပ္ေတြ ၀ိုင္းကူလုပ္လိုက္နဲ ့သူ ့ရဲ ့အေဖနဲ ့အတူ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့
ဘ၀တစ္ခုကို စတင္တည္ေဆာက္ေနပါတယ္ ။သူဟာ လိမ္မေၿပာတတ္သလို သူ ့ရဲ ့ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာလည္း
ရိုးသားၿပီး အမွန္တရားကို ၿမတ္ႏိုးသူအၿဖစ္ က်င့္ၾကံေနထိုင္ခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္ေပါ့ ။

တစ္ေန ့သူ ့ရဲ ့ေမြးေန ့မွာ အေဖၿဖစ္သူက ေမြးေန ့လက္ေဆာင္အၿဖစ္ ပုဆိန္အေသးေလးတစ္လက္ကို ေပးခဲ့ပါတယ္။

ေဂ်ာ့ဟာ အရမ္းပဲေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တယ္ ။ ဒီလက္ေဆာင္ေလးရၿပီး သူမၾကာခဏ စဥ္းစာမိတာကေတာ့ ဘယ္သစ္ပင္ကို ဒီ ပုဆိန္နဲ ့ခုတ္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလဲ .. ဆိုတဲ
့အေတြးေပါ့ ။

ဒီလိုနဲ ့တစ္ေန ့ သူေက်ာင္းကၿပန္ေရာက္တဲ့အခါ ဥယ်ာဥ္ထဲက ခ်ယ္ရီပင္ေလးတစ္ပင္ကို ခုတ္ၾကည့္ဖို ့ဆံုးၿဖတ္ခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ သူ ့မွာ အဲဒီအပင္ကို ခုတ္ႏိုင္လိုက္တဲ့ အင္အားမရိွပါဘူး။ ကေလးသာသာအရြယ္ခြန္အားနဲ ့ေသးငယ္တဲ့ ပုဆိန္က သစ္ပင္ကိုလွဲႏိုင္ဖို ့အင္အားမရိွပါဘူး
။သို ့ေပမယ့္ သူဟာ ခ်ယ္ရီပင္ရဲ ့ပင္စည္ပတ္ပတ္လည္မွာရိွတဲ့ အေခါက္အေတာ္မ်ားမ်ားကို ခြာယူခုတ္ထစ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

ဒီလိုနဲ ့ညေနခင္းအခ်ိန္ေရာက္တဲ့အခါ ေဂ်ာ့ရဲ ့အေဖဟာ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာရိွတဲ့ သူ ့ရဲ ့သစ္ပင္ပန္းပင္ေတြကို လာၾကည့္တဲ့အခါ မၾကာခင္က
ေဂ်ာ့ ခုတ္ထစ္ခဲ့တဲ့ ခ်ယ္ရီပင္ကိုေတြ ့ၿမင္သြားပါတယ္။ သူဟာ ရုတ္တရက္ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္သြားၿပီး
တရားခံကို ရွာေဖြဖို ့ဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္။ ဘာၿဖစ္လို ့လည္းဆိုေတာ့ ဒီခ်ယ္ရီပင္ေလးဟာ သူ
အေသအခ်ာ ဂရုတစိုက္ ပ်ိဳးေထာင္စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ အပင္ၿဖစ္ေနလို ့ပါပဲ ။

ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ သူ ့ရဲ ့သားကိုေခၚေမးလိုက္ပါတယ္

"…… ေဂ်ာ့.. ဒီကိုခဏလာစမ္း .."

ေဂ်ာ့ဟာ သူ ့အေဖေခၚသံၾကားလို ့အေၿပးလာၿပီး..

…ဘာၿဖစ္လုိ ့လည္း..အေဖ.. လို ့ေမးလိုက္ပါတယ္ ။

"…ဒီမွာၾကည့္စမ္း..လူရမ္းကားတစ္ခ်ိဳ ့ ငါတန္ဘိုးထား စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ ..ခ်ယ္ရီပင္ကို ဖ်က္လိုဖ်က္စီးလုပ္သြားတယ္ ..အဲဒီဖ်က္ဆီးတဲ့သူကို ငါ..မွတ္ေလာက္ေအာင္ ရိုက္ႏွက္ဆံုးမပစ္လိုက္မယ္..ဒါမွ ေနာက္တစ္ခါ ဒီ ဥယ်ာဥ္ထဲကို လာမဖ်က္ဆီးရဲေတာ့မွာ ..အဲဒီဖ်က္ဆီးတဲ့လူကုိ မင္းသိလား.. " လုိ ့အေဖလုပ္သူက ေဒါသတၾကီးေမးတဲ့အခါ..

