အသက္တစ္ေခ်ာင္း…

…ကၽြန္မတို႔ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာကို ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ၾကပါတယ္. စိတ္သေဘာထား ႏူးညံ့သိမ့္ေမြ႔ၾကတယ္.စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္းရွိၾကပါတယ္. ကိုယ္ခ်င္းစာတရားလည္း ထားတတ္ၾကပါတယ္.
ဘာသာတရားကိုလည္း ရိုေသကိုင္းရွိဳင္း ၾကတဲ့သူေတြမ်ားပါတယ္. သူတစ္ပါး၏ အသက္ကို သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏ဆိုတဲ့ ငါးပါးသီလထဲက ပထမဆံုးက်င့္၀တ္ကိုလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေစာင့္ထိန္းႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတာပါ. သက္ရွိသတၱ၀ါတိုင္းရဲ႕ အသက္တစ္ေခ်ာင္းကို တန္ဖိုးထား ေလးစားၾကတာပါ. ဒီလိုဘဲ အျမဲ ယံုၾကည္သက္၀င္မိတဲ့ ကၽြန္မမွာ
(၃၀.၃.၂၀၁၀)ရက္ေန႔. နံနက္ (၉)နာရီအခ်ိန္ေလာက္မွာ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ အရမ္းဘဲ အံ့ၾသတုန္လွဳပ္ခဲ့ရပါတယ္...
...ေႏြဦးရာသီရဲ႕ နံနက္ခင္းေလးက စိတ္ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ေအးခ်မ္းလွပါတယ္... အရမ္းခင္တဲ့ ဆရာမတစ္ေယာက္က “မနက္ျဖန္အားရင္ ေစာေစာလာခဲ့...ငါ့တပည့္...နင့္ကို သင္ေပးစရာေတြ အမ်ားႀကီး...”
ဆိုတာနဲ႔ ဒီေန႔အေစာႀကီးလမ္းေပၚကို ကၽြန္မေရာက္ေနၿပီ. ဆရာမအိမ္ကို ေရာက္ဖို႔
ကား၂ဆင့္စီးရတာနဲ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ့္ကုိ ၾကာသြားတယ္. ကားဂိတ္ကေနဆို (၁၀)မိနစ္ေလာက္ေတာ့ အျမန္ေလွ်ာက္ရအံုးမယ္ဆိုတဲ့ေဇာနဲ႔ ေျခလွမ္းေတြကို ခပ္သြက္သြက္လွမ္းေနမိတယ္.ျဖတ္သြားရတာက
ေျမလမ္းၾကားေလး...ဒီအခ်ိန္က ေစ်းသြား.ေစ်းျပန္ၾကခ်ိန္မို႔ ေျမလမ္းေလးက စည္ကားေနတယ္.
အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ ေစ်းျခင္းေတာင္းေတြ မႏိုင္မနင္းနဲ႔မို႔ ကူဆြဲၿပီးပို႔ေပးခဲ့ရေသးတယ္. အေဒၚႀကီးက ေက်းဇူးေတြတင္ေၾကာင္း အထပ္ထပ္ေျပာရင္းေပါ့...

...ဒီေျမလမ္းကေလးကို ျဖတ္သြားတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ေက်းလက္ေတာရြာေလး တစ္ေနရာရာကို ေရာက္သြားသလိုဘဲ
ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး စိတ္ခ်မ္းေျမ့မွဳကို ခံစားရပါတယ္. ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခြင္လံုး စိမ္းစိုေနၿပီး သဘာ၀ေလေအးေလးေတြ တျဖဴးျဖဴးနဲ႔. သင္းပ်ံ႕တဲ့ ပန္းရန႔ံေလးေတြကလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေမႊးပ်ံ႕ေနတာ အေတာ့္ကို ေနလို႔ေကာင္းလွတယ္.
နံနက္ခင္းရဲ႔ ေနေရာင္ျခည္ကလည္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြးနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားရတာ စိတ္ကိုလန္းဆန္း တက္ၾကြေစပါတယ္.. ရန္ကုန္လို ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးမွာ ဒီလိုေက်းလက္ဆန္တဲ့ သဘာ၀အလွေတြရွိေနတာ တကယ္အံ့ၾသစရာပါဘဲ...
သဘာ၀အလွ. သဘာ၀ရွုခင္းေတြဟာ လူ႔ေတြရဲ႕စိတ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ဒီလိုဘဲထင္ပါရဲ႕...
