ကမ ၻာသစ္ : ရည္စူးကုသုိလ္

Monday, October 17, 2011

ရည္စူးကုသုိလ္

အရွင္ဘုရား…..

ေသဆံုးသူကိုရည္စူး၍ အလွဴဒါနျပဳလုပ္လွ်င္ ရည္စူးခံရသူ၌ မည္သို႔ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား ရႏိုင္သည္ကို သိလိုပါသည္ဘုရား။

ဦးေမာင္ေလွ၊ အလံုျမိဳ႕နယ္။

ဒကာၾကီးဦးေမာင္လွရဲ႕ေမးခြန္းကို ဖတ္လိုက္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ လအေတာ္ၾကာေလာက္က ဖတ္လိုက္ရတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ကို ခ်က္ခ်င္းသတိရလိုက္မိပါတယ္။ မေတာ္တဆမႈတစ္ခုနဲ႔ ရုတ္တရက္ေသဆံုးသြားခဲ့ရတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ အႏုပညာရွင္တစ္ဦး အေၾကာင္းပါ။ ေသျပီးေနာက္ သူ႔အမတစ္ေရာက္ရဲ႕၀မ္းမွာ ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ပဲ ျပန္၀င္စားလို႔ အရြယ္ေတာင္ အေတာ္ေလးေရာက္ေနပါျပီ။

သူ႔မိခင္က ေသသြားတဲ့သူ႔သား သူ႔ေျမးအျဖစ္ သူတို႔ဘ၀ထဲ ျပန္၀င္ေရာက္လာတာကို အေထာက္အထားခိုင္လံုစြာ သိပါလ်က္ ခုခ်ိန္ထိ သူ႔သားအတြက္ ရည္စူးျပီး ကုသုိလ္ျပဳ။ အမွ်ေ၀ေနတုန္းပါပဲတဲ့။ တကယ္ေတာ့ ေသသြားသူက လူသားတစ္ဦး ျပန္ျဖစ္ေနျပီဆိုတာ အတိအက် သိေနမွေတာ့ သူအတြက္ ရည္စူးျပီး ကုသိုလ္ျပဳအမွ်ေပးေ၀ေနစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး ျပဳေပးလည္း
သူ႔အတြက္ ဘာမွအက်ိဳးမျပီး အခ်ည္းအႏွီးပါပဲ။

ကုသိုလ္မျပဳရဘူးလို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ ကုသိုလ္ဆိုတာကေတာ့ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မဆို ျပဳရမွာေပါ့။ ေသသူကိုပဲ ရည္စူးရည္စူး၊ ရွင္သူကိုပဲ ရည္စူးရည္စူး၊ ကုသိုလ္ဆုိတာ ျပဳသင့္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသသြားတဲ့သူက လူျပန္ျဖစ္ေနျပီဆိုရင္ သူ႔အတြက္ ရည္စူးျပီးျပဳတဲ့ ကုသုိလ္ရဲ႕ အက်ိဳးကို သူခံစားခြင့္ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ လူ၀င္စားက သူ႔အတြက္ ကုသုိလ္ျပဳေပးမွန္း သိျပီး သာဓုေခၚရင္ ကုသုိလ္ေတာ့ရမွာေပါ့။ ကုသုလ္အက်ိဳးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ခံစားခြင့္မရွိပါဘူး။

ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ားမွတစ္ပါး သတၱ၀ါတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ေသဆံုးသြားရင္ လားေရာက္ရမယ့္ဘ၀ ငါးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ဂတိငါးပါးေပါ့။ လူ႔ဘ၀၊ နတ္ဘ၀၊ ငရဲဘ၀၊ တိရစၧာန္ဘ၀၊ ျပိတၱာဘ၀ဆိုျပီးေတာ့ ဘ၀ငါးမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို လားေရာက္ရပါတယ္။ ျဗဟၼာဘ၀က နတ္ဘ၀ထဲမွာ၊ အသူရကာယ္ဘ၀က ျပိတၱာဘ၀ထဲမွာ အက်ံဳး၀င္ပါတယ္။

ကုသုိလ္နဲ႔ေသတဲ့သူက ကုသိုလ္သတိၱအားေလ်ာ္စြာ လူ႔ဘ၀၊ နတ္ဘ၀ဆိုတဲ့ ေကာင္းရာ သုဂတိဘ၀ေတြကို လားေရာက္ရျပီး အကုသိုလ္နဲ႔ ေသတဲ့သူက အကုသိုလ္သတိၱအားေလ်ာ္စြာ ငရဲဘ၀၊ တိရစၧာန္ဘ၀၊ ျပိတၱာဘ၀ဆိုတဲ့
မေကာင္းရာ ဒုဂၢတိဘ၀ေတြကို လားေရာက္ရပါတယ္။