ေဂ်ာ့ ဟာ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားခဲ့တယ္ .သူဟာ အရမ္းပဲ ေၾကာက္ရြံ ့တုန္လႈပ္ေနပါတယ္.။မ်က္ရည္မ်ားက်လ်က္ကေန ေဂ်ာ့ ဟာ မ၀ံ့မရဲနဲ ့သူ ့အေဖကိုၾကည့္ၿပီးေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။

"…ကြ်န္ေတာ္ လိမ္မေၿပာပါဘူး အေဖ.. အေဖလက္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ ပုဆိန္နဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အဲဒီခ်ယ္္ရီပင္ကို ခုတ္ခဲ့တာပါ .."

ေၿပာၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ ေဂ်ာ့ဟာ စိုးရိမ္တုန္လႈပ္စြာနဲ ့သူ ့အေဖရိုက္မွာကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္ ။ အတန္ငယ္တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ၿပီးမွ သူ ့အေဖဟာ သူ ့ရဲ ့လက္ေမာင္းကို ညင္သာစြာပဲ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါတယ္ ။ၿပီးေတာ့ သူ ့အတြက္ တစ္သက္တာ မွတ္သားသြားရေစမယ့္ ႏွလံုးသားကအလွတရားနဲ ့ယွဥ္တဲ့စကားကိုေၿပာခဲ့တယ္။

ငါ့သား .. သားအေဖ့ကို ခုလိုအမွန္အတိုင္း ေၿပာၿပတဲ့အတြက္ အေဖအရမ္း၀မ္းသာတယ္ ..ဥယ်ာဥ္ထဲက အပင္ေတြ အားလံုး ဆံုးရံႈးသြားပါေစ …ငါ့သားဆီကလိမ္ေၿပာမယ့္ စကားကို မၾကားရတာဟာ အေဖ့အတြက္ ပိုၿပီး တန္ဘိုး ရိွပါတယ္ …. တဲ့ ။

အဲဒီ ေဂ်ာ့ ဆိုတဲ့ လူငယ္ေလးဟာ တစ္ၿခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး…ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ အေမရိကရဲ ့ၾကီးက်ယ္ၿမင့္ၿမတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအၿဖစ္ ထင္ရွားလာမယ့္ ေဂ်ာ့၀ါရွင္တန္ ဆိုတဲ့ အေမရိကန္ သမၼတၾကီးၿဖစ္လာမယ့္ လူငယ္ေလးပါပဲ ။

ေနာက္သာဓကေလးတစ္ခုတင္ၿပပါဦးမယ္ ။

ႏွလံုသားက ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာဟာ ကြ်န္ေတာ့္တို ့လူမႈပတ္၀န္းက်င္ကို တစ္နည္းတစ္ဖံုအက်ိဳးၿပဳေနတယ္ဆိုတာေလး မွ်ေ၀ေပးခ်င္ပါတယ္။

တစ္ခါကအေမရိက တကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ လူမႈေရးေဗဒနဲ ့ပတ္သတ္ၿပီး ပါေမာကၡတစ္ဦးဟာ ေလ့လာဆန္းစစ္မႈ တစ္ခု လုပ္ေန ပါတယ္ ။ သူဟာ သူ ့ရဲ ့တပည့္ေက်ာင္းသားေတြကို ပ်ံက်ရပ္ကြက္တစ္ခုထဲကိုဆင္းၿပီးလူငယ္၂၀၀ ခန္ ့ရဲ ့ဘ၀ၿဖစ္ရပ္တစ္ခ်ိဳ ့ကို မွတ္တမ္းတင္ေစၿပီး ေလ့လာမႈၿပဳလုပ္ေစခဲ့တယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီ လူငယ္ကေလးေတြကို တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ ့အနာဂတ္ကိုလည္း ခန္ ့မွန္းသံုးသပ္ေ၀ဖန္ေပးဖုိကိုပါ တာ၀န္ေပးခဲ့ပါတယ္။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြဟာ သူတို ့ေလ့လာၾကတဲ့ ကေလးမ်ားရဲ ့အနာဂတ္နဲ ့ပတ္သတ္ၿပီး အမ်ားဆံုး သံုးသပ္ခ်က္ ေပးၾကတာကေတာ့ ..သူ ့မွာ အနာဂတ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္စရာအခြင့္အလမ္းမရိွ..ဆိုတာေတြပဲ ကေလးမ်ားအေပၚမွာ ေ၀ဖန္ မွတ္တမ္းေရးခဲ့ၾကပါတယ္ ။