ေႏြဦးရာသီရဲ႔ သေကၤတျဖစ္တဲ့ ဟိုအေ၀းဆီက ဥၾသ.ဥၾသ.ဥၾသဆိုၿပီး ေအာ္ေနတဲ့
ဥၾသငွက္ကေလးရဲ႔ ေတးသီသံကို ၾကားရတာ မနက္ခင္းေစာေစာစီးစီးမွာ နားေထာင္လို႔လည္း...ေကာင္း...လႊမ္းဖို႔လည္းေကာင္းလိုက္တာ... ဒီလို သဘာ၀ရွဳခင္းေတြကို ၾကည့္ၿပီး
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ၾကည္ႏူးေနတဲ့ ကၽြန္မ... ေျမလမ္းေလးဆံုးလို႔...ကတၱရာလမ္းမေပၚကိုလည္းေျခခ်လိုက္ေရာ...
ေတြ႔လိုက္ရတာက မၾကည့္ရက္စရာျမင္ကြင္း.... ခဏတာမွ် မွင္တက္ၿပီး ၾကက္ေသေသသြားမိပါတယ္...

...အိန္း.အိန္း.အိန္း...ဆိုတဲ့ နာက်င္မွဳေၾကာင့္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေပါက္ကြဲထြက္လာတဲ့ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ရဲ႔
ေအာ္သံ...နဲ႔အတူ ဂ်စ္ကားအျဖဴေရာင္တစ္စီးက ေခြးကေလး လည္ပင္းကို တက္ႀကိတ္သြားတဲ့ျမင္ကြင္း.
ေခြးကေလးရဲ႔လည္ပင္းေလးကို ျပားခ်ပ္လို႔... ဂ်စ္ကားက မွန္ေတြအျပည့္နဲ႔ လူရည္သန္႔ေတြရဲ႕ကားတစ္စီးပါဘဲ. ကားေတြကလည္း အရွိန္နဲ႔သြားေနၾကတာပါ. ဂ်စ္ကားတက္ႀကိတ္ၿပီး စကၠန္႔ပိုင္းဘဲရွိေသးတယ္. ေနာက္က Hiace ကားတစ္စီးကလည္း အရွိန္နဲ႔ ေခြးကေလးရဲ႕လည္ပင္းကို ဆက္တိုက္တက္ႀကိတ္လိုက္ပါေရာ...
ေခြးေလးရဲ႕လည္ပင္းကခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး... ဂ်စ္ကားစတိုက္တုန္းကေတာ့ ေခြးေလးကမေသေသးဘဲ
လွဳပ္ရွားေနပါေသးတယ္. ေနာက္ Hiace ကားတက္ႀကိတ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ လံုး၀မလွဳပ္ရွားေတာ့ပါဘူး. ေခြးေလးေသဆံုးသြားပါၿပီ. ျဖစ္ပ်က္သြားတာဟာ (၃)မိနစ္ခန္႔ အခ်ိန္အတြင္းမွာ...
မ်က္စိတစ္မိွတ္.လွ်ပ္တစ္ျပက္ပါ. ကိုယ္ကဘဲ စိတ္ခံစားလြယ္တတ္.သနားလြယ္တတ္လို႔မ်ားလား မသိပါဘူးရွင္.
ေစာေစာက စိတ္ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့မွဳေတြလည္း ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ဘယ္ကိုေပ်ာက္ကုန္မွန္းေတာင္
မသိေတာ့ပါဘူး. ေခြးေသေကာင္ေလးကိုဘဲ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာနဲ႔ ရပ္ၿပီးၾကည့္ေနမိပါတယ္.
လည္ပင္းကို တက္ႀကိတ္သြားတာမို႔ ဘာေသြးစေသြးနကိုမွ မေတြ႔ရပါဘူး.
ေခြးေလးက မီးခိုးေရာင္ရင့္ရင့္နဲ႔ ၀၀ၿဖိဳးၿဖိဳးေလးပါ. ေခြးေလ.ေခြးလြင့္ေတာ့ ဟုတ္ပံုမရပါဘူးရွင္.