ေသလြန္ျပီးတဲ့ေနာက္… ကုသုိလ္အက်ိဳးေပးေၾကာင့္ လူျဖစ္သြားတယ္၊ နတ္ျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ အကုသိုလ္ အက်ိဳး ေပးေၾကာင့္ ငရဲက်သြားတယ္၊ တိရစၧာန္ဘ၀ျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္ က်န္ရစ္သူေတြက သူ႔အတြက္ ရည္စူးျပီးျပဳတဲ့ ကုသိုလ္ရဲ႕အက်ိဳး ကို သူလံုး၀ခံစားခြင့္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔အတြက္ရည္စူးျပီး ကုသုိလ္ျပဳေနတာကို သူလံုး၀ မသိႏိုင္ေတာ့လို႔ပါပဲ။

တကယ္လို႔ … အကုသုိလ္အက်ိဳးေပးတစ္ခုခုေၾကာင့္ ျပိတၱာဘ၀ ေရာက္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်န္ရစ္သူေတြက သူ႔အတြက္ ရည္စူးျပီးျပဳတဲ့ ကုသုိလ္ရဲ႕အက်ိဳးကို အေၾကာင္းညီညြတ္မယ္ဆိုရင္ သူအျပည့္အ၀ခံစားခြင့္ရွိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔အတြက္ ရည္စူးျပီး ကုသုိလ္ျပဳေနတာကို အေၾကာင္းညီညြတ္ရင္ သူသိႏိုင္လို႔ပါပဲ။

ျပိတၱဘံုဘ၀ေရာက္တိုင္းလည္း ရည္စူးကုသုလ္ရဲ႕ အက်ိဳးကို ခံစားခြင့္ရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။

ထမင္းဆာေလာက္ျခင္း၊ ေရမြတ္သိပ္ျခင္းတို႔ရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈဒဏ္ကို အျမဲမျပတ္ ခံေနရတဲ့ “အငတ္ခံျပိတၱာ” (ခုပၸိပါသိကျပိတၱာ)။

ပူျပင္းတဲ့မီးေတာင္မီးလွ်ံေတြရဲ႕ ေလာက္ကၽြမ္း၀ါးျမိဳက္မႈဒဏ္ကိုအၾကားမလပ္ခံေနရတဲ့“အေလာင္ခံျပိတၱာ” (နိဇၥ်ာမတဏိွကျပိတၱာ)

အသူရကာယ္လို႔ သီးျခားေခၚတဲ့ “အၾကီးစားျပိတၱာ” (ကာလကဥၥိကျပိတၱာ)ေတြဟာ ျပိတၱာျဖစ္ေပမဲ့ ရည္စူးကုသိုလ္ရဲ႕ အက်ိဳးကို ဘာမွခံစားခြင့္ မရွိပါဘူး။

သူတစ္ပါးတို႔ေပးတဲ့ အစားအစာကို အမွီျပျပီး အသက္ရွင္ေနတဲ့ “အေပးခံျပိတၱာ”(ပရဒတၱဳပဇီ၀ိကျပိတၱာ) တစ္မ်ိဳးတည္းသာ ရည္စူးကုသုိလ္ကို သာဓုေခၚႏုိင္စြမ္းရွိတဲ့အတြက္ ရည္စူးကုသုိလ္ရဲ႕အက်ိဳးကို ခံစားခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒီအေပးခံျပိတၱာမ်ိဳးကို “ေ၀မာနိကျပိတၱာ”(ဗိမာန္ရွင္ျပိတၱာ) လို႔ အမ်ားက သိၾကပါတယ္။

ရည္စူးကုသုိလ္တစ္ခုက အရည္းစူးခံပုဂိၢဳလ္ကို ေကာင္းက်ိဳးျပဳႏိုင္ဖို႔အတြက္ အဂၤါရပ္ငါးခ်က္နဲ႔ ျပည့္စံုဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

(၁) အလွဴခံပုဂိၢဳလ္ဟာ ကိုယ္က်င့္သီလ စတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းဂုဏ္နဲ႔ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ရမယ္၊