ဒီလိုနဲ ့အထက္ပါ အၿဖစ္အပ်က္မ်ား ၿဖစ္ပြားၿပီး ၂၅ ႏွစ္ခန္ ့ၾကာတဲ့အခါ အၿခားပါေမာကၡတစ္ဦးက ယခင္က ေလ့လာမႈၿပဳခဲ့တဲ့ အထက္ပါၿဖစ္ရပ္ မွတ္တမ္းကိုေတြ ့ၿပီး အဲဒီအခ်ိန္ကေလ့လာခဲ့တဲ့ ကေလးေတြ ခုခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုအေၿခအေနေတြ ၿဖစ္ေနၿပီလဲ..ၿပီးေတာ့ အရင္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြသံုးသပ္ခဲ့သလို ကေလးေတြဟာ အနာဂတ္အတြက္ အားကိုေမွ်ာ္လင့္စရာမရိွတဲ့ အေၿခအေနမ်ား ၿဖစ္ေနၿပီလား...ယခင္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ ့သံုးသပ္ယူဆခ်က္ မွန္သလား မွားသလားဆိုတာကို သူဟာ သိခ်င္ေနပါတယ္ ။

ဒါေၾကာင့္သူဟာ သူ ့ရဲ ့တပည့္ေက်ာင္းသားမ်ားကို မွတ္တမ္းကိုၿပသၿပီး အရင္ကေလ့လာမႈၿပဳခဲ့တဲ့ ကေလးေတြကို တတ္ႏိုင္္သေလာက္ ၿပန္လည္ကြင္းဆင္းေလ့လာခိုင္းပါတယ္ ။၂၀၀ အနက္ ၂၀ ခန္ ့ဟာ အၿခားအရပ္တစ္ပါးသို ့ေၿပာင္းေရႊ ့ေနထိုင္မႈ၊ အခ်ိဳ ့မွာလည္းကြယ္လြန္ဆံုးပါးသြားမႈေတြေၾကာင့္ မသိရေတာ့ပါဘူး။က်န္တဲ့ ၁၈၀ ခန့္ အနက္က ၁၇၆ ဦးဟာ သာမာန္ထက္ အဆင့္ၿမင့္မားတဲ့ ဘ၀ေနရာေတြမွာ ေအာင္ၿမင္မႈရေနၾကတဲ့ ပညာရွင္မ်ား ၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ား စသၿဖင့္ ရပ္တည္ေနၾကတာ ေတြ ့ရိွၾကရပါတယ္ ။ ဒီလိုေတြ ့ရိွခ်က္ကို ပါေမာကၡဟာ အလြန္အံ့ေၾသာသြားပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္ ဘယ္လိုၿဖစ္လာတယ္ဆိုတာ သူမေတြးတတ္ပါဘူး ။ ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့ ယခင္ေလ့လာမႈၿပဳခဲ့တဲ့မွတ္တမ္းဆံုးၿဖတ္ခ်က္မ်ားနဲ ရာခိုင္ႏႈန္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေၿပာင္းၿပန္ၿဖစ္ေနတာကို ေတြ ့ရလို ့ပါပဲ ။ ဒီလိုနဲသူဟာ ဒီၿဖစ္ရပ္ကို စိတ္၀င္စားသြားၿပီး ဆက္လက္ ေလ့လာဖို ့ဆံုးၿဖတ္လုိက္ပါတယ္ ။ ပါေမာကၡဟာအထက္ပါလူမ်ားနဲ ့လက္လွမ္းမွီသေလာက္ေဒသေနရာမ်ားကို သြားေတြ ့ဆံုၿပီး တစ္ေယာက္ခ်င္းစီနဲ ့ေတြ ့ဆံုစကားေၿပာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။ေတြ ့ဆံုတိုင္းမွာ သူေမးတဲ့ေမးခြန္းကေတာ့ ..