…ကားနဲ႔တိုက္သြားတဲ့သူေတြကို ေတာ္ေတာ္အံၾသမိပါတယ္.ေခြးေလးကဘဲ လမ္းကိုအတင္း ျဖတ္ကူးလို႔
အရွိန္မထိန္းႏိုင္ဘဲ တိုက္မိသြားတာလား.မေတာ္တဆနဲ႔ ႀကိတ္မိသြားတာလား...ထားပါေတာ့.
မေတာ္တဆဆိုရင္လည္း တိုက္မိမွန္း. ႀကိတ္မိမွန္းသိၿပီဆိုတာနဲ႔ ကားကိုအရွိန္ေလွ်ာ့...ကားရပ္ၿပီး
ဆင္းၾကည့္သင့္တာေပါ့. ကားေတြ အရမ္းရွဳပ္ေထြးေနတဲ့လမ္းလည္းမဟုတ္ပါဘူး.
ၿမိဳ႕ျပင္က လမ္းက်ယ္ႀကီးမွာပါ. အခုေတာ့ ဂ်စ္ကား/Hiace ကားေမာင္းသူေတြ ဘာမွမျဖစ္သလို ဆက္ၿပီး
ေမာင္းသြားတာက အသက္တစ္ေခ်ာင္းကို တန္ဖိုးမထားတာလား...မထားတတ္တာလား...
သက္ရွိသတၱ၀ါေလး တစ္ေကာင္ကို ကိုယ္ခ်င္းမစာနာ...မသနားတတ္ၾကလိုက္တာ...ဆိုၿပီး
စိတ္မေကာင္းေတာ္ေတာ္ျဖစ္မိပါတယ္.
...လမ္းေပၚမွာက်ေနတဲ့ ေက်ာက္ခဲေလးတစ္လံုးေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးထားျခင္း မခံရတဲ့ေခြးကေလးရဲ႕အျဖစ္... ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲဆိုရင္ေတာင္ သူတို႔ကားပ်က္မွာစိုးလို႔ ေရွာင္ၿပီးေမာင္းသြားၾကအံုးမွာ...
အခုေတာ့ အလကားေခြးေတြပါ.ေသခ်င္လည္းေသပေစ... ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူးဆိုတဲ့သေဘာလား...
ဒီလိုအယူအဆေတြနဲ႔ ထင္ပါရဲ႕...အဲလိုေခြးေသေလးကို ရပ္ၾကည့္ေနတုန္း…
ျမင္လိုက္ရတာက ဆန္႔က်င္ဖက္လုပ္ရပ္တစ္ခု...
ဆိုက္ကားသမားအစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္က အဲဒီေခြးေသေလးကို ေနာက္ထပ္ကားေတြ
တက္ႀကိတ္သြားမွာစိုးလို႔ ေခြးေလးေဘးမွာရပ္ၿပီး ကာကြယ္ေပးထားတယ္.
ကားအသြားအလာရွင္းသြားၿပီဆိုမွေခြးေလးရဲ႕ ေျခႏွစ္ဖက္. လက္ႏွစ္ဖက္ကိုကို္င္ၿပီး
အဲဒီနားက အမွဳိက္ပံုဆီကိုသယ္ၿပီး စြန္႔ပစ္ေပးခဲ့ပါတယ္. လူသားဆန္တဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခု...အျပဳအမူေကာင္းတစ္ခု...
စိတ္ထဲက ႀကိတ္ၿပီးခ်ီးမြမ္းမိတယ္...
...ေအာ္ ...ဒီလိုစိတ္သေဘာထားျပည့္၀တဲ့သူေတြ.လူမွဳ၀န္ထမ္းစိတ္ဓါတ္ရွိတဲ့သူေတြလည္း
ေလာကႀကီးမွာ ရွိေနၾကေသးတာဘဲလို႔ေတြးမိပါတယ္...
...ပိုက္ဆံရွိတယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ ဂ်စ္ကား/Hiace ေမာင္းသူေတြရဲ႕ ေခြးကေလးရဲ႕အသက္တစ္ေခ်ာင္းအေပၚထားတဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ဆိုက္ကားသမားအစ္ကိုႀကီးရဲ႕စိတ္ေနစိတ္ထား.လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ႏွဳိင္းယွဥ္ၾကည့္မိပါတယ္. အဆင့္အတန္းျမင့္တယ္. အထက္တန္းက်တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုစိတ္ထားရွိတဲ့သူကို ေျပာတာလဲ.