(၂) အလွဴေပးပုဂိၢဳလ္ရဲ႕သႏၲာန္မွာ ဒီကုသုိလ္ဟာ တမလြန္ဘ၀ေျပာင္းသြားတဲ့ ဘယ္သူ႔အတြက္ရည္စူးပါတယ္ လို႔ ရည္စူးစိတ္ထား အတိအက်ရွိရမယ္၊

(၃) လွဴဖြယ္ပစၥည္း အမ်ိဳးအစား စံုလင္ရမယ္။

(၄) အလွဴေပးပုဂိၢဳလ္က မိမိရည္စူးတဲ့ပုဂိၢဳလ္ကို ကုသိုလ္အမွ်အတန္း ေပးေ၀ရမယ္၊

(၅) တမလြန္ဘ၀မွ အရည္စူးခံပုဂိၢဳလ္က ရည္စူးကုသိုလ္ကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚရမယ္၊

ဒီအဂၤါရပ္ငါးခ်က္နဲ႔ ျပည့္စံုျပီဆိုရင္ေတာ့ သာဓုေခၚလိုက္တာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ အလွဴပြဲမွာ ပါ၀င္လွဴဒါန္းထားတဲ့ပစၥည္းေတြနဲ႔ နာမည္သာတူျပီး အမ်ိဳးအစားအလြန္ေကာင္းမြန္၊ အေရအတြက္အဆမ်ားစြား သာလြန္တဲ့ ပစၥည္းေပါင္းမ်ားစြာကို တမလြန္ဘ၀က အရည္စူးခံပုဂိၢဳလ္ ေသခ်ာေပါက္ ရရွိခံစားရပါေတာ့တယ္၊ `အမည္တူ`အမ်ိဳးေကာင္း ပစၥည္းေတြကို အဆတိုး ခံစားရတယ္ဆိုပါေတာ့

“ အမည္တူ” လို႔ ဆိုထားတဲ့အတြက္ ဒီက အစားအစာေပးလွဴျပီး အမွ်ေ၀ရင္ ဟုိမွာ အစားအစာ ျပည့္စံုသြားပါတယ္။ ဒီက အ၀တ္အထည္ေပးလွဴျပီး အမွ်ေ၀ရင္ ဟုိမွာ အ၀တ္အထည္ ျပည့္စံုသြားပါတယ္။ အစားအစာ ေပးလွဴရုံနဲ႔ အ၀တ္အထည္ပါ မျပည့္စံုႏိုင္သလို အ၀တ္အထည္ေပးလွဴရံုနဲ႔ အစားအစာပါ မျပည့္စံုႏိုင္ပါဘူး။

ဆြမ္းသာလွဴျပီး ေရမလွဴရင္ေတာင္ အစားသာရွိျပီး ေရငတ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါလွဴေပးမွ ဒါရသြားတဲ့ သေဘာရွိတာမို႔ လွဴဖြယ္ပစၥည္း အမ်ိဳးအစား စံုလင္ဖို႔ သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။

ေသလြန္သူကို ရည္စူးတဲ့ အလွဴပြဲတစ္ခုမွာ -- ေအာက္ထစ္ဆံုးအားျဖင့္ စားစရာအတြက္ ဆြမ္းတစ္ပန္းကန္၊ သို႔မဟုတ္ မုန္႔တစ္ခု၊ ေသာက္စရာအတြက္ ေရတစ္ဖန္ခြက္၊ ၀တ္ရႈံစရာ အ၀တ္အထည္အတြက္ လက္သုတ္ပ၀ါတစ္ထည္၊ သို႔မဟုတ္ လက္ကိုင္ပ၀ါ တစ္ထည္၊ ခုိစရာ ေဆာင္းစရာ အေဆာက္အအံုအတြက္ ထီးတစ္လက္၊ သို႔မဟုတ္ ယပ္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္း၊ စီးနင္းသြားစရာ ယာဥ္အတြက္ ဖိနပ္တစ္ရံ၊ အနည္းဆံုး လွဴဖြင့္ပစၥည္းငါးမ်ိဳးပါ၀င္ရပါမယ္။ ဒါမွ စားေရး၊ ေသာက္ေရး၊ ၀တ္ေရး၊ ေနေရး။ သြားလာေရး အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ က်န္းမာေရးပါ ျပည့္စံုသြားေအာင္ လ်က္ဆားတစ္ထုတ္ေလာက္ ထည့္ခ်င္ထည့္လိုက္ပါဦး။