"ခင္ဗ်ားရဲ ့ေအာင္ၿမင္ေနမႈဟာ ဘာေၾကာင့္လုိ ့ ယူဆပါသလဲဲ "… ဆိုတဲ့ေမးခြန္းပါပဲ

သူအဲလိုေမးတိုင္းေမးတိုင္း သူတို ့ၿပန္ေၿဖၾကတဲ့အထဲမွာ တူညီတဲ့ ခံစားမႈတစ္ခုနဲ ့အတူ အေၿဖတစ္ခုကို ေတြ ့လိုက္ရပါတယ္ ။ သူတို ့ေၿဖၾကတဲ့အထဲမွာ အမ်ားဆံုးပါ၀င္ေနတဲ့စကားကေတာ့

…".ဆရာမတစ္ေယာက္ရိွခဲ့ပါတယ္္.".တဲ့

အဲဒီ ဆရာမဟာ ခုထိ သက္ရိွထင္ရွားရိွေနဆဲပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ပါေမာကၡဟာ အဲဒီဆရာမကို ဆက္လက္ရွာေဖြၿပီး ေတြ ့ဆံုခဲ့ပါတယ္ ။ အသက္ၾကီးေနေပမယ့္ က်န္းမာဖ်တ္လတ္မႈရိွေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးကို ေတြ ့တဲ့အခါ ဒီအမ်ိဳးသမီးၾကီးဟာ ပ်ံက် လူငယ္ေလးေတြကို ခုလိုေအာင္ၿမင္တဲ့ဘ၀မ်ိဳးေတြထိေရာက္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား ကူညီစြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့ပါလိမ့္..ဆိုတဲ့အေတြးကို ပါေမာကၡၾကီးဟာ စဥ္းစားေနပါတယ္။

ဒါနဲ ့သူဟာ ထိုဆရာမၾကီးကို ေမးလိုက္တဲ့အခါ..ဆရာမၾကီးရဲ ့မ်က္၀န္းေတြဟာ
အေရာင္ေတာက္ပလာပါတယ္ ။ အတိတ္တစ္ေနရာကို ၿပန္လည္ေမွ်ာ္မွန္းၿပီး ၾကည္ႏူး၀မ္းသာေနတဲ့ မ်က္ႏွာမွာ အၿပံဳးတစ္ခ်က္ပြင့္လာပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ သူမဟာ ၿဖည္းညွင္းညင္သာစြာပဲ ပါေမာကၡၾကီးကိုေၿပာလိုက္ပါတယ္

။

… "တကယ္ေတာ့ ရိုးရိုးေလးပါပဲရွင္ အဲဒီကေလးငယ္ေလးေတြ အားလံုးကို ကြ်န္မ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ "……….တဲ့ ။

တတိယေဖာ္ၿပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ သိပၸံပညာရွင္ အက္ဒီဆင္နဲ ့ပတ္သတ္တဲ့ အေၾကာင္းေလးပါ။

.........အမ်ားသိၾကတဲ့အတိုင္း သူဟာတီတြင္မႈေပါင္းမ်ားစြာ ၊ စမ္းသပ္မႈေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ခဲ့ၿပီးမွ ေနာက္ဆံုးမွာ ယေန ့ထိ

ကမ ၻာသူ ကမ ၻာသားတုိ ့သံုးေနတဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးကို ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့တဲ့သူေပါ့ ။ အက္ဒီဆင္ဟာ ငယ္စဥ္က အတန္းပညာလည္း ဟုတ္တိပတ္တိ သင္ခဲ့ရသူမဟုတ္ပါဘူးညံ့ဖ်င္းလြန္းတဲ့အတြက္ ဆရာမကေတာင္ အိမ္ကို ၿပန္ၿပန္ပို ့ရတဲ့သူပါ။ဒါေပမယ့္သူ ့မွာ
ငယ္စဥ္ကတည္းက ရိွခဲ့တဲ့ စိတ္ကူးအေတြးေခၚေကာင္းတစ္ခ်ိဳ ့ရိွခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ သူဟာ တစ္ဘက္သားကို စာနာသနားတတ္တယ္ ။ေထာက္ထားညွာတာၿပီး ေမတၱာစိတ္ရိွတတ္တဲ့သူတစ္ဦးပါ ။ အားရင္အားသလိုသူ၀ါသနာပါတဲ့ တီထြင္ ဆန္းသပ္မႈေတြကို ၿပဳလုပ္ရင္း သူ ့ဘ၀ရဲ ့အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုကုန္လြန္ေစခဲ့ပါတယ္ ။