အဆင့္အတန္းျမင့္တယ္ဆိုတာ ေငြေၾကးခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀မွဳကိုၾကည့္ၿပီး...ဆံုးျဖတ္တာလား.
လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထား ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္တာကိုၾကည့္ၿပီး
ဆံုးျဖတ္တာလားဆိုတာကိုလည္း ေတြးေနမိပါတယ္. ကၽြန္မကေတာ့ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀မွဳထက္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာခ်မ္းသာၾကြယ္၀မွဳ. ေလးနက္မွဳကို ပိုၿပီးတန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးပါတယ္. အဲဒီလိုလူမ်ဳိးကိုလည္း
အဆင့္အတန္း ျမင့္တယ္. စိတ္ဓါတ္အထက္တန္းက်တယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္.
အေသးမႊားဆံုး သတၱ၀ါေလးေတြျဖစ္တဲ့ သန္း.ၾကမ္းပိုး.ပိုးေကာင္မႊားေကာင္ေလးေတြရဲ႕ အသက္မွသည္ လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းအထိ သက္ရွိသတၱ၀ါေလးအျဖစ္ တန္ဖိုးထားတာ.
မိမိႏွင့္ထပ္တူ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ထားတာ. ေမတၱာထားႏိုင္တာေတြဟာ လူတိုင္းမွာ
ထားရွိသင့္တဲ့. ထားရွိရမဲ့စိတ္ထားေလးေတြပဲလို႔ ထင္ျမင္ေနမိပါတယ္.
ဒီလိုစိတ္ဓါတ္ အရည္အေသြးေတြနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့သူကိုမွလည္း လူသားဆန္တယ္.
လူပီသတယ္.လူ႔တာ၀န္ လူ႔၀တၱရားကို နားလည္သိတတ္တဲ့သူေတြျဖစ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္.
…ဒီေခြးကေလး မ်က္စိေရွ႕မွာ ခ်က္ခ်င္းႀကီး ေသဆံုးသြားတာကိုၾကည့္ၿပီး
သတိသံေ၀ဂလည္း မ်ားစြာရမိပါတယ္. ကိုယ္သာ အဲလိုျဖစ္ခဲ့ရင္ေကာဆိုတဲ့ အေတြးက
ေျခာက္လွန္႔ေနသလိုပါဘဲ...ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္ကို လွဳပ္ႏွဳိး ေပးလိုုက္သလိုပါဘဲ.
ေသဖို႔အတြက္ ဘာေတြျပင္ဆင္ထားၿပီးၿပီလဲဆိုတာကိုလည္း သတိရသြားမိပါတယ္.
ေနဖို႔.စားဖို႔ဘဲ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားေနတာ. မင္းေသဖို႔ေကာ...အဆင္သင့္ ျပင္ထားၿပီးၿပီလား... အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ေမးေနမိပါတယ္. အားပါးပါး...အဲဒီေတာ့မွ သတိျပဳမိတယ္... ျဖည့္က်င့္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါေသးလား... ေသျခင္းတရားက ဒီေန႔ေရာက္လာမလား...မနက္ျဖန္မွဘဲ
အလည္လာမွာလား...ဒါမွမဟုတ္ ေနာင္ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ၾကာရင္လာမွာလဲ... ေသျခင္းတရားဆိုတာကလည္း
အသက္အရြယ္မေရြး. အခ်ိန္အခါမေရြး.ေနရာေဒသမေရြး. သက္ရွိသတၱ၀ါတိုင္း
ႀကံဳေတြ႔ရမဲ့ ေလာကဓမၼ...စဥ္းစားစရာေတြပါ...

…ေခြးေလးကိုတိုက္သြားတဲ့ ယာဥ္ေမာင္းသူေတြအေနနဲ႔ ပါဏာတိပါတ ကံထိုက္-မထုိက္ဆိုတာေတာ့ သူတို႔ရဲ႕စိတ္ထားနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါလိမ့္မယ္.ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေျခခံလူ႔က်င့္၀တ္ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးမွာ ညႊန္ျပထားတာက
(၁) သက္ရွိသတၱ၀ါလည္း မွန္မယ္. (၂) အသက္ရွိသတၱ၀ါလို႔လည္းသိမယ္.
(၃) ေသေစလိုတဲ့စိတ္လည္းရွိမယ္. (၄) ေသေအာင္လည္း လံု႔လျပဳၿပီးသတ္မယ္.