မိမိကို ရည္စူးျပီးျပဳတဲ့ အလွဴဒါနအမွ်အတန္းကို သာဓုေခၚတဲ့ ျပိတၱာတစ္ဦးဟာ ျပိတၱာဘ၀က ကၽြတ္လြတ္ထိုက္တဲ့ ကံပါရင္ သာဓုေခၚျပီးတာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ ျပိတၱာဘ၀က ကၽြတ္လြတ္ျပီး ကံအားေလ်ာ္စြာ နတ္ျပည့္၊ လူ႔ျပည္ ေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြတ္လြတ္ထိုက္တဲ့ကံ မပါေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ ျပိတၱာဘ၀မွာပဲ က်န္ရစ္သူလူေတြ လွဴဒါန္းေပးတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔ အလားတူ အမည္တူ၊ အမ်ိဳးေကာင္း၊ အဆတိုး ပစၥည္းေတြကို သံုးေဆာင္ခံစားခြင့္ ရသြားပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အထူးသတိျပဳစရာတစ္ခုကေတာ့ ရည္စူးကုသုိလ္ျပဳၾကတဲ့ ကုသုိလ္ရွင္ေတြရဲ႕ စိတ္အစဥ္မွာ ပူပင္ေသာက ကင္းရွင္းေနဖို႔ပါပဲ။ ေသာကေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ပူေလာင္ေနတဲ့ ရည္စူးကုသုိလ္ဟာ ရည္စူးသူထံေရွာေရွာရွဴရွဴေရာက္ဖို႔ သိပ္မေသခ်ာလွပါဘူး။ တကယ္လို႔ ေရာက္ခဲ့ရင္လည္း အရည္အေသြးညံ့ညံ့ပဲ ေရာက္သြားမွာပါ။

ကုသုိလ္ျပဳစဥ္မွာ ေသလြန္သူအေပၚ စြဲလမ္းတြယ္ျငိတဲ့ သံေယာဇဥ္နဲ႔ စိတ္ႏွလံုးပူေလာင္ေနမယ္၊ မ်က္ရည္က်၊ ငိုေၾကြးေနမယ္ ဆိုရင္ ကိုယ္ျပဳတဲ့ကုသိုလ္ဟာ အရည္အေသး ညံ့ဖ်င္းတဲ့ကုသုိလ္၊ အကုသိုလ္ျခံရံတဲ့ကုသိုလ္၊ ကုသုိလ္အပူပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္ရထားတဲ့ ကုသိုလ္ကိုပဲ ေသလြန္သူထံ ပို႔ေပးရတာမို႔ ေသလြန္သူရတဲ့ ကုသိုလ္ဟာလည္း အညံ့စားကုသိုလ္၊
အေပါစားကုသိုလ္၊ အပူစားကုသိုလ္ပဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာေပါ့။

ရတဲ့ကုသိုလ္က ညံ့ေန၊ ေပါေန၊ ပူေလာင္ေနမွေတာ့ ခံစားရတဲ့ အက်ိဳးတရားေတြကလည္း ညံ့ေန၊ ေပါေန၊ ပူေလာင္ေနမွာပါပဲ။ ဒါဆိုရင္ ရည္စူးကုသုိလ္ျပဳရင္း ၀မ္းနည္းပူေဆြး ငိုေၾကြးေနတာဟာ ေသလြန္သူကို ခ်စ္ရာမေရာက္ပဲ ႏွစ္ရာေရာက္ပါတယ္။

ကိုယ့္မွာ ကုသိုလ္ေကာင္းေကာင္းရွိမွ သူတစ္ပါးကိုလည္း ကုသုိလ္ေကာင္းေကာင္း ေပးႏိုင္မွာမို႔ ေသလြန္သူထံ ရည္စူးကုသိုလ္ ေကာင္းေကာင္းပို႔ေပးလိုသူတိုင္း ကုသိုလ္ျပဳေနစဥ္မွာ တြယ္ျငိစြဲလမ္း အသည္းကၽြမ္းမႈေတြ၊ ၀မ္းနည္းပူေဆြး ငိုေၾကြးမႈေတြ ကင္းႏိုင္သမွ် ကင္းရွင္းေအာက္ အထူးသတိထားၾကရပါမယ္။