ဒီလိုနဲ ့ အထက္ကေဖာ္ၿပခဲ့သလို တစ္ေန ့မွာ သူဟာ လွ်ပ္စီးမီးလံုးကို စတင္စမ္းသပ္ေအာင္ၿမင္သြားပါတယ္ ။

ဒီလိုနဲ ့ ေၾကာ္ညာဆိုင္းဘုတ္တစ္ခု ေပၚလာပါတယ္ ။

မိုးရြာလွ်င္လည္းမၿငိမ္း ေလတိုက္လွ်င္လည္း မၿငိမ္းေသာ မီးသီးကို အက္ဒီဆင္ ၿပသမည္ ။

ဒီလိုနဲ ့အက္ဒီဆင္ရဲ ့စမ္းသပ္ေအာင္ၿမင္မႈကို လက္ေတြ ့ၿပသမယ့္ေန
့ကိုေရာက္လာပါတယ္။ သူ ့ေခတ္ သူ ့အခါက သတင္းသမားတစ္ခ်ိဳ ့နဲ ့အက္ဒီဆင္ရဲ ့တီထြင္စမ္းသပ္မႈေတြကို စိတ္ပါ၀င္စားသူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အခန္းက်ယ္ၾကီးတစ္ခုအတြင္းမွာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ ့ ၿပသမယ့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါတယ္ ။

အခ်ိန္က်တဲ့အခါ အက္ဒီဆင္က သူ ့ရဲ ့ ေဂ်ာ္နီ ဆိုတဲ့ တပည့္ေလးကို လူအမ်ားေရွ ့မွာ ၿပသဖို ့မီးသီးကို ယူလာခိုင္းလိုက္ပါတယ္ ။ ေဂ်ာ္နီဟာ လူပရိတ္သတ္အရွိန္ေၾကာင့္လား
ကိုယ္တိုင္ကပဲ စိတ္လႈပ္ရွားေနလို ့လားမသိပါဘူး ..

သူဟာ အက္ဒီဆင္နားကို မေရာက္ခင္မွာပဲ ခလုတ္တိုက္လဲက်ၿပီး လက္ထဲက မီးသီးဟာလည္း တစ္စစီ ကြဲေၾကသြားပါေတာ့တယ္ ။ လူေတြရဲ ့အံ့ၾသတဲ့ အာေမဋိတ္အသံေတြနဲ ့ေဂ်ာ္နီရဲ ့ၿဖစ္ရပ္ကို အၿပစ္တင္တဲ့ အသံေတြဟာ ခဏခ်င္းပဲ အခန္းထဲမွာ ဖံုးလႊမ္းသြားပါတယ္ ။ ေဂ်ာ္နီဟာလည္း ရွက္ရြံ ့၀မ္းနည္းစြာနဲ ့ ေခါင္းငိုက္စိုက္ၿဖစ္လို ့ေပါ့ ။

ဒါေပမယ့္ အေၿခအေနေတြ အားလံုးကို အက္ဒီဆင္က ထိန္းလိုက္ပါတယ္ ။ သူဟာ ဧည့္သည္မ်ားဘက္ကိုလွည့္ၿပီးေၿပာလုိက္တယ္

..မိတ္ေဆြမ်ား ခင္ဗ်ား ဒီေန ့အတြက္ အစီအစဥ္ပ်က္သြားရတဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္မေကာင္းပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ၿပန္လုပ္လို ့မရတဲ့ ကိစၥမွ မဟုတ္တာပဲ ေနာက္ တစ္လၿပည့္တဲ့ေန ့မွာၿပန္လာခဲ့ၾကပါ ။ ကြ်န္ေတာ္ မိတ္ေဆြတို ့ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္မီးသီးတစ္လံုးထပ္မံၿပဳလုပ္ၿပီးၿပန္လည္ၿပသပါ့မယ္ .. လုိ ့ ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။

ဒီလိုနဲ ့သူေၿပာခဲ့တဲ့အတုိင္း တစ္လတင္းတင္းၿပည့္တဲ့ေန ့မွာ သူ ့ရဲ ့တီထြင္ေအာင္ၿမင္မႈကို လာေရာက္ၾကည့္ရႈၾကတဲ့ လူေတြဟာ အရင္ကထက္ေတာင္ ပိုမ်ားလာပါတယ္