(၅) ေသလဲေသမယ္ဆိုရင္ ပါဏာတိပါတကံ အထေျမာက္ပါတယ္တဲ့.
ဒီအဂၤါငါးပါးမျပည့္စံုရင္ေတာ့ ပါဏာတိပါတကံ အထေျမာက္တယ္လို႔ မဆိုရဘူးလို႔
ဆိုထားပါတယ္. သက္ရွိသတၱ၀ါမွန္ေပမဲ့ သက္ရွိသတၱ၀ါဘဲလို႔ ကိုယ္က မသိရင္. သိေပမဲ့
ေသေစလိုေသာ စိတ္မရွိဘဲ မေတာ္တစ္ဆျပဳမိလို႔ ေသရင္ ကံအထမေျမာက္ဘူး.
ေသေစလိုတဲ့ စိတ္ရွိေပမဲ့ ဘယ္ႏွယ့္မွ မလုပ္ဘဲေနရင္ (ကိုယ့္လံုလ ပေယာဂမပါရင္) ေသသြားေပမဲ့
ကိုယ့္မွာကံအထမေျမာက္ဘူး. လံုလပေယာဂနဲ႔ သတ္ေပမဲ့ မေသရင္ ကံအထမေျမာက္ဘူး.
ကံအထမေျမာက္ဘူးဆိုတာက ပါဏာတိပါတကံ ေအာင္ေအာင္ ျမင္ျမင္ႀကီး
မျဖစ္ဘူး.ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ႀကီး မဟုတ္တဲ့အတြက္ ေနာင္ဘ၀မွာဒီကံက အပါယ္ငရဲခ်လိမ့္မယ္လို႔
အေသအခ်ာမေျပာႏိုင္ဘူး လို႔ဆိုလိုတယ္. ဒါေပမဲ့မေကာင္းမွဳ ဒုစရိုက္လို႔ေတာ့ ဆိုရတယ္.
ဒီကံက ေခါင္းေဆာင္ၿပီး အပါယ္မခ်ေပမဲ့ အျခားကံေၾကာင့္ က်တဲ့အခါ သူကပါ ကူညီၿပီး
မေကာင္းက်ဳိးေပးတတ္တယ္လို႔ မွတ္သားထားဖူးပါတယ္.
...မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မဆို မိမိေန႔စဥ္ျပဳေနေသာ ကာယကံမွဳ.၀စီကံမွဳ.မေနာကံမွဳမ်ားအတိုင္း
ေကာင္းေသာစိတ္ျဖင့္ ေကာင္းေသာအလုပ္ကိုလုပ္ရင္ ေကာင္းေသာကံကိုျဖစ္ေစမွာ မလႊဲပါဘဲရွင္.
…ဒီေခြးကေလး ေသဆံုးသြားသလို ကၽြန္မတို႔မသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ တိရိစၧာန္ေလးေတြရဲ႔
အသက္ေပါင္း အေျမာက္အမ်ား လူမသိ.သူမသိ...ေသေၾကပ်က္စီးေနၾကမဲ့အျဖစ္ေတြ
အမ်ားႀကီးရွိေနၾကမွာပါ. ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မတို႔လူသားဆန္ေသာ လူသားမ်ားအေနျဖင့္
သတၱ၀ါတိုင္း၏ အသက္တစ္ေခ်ာင္းအား မိမိ၏အသက္ရွင္သန္မွဳကဲ့သို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ထားျဖင့္
ပါဏာတိပါတကံအား လံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းႏိုင္ၾကမည္ဆိုပါက ဤသို႔ေသာ အျဖစ္မ်ားလည္း...
ေလ်ာ့ပါးသြားမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ကမၻာသစ္သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို မွ်ေ၀ေပးလုိက္ပါတယ္ေနာ္...

...သူတစ္ပါး၏အသက္တစ္ေခ်ာင္းအား မိမိႏွင့္ထပ္တူ တန္ဖိုးထားတတ္ၾကပါေစ...

ေမတၱာျဖင့္…
Posted by ayeayemoemeeku on June 13, 2010 at 6:00am 

ကမ ၻာသစ္ စာစုမ်ားကို facebook တြင္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား မွ်ေ၀လိုပါလွ်င္ ေအာက္တြင္ ပါရိွေသာ facebook like icon အား Click ႏွိပ္၍ အလြယ္တကူ Share လုပ္ႏိုင္ပါသည္။