ေသလြန္သူကို ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြ ျပည့္စံုေစခ်င္တဲ့ ေမတၱာဓာတ္၊ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္တဲ့ ကရုဏာဓာတ္၊ ကုသုိလ္ကံရဲ႕ စြမ္းရည္သတိၱကို မမွိတ္မသုတ္ယံုၾကည့္တဲ့ သဒၶါဓာတ္၊ ကုသုိလ္ကံကို အရည္အေသြး အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ႏိုင္တဲ့ ပညာဓာတ္၊ ေမတၱာ ကရုဏာ၊ သဒၶါ၊ ပညာ … သူေတာ္ေကာင္းဓါတ္ေတြနဲ႔ စိတ္ႏွလံုး ေအးခ်မ္းစြာ ျပဳတဲ့ ရည္စူး ကုသိုလ္မ်ိဳး ျဖစ္ရပါမယ္။

အကုသိုလ္မျခံရံတဲ့ အရည္အေသြးျမင့္ ကုသိုလ္ ေအးေအးေလးေတြကသာ ရည္စူးသူကို ရည္စူးတဲ့ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြ အျပည့္အ၀ ရရွိေစႏိုင္တာမို႔ ေသလြန္သူကို အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္ ေပးျပီး ေက်းဇူးျပဳလို၊ ေက်းဇူးဆပ္လိုသူတိုင္း ရည္စူး ကုသိုလ္ျပဳေနစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းေအာင္ ျပဳျပင္တည္ေဆာင္ထားသင့္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္တုန္းက သု၀ဏၰဘူမိဘက္ကို ေရေၾကာင္းခရီးကေန အေရာင္းအ၀ယ္ထြက္လာတဲ့ သာ၀တိၳျမိဳ႕သား ကုန္သည္တစ္စု သမုဒၵရာ အလယ္မွာ ေလမုန္တိုင္းဒဏ္မိျပီး ကၽြန္းငယ္တစ္ကၽြန္းေပၚ ဆိုက္ေရာက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္းအလယ္က ဆန္းၾကယ္လွပတဲ့ ဗိမာန္တစ္လံုးထဲမွာ ဆံပင္ဖားလ်ားခ်ထားတဲ့ အမိ်ဳးသမီးတစ္ေယာက္ ခုိေအာင္းေနတာေတြ႕တဲ့အတြက္ အျပင္ဘက္ ထြက္လာဖို႔ ကုန္သည္တစ္ေယာက္က လွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္။

“နားနဲ႔မနာ ဖ၀ါးနဲ႔နာပါဦးရယ္၊ ကၽြန္မမွာ ၀တ္စရာအ၀တ္လံုး၀ မရွိလို႔ ကိုယ္တုံးလံုးျဖစ္ေနပါတယ္၊ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လံုးကို ဆံပင္ေတြနဲ႔ပဲ ဖံုးထားရပါတယ္ရွင္၊ ရွက္လြန္းလို႔ ကၽြန္မ အျပင္မထြက္၀ံ့တာ ခြတ္လြတ္ပါေနာ္”

“ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ပုခံုးေပၚက ေဟာဒီ အေပၚရံုအ၀တ္ အရွင္မကို ေပးပါတယ္၊ ေရာ့ … ယူပါ၊ ဒီအ၀တ္ကို ၀တ္ျပီး ခဏေလာက္ အျပင္ထြက္ခဲ့ပါခင္ဗ်ာ”

“ဦးရဲ႕ ၾကင္နာမႈ၊ ကူညီမႈအတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္ ဦးရယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မတို႔လို တမလြန္သူေတြက ဦးတို႔လို လူေတြက ပစၥည္းတစ္ခုခုေပးခ်င္ရင္ အဲဒီလို တိုက္ရိုက္ၾကီး ေပးလို႔မရဘူးေလ ဦးရဲ႕၊ ေပးတဲ့သူက ေပးလည္း ကၽြန္မတို႔က လံုး၀ယူလို႔မရဘူး”

“ဦးရဲ႕အ၀တ္ ကၽြန္မကို ေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဦးတို႔ သေဘၤာသားေတြတဲမွာ ရတနာသံုးပါးနဲ႕။ ကံ၊ ကံရဲ႕အက်ိဳးတရားကို လက္ခံယံုၾကည္ျပီး သရဏဂံုတည္ေနတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ပါလာပါတယ္။ ဦးရဲ႕အ၀တ္ သူ႔ကိုေပးလွဴျခင္းျဖင့္ ဦးက ဒါနကုသိုလ္ အရင္ယူထားလိုက္ပါ။ ျပီးမွ ဦးရထားတဲ့ ဒါနကုသိုလ္အဖို႔ကို ကၽြန္မအတြက္ ရည္မွန္းျပီး အမွ်အတန္းေပးေ၀လိုက္ပါ။ ကၽြန္မက ၀မ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚျခင္းျဖင့္ လက္ခံယူလိုက္ပါ့မယ္။ ဒါဆိုရင္ ဦးေပးတဲ့အ၀တ္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာေကာင္းျပီး
အဆေပါင္းမ်ားစြား မ်ားတဲ့ အ၀တ္အထည္ေတြ ကၽြန္မ ရျပီေပါ့ရွင္”