ဒီလို နဲ့ ၿပသမယ့္အခ်ိန္ကိုေရာက္လာတဲ့ အခါ အက္ဒီဆင္ဟာ သူ ့ရဲ ့တပည့္ေလး ေဂ်ာ္နီကို အရင္တခါကလုိပဲ မီးသီးကို ယူေဆာင္လာခဲ့ဖို ့ ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။
ေဂ်ာ္နီဟာလည္း အရင္လက သူ ့ေၾကာင့္ပ်က္ခဲ့ရတဲ့ ပြဲကို ၿပန္သတိရၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ မီးသီးကို သယ္ေဆာင္လာပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူေတြရဲ ့စိတ္ထဲမွာ စိုးရိမ္လ်က္ရိွေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွထပ္မၿဖစ္ေတာ့ပါဘူး ။ ေဂ်ာ္နီဟာ မီးသီးကို အက္ဒီဆင္ကိုေပးလိုက္ၿပီး လူသမိုင္းကို တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုေၿပာင္းလဲသြားေစမယ့္ လွ်ပ္စစ္မီးကို အက္ဒီဆင္ဟာ ဖြင့္ၿပလိုက္ပါတယ္

ဒီလုိနဲ ့ဒီၿပသတဲ့ အခမ္းအနားၿပီးတဲ့အခါ သတင္းစာ ဆရာတစ္ခ်ိဳ
့နဲ ့အၿခားေမးၿမန္းေဆြးေႏြးလိုသူတစ္ခ်ိဳ ့ဟာ အက္ဒီဆင္နဲ ့စကားစၿမည္ေၿပာဖို ့က်န္ရိွေနၾကပါတယ္

။

အဲဒီမွာ ေမးၿမန္းသူတစ္ဦးက အက္ဒီဆင္ကို ေမးခြန္းတစ္ခုေမးပါတယ္ ။

အဲဒီေမးခြန္းကေတာ့ ….အရင္လက ခင္ဗ်ားဟာ ေဂ်ာ္နီ ဆိုတဲ့ နေမာ္နမဲ့ တပည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပ်က္အရွက္ရခဲ့တာမဟုတ္လား ။ ဒီေန ့မွာ ခင္ဗ်ားသူ ့ကို ၿပန္ၿပီး အရင္လိုပဲ ၿပန္လည္လုပ္ေဆာင္ခိုင္းတဲ့အတြက္ အံ့ၾသ
မိလို ့ပါ .. ကြ်န္ေတာ္သာဆုိ သူ ့ေနရာမွာ အၿခားတစ္ေယာက္ေယာက္ကို အစားထိုးမိမွာပါပဲ..တဲ့ ။

ဒီေမးခြန္းဟာ သာမာန္အားၿဖင့္ေတာ့ ထူးၿခားမႈမရိွေပမယ့္ ေလးနက္တဲ့အေၿဖကို အက္ဒီဆင္က ေၿပာသြားပါတယ္ ။

" .ကြ်န္ေတာ္နဲ ့တပည့္ေလး ေဂ်ာ္နီတို ့အတူအလုပ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာၾကာပါၿပီ ..လူဆိုတာ တခါတေလ မရည္ရြယ္ပဲ အမွားၿပဳလုပ္မိတတ္ၾကပါတယ္...ဒါကုိ ကြ်န္ေတာ္အၿပစ္မတင္မိပါဘူး..တကယ္လို ့သူ ့ကို အလုပ္မွာေပါ့ေလ်ာ့တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ထုတ္ပစ္မယ္ဆိုရင္ ထုတ္ပစ္ႏိုင္ပါတယ..ဒါေပမယ့္ ထုတ္ပစ္လိုက္ရင္ သူ စိတ္ထိခိုက္ခံစားသြားရမွာပါ..

ကြ်န္ေတာ္ တီထြင္ေအာင္ၿမင္တဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးသီးက ကြဲသြားရင္ ၿပန္လည္ အစားထိုးလို ့ရပါတယ္ .

လူ ့ႏွလံုးသားတစ္ခု ကြဲေၾကသြားတဲ့အခါ ၿပန္လည္ ၿပဳၿပင္အစားထိုးေပးဖို ့ခက္ခဲတယ္"

လွပတဲ့ႏွလံုးသားကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့သူမ်ား ၿဖစ္ၾကပါေစ ...

ခင္မင္ေလးစားၿခင္းမ်ားစြာၿဖင့္ ..