ဗိမာန္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးေလး ညႊန္ၾကားတဲ့အတိုင္း သူေတာ္ေကာင္း သေဘၤာသားကို က်န္သေဘၤာသားေတြက နံ႕သာရည္ေတြနဲ႔ ေရခ်ိဳးေပးၾက၊ သင့္ေတာ္တဲ့ ၀တ္စံုတစ္စံု ၀တ္ဆင္ေပးၾက၊ အနံ႕အရသာနံ႕ ျပည့္စံုတဲ့ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ေတြ ေကၽြးေမြးၾကျပီး ဒါနကုသိုလ္ေတြ အရင္ယူထားလိုက္ၾကပါတယ္။ ျပီးမွ သူမကို ရည္မွန္းျပီး အမွ်အတန္း ေပးေ၀လိုက္ၾကပါတယ္။ သူမ သာဓုေခၚလိုက္တာနဲ႕ တစ္ျပိဳင္နက္ နတ္ျပည္က အ၀တ္အစားနဲ႔ တူတဲ့ ၀တ္စရာမ်ိဳးစံု နတ္ျပည့္က အစားအစာနဲ႔တူတဲ့ စားစရာ မ်ိဳးစံု၊ ျပည့္ျပည့္စံုစံု၊ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံၾကီး သူမ ရရွိသြားပါတယ္။

ျပိတၱာႏြယ္ဖြား တမလြန္သူ၊ တမလြန္သားေတြကို ဘာပစၥည္းေပးေပး တိုက္ရိုက္ေပးလို႔ မရပါဘူး၊ လက္နဲ႔ကိုင္ျပီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စားပြဲေပၚ၊ စင္ေပၚ၊ အုတ္ဂူေပၚ သြားတင္ျပီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပံုစံတူ ပစၥည္းအတုေတြ၊
စကၠဴေတြကို မီးရႈိ႕ျပီးပဲျဖစ္ျဖစ္ လံုး၀ေပးလို႔မရပါဘူး။ ေပးလို႔ရတယ္လို႔
ယံုၾကည္ျပီးေပးလည္း အဲဒီယံၾကည့္မႈဟာ တလြဲယံုၾကည္မႈ(အယူလြဲမႈ) မွ်သာျဖစ္တဲ့အတြက္
အခ်ိန္ကုန္၊ လူပန္း၊ ေငြခန္းရံုကလြဲလို႔ ဘာအက်ိဳးမွ မရွိပါဘူး။ ယံုတိုင္းျဖစ္တာမွ
မဟုတ္ဘဲ။

ဒါေၾကာင့္ တမလြန္ေရာက္ ေက်းဇူးရွင္ေတြကို တကယ္ေက်းဇူး ဆပ္ခ်င္တယ္၊ တမလြန္ေရာက္ ခ်စ္ခင္သူေတြကို တကယ္ အက်ိဳးရေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ လြဲမွားတဲ့ ေပးနည္းမ်ိဳးေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္ျပီး သူေတာ္ေကာင္းဂုဏ္နဲဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ ရဟန္းသံဃာ၊ သို႔မဟုတ္ လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြကို မိမိေပးလိုရာ ပစၥည္းမ်ား ေပးလွဴျခင္းျဖင့္ ဒါနကုသိုလ္ကို တမလြန္ေရာက္ ကိုယ့္ေက်းဇူးရွင္၊ ကိုယ့္ခ်စ္ခင္သူေတြကို အတိအက် ရည္မွန္းျပီး အမွ်အတန္း ေပးေ၀လိုက္ပါ…..လုိ႔။

အပၸမာေဒန သမၼာေဒထ။

[အင္တာဗ်ဴးဂ်ာနယ္၊ ေဖာေဖာ္၀ါရီ၊ ၇၊ ၂၀၀၁

ကမ ၻာသစ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသို႔ ဓမၼဒါန

ကမ ၻာသစ္ ၿမန္မာ Fan Page